Τρίτη 16 Μαΐου 2017

ΤΡΑΪΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΘΟΙ

''Φτιαγμένος" από την επικη κατακτηση της πλουσιας Δακιας, και θελοντας να πραγματοποιησει στο μετρο του δυνατου, τον τιτανιο αθλο του Μεγαλου Αλεξανδρου, ο Ρωμαιος Αυτοκρατορας Τραιανος εισεβαλε τον Απριλιο του 114 μΧ στο Ιρακ και στη Μεσοποταμια με ισχυρότατες δυναμεις ( 8 πληρεις Λεγεώνες-ΙΙ Traiana, III Cyrenaica, X Fretensis, XV Apollinaris, II Gallica, I Anjutrix, XXX Ulpia, V Macedonica), και 31(!) συμμαχικες μοναδες (συνολο 100.000 ανδρες) αποφασισμένος να "τελειωνει" με το Παρθικο Βασιλειο μια για παντα. Πραγματι, διαιρεσε σε δυο μεγαλες στρατιες τα στρατεύματα του, υπο τους ικανους στρατηγους Lucius Quitus και Appian Maximus Santra και σε μια σειρα επικων συγκρουσεων διελυσε 3 συνεχεις φορες τα Παρθικα Βασιλικα στρατευματα, ώστε οι δυο στρατιες κινούμενες κατά μηκος του Ευφρατη, να ενωθουν ξαφνικα μπροστα από την Παρθικη Πρωτευουσα Κτησιφωντα, η οποια καταληφθηκε στις 13 Μαρτιου του 116.
Ο ενθουσιασμος ηταν απερίγραπτος και τον Ιουνιο ο Τραιανος ειχε φτασει ηδη στου Σπασινου Χαραξ (Kuwait) κανοντας θυσιες στον Ηρακλή. Κατι όμως δεν πηγαινε καλα και τα σχεδια του φιλοδοξου Αυτοκρατορα ανατραπηκαν σε διάστημα λιγων εβδομάδων. Οι Παρθοι παρα τις ταπεινωτικες ηττες τους συνεχιζαν απτοητοι τον αγωνα, αναπληρώνοντας τις τρομερες απώλειες τους δεχομενοι συνεχως ενισχύσεις από φανατισμενους και εμπειρους Ιρανους πολεμιστες από το Fars και το Kuzistan, καθως και με χιλιαδες ομοφυλους τους από το Sakastan ( κεντρικο Ιραν). Οι γραμμες ανεφοδιασμου ειχαν υπερεπεκταθει, οι Λεγεώνες ειχαν κουραστεί, οι απώλειες δεν ειχαν αναπληρωθεί, το κλιμα της Μεσοποταμιας ηταν αθλιο και η Παρθικη αντισταση γινοταν ολοένα και πιο εντονη. Αυτό που δεν ειχε καταλαβει ο Τραιανος και οι συγχρονοι του Ρωμαιοι, ηταν γιατι η πανισχυρη Ρωμη δεν μπορουσε να κανει ότι και ο Αλεξανδρος. Την επιτυχη εισβολή στο Ιραν. Δυστυχως για τον Τραιανο η Ρωμη ειχε φτασει στα ορια της, το Ιρανικο υψιπεδο ηταν αχανες, κατ"ουσιαν απροσπελαστο και απαιτουσε θεληση,ικανοτητες οραμα και δυναμεις που δεν ειχε ο Τραιανος, που συν τοις αλλοις ηταν ηδη 63 ετων. Χαρις στην προσωπικη παρουσια του Αυτοκρατορα και τις εκπληκτικες ικανοτητες του Appius Maximus Santra η υποχωρηση δεν εξελιχθηκε σε ατακτη φυγη, παροτι τα Ρωμαικα στρατεύματα βαλλοταν καθοδόν από χιλιαδες Παρθους ιπποτοξοτες εως οτου, οι Ρωμαικες Λεγεώνες εκκενωσαν το Ιρακ (117). Παρα τις μεγαλες προσδοκίες και λαμπρες νικες, η εκστρατεια του 114-117 ηταν μια τρυπα στο νερο. Οι Παρθοι ηταν πολύ σκληρο καρυδι, ακομα και για την πανισχυρη Ρωμη. Ο Κασσιος Διων αναφερει ότι "Ο Ρωμαιος ηταν Λεγεωνάριος, ο Αλεξανδρος ηταν ο στρατος του".

πηγή: https://www.facebook.com/ilias.anagnostakis/posts/1423792271006137?pnref=story


1 σχόλιο: