tag:blogger.com,1999:blog-18464021857247051672024-03-18T18:39:27.889-07:00ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑNikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-88207341514475924032017-06-01T21:40:00.000-07:002017-06-01T21:40:33.467-07:00ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ – ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το έτος 1685 η
Βενετία, φέροντας βαρέως των γεγονότων και της απώλειας της Κρήτης, κηρύσσει
τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στρατηγικός σκοπός του πολέμου είναι η
απόσπαση της Πελοποννήσου και της Ηπείρου από τους Τούρκους. Ανώτατος διοικητής της εκστρατείας
τοποθετείται ο «ήρωας της Κρήτης» Μοροζίνι.
Ο πόλεμος αυτός έδωσε στο σκλαβωμένο Γένος των Ελλήνων ελπίδες για την
πολυπόθητη απελευθέρωση. Δοξολογίες έγιναν σε πολλές εκκλησίες υπέρ του νέου
αυτού Αγώνα για την αναβίωση του ελληνοχριστιανικού κράτους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxYkG3MBgIkjqi5lbeQxvZNz35re6Qajqgr6QGbHjyxQe2_aOgqHy_D7gj02hxHMkDL0TB32ryREKbe2qCKQENqUOJFoPfD4Uk7Fx1BMh0xiLd9Rf77f208JALXOb0GYmRwSbH9mwldw67/s1600/%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="496" data-original-width="507" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxYkG3MBgIkjqi5lbeQxvZNz35re6Qajqgr6QGbHjyxQe2_aOgqHy_D7gj02hxHMkDL0TB32ryREKbe2qCKQENqUOJFoPfD4Uk7Fx1BMh0xiLd9Rf77f208JALXOb0GYmRwSbH9mwldw67/s320/%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ο περιφανής Ηλίας
Μηνιάτης, σπουδάζων τότε εν Βενετία απήγγειλε την εξής θερμήν προς την Παρθένον
δέησιν υπέρ απελευθερώσεως της Ελλάδος, κατά μίμησιν του διδασκάλου του
Σκούφου, εν 1681 αποτείναντος παραπλησίαν δέησιν:<br />
<div class="MsoNormal">
<i><v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape id="Picture_x0020_1" o:spid="_x0000_i1026" style="height: 372pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 380.25pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\Nikolaos\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg">
</v:imagedata></v:shape> </i></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHp2p74GEZLODJt4cfmbRLM1mqxcjXo3k6Cv0aGg3u7srzBCnBX02OQBH3Jos9IIUB2Nqajt1aSa_dRM5d21YddpQ8FzdFStW-EQgvxcNCqqDRmtJQFa_oBysjATyloHnp8PaPjSmRJEPY/s1600/%25CE%259A.%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%2598%25CE%2591%25CE%25A3.1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="626" data-original-width="573" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHp2p74GEZLODJt4cfmbRLM1mqxcjXo3k6Cv0aGg3u7srzBCnBX02OQBH3Jos9IIUB2Nqajt1aSa_dRM5d21YddpQ8FzdFStW-EQgvxcNCqqDRmtJQFa_oBysjATyloHnp8PaPjSmRJEPY/s320/%25CE%259A.%25CE%25A3%25CE%2591%25CE%2598%25CE%2591%25CE%25A3.1.jpg" width="292" /></a><i> «Πίπτοντας εις του
παναχάντους σου πόδας, άλλο δεν πειθυμώ από εσέ, παρά την αμαχόν σου προστασίαν
προς βοήθειαν και συντήρησιν του φιλοχρίστου στρατού, προς διωγμόν και
εξολόθρευσιν του αντιθέου τυράννου. Έως
πότε, Πανακήρατε Κόρη, το τρισάθλιον γένος των Ελλήνων έχει να ευρίσκηται εις
τα δεσμά μια ανυποφέρτου δουλείας; Έως πότε να του πατή τον ευγενικόν λαιμόν ο
βάρβαρος Θραξ; Έως πότε έχουσι να βασιλεύωνται από ημισόν φεγγάρι αι χώραι
εκείναι εις τα οποίας ανέτειλεν εις ανθρώπινη μορφήν από την ηγιασμένην σου
γαστέρα ο μυστικός της δικαιοσύνης ήλιος;
Αχ Παρθένε! Ενθυμίσου πως εις την Ελλάδα πρότερον παρά εις άλλον τόπον,
έλαμψε το ζωηφόρον φως της αληθινής πίστεως.
Το ελληνικόν γένος εστάθη το πρώτον όπου άνοιξε τα αγκάλας και εδέχθη το
θείον Ευαγγέλιον του μονογενούς σου Υιού, το πρώτον όπου σεεγνώρισε διά την
αληθινήν μητέρα του θεανθρώπου λόγου, το πρώτον που αντεστάθη των τυράννων,
όπου με μύρια βάσανα εγύρευσαν να εξεριζώσωσιν από τα καρδίας των πιστών το
σεβάσμιον σου όνομα. Τούτο έδωσεν εις
τον κόσμον του διδασκάλους οι οποίοι με το φώς της διδασκαλίας των, εφώτισαν
τας ήμαυρω μένας διδασκαλίας των ανθρώπων.
Ετούτο τους ποιμένας που με την ποιμαντικήν ράβδον εξώρισαν τους
αιμοβόρους λύκους από το εκκλησιαστικόν ποίμνιον. Ετούτο τους γεωργούς, όπου με το άρορτρον του
Σταυρού, και με τον ιδρώτα του προσώπου εγεώργησαν τα καρδίας, και σπέρνοντες
τον ευαγγελικόν σπόρον, εθέρισαν τα ψυχάς δια την ουράνιον αποθήκην. Ετούτο τους Μάρτυρας, όπου με ίδιον αίμα των
έβαψαν την πορφύραν της εκκλησίας.
Λοιπόν εύσπλαχνε Μαριάμ, παρακαλούμεν σε, διά το χαίρε εκείνο οπού μας
επροξένησε την χαράν, δια τον Αγγελικόν εκείνον ευαγγελισμόν, οπού εστάθη της
σωτηρίας μας το προοίμιον, Χάρισαι του την προτέραν του τιμήν! Σήκωσαι το από την κοπριάν της δουλείας εις
τον θρόνον του βασιλικού αξιώματος από τα δεσμά εις τον σκήπτρον, από την
αιχμαλωσίαν εις το βασίλειον. Και αν
ετούται μας αι φωναί δεν σε παρακινούσιν εις σπλάγχνος, ας σε παρακηνώσιν
ετούτα τα πικρά δάκρυα, όπου μας πέφτουσιν από τα ομμάτια. Αλλ’ανίσως και τούτα δεν φθάνουσιν, ας σε
παρακινησώσιν αι φωναί και η παρακάλεσαις των Αγίων σου, όπου ακαταπαύστως
φωνάζουν από όλα τα μέρη της τρισαθλίου Ελλάδος. </i><v:shape id="Picture_x0020_2" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 366pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 335.25pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\Nikolaos\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image002.jpg">
</v:imagedata></v:shape><i> <b><u>Φωνάζει
ο Ανδρέας από την Κρήτην, φωνάζει ο Σπυρίδων από την Κύπρον, φωνάζει ο Ιγνάτιος
από την Αντιόχειαν, φωνάζει ο Διονύσιος από τα Αθήνας, φωνάζει ο Πολύκαρπος από
την Σμύρνην, φωνάζει η Αικατερίνα από την Αλεξάνδρειαν, φωνάζει ο Χρυσόστομος
από την βασιλεύουσαν πόλιν</u></b>, και δείχνωντας σου την σκληρότατην
τυραννίδα των αθέων Αγαρινών, ελπίζουσιν από την άκραν σου ευσπλαγχνίαν του
ελληνικού γένους την απολύτρωσιν.
Αποδέξου λοιπόν Παναγία Παρθένε, τα δάκρυα μας, τα οποία σημαδεύουσι το
μυστήριον οπού εις ισέ ετελειώθη διατί καθώς τα δάκρυα τρέχουσι χωρίς βλάψιμον
των ομμάτων έτζι και ο θείος Λόγος έτρεξεν από την καθαράν σου μήτραν δίχως
φθοράν της παρθενίας σου. Δόσαι τόσην
δύναμιν του ευσεβεστάτου ημών δουκός των Ενετών εναντίον των ανθρωποκτόνων και
αιμοβόρων βαρβάρων, ώστε οπού να σβθσθή τελείως το φως του φεγγαριού, να λάμψη
περισσότερον του μυστικού Ηλίου η ζωοποιός ακτίνα, να εξαπλωθή εις τον κόσμον
όλον η δύναμις του Σταυρού και να δοξασθή από όλους το άγιον σου όνομα.»<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Πηγή: Κ.ΣΑΘΑΣ <o:p></o:p></div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-27042946743025931052017-06-01T12:17:00.000-07:002017-06-01T12:17:12.949-07:00CONTRA ERRORES GRAECORUM - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΥΠΕΡ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΤΟ 1453<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></u></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></u></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">“</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">αν</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">δε</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">έλει</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Curlz MT";">π</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">ον</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">αι</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">των</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">Λατίνων</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Curlz MT";">π</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">ροδοσίαι</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">κατά</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">την</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Curlz MT";">π</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">ολιορκίαν</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">αφεύκτως</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">ο</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">μέγας</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">του</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">Σουλτάνου</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">στρατός</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">και</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">στόλος</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">κατασυνετρίβετο</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Curlz MT";">π</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">ρό</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">των</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">τειχών</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">της</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">Κωνσταντινου</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Curlz MT";">π</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Cambria",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: Cambria;">όλεως</span></u></i><i><u><span style="font-family: "Curlz MT"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "Curlz MT";">»</span></u></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
- ΚΡΕΜΟΣ<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipy5-AMAosfloAX8kr_UuNCShgupmtTxNCkv72ovFTuOkKJ7iBJ7YtrJcWcAp7_PiBCG4ckGcVV5Vah2Z07wkn4AhbY-BqMsM_vPG2KSt7HKWNL4MoHuy4v136MUGN8kh_HINVrd8XzIRk/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="790" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipy5-AMAosfloAX8kr_UuNCShgupmtTxNCkv72ovFTuOkKJ7iBJ7YtrJcWcAp7_PiBCG4ckGcVV5Vah2Z07wkn4AhbY-BqMsM_vPG2KSt7HKWNL4MoHuy4v136MUGN8kh_HINVrd8XzIRk/s320/2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός πως η εχθρότητα μεταξύ της
Κωνσταντινούπολης και της Ρώμης έφεραν το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,
αρχής γενόμενης από την Άλωση του 1204μ.Χ.
Οι Παπικοί δεν δέχθηκαν ποτέ την πρωτοκαθεδρία του Οικουμενικού
Πατριαρχείου και πάντα (ξεκάθαρα πλέον από το 1054μ.Χ και ύστερα) σχεδίαζαν
τρόπους καταστροφής της Ελληνοχριστιανικής Αυτοκρατορίας με οποιοδήποτε
κόστος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ήταν μόνο οι
Καθολικοί όμως εχθροί της Κωνσταντινούπολης.
Πολλοί ήταν και οι Ορθόδοξοι, νυν και πρώην (εξωμότες), που πολέμησαν
για λογαριασμό του Σουλτάνου, με τους Γενίτσαρους να αποτελούν την αιχμή του
δόρατος του εξ’ανατολής εισβολέα. Ένας
από τους δύο ναυάρχους του Οθωμανικού στόλου ήταν ο Βαλτά-ογλού, Βούλγαρος που
δέχθηκε το Ισλάμ και πολεμούσε πιστά για λογαριασμό των Τούρκων. Να σημειώσουμε εδώ πως η Ελληνοχριστιανική
Αυτοκρατορία δεν διέθετε ικανό στόλο να διαλύσει τον ναυτικό αποκλεισμό
εξαιτίας της επί ενός αιώνος καταστροφής των συνεχόμενων θαλάσσιων συγκρούσεων
με τα χριστιανικά πλοία της Δύσης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τεράστιος αριθμός
Χριστιανών πολέμησε υπέρ του Μωάμεθ με τα στρατεύματα των <i><u>βασιβουζούκων</u></i>, άτακτου σώματος πρώτης εφόδου, κατά την
πολιορκία και Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Τα ξημερώματα της αποφράδας 29<sup>ης</sup> Μαΐου 1453, οι βασιβουζούκοι
ήταν το πρώτο σώμα που έδωσε τη φανατισμένη μάχη για την κατάληψη της Πύλης του
Αγίου Ρωμανού. Μια μάχη αυτοθυσίας για
τους πολιορκητές που κράτησε πάνω από δύο ώρες και ουσιαστικά εξάντλησε τους
υπερασπιστές τους εσωτερικού τείχους, Έλληνες και Λατίνους. Οι άτακτοι αυτοί στρατιώτες, πολεμώντας μέχρι
θανάτου, έδωσαν τεράστιο πλεονέκτημα στους Οθωμανούς που με ακόμη δύο εφόδους,
η τελευταία ήταν από τους Γενίτσαρους, κατάφεραν να κάμψουν την αντίσταση της
φρουράς της Πόλης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Ο πιο ονομαστός
προδότης του Χριστιανισμού και συνεργάτης των Οθωμανών δεν ήταν άλλος από τον
Ούγγρο τεχνίτη κανονιών, Ουρβάν. Η
δοκιμαστική βολή που πραγματοποίησαν οι Τούρκοι με το πρώτο κανόνι που
κατασκευάστηκε στο φρούριο του Γενί χισάρ, κατεβύθισε πλοίο και οι διασωθέντες
χριστιανοί ναυτικοί αποκεφαλίστηκαν και τα σώματα τους έμειναν άταφα. Η ευχαρίστηση του Σουλτάνου ήταν τέτοια που
κάλεσε τον Ουρβάν στην Ανδριανούπολη για να κατασκευάσει τη γνωστή μπομπάρδα
που προξένησε το ολέθριο ρήγμα στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. Ο προδότης Ουρβάν σκοτώθηκε από το ίδιο του
το δημιούργημα σε μία έκρηξη που προκλήθηκε κατά την πολιορκία, αλλά η ευφυΐα
του και η απόλυτη απώλεια ηθικής που τον χαρακτήριζε έδωσε το τεράστιο
πλεονέκτημα στον Μωάμεθ απέναντι στην ισχυρά τειχισμένη Κωνσταντινούπολη. Πολλοί στρατηγικοί αναλυτές πιστεύουν πως
χωρίς το μεγάλο αυτό κανόνι η Αυτοκρατορία θα είχε λίγα χρόνια ζωής ακόμη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τεράστια και
καθοριστική στην έκβαση της πολιορκίας του 1453 ήταν και η προδοσία του
Γενουάτη δημάρχου του Γαλατά, <span lang="EN-US">Bodesta</span>. Στις 25 Απριλίου ο <span lang="EN-US">Bodesta</span><span lang="EN-US"> </span>έμαθε
σχέδιο πυρπόλησης του στόλου των Οθωμανών από τους πολιορκημένους για τις 28
του ίδιου μήνα και έστειλε τον πιστό του υπηρέτη να προειδοποιήσει τον Σουλτάνο
για τα «ανησυχητικά νέα». Στις 28
Απριλίου λοιπόν, δύο ώρες πριν τα ξημερώματα, δύο μεγάλες τριήρεις (των
καπετάνιων Τρεβισάνου και Γριώνη), τρεις ελαφρότερες και δύο μικρότερα σκάφη
(βρίκια) ξεκίνησαν γεμάτα εύφλεκτα υλικά για να συναντήσουν τα πλοία των
Τούρκων και να τα κάψουν, αγνοώντας την προδοσία των Γενουατών. Με στραμμένα τα νέα τους όπλα, τα κανόνια, προς
την έξοδο του λιμανιού της Πόλης, οι Οθωμανοί συνέτριψαν τη ναυτική επίθεση των
Ελλήνων και βύθισαν τις ελπίδες για άρση του ναυτικού αποκλεισμού που πιθανώς
να σήμαινε και την άρση της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης. Ακόμη μία προσπάθεια εμπρησμού του τουρκικού
στόλου είχε την ίδια κατάληξη στις 4 Μαΐου.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Έχουμε όμως και τους
Ορθόδοξους που πολέμησαν σκληρά υπέρ των Οθωμανών, μια σκοτεινή πλευρά της
Άλωσης που δεν είναι ευρέως γνωστή.
Πολλοί Σέρβοι και Βούλγαροι υπονομοποιοί προσπάθησαν με πολλές, πάρα
πολλές σήραγγες να καταστρέψουν τα τείχη της Πόλης. Στις 16 Μαΐου ο μεγάλος Δούκας Λουκάς Νοταράς
ειδοποίησε τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο πως ανακαλύφθηκε τεράστιος
υπόμονος μισού μιλίου κάτω από την πύλη Καλλιγαρία. Αμέσως διατάχθηκε η δημιουργία ανθυπονόμων
και η πολιορκία που λάμβανε χώρα στη στεριά και την θάλασσα, μεταφέρθηκε και
κάτω από το έδαφος της γης. Από εκείνη
τη μέρα και μέχρι την αποφράδα μέρα της Αλώσεως, ο υπόγειος πόλεμος συνεχίστηκε
με αμείωτη ένταση.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το ξημέρωμα της 18<sup>ης</sup>
Μαΐου επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη για τους υπερασπιστές της Πόλης στην
Χαρσία πύλη. Γενουάτες, Καταλανοί,
Ούγγροι και λοιποί Λατίνοι τεχνίτες κατασκεύασαν ένας πολιορκητικό πύργο για
λογαριασμό του Μωάμεθ, την γνωστή <i>Ελέπολις. </i>Η πολιορκητική αυτή μηχανή ήταν ψηλότερη
από τα εξωτερικά τείχη. Πολεμώντας οι
Οθωμανοί με αυτό το φρικτό κατασκεύασμα κατάφεραν να καταστρέψουν μέρος των
τειχών, να γεμίσουν με υλικά την τάφρο και να ρίξουν τον έναν από τους δύο
πύργους που προστάτευαν την Χαρσία πύλη.
Με υπεράνθρωπες προσπάθειες του Λουκά Νοταρά αλλά και του ίδιου του
Αυτοκράτορα, ο λαός της Κωνσταντινούπολη μπόρεσε σε ένα μόλις βράδυ να
επανορθώση τις ζημιές στις οχυρώσεις, δίνοντας λίγες μέρες ζωής ακόμη στην
Αυτοκρατορία. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στις 21 Μαΐου οι
Παπικοί επανήλθαν με πρόταση αναγνώρισης της πρωτοκαθεδρίας της Ρώμης έναντι
του Πατριαρχείου και σε αντάλλαγμα ο Ποντίφικας θα έστελνε διαταγή στους
ηγεμόνες της Δύσης να στείλουν βοήθεια στην Κωνσταντινούπολη. Το συμβούλιο των αρχόντων αγανάκτησε από τις
αξιώσεις των Δυτικών και ο Νοταράς ανεφώνησε το γνωστό:<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>«Κρειτότερον εστίν
ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν Λατινικήν»<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<u> Η πρόταση της Ρώμης ήταν ξεκάθαρη
ακόμη και την ύστατη στιγμή. Υποταγή στον
Πάπα ή στον Μωάμεθ.<o:p></o:p></u></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η τελευταία και
κρίσιμη προδοσία δεν ήταν άλλη από αυτή τη Γενουάτη φρουράρχου της
Κωνσταντινούπολης, στρατηγού Ιωάννη Ιουστινιανού ή Ιουστινιάνη. Στις 24 Μαΐου ζήτησε πυροβόλα για την
υπεράσπιση της πύλης του Αγίου Ρωμανού, αίτημα του που δεν έγινε δεκτό από τον
Δούκα Νοταρά καθώς τα πυροβόλα ήταν απαραίτητα για την φύλαξη του ναυτικού
τείχους κοντά στο Φανάρι. Το ξέσπασμα
του Ιουστινιανού ήταν τέτοιο που χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του
Παλαιολόγου για να ηρεμήσει. Η στάση του
όμως από εκείνο το σημείο και μετά δεν ήταν η ίδια. Πολλοί λένε, χωρίς να έχουν αποδείξεις
βέβαια, πως υπήρξε συννενόηση μεταξύ του Γενουάτη και των Οθωμανών. Οι πράξεις του κατά την 29<sup>η</sup> Μαΐου,
την αποφράδα για τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό μέρα, όμως προξενούν εύλογα
ερωτηματικά για το πόσο πιστός ήταν πλέον στον Αυτοκράτορα. Μόλις κλωνίστηκε η πύλη του Αγίου Ρωμανού και
συνέρευσαν περί των 70 χιλιάδων Οθωμανών πολεμιστών, Ο Ιουστινιανός απεσύρθη
από τη μάχη, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία έναν μικρό τραυματισμό το
χέρι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Όταν ο Κωνσταντίνος
Παλαιολόγος των ρώτησε που πηγαίνει ο Γενουάτης υποκριτικά απεκρίθη:
</div>
<div class="MsoNormal">
<i> «Εκεί όπου ο Θεός οδηγεί τους Τούρκους». </i></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Αυτοκράτορας απάντησε: </div>
<div class="MsoNormal">
«<i><u>Αδελφέ,
τί τούτου πεποίηκας; Στρέψον τάχιστα εν τω διατεταγμένω σου τόπω, η πληγή αυτή
ολίγον τι εστί. Στρέψον, ότι νυν η πλείω
ανάγκη εστίν. Η Πόλις παρ’ημών αναμένει
την απολύτρωσιν</u></i>» </div>
<div class="MsoNormal">
Ο
τελευταίος αυτός προδότης δεν απάντησε καν στον Αυτοκράτορα και ξεκίνησε
μάλιστα να διαδίδει ψέμματα πως οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη, ενώ η μάχη ακόμη
ήταν αμφίρροπη. Η πράξη αυτή ήταν η
τελευταία και καθοριστική προδοσία των αλλοεθνών Χριστιανών κατά του Ελληνισμού
στην Ιστορία του Βυζαντίου. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-bAT5e84Z5fT1lZVqi_ThdG-7GzVfqpbB0FVB1AvV8EeoC4xlVY-MhMaphr8eIcudM3Qi16OL87Jbm_tkI4DKTPXLNvJFaoVCD5v5q1trke_RML0dRZXWFwAOXYHy3phOvrb05vIw_Jc5/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-bAT5e84Z5fT1lZVqi_ThdG-7GzVfqpbB0FVB1AvV8EeoC4xlVY-MhMaphr8eIcudM3Qi16OL87Jbm_tkI4DKTPXLNvJFaoVCD5v5q1trke_RML0dRZXWFwAOXYHy3phOvrb05vIw_Jc5/s320/1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p> Στη μελέτη της Ιστορίας οφείλουμε να βλέπουμε τα γεγονότα
όσο πιο αντικειμενικά και ρεαλιστικά γίνεται.
Η Ελληνοχριστιανική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης θα έπεφτε σε
χέρια ξένων, Τούρκων ή Λατίνων σύντομα.
Η υπερχιλιετής πορεία της βρισκόταν στο τέλος. Αναμφίβολα όμως το 1453, χωρίς τη βοήθεια
αμέτρητων Χριστιανών, νυν και πρώην, ο Μωάμεθ δεν θα κατάφερνε να κατακτήσει τη
Βασιλεύουσα. Δεν θα λάμβανε ποτέ το
προσωνύμιο «Πορθητής» και θα περνούσε στην Ιστορία ως ένας ασήμαντος ηγέτης των
Οθωμανών της Ανδριανούπολης. Η εχθρότητα
της Δύσης προς τον Ελληνισμό θριάμβευσε, μια εχθρότητα που την βίωσαν οι
πρόγονοι μας και πρόσφατα, το θλιβερό έτος 1922.... Μέλι έσταζαν τα χείλη των
δυτικών το 1453 με τη φράση <b><span lang="EN-US">ERRORUM</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">GRAECORUM</span></b>, αφού με τη στάση τους βοήθησαν τα μέγιστα τους
Οθωμανούς να καταλύσουν την Αυτοκρατορία μας.
Μια στάση όμως που την μετάνιωσαν πικρά με τις επιδρομές των Τούρκων στα
παράλια της Ιταλίας, την κατάκτηση όλης της Βαλκανικής από τους Οθωμανούς και
τις δύο πολιορκίες της Βιέννης.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Νίκος Τοπούζης. <o:p></o:p></div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-89674025948432227092017-05-16T01:10:00.001-07:002017-05-16T01:11:29.585-07:00ΤΡΑΪΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΘΟΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieeWQFBxeTItArGyfn91ZGUTE3PTrmDwkIBPoyhj1jweB9KqoNqOaY8S4oYim5vPOZYREaLq0g7_sS7Q-xl6iHG-yTPe2Q8xd6U7hlbgaz-nCgmV0x4KIb-okt2U1J6C5t4PqH_goV3dd9/s1600/%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B7.1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieeWQFBxeTItArGyfn91ZGUTE3PTrmDwkIBPoyhj1jweB9KqoNqOaY8S4oYim5vPOZYREaLq0g7_sS7Q-xl6iHG-yTPe2Q8xd6U7hlbgaz-nCgmV0x4KIb-okt2U1J6C5t4PqH_goV3dd9/s320/%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B7.1.jpg" width="273" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">''Φτιαγμένος" από την επικη κατακτηση της πλουσιας Δακιας, και θελοντας να πραγματοποιησει στο μετρο του δυνατου, τον τιτανιο αθλο του Μεγαλου Αλεξανδρου, ο Ρωμαιος Αυτοκρατορας Τραιανος εισεβαλε τον Απριλιο του 114 μΧ στο Ιρακ και στη Μεσοποταμια με ισχυρότατες δυναμεις ( 8 πληρεις Λεγεώνες-ΙΙ Traiana, III Cyrenaica, X Fretensis, XV Apollinaris, II Gallica, I Anjutrix, XXX Ulpia, V Macedonica), και 31(!) συμμαχικες μοναδες (συνολο 100.000 ανδρες) αποφασισμένος να "τελειωνει" με το Παρθικο Βασιλειο μια για παντα. Πραγματι, διαιρεσε σε δυο μεγαλες στρατιες τα στρατεύματα του, υπο τους ικανους στρατηγους Lucius Quitus και Appian Maximus Santra και σε μια σειρα επικων συγκρουσεων διελυσε 3 συνεχεις φορες τα Παρθικα Βασιλικα στρατευματα, ώστε οι δυο στρατιες κινούμενες κατά μηκος του Ευφρατη, να ενωθουν ξαφνικα μπροστα από την Παρθικη Πρωτευουσα Κτησιφωντα, η οποια καταληφθηκε στις 13 Μαρτιου του 116.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3LMOAe2IUoLHUbJc0yXdnx5x_lEBRbbuHhniL8PLHm9vOjK4Bs1YfnnL6xyQNYS_0ZFLj4Lm7H2jR323NJX_5074WnObZiZ3K2UGx37TYChR9BPfxIa-s0pfqCKSbswVMGYtK0q8Mfq6X/s1600/%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B7.3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3LMOAe2IUoLHUbJc0yXdnx5x_lEBRbbuHhniL8PLHm9vOjK4Bs1YfnnL6xyQNYS_0ZFLj4Lm7H2jR323NJX_5074WnObZiZ3K2UGx37TYChR9BPfxIa-s0pfqCKSbswVMGYtK0q8Mfq6X/s320/%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B7.3.jpg" width="226" /></a></div>
Ο ενθουσιασμος ηταν απερίγραπτος και τον Ιουνιο ο Τραιανος ειχε φτασει ηδη στου Σπασινου Χαραξ (Kuwait) κανοντας θυσιες στον Ηρακλή. Κατι όμως δεν πηγαινε καλα και τα σχεδια του φιλοδοξου Αυτοκρατορα ανατραπηκαν σε διάστημα λιγων εβδομάδων. Οι Παρθοι παρα τις ταπεινωτικες ηττες τους συνεχιζαν απτοητοι τον αγωνα, αναπληρώνοντας τις τρομερες απώλειες τους δεχομενοι συνεχως ενισχύσεις από φανατισμενους και εμπειρους Ιρανους πολεμιστες από το Fars και το Kuzistan, καθως και με χιλιαδες ομοφυλους τους από το Sakastan ( κεντρικο Ιραν). Οι γραμμες ανεφοδιασμου ειχαν υπερεπεκταθει, οι Λεγεώνες ειχαν κουραστεί, οι απώλειες δεν ειχαν αναπληρωθεί, το κλιμα της Μεσοποταμιας ηταν αθλιο και η Παρθικη αντισταση γινοταν ολοένα και πιο εντονη. Αυτό που δεν ειχε καταλαβει ο Τραιανος και οι συγχρονοι του Ρωμαιοι, ηταν γιατι η πανισχυρη Ρωμη δεν μπορουσε να κανει ότι και ο Αλεξανδρος. Την επιτυχη εισβολή στο Ιραν. Δυστυχως για τον Τραιανο η Ρωμη ειχε φτασει στα ορια της, το Ιρανικο υψιπεδο ηταν αχανες, κατ"ουσιαν απροσπελαστο και απαιτουσε θεληση,ικανοτητες οραμα και δυναμεις που δεν ειχε ο Τραιανος, που συν τοις αλλοις ηταν ηδη 63 ετων. Χαρις στην προσωπικη παρουσια του Αυτοκρατορα και τις εκπληκτικες ικανοτητες του Appius Maximus Santra η υποχωρηση δεν εξελιχθηκε σε ατακτη φυγη, παροτι τα Ρωμαικα στρατεύματα βαλλοταν καθοδόν από χιλιαδες Παρθους ιπποτοξοτες εως οτου, οι Ρωμαικες Λεγεώνες εκκενωσαν το Ιρακ (117). Παρα τις μεγαλες προσδοκίες και λαμπρες νικες, η εκστρατεια του 114-117 ηταν μια τρυπα στο νερο. Οι Παρθοι ηταν πολύ σκληρο καρυδι, ακομα και για την πανισχυρη Ρωμη. Ο Κασσιος Διων αναφερει ότι "Ο Ρωμαιος ηταν Λεγεωνάριος, ο Αλεξανδρος ηταν ο στρατος του".<br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px;">πηγή: https://www.facebook.com/ilias.anagnostakis/posts/1423792271006137?pnref=story</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUMXR5DnyAlksBJddYenjqxsnyejbLbLyI9IBSrMzIDMZKLVGk1KljHFe2g9cRlNHh990nnktBbjjSTK_8IPXFDSWrJoCafoL7y0EaedwCzSVaY9tvpenCbdVHcfdfrCJliD_sgE0Fmfwk/s1600/%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B7.2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUMXR5DnyAlksBJddYenjqxsnyejbLbLyI9IBSrMzIDMZKLVGk1KljHFe2g9cRlNHh990nnktBbjjSTK_8IPXFDSWrJoCafoL7y0EaedwCzSVaY9tvpenCbdVHcfdfrCJliD_sgE0Fmfwk/s320/%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B7.2.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-22750131878025108862014-03-03T04:08:00.000-08:002014-03-03T04:08:47.615-08:00ΚΡΙΜΑΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΓΕΩΝΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6uSXvziVeGLrCnPiYUUxigbsreiLPngQwcSkroGRLXZfF5ZxOL97Rg7Pv82RG6m8p9UR91S1o5bVzxyYwbioldOsFkQXSlBKGjoUDV5F7LKVokIdWKJUu6EiKx0i64jTHZItuENBcpH1D/s1600/Crimean-war-1853-56.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6uSXvziVeGLrCnPiYUUxigbsreiLPngQwcSkroGRLXZfF5ZxOL97Rg7Pv82RG6m8p9UR91S1o5bVzxyYwbioldOsFkQXSlBKGjoUDV5F7LKVokIdWKJUu6EiKx0i64jTHZItuENBcpH1D/s1600/Crimean-war-1853-56.png" height="176" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="font-size: 12.800000190734863px;">.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="background-color: transparent;">Ο</span><span style="background-color: transparent;"> </span><b style="background-color: transparent;">Κριμαϊκός Πόλεμος</b><span style="background-color: transparent;"> </span><span style="background-color: transparent;">(Οκτώβριος 1853 - Φεβρουάριος 1856) υπήρξε η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ της</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Ρωσική Αυτοκρατορία">Ρωσικής Αυτοκρατορίας</a><span style="background-color: transparent;"> </span><span style="background-color: transparent;">από τη μία πλευρά και των συμμαχικών δυνάμεων της</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Βρετανική Αυτοκρατορία">Βρετανικής Αυτοκρατορίας</a><span style="background-color: transparent;">, της</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7_%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία">Αυτοκρατορίας της Γαλλίας</a><span style="background-color: transparent;">, της</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Οθωμανική Αυτοκρατορία">Οθωμανικής Αυτοκρατορίας</a><span style="background-color: transparent;"> </span><span style="background-color: transparent;">και του</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82" style="background-color: transparent;" title="Βασίλειο της Σαρδηνίας">Βασιλείου της Σαρδηνίας</a><span style="background-color: transparent;"> </span><span style="background-color: transparent;">από την άλλη πλευρά. Η σύρραξη, στην οποία έλαβαν μέρος οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής, υπήρξε το αποτέλεσμα ενός μακρόχρονου ανταγωνισμού συμφερόντων ανάμεσα στις κύριες ευρωπαϊκές δυνάμεις, για επιρροή και εκμετάλλευση των ανατολικών εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι περισσότερες μάχες έλαβαν χώρα στη χερσόνησο της</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Κριμαία">Κριμαίας</a><span style="background-color: transparent;">, όμως πραγματοποιήθηκαν και μικρότερης έντασης εκστρατείες στη δυτική</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Ανατολία">Ανατολία</a><span style="background-color: transparent;">, τον</span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%82" style="background-color: transparent;" title="Καύκασος">Καύκασο</a><span style="background-color: transparent;">, τη</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%98%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Βαλτική Θάλασσα">Βαλτική Θάλασσα</a><span style="background-color: transparent;">, τη</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE_%CE%98%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1" style="background-color: transparent;" title="Λευκή Θάλασσα">Λευκή Θάλασσα</a><span style="background-color: transparent;"> </span><span style="background-color: transparent;">και τον</span><span style="background-color: transparent;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A9%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82" style="background-color: transparent;" title="Ειρηνικός Ωκεανός">Ειρηνικό Ωκεανό</a><span style="background-color: transparent;">.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge7iPHAqTNYVqR4lgsAgPZ0lV2P9Ek3MEBR4yPU7sg_9ZyZVbVVnFi0NqaZBhvaZ3qZu7HL9KwcnGL6tGB5nue027kqJxcFULqZNaf9zFNWyC3qZEG8y50ynEJ8cTEbZ4eS8ZwgVh8Up2A/s1600/Crimean+War+1855+punishment.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge7iPHAqTNYVqR4lgsAgPZ0lV2P9Ek3MEBR4yPU7sg_9ZyZVbVVnFi0NqaZBhvaZ3qZu7HL9KwcnGL6tGB5nue027kqJxcFULqZNaf9zFNWyC3qZEG8y50ynEJ8cTEbZ4eS8ZwgVh8Up2A/s1600/Crimean+War+1855+punishment.jpg" height="246" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh065PVNdOFsV3NA1ZdYQYwx9qTeYF7bNyrNUAQtm1dzEX7JfacfdX5DHGpxEUS_06hGp8HJSjzTOtKKzfNavQ1cllye6uZrFI3T56Wk2ldDwa2BGhhyWexDujwR1IaKa7hyICMohSCBrjf/s1600/Crimean-Zouave-War-in.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh065PVNdOFsV3NA1ZdYQYwx9qTeYF7bNyrNUAQtm1dzEX7JfacfdX5DHGpxEUS_06hGp8HJSjzTOtKKzfNavQ1cllye6uZrFI3T56Wk2ldDwa2BGhhyWexDujwR1IaKa7hyICMohSCBrjf/s1600/Crimean-Zouave-War-in.jpg" height="234" width="320" /></a></div>
<br />
Ο πόλεμος έμεινε γνωστός στη ρωσική ιστοριογραφία ως <i>Ανατολικός Πόλεμος</i> (<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1" title="Ρωσική γλώσσα">ρωσικά</a>: Восточная война, βαστότσναγια βαϊνά), ενώ στη Βρετανία τον καιρό εκείνο αναφερόταν ως <i>Ρωσικός Πόλεμος</i>.<br />
Έχει μείνει στην ιστορία ως πόλεμος σφαλμάτων εφοδιαστικής και στρατηγικής φύσεως καθώς και για το περίφημα ποίημα <i>Η επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας</i> του Τένισον. Από άποψη τεχνολογίας ήταν ο πρώτος που εισήγαγε μεγάλο αριθμό τεχνολογικών καινοτομιών. Χαρακτηριστικώς, ήταν η πρώτη σύρραξη που οι αντιμαχόμενοι έκαναν εκτεταμένη χρήση σε τακτικό επίπεδο του <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82" title="Σιδηρόδρομος">σιδηροδρόμου</a> και του<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%82" title="Τηλέγραφος">τηλέγραφου</a>. Είναι επίσης διάσημος από την εργασία των <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BB%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%82_%CE%9D%CE%AC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%8A%CE%BB" title="Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ">Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ</a> και Μέρι Σίκολ, οι οποίες εφήρμοσαν νεωτερικές νοσηλευτικές πρακτικές που έσωσαν πολλούς βρετανούς τραυματίες. Τέλος, ήταν η πρώτη φορά που ένας πόλεμος καταγράφηκε λεπτομερώς από τα <a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CF%83%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%95%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82" title="Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης">Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης</a> της εποχής.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b> GREEK REBELLIONS</b></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
When the Crimean War broke out, many Greeks felt that it was an opportunity to regain Ottoman-occupied Greek territory to add to the recently liberated territory of the independent Kingdom of Greece. The <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_War_of_Independence" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Greek War of Independence">Greek War of Independence</a> (1821–1829) was still fresh in people's minds, as well as the <a class="mw-redirect" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Russo-Turkish_War_(1828%E2%80%931829)" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Russo-Turkish War (1828–1829)">Russian intervention</a> that had helped secure Greek independence. Just before the Greek War of Independence a leader of <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Filiki_Eteria" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Filiki Eteria">Filiki Eteria</a>,<a class="mw-redirect" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_Ypsilantis_(1792%E2%80%931828)" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Alexander Ypsilantis (1792–1828)">Alexander Ypsilantis</a>, and his brother <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Demetrios_Ypsilantis" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Demetrios Ypsilantis">Demetrios Ypsilantis</a> had led Russian troops into Moldavia and Wallachia and coordinated the preparations for uprisings throughout Ottoman-occupied Greece which they later led. Moreover, Greeks had always considered <a class="mw-redirect" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Orthodox_Church" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Orthodox Church">Orthodox Christian</a> Russia as an ally and viewed the Crimean War as a grave injustice against Russia and any support of the Ottoman Empire a grave threat to Greece's recent independence.<sup class="Template-Fact" style="line-height: 1em; white-space: nowrap;">[<i><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Citation_needed" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Wikipedia:Citation needed"><span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2014)">citation needed</span></a></i>]</sup></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
Although the official Greek state, under severe diplomatic and military pressure from the British and French (allies of the Ottomans), which included a naval blockade and the occupation of the country's main port of<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Piraeus" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Piraeus">Piraeus</a>, refrained from actively entering the conflict, a number of uprisings broke out in Albania in January 1854<sup class="reference" id="cite_ref-41" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Crimean_War#cite_note-41" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none; white-space: nowrap;">[41]</a></sup> and soon spread to <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Epirus_Revolt_of_1854" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Epirus Revolt of 1854">Epirus</a>, <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Thessaly" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Thessaly">Thessaly</a>, and Macedonia.<sup class="reference" id="cite_ref-42" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Crimean_War#cite_note-42" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none; white-space: nowrap;">[42]</a></sup> A revolt also broke out in <a class="mw-redirect" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Cretan_Revolt_(1866-1869)" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Cretan Revolt (1866-1869)">Crete</a>, with support from individuals and groups within independent Greece and <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Constantinople" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Constantinople">Constantinople</a>. However, all Greek revolts in the Turkish provinces were soon suppressed. A small Greek volunteer force under Colonel Panos Koronaios went to Russia and fought during the Siege of Sevastopol. However, more Greek nationals fought in the Crimean War with the "<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_Battalion_of_Balaklava" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Greek Battalion of Balaklava">Greek Battalion of Balaklava</a>" which had been in the ranks of the Russian army since the first <a class="mw-redirect" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Russo-Turkish_War_(1768%E2%80%931774)" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Russo-Turkish War (1768–1774)">Russo-Turkish war</a> (1768–1774).</div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: center;">
<span style="font-size: 12.800000190734863px;"><b>ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΓΕΩΝΑ</b></span></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<span style="font-size: 12.800000190734863px;">Η Ελληνική Λεγεώνα του Αυτοκράτορα Νικόλαου Α' (1854-Ιούνιος 1856) – ήταν σώμα Ελλήνων εθελοντών στον ρωσικό στρατό, κατά τη διάρκεια του </span><a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82" style="background-color: transparent; background-image: none; color: #0b0080; font-size: 12.800000190734863px; text-decoration: none;" title="Κριμαϊκός πόλεμος">Κριμαϊκού πολέμου</a><span style="font-size: 12.800000190734863px;"> </span><span style="font-size: 12.800000190734863px;">και πήρε μέρος στις μάχες στο</span><span style="font-size: 12.800000190734863px;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%B7%CF%82" style="background-color: transparent; background-image: none; color: #0b0080; font-size: 12.800000190734863px; text-decoration: none;" title="Δούναβης">Δούναβη</a><span style="font-size: 12.800000190734863px;"> </span><span style="font-size: 12.800000190734863px;">και την</span><span style="font-size: 12.800000190734863px;"> </span><a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1" style="background-color: transparent; background-image: none; color: #0b0080; font-size: 12.800000190734863px; text-decoration: none;" title="Κριμαία">Κριμαία</a><span style="font-size: 12.800000190734863px;">.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em; text-align: center;">
<b>Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΓΕΩΝΑΣ</b></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Παύλος Καρολίδης">Π.Καρολίδη</a> η <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Ρωσία">Ρωσία</a> ξεκίνησε τον πόλεμο της Κριμαίας « χωρίς ούτε ένα σύμμαχο, εκτός από την μικρή Ελλάδα, όχι το Ελληνικό βασίλειο, αλλά τους Έλλήνες ανά τον κόσμο και ειδικά στο Ελληνικό Βασίλειο» <sup class="reference" id="cite_ref-1" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-1" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[1]</a></sup> <sup class="reference" id="cite_ref-2" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-2" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[2]</a></sup> Η συμμετοχή των ευρωπαϊκών δυνάμεων στον πόλεμο στο πλευρό των Τούρκων, προσέδωσε, για τους Έλληνες, στον πόλεμο αυτό τον χαρακτήρα του πολέμου της Ορθοδοξίας. Στις 6 Δεκεμβρίου, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, τα πορτρέτα του αυτοκράτορα της Ρωσίας, στολισμένα με δάφνες, ήταν παντού στην Αθήνα, το όνομα του αυτοκράτορα είχε αναφερθεί σε όλες τις εκκλησίες. Όταν ήρθε η είδηση της ήττας του τουρκικού στόλου στην <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CF%80%CE%B7" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Σινώπη">Σινώπη</a>, ο ελληνικός πληθυσμός αντάλλασε την Πρωτοχρονιά την ευχή «Και του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη» <sup class="reference" id="cite_ref-3" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-3" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[3]</a></sup>. Ο Έλληνας ευεργέτης <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BB%CE%AE%CF%82" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Γρηγόριος Μαρασλής">Γρηγόριος Μαρασλής</a> που έζησε στην Οδησσό, παρέδωσε στον Νικόλαο Ά 550 χιλιάδες ρούβλια για την αποκατάσταση του ναού της Αγίας Σοφίας, όταν ο ρωσικός στρατός θα καταλάμβανε την <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Κωνσταντινούπολη">Κωνσταντινούπολη</a>. <sup class="reference" id="cite_ref-4" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-4" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[4]</a></sup> Μετά το τέλος του ακήρυχτου πόλεμου, στις υπό οθωμανικό έλεγχο επαρχίες <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%89%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Ήπειρος">Ήπειρος</a>, <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Θεσσαλία">Θεσσαλία</a> και <a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1" style="background-image: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Μακεδονία">Μακεδονία</a> πολλόι Έλληνες εθελοντές αποτέλεσαν την Ελληνική Λεγεώνα του Ρωσικού στρατού στο έδαφος της Ρωσίας.</div>
<div>
<span class="mw-headline"><div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
Η πρωτοβουλία της δημιουργίας της Λεγεώνας ήταν του έλληνα αξιωματικού Α.Χρυσοβέργη (<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Αριστείδης Χρυσοβέργης">Αριστείδης Χρυσοβέργης</a>). Στις αρχές του 1854 στο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B9" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Βουκουρέστι">Βουκουρέστι</a> , ο Χρυσοβέργης συναντήθηκε με τον διοικητή του ρωσικού Στρατού στον Δούναβη στρατηγό Μ.Γκορτσακόβ με πρόταση την δημιουργία μιας ξεχωριστής μονάδας Ελλήνων εθελοντών. Με διάταγμα του Γκορτσάκοβ, Ο Χρυσοβέργης στάλθηκε στην μονάδα του στρατηγού Ουσακόβ στις εκβολές του Δούναβη. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Έλληνες εθελοντές δεν ήταν ντυμένοι με ρωσικές στρατιωτικές στολές, αλλά φορούσαν φουσταννέλα, όπως στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 <sup class="reference" id="cite_ref-5" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-5" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[5]</a></sup>.</div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
Οι Έλληνες εθελοντές έλαβαν μέρος στις μάχες του Μαρτίου του 1854, περνώντας στην δεξιά όχθη του Δούναβη, και το Μάιο του ίδιου έτους στη μάχη εναντίον των Τούρκων στο νησί Ραντομάν.Το καλοκαίρι του 1854, στον βραχίονα Σωλήν, ο Χρυσοβέργης με τον βαθμό του λοχαγού, και επικεφαλής 25 Ελλήνων εθελοντών έδωσε μάχη ενάντια σε βρετανικό άγημα 700 στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης οι Βρετανοί έχασαν έξι αξιωματικούς και 72 στρατιώτες , συμπεριλαμβανομένου του αριστοκράτη Ρίτσαρντ Πάρκερ Χάιντ IV. Αυτός ήταν ολόγος που για την μάχη αυτή έγινε συζήτηση στο Βρετανικό Κοινοβούλιο<sup class="reference" id="cite_ref-6" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-6" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[6]</a></sup>. Στις αρχές του 1855 η Λεγεώνα, η οποία αριθμούσε περίπου 800 εθελοντές, μεταφέρθηκε στην <a class="mw-redirect" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Κριμαία">Κριμαία</a>. Με το λάβαρο της Λεγεώνας όπου ήταν γραμμένο στα ελληνικά "Για την Ορθοδοξία". Έλαβε μέρος στην επίθεση της Ευπατόριας στις 5 Φλεβάρη του 1855, όπου έχασε μερικές δεκάδες άτομα σκοτωμένους και 30 τραυματίες, συμπεριλαμβανομένων των αξιωματικών Χρυσοβέργη και Σταμάτη. Ο τελευταίος αργότερα πέθανε από τις πληγές του. Μετά την Ευπατόρια η Ελληνική Λεγεώνα συμμετείχε στην άμυνα της Σεβαστούπολης, ως μέρος της φρουράς από τις 1 Μαρτιο μέχρι τις 27 Αυγούστου 1855 και στην Μάχη του Μαύρου ποταμού στις 16 Αυγούστου. Στο τέλος του πολέμου σε 735 λεγεωνάριους απονεμήθηκαν τα μετάλλια «Για την άμυνα της Σεβαστούπολης." Περισσότεροι από 500 Έλληνες εθελοντές έχουν πέσει στο πεδίο της μάχης και πέθαναν από ασθένειες.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkCFUKu4PFF-szUB44V_TujXJtnK62DoxixVsqhhiOLuY3j2emI71THU2FPo08MPYzG2rFjdJ0TnxdWvhQ-gH596S8Sc5Lx7ZZyQTm3c_F4UIF2nrCoK4iQR_kROJE3QSGHmkdPzcPUJl/s1600/800px-Greek_volunteers_in_Sevastopol_1854.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkCFUKu4PFF-szUB44V_TujXJtnK62DoxixVsqhhiOLuY3j2emI71THU2FPo08MPYzG2rFjdJ0TnxdWvhQ-gH596S8Sc5Lx7ZZyQTm3c_F4UIF2nrCoK4iQR_kROJE3QSGHmkdPzcPUJl/s1600/800px-Greek_volunteers_in_Sevastopol_1854.jpg" height="214" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
Τον Ιούνιο του 1856 η Λεγεώνα διαλύθηκε. Μερικοί από τους εθελοντές αρνήθηκαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για τον φόβο των διώξεων από τις τουρκικές αρχές, καθώς πολλοί ήταν Τούρκοι υπήκοοι. 201 εθελοντές έχουν εγκατασταθεί στη Μαριούπολη, όπου τον 18ο αιώνα, είχε εγκατασταθεί ο γηγενής ελληνικός πληθυσμός της Κριμαίας. Οι Λεγεωνάριοι ονόμασαν το χωριό τους Νόβο-Νικολάγιεβκα προς τιμήν της Λεγεώνας του αυτοκράτορα Νικόλάου. Αργότερα, στην καθομιλουμένη της Μαριούπολης έλαβε το όνομα Βολοντιόροβκα – το χωριό των εθελοντών. <sup class="reference" id="cite_ref-7" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-7" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[7]</a></sup> Το 1864, ο συνταξιούχος πια συνταγματάρχης Χρυσοβέργης έγραψε ένα υπόμνημα προς τις ρωσικές αρχές για να στήσει μνημείο για τους Έλληνες, που έπεσαν στον πόλεμο της Κριμαίας. Το σχέδιο του αυτό δεν υλοποιήθηκε <sup class="reference" id="cite_ref-8" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-8" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[8]</a></sup> Σήμερα, στην Σεβαστούπολη υπάρχει μια αναμνηστική πλάκα προς τιμήν της ελληνικής Λεγεώνας <sup class="reference" id="cite_ref-9" style="line-height: 1em; unicode-bidi: -webkit-isolate;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-9" style="background-image: none; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #0b0080; text-decoration: none;">[9]</a></sup></div>
</span></div>
<h1 class="firstHeading" id="firstHeading" lang="el" style="background-image: none; border-bottom-color: rgb(170, 170, 170); border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; font-family: sans-serif; font-size: 1.6em; line-height: 1.2em; margin: 0px 0px 0.1em; overflow: hidden; padding-bottom: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">ΠΑΝΟΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ</span></h1>
<h1 class="firstHeading" id="firstHeading" lang="el" style="background-image: none; border-bottom-color: rgb(170, 170, 170); border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; font-family: sans-serif; font-size: 1.6em; font-weight: normal; line-height: 1.2em; margin: 0px 0px 0.1em; overflow: hidden; padding-bottom: 0px; padding-top: 0px;">
<span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">Γεννήθηκε στα </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%B1" style="background-image: none; color: #0b0080; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; text-decoration: none;" title="Κύθηρα">Κύθηρα</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;"> </span><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">το 1809 περίπου. Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και διευθύνοντας το πυροβολικό τμήμα στο Υπουργείο των Στρατιωτικών μπήκε στην πολιτική. Το 1854 έλαβε μέρος στον πόλεμο της Κριμαίας επικεφαλής ελλήνων εθελοντών με την</span><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1" style="background-image: none; color: #0b0080; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; text-decoration: none;" title="Ελληνική Λεγεώνα">Ελληνική Λεγεώνα</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">. Μετά από πολλές περιπέτειες εκλέχτηκε από την</span><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%B5%CE%BD_%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CF%82_%CE%92%27_%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%82" style="background-image: none; color: #0b0080; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; text-decoration: none;" title="Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις">Εθνική Συνέλευση το 1863</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;"> </span><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">Υπουργός Στρατιωτικών στην</span><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;"> </span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%BF%CF%85_1863" style="background-image: none; color: #0b0080; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; text-decoration: none;" title="Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου 1863">Κυβέρνηση Ρούφου</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">. Δεν πρόλαβε να υπηρετήσει, διότι με την έκρηξη του εμφύλιου το 1863 άλλαξε όλη η κυβέρνηση. Διορίστηκε ξανά Υπουργός Στρατιωτικών στην βραχύβια</span><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B7_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85_1864" style="background-image: none; color: #0b0080; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; text-decoration: none;" title="Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη Μαρτίου 1864">Κυβέρνηση του Κανάρη το 1864</a><span style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px;">.Επικεφαλής και πάλι εθελοντών έλαβε μέρος στην επανάσταση της Κρήτης του 1866</span></h1>
<div>
<span dir="auto"><div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
Απεβίωσε στις 17 Ιανουαρίου 1899.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0KJk4FHAlGT3G4Kw0cKXqwGRYZid7p37Q3hetEF-HwSiCBXtw6GmAlOodyX3M9Kh5x4AP9Eho43TuyYsIAvAxfwFA8hEkegohXJLHCymlUX8wZpNX_3HIp8HvwFRxwbX4x5fTtCFQmtqn/s1600/250px-Panos_Koronaios_2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0KJk4FHAlGT3G4Kw0cKXqwGRYZid7p37Q3hetEF-HwSiCBXtw6GmAlOodyX3M9Kh5x4AP9Eho43TuyYsIAvAxfwFA8hEkegohXJLHCymlUX8wZpNX_3HIp8HvwFRxwbX4x5fTtCFQmtqn/s1600/250px-Panos_Koronaios_2.JPG" height="320" width="227" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
ΥΓ. Λόγω έλλειψης προσωπικού χρόνου, το παρόν άρθρο είναι απλώς αναδημοσίευση άρθρων από τη wikipedia. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
http://en.wikipedia.org/wiki/Crimean_War#Greek_rebellions</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Greek_volunteers_in_Sevastopol_1854.jpg</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1</div>
<div style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.200000762939453px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.4em;">
<br /></div>
</span></div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-18448382614999951762013-08-13T02:44:00.000-07:002013-08-13T02:44:02.074-07:00Μέγας Αλέξανδρος………..η πολιορκία της Γάζας (Οκτώβριος 332 π.Χ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTxrJvyO2x31El0J5zw9nNU0TVsSEUFfTQ26Ql4Vu1zMX4K-UHh13uisf1tjOgEBvxU91i-v2PtMi1g4a92jrvVvKDGMIwtF5hr8zpWZLTEU7DeQMHlwyTM29Do1g3k4xt8TH1RONpMnAA/s1600/louvre_alexander_delos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTxrJvyO2x31El0J5zw9nNU0TVsSEUFfTQ26Ql4Vu1zMX4K-UHh13uisf1tjOgEBvxU91i-v2PtMi1g4a92jrvVvKDGMIwtF5hr8zpWZLTEU7DeQMHlwyTM29Do1g3k4xt8TH1RONpMnAA/s320/louvre_alexander_delos.jpg" width="221" /></a></div>
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
O Αλέξανδρος συνέχισε την πορεία του προς την Αίγυπτο τον Μεταγειτνιώνα (ο δεύτερος μήνας στο αττικό ημερολόγιο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στο Μεταγείτνιο Απόλλωνα και αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα 24 Ιουλίου έως 22 Αυγούστου) αμέσως μόλις αποκατέστησε τη λειτουργία της Τύρου.<span id="more-3987" style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span> Όλες οι χώρες των μεσογειακών παραλίων της σημερινής Μέσης Ανατολής εκτός από τη Γάζα, ήταν στα χέρια του. Η Γάζα ήταν η τελευταία πόλη πριν από την έρημο και απείχε από τη θάλασσα 20 στάδια (περίπου 3,7 χμ), περιβαλλόταν από παραθαλάσσιο έλος, ήταν μεγάλη, προσβάσιμη μόνο μέσω αμμώδους εδάφους, χτισμένη σε ψηλή πρόσχωση και την προστάτευαν ισχυρά τείχη. Ο διοικητής της, ο ευνούχος <b style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Βάτης</b>, θεωρώντας ότι η πόλη του ήταν απόρθητη, είχε κάνει από νωρίς προμήθειες για μακροχρόνια πολιορκία, προσέλαβε Άραβες μισθοφόρους και αρνήθηκε να παραδοθεί.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Η πρόσχωση ήταν τόσο ψηλή, που οι μηχανοποιοί βεβαίωναν τον Αλέξανδρο ότι ήταν αδύνατη η προσβολή των τειχών. Ως την ώρα εκείνη η στρατιά του Αλεξάνδρου προέλαυνε αήττητη, είχε νικήσει τους αντιπάλους από μειονεκτική θέση και είχε αλώσει όλες τις πόλεις, που πολιόρκησε. Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα της στρατιάς και οι ικανότητες του Αλεξάνδρου τρομοκρατούσαν τους εχθρούς και πειθαρχούσαν τους φίλους. Οι πειθαναγκασμένοι σε ηρεμία Έλληνες και κυρίως οι εξεγερμένοι Σπαρτιάτες δεν έπρεπε να δουν κανένα σημείο αδυναμίας του Αλέξανδρου, ούτε να βρουν συμμάχους και προγεφυρώματα στα πλευρά της στρατιάς του. Ο Αλέξανδρος γνώριζε ότι αν δεν καθυπέτασσε όλα τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου, δεν μπορούσε να προχωρήσει στο εσωτερικό της Ασίας. Το γεγονός ότι η Γάζα ήταν θεωρητικά απόρθητη, θα ενίσχυε τον αντίκτυπο της άλωσής της σε εχθρούς και συμμάχους. Έπρεπε λοιπόν να κυριευθεί! Στο μεταξύ οι Σύνεδροι των Ελλήνων στην Κόρινθο είχαν ψηφίσει να σταλεί 15μελής αντιπροσωπεία, για να μεταφέρει στον Αλέξανδρο χρυσό στεφάνι ως αριστείο από την Ελλάδα και να τον συγχαρεί για τη νίκη στην Ισσό. Η αντιπροσωπεία αυτή τον συνάντησε κατά την πολιορκία της Γάζας.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Οι μηχανικοί επέλεξαν το νότιο τμήμα του τείχους, που φαινόταν πιο ευάλωτο, και κατασκεύασαν ένα ανάχωμα πλάτους 2 σταδίων (περίπου 370 μ) και ύψους 250 ποδών (περίπου 75 μ), ώστε οι μηχανές να ανέβουν σ’ αυτό και να μπορούν να προσβάλουν τα τείχη. Επειδή είχε προηγηθεί κάποιο θεϊκό σημάδι και ο μάντης Αρίστανδρος του είπε ότι θα κινδύνευε η ζωή του, ο Αλέξανδρος κρατήθηκε μακριά από τις βολές των υπερασπιστών. Όταν όμως οι Άραβες έκαναν έξοδο, πυρπόλησαν τις μηχανές και απώθησαν τους Μακεδόνες, έτρεξε με τους υπασπιστές και απέτρεψε την καταισχύνη μίας φυγής. Στη φάση αυτή τραυματίσθηκε σοβαρά από βέλος καταπέλτη, που διαπέρασε την ασπίδα και το θώρακά του.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAU-ddo2indyvV9gCui8ZbGrGwaq0rAsOUPZ2mrvBUB7cRhdf0ds5o9VFUahP6hHAEsiDFpiLj3yNYG8kcZ9XyLIv1G69b8RGGadabTcBOzMO9Jm0V4JLtKw2Xboir1yf5uJHLKJzGg0Cs/s1600/cf87ceaccf81cf84ceb7cf82-cf80cebfcebbceb9cebfcf81cebaceafceb1cf82-ceb3ceacceb6ceb1cf82.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAU-ddo2indyvV9gCui8ZbGrGwaq0rAsOUPZ2mrvBUB7cRhdf0ds5o9VFUahP6hHAEsiDFpiLj3yNYG8kcZ9XyLIv1G69b8RGGadabTcBOzMO9Jm0V4JLtKw2Xboir1yf5uJHLKJzGg0Cs/s320/cf87ceaccf81cf84ceb7cf82-cf80cebfcebbceb9cebfcf81cebaceafceb1cf82-ceb3ceacceb6ceb1cf82.png" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Χάρτης πολιορκίας της Γάζας</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Στο μεταξύ έφτασαν στη Γάζα δια θαλάσσης οι μηχανές, που είχαν εκπορθήσει την Τύρο. Τις ανέβασαν στο ανάχωμα και άρχισαν να κατεδαφίζουν τα τείχη. Παράλληλα με τη δράση των μηχανών, υπέσκαπταν με υπονόμους τα θεμέλια του τείχους, το οποίο γκρεμιζόταν. Οι κινήσεις του μηχανικού καλύπτονταν από καταιγισμό βελών, που προξενούσε απώλειες στους Γαζαίους, οι οποίοι ωστόσο άντεξαν σε τρία επιθετικά κύματα. Λόγω των μεγάλων απωλειών τους και των εκτεταμένων ζημιών στα τείχη, το τέταρτο επιθετικό κύμα τους κατέβαλε εύκολα. Οι Μακεδόνες είχαν πολύ υψηλό φρόνημα, κόμπαζαν για τα κατορθώματά τους και έριζαν ποιος θα ανεβεί πρώτος στις κλίμακες. Τελικά πρώτος πάτησε στα τείχη της Γάζας ο εταίρος <b style="background-color: transparent; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Νεοπτόλεμος</b> από το γένος των Αιακιδών. Πέρασαν με μεγάλη ευκολία τα τείχη και άνοιγαν διαδοχικά τις πύλες, απ’ όπου όλο και περισσότεροι πολιορκητές εισέβαλλαν στην πόλη. Οι υπερασπιστές της όμως δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα. Παρέμειναν όλοι συγκεντρωμένοι, πολέμησαν ηρωικά χωρίς να χαλάσουν τις γραμμές τους και έπεσαν μέχρις ενός, ανεβάζοντας τους πεσόντες σε 10.000. Στη συνέχεια ο Αλέξανδρος εξανδραπόδισε τα γυναικόπαιδα, μετέφερε τους γειτονικούς πληθυσμούς, για να την κατοικήσουν, και τη χρησιμοποίησε ως φρούριο. Η πολιορκία της Γάζας διήρκεσε δύο μήνες, τον Μεταγειτνιώνα (15 Αυγούστου – 16 Σεπτεμβρίου) και τον Βοηδρομιώνα (15 Σεπτεμβρίου – 16 Οκτωβρίου) του 332 π.Χ.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι για τη διέλευση του Αλεξάνδρου μέσα από το σημερινό κράτος του Ισραήλ ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ρωμαίοι ιστορικοί αναφέρουν κάτι ιδιαίτερο. Μόνο ο Κούρτιος λέει επιγραμματικά ότι οι Σαμαρείτες εξεγέρθηκαν και έκαψαν ζωντανό τον σατράπη της Κοίλης Συρίας, Ανδρόμαχο, τον οποίο ο Αλέξανδρος αντικατέστησε με τον Μένωνα τον Κερδίμμα, όταν επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα από την Αίγυπτο. Δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο για το τι συνέβη στο Ισραήλ, ένδειξη ότι όλα κύλησαν ομαλά για τον Αλέξανδρο κι ενώ οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι δεν βρήκαν καμία αφορμή, για να διογκώσουν ή να εφεύρουν εξ αρχής κάποιο περιστατικό, το έκανε ο Ιώσηπος, ένας εξελληνισμένος Εβραίος.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Λέει λοιπόν ο ιουδαϊκής καταγωγής Ιώσηπος ότι όσο ο Αλέξανδρος πολιορκούσε την Τύρο, έστειλε επιστολή στον αρχιερέα της Ιερουσαλήμ και ζητούσε την υποταγή του, πάνω απ’ όλα όμως του ζητούσε ενισχύσεις και εφόδια για τη στρατιά. Ο αρχιερέας απήντησε ότι δεν είχε πρόθεση να αποστατήσει απ΄ το Δαρείο και απέρριψε τα αιτήματα. Όμως ο διοικητής της Σαμάρειας, που ήταν και σαμαρειτικής καταγωγής, στα πλαίσια των εβραϊκών θρησκευτικο-πολιτικών αντιπαλοτήτων τα αποδέχθηκε χωρίς να του έχουν ζητηθεί. Μετά την άλωση της Γάζας ο Αλέξανδρος προέλασε βόρεια προς την Ιερουσαλήμ και ο ανυπότακτος αρχιερέας έσπευσε επικεφαλής όλου του πληθυσμού της πόλης να τον προϋπαντήσει με μία θρησκευτική υποδοχή πρωτοφανή για αλλοεθνή ηγέτη. Φορούσαν όλοι τις επίσημες ενδυμασίες και στην κίδαρι του αρχιερέα ήταν στερεωμένο το χρυσό έλασμα με το όνομα του θεού του (Γιαχβέ).</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Κανονικά ο Αλέξανδρος θα έπρεπε να τιμωρήσει τους ανυπότακτους ηγέτες της πόλης, αλλά προς μεγάλη κατάπληξη όλων πλησίασε τον αρχιερέα και τον φίλησε, αφού πρώτα προσκύνησε το όνομα του θεού του. Ο Παρμενίων ρώτησε ποιο ήταν το νόημα αυτής της απροσδόκητης συμπεριφοράς και ο Αλέξανδρος του απάντησε ότι δεν προσκύνησε τον αρχιερέα, αλλά τον θεό του. Είπε ακόμη ότι πριν ξεκινήσει την εκστρατεία και ενώ προβληματιζόταν πώς θα υποτάξει την Ασία, στην ιερή πόλη της Μακεδονίας το Δίον είδε σε ενύπνιο τον αρχιερέα με εκείνη ακριβώς την ενδυμασία να του λέει να μη χρονοτριβεί, αλλά να προχωρήσει στην Ασία άφοβα, διότι εκείνος θα του παρέδιδε το κράτος των Περσών. Επειδή λοιπόν ο αρχιερέας ήταν ο πρώτος, τον οποίο συναντούσε με αυτήν την ενδυμασία, ο Αλέξανδρος πείσθηκε ότι ο θεός των Ιουδαίων θα τον οδηγούσε στην εκπλήρωση των σκοπών του.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Επιβάλλεται να σημειώσουμε ότι ήδη μεταξύ 247 και 210 π.Χ. επί Πτολεμαίου Β΄ του Φιλάδελφου είχε αρχίσει η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά. Πρόκειται για τη γνωστή «μετάφραση των 72», στην οποία συμμετείχαν έξι λόγιοι από κάθε μία των 12 φυλών του Ισραήλ, κατόπιν αδείας του αρχιερέα της Ιερουσαλήμ, Ελεάζαρ. Τον 1ο μ.Χ. αιώνα, οπότε έζησε ο Ιώσηπος και παρά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση η Ελληνική γλώσσα ήταν η παγκοσμίως ομιλουμένη, ο δε Ιουδαϊσμός είχε τη δυνατότητα να αποκτήσει μέσω αυτής παγκόσμια προβολή. Δεν χωράει λοιπόν αμφιβολία ότι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο θρησκευτικά δραστηριοποιημένος Ιουδαίος συγγραφέας, επινόησε το παραπάνω μύθευμα .</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<b>Πηγές</b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<a href="http://chilonas.wordpress.com/">http://chilonas.wordpress.com/</a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<a href="http://www.alexanderofmacedon.info/">http://www.alexanderofmacedon.info/</a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 23px; margin-bottom: 23px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="sharedaddy sd-rating-enabled sd-like-enabled sd-sharing-enabled" id="jp-post-flair" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-left-radius: 0px !important; border-bottom-right-radius: 0px !important; border-top-left-radius: 0px !important; border-top-right-radius: 0px !important; border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: auto; outline: 0px; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px; zoom: 1;">
<div class="sd-block sd-rating" style="background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-left-radius: 0px !important; border-bottom-right-radius: 0px !important; border-top-left-radius: 0px !important; border-top-right-radius: 0px !important; border: 0px; font-size: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 531.828125px; zoom: 1;">
</div>
</div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 23px; margin: 0px 0px 23px; orphans: auto; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b style="background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: 0px; font-size: 13px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: transparent; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: 0px; font-size: 13px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">Βιβλιοθήκη</span></b>Διόδωρος ΙΖ.48.6-7<br />Κούρτιος 4.5.11, 6.30, 8.9<br />Ιώσηπος ΙΑ.302-339</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-68662964389129044492013-07-02T05:45:00.001-07:002013-07-02T05:45:26.364-07:00Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΚΕΡΤ και το σήμερα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τον Φεβρουάριο του
1071 ο στρατηγός-αυτοκράτορας της Ελληνικής Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας Ρωμανός
Δ’ Διογένης αποφάσισε να εκστρατεύσει ανατολικά και να δώσει την κρίσιμη μάχη
ώστε να συντρίψει μια νέα απειλή εξ ανατολών, τους Σελτζούκους Τούρκους. Νομάδες από τα υψίπεδα του Αλτάι, πρόσφατα
προσηλυτισμένοι στο Ισλάμ και δεινοί έφιπποι πολεμιστές, οι Σελτζούκοι φάνταζαν
μακρινή απειλή για την Κωνσταντινούπολη.
Οι επιδρομές τους όμως στην Ανατολία ήταν τόσο σφοδρές και η βαρβαρότητα
που επιδείκνυαν σε κάθε χωριό, πόλη ή επαρχία τόσο μεγάλη, που η άμεση
αντιμετώπιση τους είχε καταστεί πρώτη προτεραιότητα για τον Αυτοκράτορα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOXVtcrimT7zHYiOFbB9MhbGlmUictVNII3I1VNWrmvnXAKumRoG21Um93MS2wqfs6zeouaVyrq5DU48kmI7WYlM_Bsuq9GOEplBGQ39xRZKeC1c1N_0AvKiaA3zVgLURN1OTIm10Lg6Vz/s926/mapbyzantium.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOXVtcrimT7zHYiOFbB9MhbGlmUictVNII3I1VNWrmvnXAKumRoG21Um93MS2wqfs6zeouaVyrq5DU48kmI7WYlM_Bsuq9GOEplBGQ39xRZKeC1c1N_0AvKiaA3zVgLURN1OTIm10Lg6Vz/s400/mapbyzantium.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0030__x0020_-_x0020_Εικόνα" o:spid="_x0000_i1027"
type="#_x0000_t75" alt="mapbyzantium.jpg" style='width:338.25pt;height:197.25pt;
visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="mapbyzantium"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η κρίσιμη μάχη
δόθηκε στο Μάντζικερτ. Η εμπροσθοφυλακή
του Βυζαντινού στρατού απέκρουσε με επιτυχία την πρώτη επίθεση των Τούρκων και
με τον Ρωμανό ως επικεφαλή ξεκίνησε αντεπίθεση.
Η ορμή της αντεπίθεσης ήταν τέτοια που διέρρηξε το μέτωπο των αντιπάλων,
τους ανάγκασε να ξεκινήσουν άτακτη υποχώρηση αλλά κάπου εκεί «κάτι» πήγε
στραβά. Το κύριο σώμα του στρατού όχι
μόνο δεν ακολούθησε την καταδίωξη του εχθρού αλλά σήμανε και υποχώρηση (!) κάτι
που ανάγκασε και την οπισθοφυλακή να θεωρήσει πως η μάχη χάθηκε και υποχώρησε
και αυτή. Αυτή η συμπεριφορά των
αξιωματικών του κυρίου σώματος ήταν μια ξεκάθαρη προδοσία προς το πρόσωπο του
Αυτοκράτορα, αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας των αυλικών και των γραφειοκρατών της
Πόλης με τον Ρωμανό. Ήθελαν να τον
ξεφορτωθούν και το έκαναν εις βάρος των κατοίκων όλης της Ανατολίας! Με το 1/3 του στρατού του μόνο ο Διογένης
έφτασε πολύ κοντά στη νίκη αλλά ο αντίπαλος του, Σουλτάνος Αλπ Αρσλάν ήταν
άξιος αντίπαλος. Κατάφερε και συγκράτησε
την οπισθοχώρηση του στρατού του, τον αναδιοργάνωσε και περικύκλωσε την
εμπροσθοφυλακή που είχε απομείνει μόνη της στο πεδίο της μάχης. Αιχμαλώτισε τον αυτοκράτορα και τους άντρες
τους. </div>
<div class="MsoNormal">
Ο Αρσλάν φέρθηκε
βασιλικά στον αντίπαλο του και τον άφησε ελεύθερο μετά από λίγο καιρό, σε
αντίθεση με τους πρώην υπηκόους του. Για
να σωθεί ο Διογένης απαρνήθηκε τα επίγεια και περιβλήθηκε το μοναχικό σχήμα. Η Αυλή όμως δε μπορούσε να του συγχωρήσει το
παρελθόν του και έβαλε να τον συλλάβουν και να τον τυφλώσουν με πρωτάρη
βασανιστή που δεν χρησιμοποίησε καυτές σιδερένιες βελόνες ώστε να συντομεύσει
το μαρτύριο του Διογένη αλλά απλές βελόνες. Κατάφερε και
τον τύφλωσε με την τρίτη προσπάθεια.
Σιδηροδέσμιος και με φρικτά μολυσμένα τραύματα, ο πρώην αυτοκράτορας
οδηγούνταν στην Πόλη. Ξεψύχησε όμως στη
διαδρομή. Ένας αργός και βασανιστικός
θάνατος ύστερα από προδοσία….</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC2HQm9azYI-iuEcNW751CtvWS6_gfOpW59-gzCF0Dv31XKgDSUrUMsZn-wopYg-TZCoS8wvnanBImh4_X3VCPJDZ_XdGXQaeKYE0vjnQtJSIShyphenhyphen8cwZS1sp-noC1ed_uAEhrnN0L6NaJf/s400/%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC2HQm9azYI-iuEcNW751CtvWS6_gfOpW59-gzCF0Dv31XKgDSUrUMsZn-wopYg-TZCoS8wvnanBImh4_X3VCPJDZ_XdGXQaeKYE0vjnQtJSIShyphenhyphen8cwZS1sp-noC1ed_uAEhrnN0L6NaJf/s320/%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" width="258" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shape
id="_x0031__x0020_-_x0020_Εικόνα" o:spid="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75"
alt="ρωμανος.jpg" style='width:204pt;height:188.25pt;visibility:visible;
mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image003.jpg"
o:title="ρωμανος"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
Μετά τη μάχη η Βυζαντινή
Αυτοκρατορία άρχισε να παραπαίει.
Ολόκληρη σχεδόν η Ανατολία, μέσα σε είκοσι περίπου έτη έπεσε στα χέρια
των Σελτζούκων μέσω συνεχών πολέμων και ανηλεών σφαγών του πληθυσμού που
αντιστεκόταν. Οι περισσότεροι
αιτιολογούν αυτή την καταστροφή ως συνέπεια της ήττας στο Μάντζικερτ,
στιγματίζοντας πολύ σοφά τις ραδιουργίες της Αυλής (και του μέγιστου ανθρώπου
των γραμμάτων Μιχαήλ Ψελλού) κατά του Αυτοκράτορα. Αν δούμε όμως τα δεδομένα της μάχης με ψυχρή
λογική θα αποκομίσουμε διαφορετική αντίληψη.
<u>Οι απώλειες του Ελληνικού στρατού ήταν λιγότερες από το 1/3 του
στρατεύματος (οι τουρκικές πολύ μεγαλύτερες).
Το μεγαλύτερο μέρος του στρατού διέφυγε χωρίς καμία απώλεια. Ο Αυτοκράτορας αν και αιχμαλωτίστηκε, αφέθηκε
ελεύθερος και θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα κατά των Σελτζούκων. </u>Αυτά τα ψυχρά δεδομένα ανατρέπουν την
εικόνα της δικαιολογημένης κατάρρευσης της αυτοκρατορίας στην Ανατολή. Ποια ήταν όμως τα αίτια, τα πραγματικά αίτια;</div>
<div class="MsoNormal">
Στα γενικότερα αίτια
κατάρρευσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εντάσσονται οι εσωτερικές έριδες, η
γραφειοκρατία, οι συνεχείς εμφύλιοι πόλεμοι καθώς και η διείσδυση δυτικών
πολεμιστών και εμπόρων στα εσωτερικά του κράτους. Τα ειδικότερα αίτια της κατάρρευσης εκείνη
την καταστροφική 20ετία μπορούν να εντοπιστούν σε δύο ενέργειες του διάδοχου
του Ρωμανού Διογένη, Μιχαήλ Ζ’ Δούκα που είχε καταστεί υποχείριο ενός
πανούργου ευνούχου, του Νικηφόρου ή
αλλιώς Νικηφορίτζη. Διαβάζοντας την Ιστορία του βυζαντινού λόγιου και
χρονικογράφου <b><i>Μιχαήλ Ατταλειάτη</i></b> μπορεί κάποιος εύκολα να διακρίνει τις αιτίες
της ραγδαίας πτώσης της δύναμης της αυτοκρατορίας :</div>
<div class="MsoNormal">
«<i>Εν συνεχεία άρχισαν
να απευθύνονται κατηγορίες και να εγείρονται απαιτήσεις εναντίον αθώων ώστε να
καταβληθούν μη χρεωστούμενα, και διεξάγονταν δίκες όπου δεν λαμβανόταν υπόψιν
το δίκαιο, αλλά το κέρδος του δημοσίου και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τη
γενική ή τη μερική δήμευση των περιουσιών.
Συχνές ήσαν οι κατηγορίες και πολλές οι δίκες για φορολογικά ζητήματα,
με αποτέλεσμα τη δυσαρέσκεια όσων υπέφεραν και τη γενική δυσφορία</i>». (εκδόσεις
ΚΑΝΑΚΗ σελ.321)</div>
<div class="MsoNormal">
«<i>Ενώ λοιπόν, όπως το
συνήθιζε πολλές φορές, δίκαζε ανθρώπους με τρόπο ανάρμοστο για βασιλιά και τους
καταδίκαζε χωρίς εύλογες αιτίες, ακολουθώντας τις υποδείξεις των κακόβουλων,
έφθαναν μηνύματα που έλεγαν ότι οι Τούρκοι επέδραμαν στη Χαλκηδόνα και τη
Χρυσόπολη, πλησιάζοντας τότε για πρώτη φορά τόσο κοντά στη βασιλεύουσα. Εκείνος όμως δεν θορυβήθηκε διόλου, σαν η
περιοχή που υπέφερε να ήταν ξένη και παράμενε αδιάφορος</i>» (εκδόσεις ΚΑΝΑΚΗ
σελ.349) </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXCZL9m21gQKFZfJ7Bd7lgf8NVobq4sm4PE1P4MW98_8DhVh5Zh4la6_Z5XIgBZH98iw8rulax2ogpDlyvZBZlbuWsPdeAvu6FjgZzBoYMHEv4dh-OH1mtwe6VEyRXlGvBdth8Fuam8bnt/s240/207746-big.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXCZL9m21gQKFZfJ7Bd7lgf8NVobq4sm4PE1P4MW98_8DhVh5Zh4la6_Z5XIgBZH98iw8rulax2ogpDlyvZBZlbuWsPdeAvu6FjgZzBoYMHEv4dh-OH1mtwe6VEyRXlGvBdth8Fuam8bnt/s240/207746-big.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shape
id="_x0032__x0020_-_x0020_Εικόνα" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
alt="207746-big.jpg" style='width:96.75pt;height:146.25pt;visibility:visible;
mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image005.jpg"
o:title="207746-big"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
Η δίψα δηλαδή του
Νικηφορίτζη για πλούτη και η εξουσία που ασκούσε στο νεαρό αυτοκράτορα ήταν
τέτοιες που ο Μιχαήλ αδιαφορούσε πλήρως για την κατάσταση στην Ανατολή και η
μοναδική του ασχολία ήταν η αφαίμαξη του λαού και η υφαρπαγή των περιουσιών των
υπηκόων του. Η συλλογή φόρων μέσω
παράνομων και ανήθικων διαδικασιών είχε γίνει καθημερινότητα, όπως και η
συνεχής επέλαση των Τούρκων στη Μικρά Ασία.
Ο Ατταλειάτης όμως εντοπίζει ακόμη έναν λόγο, ίσως πιο σοβαρό από τη
φοροεπιδρομή, για την απώλεια τόσο μεγάλης περιοχής στους Σελτζούκους:</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt;">
«<i>Για τούτο και όταν πληροφορήθηκε ότι στη Ραιδεστό μεταφέρουν το σιτάρι
πολλές άμαξες, που διασκορπίζονται στην περιοχή και το πουλούν εύκολα και χωρίς
εμπόδια στους ξενώνες και στα καταστήματα των μοναστηριών, της μεγάλης
Εκκλησίας και των ντόπιων, και έτσι εξελίσσεται η οικονομία του τόπου, φθόνησε
ο άθλιος την ευτυχία του λαού και έχτισε μια αποθήκη έξω από την πόλη,
ορίζοντας με βασιλικό διάταγμα να συγκεντρώνονται εκεί οι άμαξες. Μετέτρεψε λοιπόν το εμπόριο του σιταριού, που
είναι το πιο αναγκαίο αγαθό, σε μονοπώλιο, αφού κανείς δεν είχε πλέον τη
δυνατότητα παρά μόνον από αυτήν την πραγματικά καταραμένη αποθήκη. Γιατί από τότε που κατασκευάστηκε, χάθηκε η
ευημερία των πόλεων και η οργή του Θεού ενέσκηψε ακόμη μεγαλύτερη στο κράτος
των Ρωμαίων. Δεν μπορούσε, όπως στο
παρελθόν, όποιος ήθελε να αγοράσει το σιτάρι να συναλλάσσεται με τον πωλητή και
αν δεν του άρεσε το σιτάρι ενός καταστήματος να απευθυνθεί σε άλλο ούτε
διεξάγονταν πλέον οι πωλήσεις από τις άμαξες, αλλά συγκέντρωνα όλους τους
καρπούς μέσα στην αποθήκη, σαν σε φυλακή, και εκεί περίμεναν οι έμποροι
σιτηρών. Αυτοί, αφού προκαταβολικά
άρπαζαν το σιτάρι, το αγόραζαν στη συνέχεια και το αποθήκευαν, και κατόπιν
συναγωνίζονταν να κερδίσουν για κάθε νόμισμα που δαπάνησαν τρία. Κανείς δεν αγόραζε πλέον από τις άμαξες, ούτε
οι ναυτικοί που εισήγαγαν το εμπόρευμα στη βασιλεύουσα ούτε οι κάτοικοι της
πόλης, ούτε οι χωρικοί ούτε άλλος κανείς.
Η αγορά πραγματοποιούνταν από τους κερδοσκόπους της αποθήκης, με τον
τρόπο που ήθελαν εκείνοι και ο διεφθαρμένος επικεφαλής τους αποθηκάριος. Αυτός εκμεταλλευόταν όσους έφερναν στην
αποθήκη το σιτάρι, παίρνοντας τους παράνομα μέρος του εμπορεύματος, και επειδή
εισέπραττε μεγάλο φόρο για τα τοπιατικά, αναγκαστικά η είσπραξη από την πώληση
μειωνόταν εξαιτίας των διαφόρων φορολογιών.
Η αποθήκη αυτή λοιπόν έγινε αιτία να πάρει η αδικία τεράστιες διαστάσεις
και η παλιά ευημερία της πολιτείας ανατράπηκε.
Κατά το παρελθόν με ένα νόμισμα αγόραζες δεκαοκτώ μοδίους (μονάδα
μέτρησης σιτηρών) σιταριού, ενώ τώρα κατέληξε να αγοράζεις μόνον έναν». «Τέτοια
αδικία δεν είχε ξανασυμβεί. Αν
πληροφορούνταν ότι κάποιος πούλησε στο σπίτι του σιτάρι, από αυτό που ο ίδιος
παρήγαγε, του δήμευαν την περιουσία-σαν να επρόκειτο για φονιά, βιαστή ή άλλο
κακοποιό- η οποία και διαμοιραζόταν από
τον επιστάτη τη αποθήκης</i>.»(εκδόσεις ΚΑΝΑΚΗ σελ.353-357)</div>
<div class="MsoNormal">
Οι συνέπειες για την
Κωνσταντινούπολη και ολόκληρη την αυτοκρατορία ήταν καταλυτικές. Ο λαός έχανε την περιουσία του από τη
φοροεπιδρομή και ταυτόχρονα επιβλήθηκε μονοπώλιο στο σιτάρι (και αργότερα και
σε άλλα αγαθά) ανεβάζοντας την τιμή του, μετατρέποντας αυτό το βασικό είδος
διατροφής ως είδος πολυτελείας. Η πείνα
άρχιζε να μαστίζει τον πληθυσμό των πόλεων που έφτασαν σε σημείο να μην
ενδιαφέρονται για τις νίκες των Τούρκων αφού είχαν έναν πιο επικίνδυνο εχθρό να
αντιμετωπίσουν, τον ίδιο τους τον Βασιλιά!</div>
<div class="MsoNormal">
Η αυτοκρατορία
δυστυχώς δε μπόρεσε να ανακάμψει ποτέ από την πρωτοφανή επίθεση της εξουσίας
έναντι στον λαό. Η βασιλεία του <b>Αλέξιου Κομνηνού</b> ανέκοψε τα αντιλαϊκά
μέτρα αλλά η ζημιά στην Ανατολή είχε γίνει μη-αναστρέψιμη. Η συντριπτική νίκη του Αλέξιου κατά των
Τούρκων στο <b>Φιλομήλιον</b> το 1117μ.Χ
σταμάτησε τη προέλαση των Τούρκων που είχαν κτυπηθεί και από τους
Σταυροφόρους. Ο γιος του Αλέξιου,
Ιωάννης συνέχισε τους πολέμους σε Ανατολή και Δύση και πήρε μόνιμη πρωτοβουλία κινήσεων
έναντι των Σελτζούκων. Ο εγγονός του
Αλέξιου, Μανουήλ Κομνηνός , ένας ακόμη αυτοκράτορας-στρατηγός συνέχισε τον
πόλεμο σε όλα τα μέτωπα και τα πήγαινε περίφημα. Οι νίκες συνεχίστηκαν μέχρι το έτος 1176 μ.Χ
και την ήττα στη μάχη του Μυριοκέφαλου,
μια αναμέτρηση που θύμισε τόσο το Μάντζικερτ όσο και τη μάχη του Πύρρου στην
Ηράκλεια κατά των Ρωμαίων το 280π.Χ, όπου ο Ηπειρώτης βασιλιάς έχασε όλους τους
έμπιστους και ικανούς στρατιωτικούς τους διοικητές στο πεδίο της μάχης. </div>
<div class="MsoNormal">
<u>Ενώ λοιπόν
φαίνεται ξεκάθαρα πως τα πραγματικά αίτια της προέλασης των Τούρκων στην
Ανατολία δεν είναι η νίκη τους στο Μάντζικερτ αλλά οι αντιλαϊκές/εξοντωτικές
φοροεισπρακτικές πολιτικές που ακολούθησαν και σκοπό είχαν την υφαρπαγή των
περιουσιών των πολιτών, ο μεγάλος μου προβληματισμός είναι άλλος.. <b>πως οι ίδιες πολιτικές εφαρμόζονται και
σήμερα…<o:p></o:p></b></u></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Νίκος Τοπούζης</div>
<div class="MsoNormal">
Ιστορικός Συγγραφέας</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
ΥΓ. Για αυτό το άρθρο θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο μου κ.Μαυράκη Γεώργιο για τις
πολύτιμες συμβουλές και την καθοδήγηση του.</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-38097402317797648782013-06-28T03:38:00.002-07:002013-06-28T04:12:05.946-07:00Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΩΝ ΣΥΡΑΚΟΥΣΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: center;">
<b><u>ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ
ΘΡΙΑΜΒΟΣ - ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ<o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<b>ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Το καλοκαίρι του 415 π.Χ ο Δήμος της Αθήνας αποφάσισε να τερματίσει την
εκεχειρία του Πελοποννησιακού Πολέμου με μία πρωτοφανή για τα δεδομένα της
εποχής επιχείρηση, την Σικελική Εκστρατεία. Αντικειμενικός σκοπός της
εκστρατείας ήταν η κατάληψη των Συρακουσών, μιας πόλης που δεν υπολειπόταν σε
πληθυσμό και πλούτο από την Αθήνα και κατόπιν ολόκληρης της Σικελίας. Μια επιχείρηση 1300 χιλιόμετρα μακριά από τη
βάση που αν πετύχαινε τον στόχο της θα καθιστούσε την Αθήνα μία μικρή
αυτοκρατορία και θα έθετε τις βάσεις για
την επικράτηση της Ιωνικής πόλης σε ολόκληρη τη Μεσόγειο! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja6gnAHRwrSrv8oEQ8eX9W0k0xBdz_fhqW3wYdvq-ue0n0eDC9pZEhtnWgqUIhJKmaQUL7dbJ6Hzk4oFCTf78fy0FbRC5mgLwtyC6yjon834fjRdMn8MewXzvVTG046DmoQ6upzFdAVKNa/s800/ekstrateia_athinaiwn-1258532188.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja6gnAHRwrSrv8oEQ8eX9W0k0xBdz_fhqW3wYdvq-ue0n0eDC9pZEhtnWgqUIhJKmaQUL7dbJ6Hzk4oFCTf78fy0FbRC5mgLwtyC6yjon834fjRdMn8MewXzvVTG046DmoQ6upzFdAVKNa/s320/ekstrateia_athinaiwn-1258532188.jpg" width="320" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: center;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0034__x0020_-_x0020_Εικόνα" o:spid="_x0000_i1025"
type="#_x0000_t75" alt="ekstrateia_athinaiwn-1258532188.jpg" style='width:343.5pt;
height:240.75pt;visibility:visible'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="ekstrateia_athinaiwn-1258532188"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το όλο εγχείρημα ήσαν πολλά και τα
κυριότερα ήσαν τα εξής:</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">×<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]-->Το μέγεθος των Συρακουσών</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">×<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]-->Το πολίτευμα τους που ήταν δημοκρατικό</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">×<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]-->Το έδαφος της Σικελίας που επέτρεπε την
εκτεταμένη χρήση ιππικού </div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: justify; text-indent: 0cm;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">×<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt;">
</span></span><!--[endif]-->Οι δυσκολίες στην επικοινωνία με την Αθήνα για
ενισχύσεις σε άντρες και οπλισμό. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Παρά τις δυσκολίες όμως, η Αθηναίοι κατάφεραν και αποβιβάστηκαν με
επιτυχία στο νησί και προέλασαν ενάντια στις Συρακούσες. Στην πρώτη οπλιτική σύγκρουση επικράτησαν με
ευκολία των Συρακούσιων αλλά δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν τη νίκη τους
εξαιτίας της δράσης του εχθρικού ιππικού. Οι 1200 Σικελοί ιππείς ανέκοψαν την
ορμή της Αθηναϊκής φάλαγγας και επέτρεψαν στον ηττημένο στρατό των Συρακουσών
να επιστρέψει στην πόλη και να αποφύγει τον αφανισμό. Από τις πρώτες δηλαδή εβδομάδες οι Αθηναίοι
έφτασαν πολύ κοντά στον στόχο τους! </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Κάπου εκεί φάνηκε και το μεγαλύτερο πρόβλημα της εκστρατείας. Η πολυφωνία λόγω έλλειψης κεντρικής διοίκησης
ως μειονέκτημα μιας αμεσοδημοκρατίας εν καιρώ πολέμου! Οι Αθηναίοι όρισαν ως στρατηγούς τρείς άνδρες
(συνήθως δύο ήταν οι στρατηγοί) πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Τον εμπνευστή
της επιχείρησης, τον παράτολμο και δολοπλόκο Αλκιβιάδη, τον αναβλητικό
γερασμένο Νικία που ήταν αντίθετος στην ιδέα της εκστρατείας (!) και τον
Λάμαχο, τον μόνο ικανό στρατιωτικό που όμως δεν διέθετε το πολιτικό κύρος να
επιβάλλει τις απόψεις του στο στράτευμα.
Λίγες εβδομάδες μετά την απόβαση και την έναρξη των στρατιωτικών
επιχειρήσεων ανακλήθηκε ο Αλκιβιάδης (που κατέφυγε, φοβούμενος για τη ζωή του,
στη Σπάρτη) και έτσι επικεφαλής της εκστρατείας ήταν ουσιαστικά ο μεγαλύτερος
πολέμιος της σε πολιτικό επίπεδο, ο Νικίας!
<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1TM3uCZW7zjimWnpIg6upfYHsc9TNKI7xfvPtA2LTFMjDJuCv4InRZRp1b7z1j_TG6hFPN4YL-lfezckGS_jP71kmOlShQdUIGlHtkEAxGjK0dq3VRe8iDVkDgnr0sYPAR6a0TdGAl0Wg/s299/Nikias1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1TM3uCZW7zjimWnpIg6upfYHsc9TNKI7xfvPtA2LTFMjDJuCv4InRZRp1b7z1j_TG6hFPN4YL-lfezckGS_jP71kmOlShQdUIGlHtkEAxGjK0dq3VRe8iDVkDgnr0sYPAR6a0TdGAl0Wg/s200/Nikias1.jpg" width="170" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: center;">
<!--[if gte vml 1]><v:shape
id="Εικόνα_x0020_2" o:spid="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75" style='width:258.75pt;
height:300.75pt;visibility:visible'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image003.jpg"
o:title=""/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<i><u>Ο Νικίας</u></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Ο γηραιός στρατηγός, αντί να εκμεταλλευτεί την οπλιτική νίκη και το σοκ
που προκάλεσε αυτοί στον λαό της μεγαλύτερης Σικελικής πόλης, αποφάσισε να
περάσει τον χειμώνα στην Κατάνη προσπαθώντας να μαζέψει αρκετούς ιππείς, είτε
από την Αθήνα, είτε από Σικελιώτες συμμάχους, ώστε να μπορεί ανεμπόδιστα πλέον
να προχωρήσει στην πολιορκία. Η αναβλητικότητα
του αυτή όμως έδωσε θάρρος στις Συρακούσες που συνειδητοποίησαν πως το ιππικό
τους και μόνο μπορεί να εμποδίσει την κατάληψη της πόλης τους από τους εχθρούς!</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Αντίθετα οι Συρακούσιοι είχαν ως
φυσικό ηγέτη τον στρατηγό Ερμοκράτη, έναν άντρα που παρά το αξίωμα του
πολεμούσε δίπλα στους στρατιώτες του εμπνέοντας τους κάθε στιγμή. Στις στιγμές μεγάλης απελπισίας των
συμπολιτών τους, όρθωνε το ανάστημα του και απέρριπτε κάθε πρόταση
συνθηκολόγησης. Πέραν των προσπαθειών
του Αλκιβιάδη να εκδικηθεί την πατρίδα του, οι άριστες σχέσεις του Ερμοκράτη με
τη Σπάρτη συνέβαλαν στην καθοριστική αποστολή βοήθειας των Λακεδαιμονίων προς
τις Συρακούσες στο τελευταίο μέρος της πολιορκίας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<b>Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Παρά τους οκτώ μήνες
εγκληματικής απραγίας στην Κατάνη, ο Αθηναϊκός στρατός διέθετε ακόμη την
πρωτοβουλία κινήσεων στη Σικελία. Οι
προσπάθειες του Νικία για την απόκτηση ιππικού τελεσφόρησαν καθώς η Αθήνα
έστειλε 250 έμπειρους από τις συνεχείς παρενοχλήσεις του Σπαρτιατικού πεζικού
ιππείς και 30 ιπποτοξότες, καθώς και τριακόσια τάλαντα για τη στελέχωση του
ιππικού σώματος. Εν τέλει, το εκστρατευτικό σώμα απέκτησε μία δύναμη 650
ιππέων, όχι ικανή για ανοικτή μάχη με τους Συρακούσιους ιππείς, αλλά υπεραρκετή
για τη προστασία του πεζικού αλλά και τον κτιστών στην επερχόμενη
τειχομαχία. Ο αξιόπιστος στρατηγός
Λάμαχος, ανέβασε το ηθικό των αντρών και έπεισε τον Νικία να επιτεθούν
επιτέλους στον αντικειμενικό τους σκοπό.
Με ένα αξιοθαύμαστο τέχνασμα ο στρατός επιβιβάστηκε στα καράβια στην
Κατάνη και αποβιβάστηκε δίπλα από τις Συρακούσες, αποφεύγοντας έτσι τις
παρενοχλήσεις και τις ενδεχόμενες απώλειες.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Μετά την αποβίβαση τους, οι Αθηναίοι κατέλαβαν το οροπέδιο των
Επιπολών, που τότε δεν ήταν τειχισμένο, και έστησαν το οχυρό τους. Οι Επιπολές, που αργότερα αποτέλεσαν την
πέμπτη και πολυπληθέστερη συνοικία των Συρακουσών, είναι το οροπέδιο που υψώνεται
πάνω από την πόλη και όποιος το κατέχει μπορεί να ελέγχει τη ροή εφοδίων και ανθρώπων
στην άτυπη πρωτεύουσα της Σικελίας. Αυτή
ήταν η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία των Αθηναίων να κερδίσουν τον πόλεμο καθώς οι
Συρακούσιοι ήταν άπειροι στις τειχομαχίες ενώ οι ίδιοι εμπειροπόλεμοι, είτε ως
αμυνόμενοι (Μακρά Τείχη, οχύρωση Πειραιά) είτε ως επιτιθέμενοι με τις επιτυχίες
τους στην Ποτίδαια και στην Δήλο. Το
μόνο που είχε να κάνει πλέον ο Νικίας ήταν να αξιοποιήσει όλη τη δυναμική του
στρατεύματος του ώστε να περιτειχίσουν εξωτερικά τις Συρακούσες, βόρεια προς
τον Τρωγίλο και νότια προς το Μεγάλο Λιμάνι.
Αυτός ο χερσαίος αποκλεισμός σε συνδυασμό με τον ναυτικό αποκλεισμό που
είχε σχεδόν επιβάλλει το Αθηναϊκό ναυτικό θα ανάγκαζε τους Σικελιώτες να
παραδοθούν αργά ή γρήγορα! Δεδομένου πως διέθετε πλέον το απαραίτητο ιππικό για
να προστατεύει τους στρατιώτες/κτίστες τίποτε δε μπορούσε να τον σταματήσει από
τον θρίαμβο………..εκτός από τον ίδιο του τον χαρακτήρα!</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Το μήκος του τείχους που έπρεπε να κτιστεί μπορεί να φαντάζει μεγάλο,
γύρω στα οκτώ χιλιόμετρα, αλλά όπως μας πληροφορεί στο βιβλίο/ανάλυση του ο
καθηγητής <span lang="EN-US">Hanson</span><span lang="EN-US"> </span>ήταν εφικτό από έναν οργανωμένο στρατό και μας παραθέτει και
ως παραδείγματα αντίστοιχες ενέργειες των Αθηναίων στη Νίσαια, στο Δήλιο και
στην Πύλο, των Σπαρτιατών στις Πλαταιές με διπλό τείχος μέσα σε τρεις μήνες,
αλλά και την περιτείχιση της Ιερουσαλήμ από τον Ρωμαίο στρατηγό Τίτο (ίσο
περίπου μήκος περιτειχίσματος και ισάριθμο στράτευμα) μέσα σε λίγες μόνο
μέρες(!) ως προς τεκμηρίωση. Στον
αντίποδα οι Συρακούσιοι, πολύ σωστά ξεκίνησαν να κτίζουν αντιτειχίσματα, τείχη
ακριβώς κάθετα στο τείχος που προσπαθούσαν να κτίσουν οι Αθηναίοι ώστε να τους
σταματήσουν. Ήταν ένας αγώνας δρόμου μεταξύ
των μηχανικών αλλά και των απλών ανθρώπων και στρατιωτών. Ένας αγώνας που θα καθόριζε την έκβαση του
πολέμου. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGSO0yXnfJpBy3WIBbNMk_bOpU4_m-HijrN4-IyTJOWTF4lh3y2s19WU8FFCWKLoB1QZNK2K4JNzp_osCjSRETvi_h3C_8obzRUjIS9IrQn4EhnDW9phVOyfDZ68hC0wkE1GeQeVRqGQ9X/s491/Sikeli4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGSO0yXnfJpBy3WIBbNMk_bOpU4_m-HijrN4-IyTJOWTF4lh3y2s19WU8FFCWKLoB1QZNK2K4JNzp_osCjSRETvi_h3C_8obzRUjIS9IrQn4EhnDW9phVOyfDZ68hC0wkE1GeQeVRqGQ9X/s320/Sikeli4.jpg" width="315" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: center;">
<!--[if gte vml 1]><v:shape
id="_x0037__x0020_-_x0020_Εικόνα" o:spid="_x0000_i1027" type="#_x0000_t75"
alt="Sikeli4.jpg" style='width:193.5pt;height:200.25pt;visibility:visible'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image005.jpg"
o:title="Sikeli4"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Οι εργασίες στο στρατόπεδο των Αθηναίων αργούσαν υπερβολικά και η
πολιορκία φάνταζε να έφτανε σε τέλμα ώσπου ο Λάμαχος αποφάσισε και κατάφερε να
πάρει πρωτοβουλία κινήσεων. Ξεκίνησε μια
σειρά επιθετικών κινήσεων κατά των αντιτειχισμάτων που είχαν σοβαρό αντίκτυπο
τόσο στις εργασίες, όσο και στο ηθικό των Συρακούσιων. Όμως η τύχη δεν ήταν με το μέρος των Αθηναίων
καθώς ο γενναίος και πραγματιστής στρατηγός σκοτώθηκε σε μία από αυτές τις επιδρομές,
τερματίζοντας έτσι την περίοδο που οι πολιορκητές είχαν τη πρωτοβουλία των κινήσεων. Το εκστρατευτικό σώμα λοιπόν, έμεινε να
διοικείται από τον μοναδικό εκ των τριών στρατηγών ήταν κατά της εκστρατείας,
τον άβουλο Νικία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Οι Αθηναίοι έλαβαν σημαντικές ενισχύσεις με τον στρατηγό Δημοσθένη
επικεφαλής εβδομήντα τριηρών και πλέον των πέντε χιλιάδων αντρών να καταφθάνει για να βοηθήσει τον Νικία και
τους ταλαιπωρημένους άντρες αλλά πλέον ήταν πολύ αργά. Ο Δημοσθένης είδε πολύ σοφά πως η κατάσταση
είναι κρίσιμη και θα χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Αποφάσισε λοιπόν κατά μέτωπο σύγκρουση το
συντομότερο. Η βραδινή επίθεση όμως που
επιχείρησε ο Δημοσθένης κατέληξε σε τραγωδία με πάνω από δύο χιλιάδες νεκρούς
για τους πολιορκητές. Το περιτείχισμα
δεν είχε τελειώσει ούτε από τη βόρεια, ούτε από τη νότια πλευρά της πόλης και
έτσι μπόρεσε να μπει εντός και να βοηθήσει στην άμυνα ο Σπαρτιάτης στρατηγός
Γύλιππος με σημαντικές δυνάμεις, ύστερα από τις συνεχείς παροτρύνσεις του
Αλκιβιάδη για την αποστολή βοήθειας προς τις Συρακούσες.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Οι Αθηναίοι, πέραν της «ατυχίας» του θανάτου του Λάμαχου, είχαν επίσης
την ατυχία να στερηθούν των υπηρεσιών του Ευρυμέδοντα. Ενός ικανότατου στρατηγού, ήρωα για την Αθήνα
κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, που σκοτώθηκε σε ναυμαχία έξω από
τη Σικελία στη προσπάθεια του να ενισχύσει με δέκα τριήρεις και τη στρατηγική
του δεινότητα τους δοκιμαζόμενους συμπολίτες του που πολεμούσαν τόσο μακριά από
την πατρίδα. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Πέραν της στρατιωτικής ενδυνάμωσης, οι ενισχύσεις από την Πελοπόννησο,
ανύψωσαν και το ηθικό των Συρακούσιων που ήταν πλέον βέβαιοι για την νίκη τους
και την γρήγορη λύση της πολιορκίας. Μια
τελευταία απόπειρα του Δημοσθένη απέτυχε οικτρά και έτσι οι Αθηναίοι
αποσύρθηκαν από τις Επιπολές και στρατοπέδευσαν στο ακρωτήριο Πλημμύριον δίπλα
στον στόλο. Η πολιορκία λύθηκε, οι
Αθηναίοι πλέον πολεμούσαν για τη ζωή τους.
Η μάχη είχε κριθεί. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<b>ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Στην επικείμενη ναυμαχία εντός του Μεγάλου Λιμανιού των Συρακουσών, ο
Αθηναϊκός στόλος υπέστη συντριπτική ήττα κυρίως λόγω της μη στεγανότητας των
τριηρών του (βρισκόταν στο νερό πολλούς συνεχόμενους μήνες λόγω της αδυναμίας
των Αθηναίων να </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<!--[if gte vml 1]><v:shape id="_x0030__x0020_-_x0020_Εικόνα" o:spid="_x0000_s1026"
type="#_x0000_t75" alt="μεγάλο λιμάνι Συρακουσων από Επιπολες.JPG" style='position:absolute;
left:0;text-align:left;margin-left:66.15pt;margin-top:.65pt;width:273pt;
height:216.75pt;z-index:251657728;visibility:visible;
mso-position-horizontal-relative:margin;mso-position-vertical-relative:margin'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\4208~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image007.jpg"
o:title="μεγάλο λιμάνι Συρακουσων από Επιπολες"/>
<w:wrap type="square" anchorx="margin" anchory="margin"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><i><u><o:p></o:p></u></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAt5tPqsOcFzqWqG59BmlHDlBhL_naDdBXwVI4Pu8lCtu2MjFAonQhyphenhyphenp0vpfvvh6yWOLnyfHjJm63VfdM_zOHI-B1SogBROYVaIC_vEpPIOPuU5zquxn3fWFENdRtzIWEK9nfDBfQvO3sN/s1600/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF+%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9+%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%89%CE%BD+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%82.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAt5tPqsOcFzqWqG59BmlHDlBhL_naDdBXwVI4Pu8lCtu2MjFAonQhyphenhyphenp0vpfvvh6yWOLnyfHjJm63VfdM_zOHI-B1SogBROYVaIC_vEpPIOPuU5zquxn3fWFENdRtzIWEK9nfDBfQvO3sN/s400/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF+%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9+%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%89%CE%BD+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%82.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<i><u><o:p> </o:p></u></i><i><u>το μεγάλο λιμάνι των
Συρακουσών από το οροπέδιο των Επιπολών (φωτο Νίκος Τοπούζης)</u></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
τις προστατέψουν στη στεριά) αλλά και των παγίδων που είχαν στήσει οι
Σικελιώτες ναυτικοί. Οι Ελλαδίτες
οπλίτες παρακολούθησαν με τρόμο αυτή
την εξέλιξη καθώς αυτά τα πλοία ήταν η μοναδική τους σωτηρία. Η υποχώρηση τους έγινε άτακτα και
ολοκληρώθηκε με τη μάχη/σφαγή του Ασσίναρου ποταμού. Ο Αθηναϊκός στρατός έπαψε να υφίσταται,
πολλοί σκοτώθηκαν και οι υπόλοιποι αιχμαλωτίστηκαν για να δουλέψουν</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvyRJi1RvT-AZR8tbqAmdekMx7d7m-Vz_EIQ_o7SlefDEKRJ2p3qtsdE9zwMtrYJVgh9dFIR52nBmM54VxeD2SeYLtD-z0dG31Gh-49Ngsh9VLpRCsmEtYZXHSenA74Pen9NN5VUF_ddqK/s1600/%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1+2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvyRJi1RvT-AZR8tbqAmdekMx7d7m-Vz_EIQ_o7SlefDEKRJ2p3qtsdE9zwMtrYJVgh9dFIR52nBmM54VxeD2SeYLtD-z0dG31Gh-49Ngsh9VLpRCsmEtYZXHSenA74Pen9NN5VUF_ddqK/s400/%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1+2.JPG" width="400" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: center;">
<i><u>είσοδος των
λατομείων των Συρακουσών(φωτογραφία Νίκος Τοπούζης)<o:p></o:p></u></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
στα λατομεία των Συρακουσών. Ο
Νικίας και ο Δημοσθένης πιάστηκαν αιχμάλωτοι και εκτελέστηκαν. Αντίθετα ο Ερμοκράτης έγινε ο ήρωας σωτήρας
των Συρακουσών όπου ακόμη και σήμερα υπάρχει κεντρική οδός στην πόλη που φέρει
το όνομα του. Η συντριπτική αυτή ήττα μπορεί να συγκριθεί μόνο με την
καταστροφή του Ρωμαίου στρατηγού Κράσσου στις Κάρρες έναντι των Πάρθων και του
Ναπολέοντα στη Ρωσική εκστρατεία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Ένα ιδιοφυές σχέδιο κατέληξε σε
καταστροφή λόγω της πολυφωνίας και της έλλειψης κεντρικής διοίκησης. Παρόλα αυτά, η Αθήνα έφτασε λίγα χρόνια
αργότερα, με τη νίκη της στη ναυμαχία των Αργινουσών, πολύ κοντά στην
επικράτηση επί των Σπαρτιατών. Η πολυφωνία/πολυγνωμία
όμως την οδήγησε στην εκτέλεση των ναυάρχων των Αργινουσών και στην
ολοκληρωτική ήττα, λόγω έλλειψης ικανής ναυτικής διοίκησης, την επόμενη χρονιά σε
ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς η οποία οδήγησε στη συνθηκολόγηση των Αθηνών. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Νίκος Τοπούζης</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; text-align: justify;">
Ιστορικός Συγγραφέας</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-38883475959214162572013-04-24T02:05:00.000-07:002013-04-24T02:05:38.020-07:00ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΛΑΤΑΙΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΛΑΤΑΙΕΣ</b></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ
ΠΟΛΥΑΡΑΒΟΥ</b></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>26-28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
1826</b></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPy3t6KuPs4ULkHClCCt74WqN5T6WfPrzJqlum_o8P50AQ2lGlLP4367jVxvWQBrh3St-VqUYcj5kvTixJfQLRF8C1bJ_P5bAWOIl4UHPIRRs67DoUxLj7t8VP2s477JTR71havzbAwKeZ/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPy3t6KuPs4ULkHClCCt74WqN5T6WfPrzJqlum_o8P50AQ2lGlLP4367jVxvWQBrh3St-VqUYcj5kvTixJfQLRF8C1bJ_P5bAWOIl4UHPIRRs67DoUxLj7t8VP2s477JTR71havzbAwKeZ/s1600/1.jpg" /></a></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Η Ελληνική Επανάσταση
βρίσκεται στη κρισιμότερη καμπή της.
Μετά τις αρχικές επιτυχίες το πανάρχαιο
σαράκι των Ελλήνων, η διχόνοια, κατάφερε
στον Αγώνα το κρίσιμο κτύπημα που δεν
μπόρεσε ο Σουλτάνος προκαλώντας δύο
συνεχόμενες εμφύλιες συρράξεις, τους
πλέον έμπειρους και ικανούς στρατηγούς
φυλακισμένους (ανάμεσά τους και ο
Κολοκοτρώνης) και τον στόλο άπραγο.
Αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμεναν τόσο
η Υψηλή Πύλη, όσο και ο νέος ικανός
Αιγύπτιος με Αλβανική καταγωγή στρατηγός
Ιμπραήμ Πασάς που έσπευσε στη Πελοπόννησο
με τον στρατό του με απώτερο σκοπό να
καταπνίξει στο αίμα την εξέγερση των
Ελλήνων.
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjihYYms-ay9iiGPY6COl6nxZsC5SqQgsMars5nn6mbKUh2C-DysA9JKxzWZKcdusABIzJh2mvET1wvG2mXvU9asY2WHfytYKZRMvwcrkBf2zn6FQuy29-LIa6x-yn-BvLwwVLhPmeHLCp6/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjihYYms-ay9iiGPY6COl6nxZsC5SqQgsMars5nn6mbKUh2C-DysA9JKxzWZKcdusABIzJh2mvET1wvG2mXvU9asY2WHfytYKZRMvwcrkBf2zn6FQuy29-LIa6x-yn-BvLwwVLhPmeHLCp6/s1600/2.jpg" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Το Αιγυπτιακό
στράτευμα του Ιμπραήμ διέφερε σημαντικά
από τους υπόλοιπους στρατούς της
Ανατολής. Είχε εντάξει σε υψηλά αξιώματα
παλαίμαχους στρατιωτικούς του Ναπολέοντα
οι οποίοι είχαν προχωρήσει σε ριζική
αναθεώρηση της δομής, διάταξης και
τρόπου πολέμου των Αιγυπτίων. Ο πιο
ενεργός Γάλλος αξιωματικός ήταν ο
εξισλαμισμένος συνταγματάρχης Σεβ,
γνωστότερος και ως Σουλεϊμάν Πασάς, ο
οποίος σχεδίασε την εκστρατεία στην
Ελλάδα. Τα τμήματα πεζικού, ιππικού και
πυροβολικού απόκτησαν ευδιάκριτους
ρόλους, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα το τμήμα
του μηχανικού και δόθηκε η απαραίτητη
σημασία στους τομείς της επιμελητείας
και της διοικητικής μέριμνας των
στρατιωτικών μονάδων. Οι άντρες δηλαδή
που επέδραμαν στην Ελλάδα υπό τις εντολές
του Ιμπραήμ ήταν ένας δυτικό - ευρωπαϊκός
στρατός και όχι ακόμη ένα ανατολίτικο
ασκέρι!</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Λόγω του ελληνικού
εμφυλίου ο στόλος βρισκόταν σε απραξία
και έτσι ο Ιμπραήμ κατάφερε και
αποβιβάστηκε στη Μεθώνη στις 26 Φεβρουαρίου
1825 χωρίς απώλειες. Κατέλαβε τη Μεσσηνία,
συνέτριψε, παρά την ηρωική αντίσταση,
τις δυνάμεις του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι
στις 19 Μαΐου 1825 και στις 11 Ιουνίου
κατέλαβε την Τρίπολη. Οι παρακλήσεις
του Κολοκοτρώνη να καταστραφεί η πόλη
για να μην βρει ο Αιγυπτιακός στρατός
ασφαλές καταφύγιο στη Πελοπόννησο
δυστυχώς δεν εισακούστηκαν και έτσι ο
Ιμπραήμ μπορούσε εκ του ασφαλούς να
οργανώνει επιδρομές σε όλη την επικράτεια
της επαναστατημένης Ελλάδος. Τον
Νοέμβριο του 1825 έσπευσε να βοηθήσει τον
Κιουταχή στην πολιορκία του Μεσολογγίου
και μετά την πτώση της πόλης με την
ηρωική έξοδο στις 10 Απριλίου 1826, επέστρεψε
στον Μοριά.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Εκτός από τις
στρατιωτικές επιτυχίες, ανέδειξε και
τις πολιτικές και ηγετικές του αρετές.
Μετά την πολιτική του φόβου, έβγαλε τα
<i><b>προσκυνοχάρτια</b></i>, μία ευφυή
πολιτική αμνηστίας σε όσους είχαν
ξεσηκωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Το
προσκυνοχάρτι ήταν ίσως η σημαντικότερη
απειλή για την Επανάσταση και αυτό
φαίνεται από την στρατηγική του προσφάτως
αποφυλακισμένου Κολοκοτρώνη να εχθρεύεται
περισσότερο τους «<b>τουρκοπροσκυνημένους</b>»
από τον ίδιο τον Ιμπραήμ! Χαρακτηριστική
η φράση του γέρου του Μοριά: «<i><b>Εις τον
καιρό του προσκυνήματος εφοβήθηκα μόνο
δια την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε
εις τα αρχάς, ούτε εις τον καιρό του
Δράμαλη, όπου ήλθε με τριάντα χιλιάδες
στράτευμα εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνο εις
το προσκύνημα εφοβήθηκα</b></i>»</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Ως χαρισματικός
πολιτικός όμως ο Ιμπραήμ γνώριζε πως
μια βαθιά ριζωμένη επανάσταση καταστέλλεται
μόνο όταν σβήσει και η τελευταία σπίθα
της. Τόσο για να ξεχαστεί από τους
ντόπιους εξεγερμένους κατοίκους, όσο
και από τους Ευρωπαίους που ήθελαν ένα
αγκάθι στα πλευρά της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Η τελευταία σπίθα στη
Πελοπόννησο δεν ήταν απλώς σπίθα, ήταν
φλόγα δυνατή! Η αρχοντική Μάνη δεν είχε
πατηθεί από το νέο κατακτητή και είχε
ικανό ανθρώπινο δυναμικό, επαρκή γεωργική
παραγωγή, αρκετά πολεμοφόδια αλλά και
ετοιμοπόλεμους άνδρες να αντέξει και
να κρατήσει την Επανάσταση ζωντανή.
Ήταν ένα καταφύγιο για όλους τους
κατατρεγμένους και κυνηγημένους από
τον Αιγυπτιακό στρατό και μοιραία
αποτέλεσε τον επόμενο και κρισιμότερο
στόχο της εκστρατείας του Ιμπραήμ.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Η ΜΑΧΗ</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Στις 22 Ιουνίου
1826 ξεκίνησε η πρώτη προσπάθεια του
Ιμπραήμ να καταλάβει τη Μάνη με επίθεση
στο χωριό της Βέργας στη δυτική Μάνη.
Οκτώ χιλιάδες επίλεκτοι άνδρες επιτέθηκαν
εναντίον του χωριού αλλά δεν κατόρθωσαν
να το καταλάβουν παρά τις εννέα εφόδους
που πραγματοποίησαν. Τη νύκτα της 22<sup>ης</sup>
προς 23<sup>ης</sup> του μηνός εκμεταλλευόμενος
την παρουσία όλων των μαχητών της δυτικής
Μάνης στη Βέργα, έστειλε με πλοία 1800
άντρες στο χωριό Διρό προσπαθώντας να
υπερκεράσει την αμυντική θέση των
επαναστατών. Οι εναπομείναντες κάτοικοι,
γέροντες και γυναίκες, κατόρθωσαν μετά
από ηρωική αντίσταση να καθηλώσουν τους
εισβολείς στην παραλία. Στις 24 του
μηνός, οι Μανιάτες κατάφεραν να καταδιώξουν
τους Αιγύπτιους από τη Βέργα και έσπευσαν
στο Διρό, όπου την επόμενη μέρα, πέταξαν
ουσιαστικά τους εισβολείς στη θάλασσα!
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Ο Ιμπραήμ
αποσύρθηκε στη βάση του και ξεκίνησε
τον σχεδιασμό της νέας εκστρατείας. Για
να αποφύγει τις στενωπούς της δυτικής
Μάνης και το χωριό της Βέργας, αποφάσισε
να επιτεθεί στην Ανατολική Μάνη με κύριο
άξονα προέλασης Γύθειο – Πασσαβάς -
Αρεόπολη εκδηλώνοντας μια δευτερεύουσα
επίθεση προς τα Βαρδουνοχώρια μετά τις
ορεινές διαβάσεις του Ταΰγετου κοντά
στη Γιάτρισσα . Μετά την κατάληψη της
Αρεόπολης, αφού θα είχε διασπάσει την
Μάνη στα δύο, θα επιτίθονταν και στην
δυτική για να την κατακτήσει και να
εκδικηθεί για την προηγούμενη συντριπτική
του ήττα. Στον Πασσαβά όμως συνάντησε
λυσσαλέα αντίσταση που όχι μόνο δεν
μπόρεσε να κάμψει, αλλά τα στρατεύματα
του υποχώρησαν άτακτα αναγκάζοντας τον
να μετατρέψει τη δευτερεύουσα επίθεση
σε κύρια! Η μόνη του ελπίδα ήταν να βρει
τα ορεινά περάσματα του Ταΰγετου αφύλακτα
και να μπορέσει να εισβάλλει επιτυχώς
στη Μάνη.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Ο Ιμπραήμ
έστειλε την εμπροσθοφυλακή του,
αποτελούμενη από τρεις χιλιάδες άντρες,
να προελάσει ταχύτατα και να καταλάβει
τα χωριά Κόκκινα Λουριά – Δεσφίνα -
Πολυάραβος. Επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής
ήταν ο φανατικός και ικανός στρατιωτικός
Χουσνίμπεης και οδηγός ο ντόπιος
δωσίλογος Μπόσινας. Στη Δεσφίνα
συνάντησαν την πρώτη ισχυρή αντίσταση
από τον πύργο του Θεοδωράκη Σταθάκο και
τους οικείους του. Ο Μπόσινας προσπαθώντας
να πείσει τον Σταθάκο να παραδοθεί όχι
μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά σκοτώθηκε
κιόλας στην προσπάθειά του αυτή κοντά
στον πύργο. Οι Άραβες ξεκίνησαν αμέσως
την σφοδρή επίθεση στον πύργο. Οι Έλληνες
αμυνόμενοι παρά τη συντριπτική αριθμητική
υπεροχή των αντιπάλων δεν παραδόθηκαν
και καθυστέρησαν αρκετές ώρες την
προέλαση της εμπροσθοφυλακής ώστε να
προλάβουν οι υπόλοιποι Μανιάτες να
ταμπουρωθούν στον Πολυάραβο. Ο Σταθάκος
και οι πολεμιστές του έπεσαν όλοι ηρωικά
μετά από πολύωρη μάχη, δίνοντας τον
απαραίτητο χρόνο στη Μάνη να επιζήσει
της εισβολής, κρατώντας ζωντανή την
Επανάσταση!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJtgzGgD4C6bclMcDktJFsF9t8UizT-52BkNJ23fdloKL8U_d3fkc0xVKzievZfPAnT-428r1P8juoVDQunuWFQ5NA9gomhhyphenhyphenJDtgU6ffu075Sy4P0uIFEZQPn813ZzQO7PwmU7egUcEs0/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJtgzGgD4C6bclMcDktJFsF9t8UizT-52BkNJ23fdloKL8U_d3fkc0xVKzievZfPAnT-428r1P8juoVDQunuWFQ5NA9gomhhyphenhyphenJDtgU6ffu075Sy4P0uIFEZQPn813ZzQO7PwmU7egUcEs0/s1600/3.jpg" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Οι Μανιάτες
πλέον, με ανεβασμένο το ηθικό και αρκετό
χρόνο να προετοιμασθούν, οχυρώθηκαν
στη θέση προφήτης Ηλίας πριν από τη
στενωπό Δερβέν - Φούρκα. Παρέμεναν σε
θέσεις απόκρυψης μέχρι να πλησιάσουν
οι Άραβες μαχητές αρκετά κοντά και με
μια ομοβροντία εξολόθρευσαν σχεδόν
όλους όσους είχε στείλει ο Αιγύπτιος
επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής εναντίον
τους. Ο Χουσνί μπέης μόλις αναγνώρισε
την ακριβή διάταξη της αμυντικής διάταξης
των Ελλήνων διέταξε ολομέτωπη επίθεση
εκ μέρους του συνόλου της εμπροσθοφυλακής.
Και αυτή η δεύτερη επίθεση αντιμετωπίστηκε
με θάρρος και αποτελεσματικά από τους
Μανιάτες που με συνεχείς και εύστοχες
βολές αποδεκάτιζαν τους εχθρούς τους.
Αναλογιζόμενος τόσο την ανάγκη κατάληψης
του Πολυάραβου, όσο και την οργή του
Ιμπραήμ πασά, ο Αιγύπτιος επιτελής,
διέταξε ακόμη μία επίθεση κατά του
προφήτη Ηλία, την τρίτη κατά σειρά. Οι
διαταγές του αυτή τη φορά ήταν σαφείς:
εκδίωξη των αμυνομένων από τα ταμπούρια
τους δια της λόγχης! Και αυτή η επιθετική
προσπάθεια, χάριν της ανδρείας των
απογόνων των αρχαίων Λακεδαιμόνιων,
πνίγηκε στο αίμα αναγκάζοντας τον Χουσνί
μπέη να προστρέξει στον Ιμπραήμ. Ο
Αιγύπτιος στρατηγός που επέβλεπε από
μακριά την μάχη αποφάσισε να πλευροκοπήσει
τις δυνάμεις των Μανιατών. Έστειλε ένα
Τάγμα πεζικού και μια ορεινή πυροβολαρχία
να πραγματοποιήσει κυκλωτική κίνηση
και ταυτόχρονα διέταξε δύο Τάγματα
πεζικού να επιτεθούν μετωπικά για να
καθηλώσουν τους αμυνομένους. Η
εμπροσθοφυλακή θα λειτουργούσε ως
τακτική εφεδρεία στην νέα αυτή επιθετική
ενέργεια. Η επίθεση εκδηλώθηκε αργά το
απόγευμα και δεν πρόλαβε να γενικευθεί
λόγω του σκότους. Η πρώτη μέρα τελείωσε
με μικρές τακτικές νίκες των Ελλήνων.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Ενώ το βράδυ
ο Ιμπραήμ προώθησε τα πυροβόλα του για
να βάλλει επιτυχώς τις αμυντικές θέσεις
στον προφήτη Ηλία, οι Μανιάτες οπλαρχηγοί
συναντήθηκαν και αποφάσισαν να αφήσουν
την πρώτη αυτή γραμμή άμυνα και να
συμπτύξουν τις δυνάμεις τους στη δεύτερη
θέση η οποία κάλυπτε τη Λάκκα-Στεφανάκου
στην έξοδο της στενωπού Δερβέν-Φούρκα.
Η σύμπτυξη έγινε μετά τις 11μ.μ με πλήρη
μυστικότητα και αιφνιδίασε πλήρως τον
Ιμπραήμ που στις 5:30 π.μ διέταξε γενική
έφοδο, μόνο και μόνο για να βρει τον
προφήτη Ηλία χωρίς υπερασπιστές. Μόλις
αντιλήφθηκε τη σύμπτυξη των Ελληνικών
δυνάμεων, διέταξε τον Συνταγματάρχη
Οσμάν μπέη να καταδιώξει τους Μανιάτες
με το Τάγμα και τη πυροβολαρχία που είχε
αναλάβει την υπερκέραση του προφήτη
Ηλία.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Οι προωθημένες
μονάδες των Αιγυπτίων πέρασαν την
στενωπό στις 7 π.μ. και δέχθηκαν καταιγισμό
πυρών από τρία διαφορετικά σημεία από
τους ήδη οχυρωμένους Έλληνες. Ο Οσμάν
μπέης αναλογιζόμενος την κρισιμότητα
της κατάστασης, αποφάσισε να εμπλέξει
όλες τις δυνάμεις του στη μάχη. Ανέπτυξε
τα πυροβόλα του και άρχισε να βάλλει,
χωρίς αποτέλεσμα όμως. Η μεγάλη κλίση
του εδάφους δεν επέτρεπε αποτελεσματική
χρήση του πυροβολικού. Οι Μανιάτες
περίμεναν τους Αιγύπτιους να φθάσουν
σε απόσταση βολής. Μόλις πλησίασαν
αρκετά άρχισαν να τους κτυπάνε με μεγάλα
ποσοστά επιτυχίας. Παρά την γενναιότητα
τους οι Άραβες και μετά από δίωρη μάχη,
αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο Ιμπραήμ
βλέποντας το αδιέξοδο του εγχειρήματος,
και μετά από σχολαστική εξέταση της
γεωγραφίας της περιοχής, διέταξε τον
Χουσνή μπέη με όλες του τις δυνάμεις να
υπερκεράσει την δεύτερη αμυντική
τοποθεσία των Μανιατών μέσω ενός στενού
μονοπατιού, που οι ντόπιοι ονομάζουν
Στενοδιάβατα. Έθεσε χρονικό όριο
εκτέλεσης του κυκλωτικού ελιγμού και
διέταξε επίσης τον Οσμάν μπέη να
πραγματοποιήσει παραπλανητική μετωπική
επίθεση κατά των αμυνομένων ώστε να
τους καθηλώσει. Το σχέδιο του Ιμπραήμ
ήταν απλό και ευφυές αλλά δεν απέδωσε
τα αποτελέσματα που ήθελε ο Αιγύπτιος
στρατηγός. Η ατραπός Στενοδιάβατα ήταν
πολύ στενή και απότομη και έτσι οι
δυνάμεις του Χουσνή δεν μπόρεσαν να τη
διαβούν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Τους έπιασε η νύχτα και έτσι τερματίστηκαν
οι επιχειρήσεις της δεύτερης μέρας των
συγκρούσεων.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaqK4-alKMR5EklYiYA8sOimodB39z5SG1yyhnGWzg9Bwn_L3vv8z9YIs5siogslbcld7cIWq-msCtiw8eOQbyYOFe2VCB2QVpG1l_IQRRu_sJhws1hBjq0hF0thI4ZcQJojn221D0HTri/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaqK4-alKMR5EklYiYA8sOimodB39z5SG1yyhnGWzg9Bwn_L3vv8z9YIs5siogslbcld7cIWq-msCtiw8eOQbyYOFe2VCB2QVpG1l_IQRRu_sJhws1hBjq0hF0thI4ZcQJojn221D0HTri/s320/4.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Οι Μανιάτες,
γνωρίζοντας καλά την γη τους, είχαν
σκοπούς και περιπόλους σε όλα τα γύρω
υψώματα και αντιλήφθησαν γρήγορα τη
νέα κυκλωτική κίνηση. Αποφάσισαν να
οπισθοχωρήσουν εκ νέου, αυτή τη φορά
μέσα στο χωριό Πολυάραβος. Με ανεβασμένο
το ηθικό λόγων των νικών των προηγούμενων
ημερών αλλά και ενισχυμένοι με νέους
ξεκούραστους άνδρες από όλη τη Λακωνία,
έβλεπαν με αισιοδοξία την κατάσταση.
Αντίθετα οι Άραβες, εξουθενωμένοι και
με πολλές απώλειες, είχαν χάσει το ηθικό
τους. Ο Ιμπραήμ ήξερε πως για να διατηρήσει
ελπίδες νίκης και κατάκτησης της Μάνης,
θα έπρεπε την επόμενη μέρα να καταλάβει
τον Πολυάραβο και να συντρίψει τους
υπερασπιστές του!
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Η επίθεση του
ήταν σφοδρή. Οι δυνάμεις του ενήργησαν
ως εξής: τέσσερα τάγματα με το σύνολο
του πυροβολικού σε μετωπική επίθεση
εναντίον του χωριού, ένα τάγμα με διαταγές
να επιτεθεί στις βόρειο ανατολικές
παρυφές του Πολυάραβου, ένα τάγμα να
ανέβει στο ύψωμα Ζίζιαλι για να υπερκεράσει
την τοποθεσία και ακόμη ένα τάγμα ως
τακτική εφεδρεία. Αποφάσισε και
χρησιμοποίησε δηλαδή επτά χιλιάδες
άντρες, χωρίς να προσμετράμε τους άντρες
του πυροβολικού, για να επιτεθεί σε ένα
χωριό! Ο Πολυάραβος όμως ήταν ένα χωριό
κτισμένο σε άριστη αμυντική τοποθεσία.
Σε ψηλό ύψωμα δεν είχε κάποια ατραπό ή
στενωπό για να υπερφαλαγγιστεί με
ευκολία. Με ψηλά σπίτια και μαντρότοιχους
σε όλη την εξωτερική περίμετρο, παρείχε
ασφαλή κάλυψη για τους αμυνομένους και
ταυτόχρονα έκανε εξαιρετικά επικίνδυνη
οποιαδήποτε προσπάθεια προσέγγισής
του.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
Στις 8 π.μ.
ξεκινάει η προώθηση των ταγμάτων εφόδου
η οποία όμως πραγματοποιείται με πολύ
αργούς ρυθμούς λόγω του ανώμαλου και
πετρώδους εδάφους. Με μια μικρή στάση
για ξεκούραση, οι επιτιθέμενοι φτάνουν
μετά από τρεις κοπιαστικές ώρες σε
απόσταση βολής και ξεκινάει η μάχη με
πρωτοφανή σφοδρότητα. Η μάχη κορυφώνεται
στις 2μ.μ όπου ο Ιμπραήμ ρίχνει στη μάχη
το εφεδρικό τάγμα. Έγιναν κάποιες
μεμονωμένες διεισδύσεις εντός του
χωριού που αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία
από τους κατοίκους του χωριού.
Χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο της
Ελένης Αναειπόνυφης που σκότωσε έναν
Αιγύπτιο που την κατεδίωκε κοντά στη
βρύση της πλατείας εντός του χωριού! Ο
Σπυρίδων Τρικούπης αναφέρει το γεγονός
στην <i><u>Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης</u></i>:
</div>
<div align="JUSTIFY" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><i><b><span style="background-color: white;">«Η
Ελένη Αναειπόνυφη, βαστώσα τα δύο ανήλικα
τέκνα της και καταδιωκομένη υπό τινός
Αιγυπτίου, έφευγε προς το όρος του
Πολυαράβου. Ο Αιγύπτιος έδραξε την
συρομένην άκραν και επροσπάθει να
κρατήση τοιουτοτρόπως την φεύγουσαν.
Αλλ’ αυτή, αφήσασα κατά γης τα τέκνα,
έδραξε την άλλην άκραν, όπου ευρίσκετο
δεδεμένος ο θησαυρός της, δέκα δίστηλα.
Αισθανθείσα δε ότι η ζώνη ετεντώθη,
απέλυσεν αίφνης την άκραν και πεσόντα
ύπτιον τον Αιγύπτιον ετραυμάτισε δια
της ιδίας αυτού λόγχης και έσωσεν εαυτήν,
τα τέκνα και τον θησαυρόν.</span></b></i></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><b><span style="background: #ffffff;">
»</span></b></span></span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiRXVOeFP9-bfJCZlRyN48B4o8_LgkgwC24PrxKtnkC3LoJjOdVZPQvr1DlPesfbBUQS_oCWLcoIE3pFvtaiZEf0SxgTHPgRCcKUomhSszwHkgWXHvjZDf_vXirSo8QyV3tkPQQ15Q8h0d/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiRXVOeFP9-bfJCZlRyN48B4o8_LgkgwC24PrxKtnkC3LoJjOdVZPQvr1DlPesfbBUQS_oCWLcoIE3pFvtaiZEf0SxgTHPgRCcKUomhSszwHkgWXHvjZDf_vXirSo8QyV3tkPQQ15Q8h0d/s320/5.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><b><span style="background: #ffffff;"><br /></span></b></span></span></span></span></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="color: black;"><span style="background: #ffffff;"></span></span></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background-color: white;">Στις
3 μ.μ. μετά από τέσσερις ώρες λυσσαλέας
μάχης, οι Μανιάτες θεώρησαν πως τόσο το
ηθικό, όσο και η κούραση των Αιγυπτίων
ήταν σε τέτοιο σημείο, ώστε να επιχειρήσουν
έξοδο και καταδίωξη των εχθρών……και
δεν έκαναν λάθος. Η έφοδος τους ήταν
τρομακτική και πραγματικά σκόρπισαν
τους Άραβες. Ξεκίνησε μια ανηλεής
καταδίωξη μέχρι την πρώτη αμυντική
τοποθεσία του προφήτη Ηλία, όπου και οι
Μανιάτες σταμάτησαν την εφόρμησή τους.
Άφησαν ισχυρή προφυλακή στην τοποθεσία
και επέστρεψαν στον Πολυάραβο για
ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Το τάγμα
των Αιγυπτίων που επιχειρούσε την
παράκαμψη της τοποθεσίας, μόλις είδε
την εξέλιξη της μάχης υποχώρησε
συντεταγμένα προς Δεσφίνα.</span></span></span></span></div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><b><span style="background: #ffffff;">ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
</span></b></span></span>
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="color: black;"><span style="background: #ffffff;"> <span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Έτσι
έληξε θριαμβευτικά για την Ελληνική
Επανάσταση η τριήμερη μάχη του Πολυάραβου.
Οι απώλειες των Αιγυπτίων ήταν 1100 νεκροί
και 1400 τραυματίες ενώ των Ελλήνων ήταν
28 νεκροί και 75 τραυματίες μεταξύ των
οποίων και 5 γυναίκες. Μία συντριπτική
ήττα για μια σημαντική στρατιωτική
φυσιογνωμία της εποχής, του Ιμπραήμ
Πασά. Ο Αιγύπτιος στρατηγός αφού
κατανόησε το αδύνατον του εγχειρήματος,
λόγω του εδάφους αλλά και της μαχητικής
αξίας των Μανιατών, αποφάσισε να
οπισθοχωρήσει προς την Τρίπολη και μετά
στράφηκε στη Μεθώνη για να διαχειμάσει.
</span></span></span>
</div>
<div style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="color: black;"><span style="background: #ffffff;"> <span style="font-family: Calibri, sans-serif;">Η
Ελληνική Επανάσταση έμεινε ζωντανή,
τόσο επιχειρησιακά όσο και στη συνείδηση
των Ξένων Δυνάμεων που μετά από έναν
περίπου χρόνο αποφάσισαν να εγκαταλείψουν
την ουδέτερη στάση τους και να συντρίψουν
τον Τούρκο-Αιγυπτιακό στόλο στο Ναβαρίνο
στις 8 Οκτωβρίου 1827. Και η ταπεινωτική
ήττα του Ιμπραήμ έδωσε τα κατάλληλα
επιχειρήματα στους φιλέλληνες ευρωπαίους
διπλωμάτες αλλά και στους πραγματιστές
στρατηγικούς αναλυτές της εποχής να
συμφωνήσουν στην αναγκαιότητα αποχώρησης
των Αιγυπτίων από την Ελλάδα και την
παύση της ενίσχυσης της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας κατά των επαναστατημένων
Ελλήνων από τον Μωχάμετ Άλι της Αιγύπτου.</span></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 100%;">Η μεγάλη και σημαντική αυτή νίκη πέρασε αναπόφευκτα και στη λαϊκή παράδοση:</span></div>
<div align="CENTER" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<br />
<span style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 100%; text-align: left;">Όλ’ η </span><span style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 100%; text-align: left;">Ελλάς μοιρολογά, θρηνούνε χώρες και
χωριά</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span></span></span><span style="background-color: white; font-family: Calibri, sans-serif; line-height: 100%; text-align: left;">Απ</span><span style="font-family: Times New Roman, serif; line-height: 100%; text-align: left;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;">’άκρη σ’ άκρη ένας καπνός
φαίνεται σ' όλον το Μωρηά!</span></span></span></span></div>
<div align="CENTER" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;">Τ’ είν’ το
κακό πού γίνεται; Μην ήρθαν τα στερνά;<br />1
Στερνά : η Δευτέρα Παρουσία.<br />Ή ο Θεός
ωργίστηκε ή ο ‘Μπραήμ περνά!<br />Η Μάνη η
ανυπότακτη του καίει την καρδιά!<br />Μ'
αυτός υπόσχεσι έδωκε -και ποιός θα τον
πιστέψει-<br />Ή θαν την πάρει με καλό, ή
θαν την ‘ξολοθρέψει!<br />«Η Μάνη θα
υποταχτεί» -«Ο Ιμπραήμ το θέλει»-<br />Τόπε
κι ο κόσμος τρόμαξε. Μα κείνη δεν τη
μέλει!<br />Προσεύχουντ’ όλα τα τζαμιά -μη
βρέξει και μη στάξει-</span></span></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"><br />Γιατί
ο ‘Μπραήμ ‘βουλήθηκε τη Μάνη να
υποτάξει!<br />Όλοι οι Χοτζάδες εύχονται
για ‘Κείνον σ’ τον Αλλάχ<br />Σαν νάναι ο
Σουλτάνος τους, σαν νάναι Πατισάχ!<br />Είναι
μεγάλος στρατηγός, είναι γερό μυαλό<br />Μ
’αυτή του η απόφαση ας τούβγει σε καλό!
.....<br />‘Σ τη «Βέργα» πρωτοχτύπησε, μα
πρώτα κει τσακίστη<br />Κι απ’ τις γυναίκες
σ’ το «Δηρό» τ’ ασκέρι του σκορπίστη<br />Δεν
απελπίστη ο Τουρκαλάς, το πείσμα τον
θεριεύει<br />Κι ’απ’ του Μαλεύρη τα χωριά
σ’ τη Μάνη να μπει γυρεύει!<br />Από μακριά
γνωρίζεται σ' τ' αραβικό του άτι<br />Χιλιάδες
έχει δώδεκα και δώδεκα μιντάτι<br />Σ’
όλον τον δρόμο τον Αλλάχ παρακαλά και
λέει<br />Κι από το πείσμα το πολύ αφρομανά
και κλαίει:<br />«Αλλάχ, εδώ την «κλεφτουριά»,
εδώ τους αποστάτες<br />Βοήθα, μην πάρουν
τάρματα και πάν’ με τους Μανιάτες»</span></span></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"><br />Στη
«Λίμνη» σ’ το «Βρομόνερο» κοντά
στρατοπεδεύει<br />Τ’ ασκέρι τ’ αναπάντηκε,
μ’αυτός δεν ξεπεζεύει!<br />‘Σ το πρώτο
τα Κονάκια να πάρει εβουλήθη<br />Μα τα
στενά είχαν πιαστεί κι αμέσως παραιτήθη!<br />Τον
έν απ’ τους χνηλάτες του κάτου σ’ το
«Μοναστήρι»</span></span></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"><br />Μια
γυναίκα έσφαξε με ένα κλαδευτήρι<br />Πολλούς
και δύο αρχηγούς με τα «γαλούνια πλάκα»<br />Οι
Τουρκατζιάνοι σκότωσαν μες τ’ Άη-Γιωργιού
τη λάκκα!<br />Βαράτε Τουρκατζιάνισσες
χτυπάτε Τουρκατζάκια<br />Σ’ τη Μάνη δε
θα ξεχαστεί τι αξίζουν τα Κονάκια!<br />Ένας
μονάχα γλίτωσε κι έφερε το «χαμπέρι»<br />Εις
τον ‘Μπραήμ, πως το «μικρό» εχάθηκε
«ασκέρι».<br />Τότε το δρόμο άλλαξε απ’
την πλευρά εκείνη<br />Και μ’ όλο το ασκέρι
του τραβά για τη «Μελτίνη»<br />Εις τη
«Μπαρδούνια» στάθηκε, το δρόμο δε
γνωρίζει<br />Να κάμει πίσω ντρέπεται, μα
μπρος
απογυρίζει<br />..............................................................................<br />Μεσάνυχτα
εφτάσανε σ’ τον «Πύργο» του «Σταθάκου»<br />Ως
το πρωί καρτέραγαν να φύγει -Μα του
κάκου!<br />Γέρο Σταθάκος φώναξε, μόλις ο
ήλιος βγαίνει:<br />«Στραβαραπάδες, φύγετε,
ντουφέκι σας προσμένει,</span></span></span><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background: #ffffff;"><br />Η
Μάνη αρχίζει από ‘δω η κοσμοξακουσμένη,<br />Σημαία
δεν προσκύνησε, ή τούρκικη ή ξένη».<br />Παιδιά,
γυναίκες και γαμπροί έχουν καλό
«καρτέρι»</span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><br /></span></span><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="background-color: white;">Πηγή:
Αρχείο Πατσουράκου</span></span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik1mwnB9vNIK22Y2eIvPyUMVO8on0OGNb6sFb5llkEJGi_DArukP3gF5RCD7OhnFW8qvXukZfBXocbzjcILQNoSuohWy2tRlW9NBkbR42cyTO2ji0xaVgmU0-BM58iQ5cykrevnsrGDodm/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik1mwnB9vNIK22Y2eIvPyUMVO8on0OGNb6sFb5llkEJGi_DArukP3gF5RCD7OhnFW8qvXukZfBXocbzjcILQNoSuohWy2tRlW9NBkbR42cyTO2ji0xaVgmU0-BM58iQ5cykrevnsrGDodm/s320/6.jpg" width="320" /></a></div>
<div align="CENTER" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="background: #ffffff;"><br /></span></span></span></span></span></span></div>
<div align="CENTER" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0.49cm; margin-top: 0.49cm;">
<span style="color: black;"><span style="background: #1c1c1c;"></span></span></div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0cm;">
Νίκος Τοπούζης
Ιστορικός Συγγραφέας</div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com359tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-70511274678986956352013-04-17T11:45:00.000-07:002013-04-17T11:45:46.925-07:00Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 18px;">Στυλιανός Κυριακίδης. </span></b></div>
<b><div style="text-align: center;">
<b><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 18px;">(Ο νικητής στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, στις 20 Απριλίου 1946)</span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYoExuq7cJ0TVacW5iiEh2SYX1WCxpUVH3pkxZjfJ7OtJP0iFG0wmRdr9vho1j0MzsGKTaJqfGSn7QFqn0JqVQSZELalnGahplZuuhFxLW6eD9l9xgB7cBIcRQrWo3L2nLEkIYgz99I1pD/s1600/%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYoExuq7cJ0TVacW5iiEh2SYX1WCxpUVH3pkxZjfJ7OtJP0iFG0wmRdr9vho1j0MzsGKTaJqfGSn7QFqn0JqVQSZELalnGahplZuuhFxLW6eD9l9xgB7cBIcRQrWo3L2nLEkIYgz99I1pD/s320/%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3.jpg" width="254" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 18px;"><br /></span></b></div>
<br style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 18px;">"Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Ν</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.800000190734863px; line-height: 18px;">α βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει".<br />Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!<br />Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι.<br />Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.<br /><br />Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.<br />Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.<br />Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.<br />Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».<br />Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!<br /><br />Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.<br />Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε:<br />«Δεν μπορείς να τρέξεις.».<br />- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;<br />- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.<br /><br />Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».<br /><br />Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.<br /><br />Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.<br /><br />Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.<br />Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».<br />Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».<br />Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».<br /><br />Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».<br /><br />Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.<br />Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.<br /><br />Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.<br /><br />Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.<br /><br />Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.<br /><br />Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα.</span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRoCyTV_QD5759U4Wqevdd37oFqSD3drJa7K7o-TpVAbgfREMlQZzfeEnee1mtw0S4gjSCPS9sPcmMRiDjPIZSxjGohrJet4W4oczVkvBlPrlZrAuvWEPakagiKomaiuhRd-PE3zCQM2Q/s1600/220px-Statue_of_Pheidippides_along_the_Marathon_Road.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRoCyTV_QD5759U4Wqevdd37oFqSD3drJa7K7o-TpVAbgfREMlQZzfeEnee1mtw0S4gjSCPS9sPcmMRiDjPIZSxjGohrJet4W4oczVkvBlPrlZrAuvWEPakagiKomaiuhRd-PE3zCQM2Q/s1600/220px-Statue_of_Pheidippides_along_the_Marathon_Road.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 18px;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: lucida grande, tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="line-height: 18px;">Υ.Γ. το βρήκα και το ανάρτησα στη σελίδα της Joya Koun, μετά από άδεια της. Την ευχαριστώ θερμά.</span></span></div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-7924895379986241392013-03-22T02:54:00.000-07:002013-03-22T02:54:06.492-07:00ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΕΓΓΥΗΤΡΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ<o:p></o:p></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στη σύνοδο της Βιέννης 1814-15 ο Βρετανός Υπουργός
Εξωτερικών και θριαμβευτής των Ναπολεόντειων Πολέμων <span lang="EN-US">Castlereagh</span> μαζί με τον γνωστό μας
Μέττερνιχ κατέληξαν σε κοινή στρατηγική αντιμετώπισης της Τσαρικής Ρωσίας αλλά
και πιθανής αναβίωσης της αυτοκρατορικής Γαλλίας. Το κενό
ισχυρής εξουσίας στη κεντρική Ευρώπη έδινε το έναυσμα και στους δύο τη δυνατότητα να προσπαθούν να
επεκτείνουν με αρκετή επιτυχία την επιρροή τους στην περιοχή, αλλά και να
προσπαθούν να καταλάβουν εδάφη χωρίς ιδιαίτερη στρατιωτική αντίσταση. Το σχέδιο των δύο κορυφαίων διπλωματών ήταν
να ενδυναμώσουν τα κατακερματισμένα Γερμανικά κρατίδια ως αντίβαρο της
επεκτατικής πολιτικής του Τσάρου.
Ενδυνάμωση μεν, ενοποίηση όμως όχι καθώς αναγνώρισαν τη δυναμική των
Γερμανών και τη δυνατότητα τους να επιβληθούν στη Γηραιά Ήπειρο αν ποτέ γινόταν
ένα αδιαίρετο κράτος. Καθαρά Θουκυδίδεια σκέψη που αντανακλάται στο
εξής<span lang="EN-US">:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EN-US" style="background: white; color: #2b3841; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Crucial to
Castlereagh's conception of the European balance of power was the position of
the German-speaking lands, which were largely occupied by France throughout the
French Revolutionary and Napoleonic Wars but became something of a power vacuum
after 1815. (Germany did not become a unified state until 1871.) As a
strategically vital crossroads at the center of Europe, blessed with a large
population and massive economic resources, the German-speaking lands needed to
be strong enough to deter predators but not so powerful as to disturb the
European equilibrium. The Congress of Vienna realized these objectives by
creating the German Confederation, a loose collection of states that possessed
some capacity for collective action, while keeping France and Russia as far
away from German territory as possible.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EN-US" style="background: white; color: #2b3841; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span>Μετά
την ενοποίηση των Γερμανών στο τέλος του Γάλλο-Πρωσικού πολέμου το 1871 τέθηκαν
οι βάσεις της διεκδίκησης Γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Αυτή η διεκδίκηση οδήγησε σε 2 Παγκόσμιους Πολέμους,
την καταστροφή της ηπείρου και την εκ νέου διαίρεση της Γερμανίας σε δύο
αντιμαχόμενα κράτη. Από το 1945 μέχρι
την κατάρρευση του κουμμουνισμού και την ενοποίηση το 1990, η Γερμανοί δεν
είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν εκ νέου τον έλεγχο της Ευρώπης. Και ενώ όλος ο Δυτικός Κόσμος πανηγύριζε για
τη κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, κορυφαίοι Γερμανοί στρατηγηστές
υπολόγιζαν την επόμενη κίνηση, αμέσως μετά τις απαραίτητες προσπάθειες
ανάπτυξης της δοκιμασμένης οικονομίας και κοινωνίας της πρώην Ανατολικής
Γερμανίας. Μετά από λίγα μόλις χρόνια η
νέα προσπάθεια κατάκτησης της Ευρώπης ξεκίνησε μέσω των Γερμανικών εταιριών που
προσπάθησαν, και κατάφεραν, να διαφθείρουν τις ηγεσίες των κρατών του Νότου και
να οδηγήσουν τις Μεσογειακές χώρες της Ευρώπης κοντά στη χρεωκοπία. </div>
<div class="MsoNormal">
Η επόμενη κίνηση των
Γερμανών ήταν η υιοθέτηση κοινού νομίσματος σε όλη την Ευρώπη. Το ευρώ που φάνταζε ως το εφαλτήριο ειρήνης
και πρωτόγνωρης ευημερίας σε ολόκληρη την Ήπειρο, έγινε ο Δούρειος Ίππος που
άλωσε τις οικονομίες του Νότου. Με
σκληρή νομισματική πολιτική λιτότητας, συνδυασμένη με τη διαφθορά των
κυβερνήσεων και τα τεράστια ελλείμματα,
η Γερμανία κατάφερε να ελέγχει την οικονομική, κοινωνική και στην
περίπτωση της Ελλάδος μέχρι και την εξωτερική πολιτική και άμυνα της χώρας! </div>
<div class="MsoNormal">
Η Γερμανία έχει ένα
συνασπισμό χωρών γύρω της (Αυστρία, Κάτω Χώρες, Δανία, Βαλτική, Σκανδιναβία;)
που της επιτρέπουν να κάνει μεγαλεπήβολα όνειρα κυριαρχίας σε ολόκληρη την
Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαφεντεύει τις τύχες των λαών. Τι την εμποδίζει όμως να
γίνει η υπερδύναμη που ξεκίνησε ως όραμα του Κάιζερ; <b>Η έλλειψη ενεργειακών πόρων και η ενεργειακή εξάρτηση των Γερμανών από
τη Ρωσία! </b> </div>
<div class="MsoNormal">
Μετά την πραγμάτωση
της απειλής του κ.Πούτιν προς την Ουκρανία και διακοπή, έστω και προσωρινά, της
ροής φυσικού αερίου, οι Γερμανοί επιτελείς κατάλαβαν πως πρέπει να αναζητήσουν
ασφαλή ενεργειακά κοιτάσματα και διαδρομές, ώστε να καταστεί η χώρα τους
ενεργειακά αυτόνομη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι ουσιαστικά πλέον
υποχείριο τους. Έτσι εξηγείται επαρκώς η
«Ελληνική κρίση χρέους» που έχει οδηγήσει στη προτεκτορατοποίηση της πατρίδος
μας στην Γερμανία, της πατρίδος μας με τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και
φυσικού αερίου. Ως υποσημείωση θα πρέπει
να αναφέρω πως πετρελαϊκά κοιτάσματα είχαν εντοπίσει οι Γερμανοί στην Ελλάδα
από την εποχή της κατοχής 1941-’44. Και
ενώ τα κτυπήματα στην Ελλάδα ήταν προφανή και μεθοδευμένα, το άλλο ελληνικό
κράτος, η Κύπρος, είχε μπει στο στόχαστρο των Γερμανών στρατηγικών αναλυτών εδώ
και ενάμιση χρόνο. </div>
<div class="MsoNormal">
Η πρόσφατη
προσπάθεια δήμευσης των καταθέσεων των
Κυπριακών τραπεζών δεν είναι τίποτε περισσότερο από προσπάθεια της Γερμανίας να
κυριαρχήσει στα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα της μεγαλονήσου, μια προσπάθεια
ανάλογη με αυτό που προσπαθούν στην
Ελλάδα. Η μεγάλη διαφορά και
εμπόδιο στα Γερμανικά σχέδια είναι το καθεστώς ανεξαρτητοποίησης της Κύπρου από
τη Μ.Βρετανία όπως καθορίστηκε στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Αυτές οι συνθήκες ορίζουν τρεις εγγυήτριες
δυνάμεις της ανεξαρτησίας της Κύπρου, την Αγγλία, την Ελλάδα και την
Τουρκία. Για να γίνει οποιαδήποτε
κίνηση της Γερμανίας στην Κύπρο ανάλογη με αυτή που έγινε στην Ελλάδα, θα
πρέπει αυτό το καθεστώς να αλλάξει. Τόσο
η Ελλάδα των προδοτικών κυβερνήσεων (από το 2009 μέχρι σήμερα) δεν πρόκειται να
αντισταθεί στους Γερμανούς, όσο και η Τουρκία που τα συμφέροντα της συμπλέουν
με αυτά της Γερμανίας από το 1912 τουλάχιστον, δεν θα προέβαλαν αντίσταση στα
Γερμανικά σχέδια. Η Μ.Βρετανία όμως έχει
σημαντικές βάσεις και συμφέροντα στην Κύπρο και δεν θα εγκατέλειπε ποτέ το
καθεστώς εγγυήτριας δύναμης, ούτε τις βάσεις στο νησί. Η εγγύτητα στη Μέση Ανατολή αλλά και τα
προσφάτως ανακαλυφθέντα κοιτάσματα/φιλέτα για τις βρετανικές εταιρίες,
επιτάσσουν τη παραμονή των Άγγλων στο νησί πάση θυσία! </div>
<div class="MsoNormal">
Τι έκανε όμως η
Γερμανία για να αντιμετωπίσει τη Βρετανική εμμονή; <u>Ψήφισμα στην ολομέλεια
του Συμβουλίου της Ευρώπης ύστερα από εισήγηση της Γερμανίδας βουλευτού των
Ελευθέρων-Δημοκρατών Μ.Σούστερ κατά πόσο η συνθήκη Εγγυήσεων μπορεί σήμερα να
θεωρείται έγκυρη (Οκτώβριος 2011)! </u>Η
κ. Σούστερ μίλησε για απαρχαιωμένη συνθήκη που έχει απολέσει την εγκυρότητα
της, θέτοντας ουσιαστικά θέμα βρετανικών βάσεων στο νησί, καθώς η ύπαρξη των
βάσεων έχει διεθνή νομιμοποίηση στη
συμφωνία που τίθεται υπό αμφισβήτηση. Ως
νέος Δούρειος Ίππος, το Συμβούλιο της Ευρώπης προβάλλει την ουσιαστική και
ολοκληρωτική ανεξαρτησία της Κύπρου αλλά στην ουσία θέλει να αποκόψει εντελώς
το νησί της Αφροδίτης τόσο από τον Ελλαδικό χώρο, όσο και από την επιρροή της
Μ. Βρετανίας. Η Κύπρος δηλαδή, θα πρέπει
να βασίζεται αποκλειστικά στην ασφάλεια της στην γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή
Ένωση, απέναντι στον νεοθωμανισμό των κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου αλλά και
στην ξεκάθαρη απειλή των στρατευμάτων του Αττίλα που σταθμεύουν ακόμη στο
ψευδοκράτος της βορείου Κύπρου. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKUejcqiOliuyXdDP2qAhwp5waQDvLbYNU0NZActSL7bEYe09jjoYTtTEc07lM2q2reaJSIge71tdH5mvtJqazzb18nEeBvcjmr27lfdcY3KyK49Z-fxJrlUtH08W76d27rO7Y4t1Qh2oe/s1600/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKUejcqiOliuyXdDP2qAhwp5waQDvLbYNU0NZActSL7bEYe09jjoYTtTEc07lM2q2reaJSIge71tdH5mvtJqazzb18nEeBvcjmr27lfdcY3KyK49Z-fxJrlUtH08W76d27rO7Y4t1Qh2oe/s400/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82.jpg" width="366" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όποιος πιστεύει
ακόμη στις αγαθές προθέσεις των Γερμανών
είτε εθελοτυφλεί, είτε κινείται προδοτικά! Η Ελληνική πολιτική ηγεσία
οφείλει να αντισταθεί σε αυτό το ψήφισμα και να μην αφήσει την Κύπρο μόνη της
απέναντι στις διαθέσεις των Γερμανών και
των Τούρκων. Και αυτή η αντίσταση
μπορεί να βρει προσοδοφόρο έδαφος τόσο στη Μ.Βρετανία αλλά και στη Ρωσία που
αγωνιά για το μέλλον της στρατηγικής της επένδυσης στο νησί. Οι Γερμανοί προσπαθούν να «πατήσουν πόδι»
στην Ανατολική Μεσόγειο ανατρέποντας ισορροπίες δεκαετιών στη προσπάθεια τους
να απεξαρτηθούν ενεργειακά από τη Ρωσία και να προσπαθήσουν να γίνουν η
κυρίαρχος δύναμη στην Ευρώπη. Οφείλουμε
να αντισταθούμε μέσω της συμπαράταξης με Ρωσία, Αγγλία αλλά και Ισραήλ που έχει
επενδύσει ενεργειακά στη στρατηγική
σύμπραξη με την Κύπρο. Ας γίνει η Κύπρος
το Στάλινγκραντ του Δ’ Ράιχ της κ.Μέρκελ.</div>
<div class="MsoNormal">
Νίκος Τοπούζης</div>
<div class="MsoNormal">
Ιστορικός Συγγραφέας</div>
<div class="MsoNormal">
Μέλος Ανεξαρτήτων Ελλήνων Μαγνησίας</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-73343067348953652072013-03-16T06:38:00.000-07:002013-03-16T06:38:48.932-07:00ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η φιλία και συνεργασία με τον διαδικτυακό μου φίλο Keraunoforos Nefelis έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Εκτιμώ αφάνταστα τη δουλειά του και ύστερα από την δική του έγκριση, αποφάσισα να ανεβάσω τα βίντεο που έφτιαξε για τις μεγάλες μάχες του σημαντικότερου ανθρώπου που έζησε ποτέ, του Έλληνα στρατηλάτη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Χωρίς περαιτέρω δικά μου σχόλια, απολαύστε:<br />
<br />
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΝΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=cJq8-_QWCNY">http://www.youtube.com/watch?v=cJq8-_QWCNY</a><br />
<br />
<br />
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΣΣΟΥ<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=xYN3XNSkSs0">http://www.youtube.com/watch?v=xYN3XNSkSs0</a><br />
<br />
<br />
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΤΥΡΟΥ<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=ny5T2uVnwrI">http://www.youtube.com/watch?v=ny5T2uVnwrI</a><br />
<br />
<br />
Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/rrd3A-U5l0c?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΥΔΑΣΠΗ ΠΟΤΑΜΟΥ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/8NdxbiFSijM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-2384306335524035022013-03-12T13:25:00.002-07:002013-03-12T13:25:40.978-07:00Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΟΜΝΗΝΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΦΙΛΟΜΗΛΙΟΝ 1117μ.Χ.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Rmyx8GwJJ877zqEgDYST1Hx2l7Uk8cb5UTOxeEEEb0f7nocb2ukeDMIcBh6QEWss4Pbgl2mO-RGtmgJ8WZNALc88ImdYNZicE3t0KaZbeA3iD1KmwUvI6k6IRQ6zGlgaAl6kH6h9jD_c/s1600/200px-Alexius_I.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Rmyx8GwJJ877zqEgDYST1Hx2l7Uk8cb5UTOxeEEEb0f7nocb2ukeDMIcBh6QEWss4Pbgl2mO-RGtmgJ8WZNALc88ImdYNZicE3t0KaZbeA3iD1KmwUvI6k6IRQ6zGlgaAl6kH6h9jD_c/s320/200px-Alexius_I.jpg" width="185" /></a></div>
<br />
Κατά την υπερχιλιετή Ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της κατά πολλούς Ελληνικής Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας, αναδείχθηκαν πολλοί σημαντικοί αυτοκράτορες-στρατηγοί που θα μπορούσαν να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση στους σημερινούς ηγέτες αλλά και στους απλούς ανθρώπους. Παράδειγμα όχι τόσο για τις στρατιωτικές τους αρετές, αλλά για τον καθημερινό τρόπο ζωής τους και τις φροντίδες τους για τη καλύτερη διακυβέρνηση του κράτους τους. Κανένα όμως μέτρο προς ενδυνάμωση της Αυτοκρατορίας αλλά και για τη βελτίωση της ζωής του λαού δεν θα είχε σημασία αν ως Αρχηγοί του Στρατού δεν διέπρεπαν στα πεδία των μαχών εξασφαλίζοντας της ασφάλεια από εξωτερικούς κινδύνους. <br />
Ανάμεσα σε πολλούς που παρέλαβαν την Αυτοκρατορία στο χείλος της καταστροφής, στα διοικητικά όρια της Κωνσταντινούπολης μόνο, αυτός που αντιμετώπισε τους περισσότερους εχθρούς στα περισσότερα μέτωπα δεν ήταν άλλος από τον Αλέξιο Κομνηνό, ιδρυτή της δυναστείας των Κομνηνών. Νίκησε κατά σειρά τους Νορμανδούς, τους Πετσενέγκους, τους Κουμάνους στη χερσόνησο του Αίμου και τρία τουρκικά κράτη στη Μικρά Ασία και την Ανατολία, του Εμιράτου της Σμύρνης, του Σουλτανάτου του Ρουμ(Ικόνιο), και τους Δανισμενδίδες. Τρία πολύ ισχυρά Σελτζουκικά κράτη με τη δυναμική του κατακτητή, που απειλούσαν την ίδια την ύπαρξη της Αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα εξάλειψε τον κίνδυνο της αίρεσης των Βογομίλων στα εδάφη κυρίως της Βουλγαρίας. Και το σημαντικότερο, τα πέτυχε όλα αυτά ανεβαίνοντας στην εξουσία δέκα μόλις χρόνια μετά την καταστροφή στο Μάντζικερτ και με μια αυτοκρατορία μόνο στα λόγια, έχοντας 300 μόνο αξιόμαχους ιππείς!<br />
Οι πρωινές προσευχές των ιμάμηδων ακουγόταν από τα τείχη της Πόλης, η Νίκαια στην απέναντι όχθη ήταν η μεγαλύτερη πόλη και ορμητήριο των Σελτζούκων και πολλές φορές τούρκοι ιππείς από την ασιατική ακτή προκαλούσαν τη φρουρά. Ίσως ακόμη κρισιμότερη πρόκληση ήταν η άφιξη των πρώτων σταυροφόρων στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. Ένα γεγονός που απαιτούσε ευφυείς διπλωματικούς χειρισμούς αλλά και πολεμική προετοιμασία καθώς ο Αλέξιος δεν είχε τη παραμικρή εμπιστοσύνη στους Δυτικούς. Η μεγαλύτερη του νίκη όμως δεν είναι άλλη από τη μάχη στο Φιλομήλιον της Φρυγίας το 1117 μ.Χ. Μία μάχη που χαρακτηρίστηκε ως η ρεβάνς του Μάντζικερτ και η κρισιμότερη στην επιβίωση της Αυτοκρατορίας μέχρι και την Άλωση του 1453.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Η ΜΑΧΗ</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMz_qhrHrgliYpos1cIQMIH-CQxq7ikl7MNv_ScEeaSJ5_QNogq7pCKhJsczBDr6UuKQxEd_4C8f3av9zbYJjfizayWY-HAOcMZ0NSHc4GlvX4dqXjzLHPdKmWD0to3joHV7rqvucYXtCS/s1600/mapspphilomel.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMz_qhrHrgliYpos1cIQMIH-CQxq7ikl7MNv_ScEeaSJ5_QNogq7pCKhJsczBDr6UuKQxEd_4C8f3av9zbYJjfizayWY-HAOcMZ0NSHc4GlvX4dqXjzLHPdKmWD0to3joHV7rqvucYXtCS/s320/mapspphilomel.png" width="320" /></a></div>
<br />
Έχοντας εξουδετερώσει τις απειλές στη χερσόνησο του Αίμου, εκμεταλλεύτηκε την Α' Σταυροφορία και ανακατέλαβε τη Νίκαια. Έστρεψε τους Σελτζούκους του Ικονίου εναντίον του εμίρη Τζαχά της Σμύρνης που δολοφονήθηκε και ταυτόχρονα έστειλε τον Ιωάννη Δούκα που έφερε πίσω στη διοίκηση της Αυτοκρατορίας σχεδόν όλη τη Μικρασιατική Ακτή και το Αιγαίο πέλαγος! Παρά τις προσπάθειες των Σταυροφόρων, η δύναμη των Σελτζούκων στην Ανατολία παρέμενε ανέπαφη. Καθώς οι Δυτικοί αγωνίζονταν στη Συρία, οι Τούρκοι, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια ανακατάληψης της Νίκαιας το 1113μ.Χ., συνέχιζαν τις τακτικές παρενόχλησης περιμένοντας, πολύ σοφά την αποδυνάμωση των Βυζαντινών ώστε να ξεκινήσουν τη νέα προέλαση τους δυτικότερα. Ο Αλέξιος, ως έμπειρος στρατηγός, ήξερε πως έπρεπε να δώσει μια αποφασιστική μάχη με το Σουλτανάτο του Ρουμ και να κερδίσει! Έτσι, και παρά τη βεβαρημένη υγεία του, αποφάσισε να ηγηθεί μια εκστρατεία κατά των Σελτζούκων με απώτερο σκοπό ίσως και τη πρωτεύουσα Ικόνιο.<br />
Δυστυχώς η μόνη περιγραφή της μάχης μας προέρχεται από το έπος "Αλεξιάδα" της Άννας Κομνηνής, της πρωτότοκης κόρης του Αυτοκράτορα που αποφάσισε να γράψει σε Ομηρικό ύφος την ιστορία του πατέρα της. Ένα εξαιρετικό έργο, ένας θησαυρός γνώσεων, αλλά στις αναλύσεις μαχών η πριγκίπισσα Άννα δεν δίνει ιδιαίτερη έμφαση που οφείλεται κυρίως στην άγνοια της περί στρατιωτικών θεμάτων. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως ο Αλέξιος εφηύρε ένα νέο σχηματισμό μάχης τη λεγόμενη "<i>ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ" </i>που υιοθετήθηκε αργότερα από πολλούς στρατηγούς σε πολέμους εναντίον τουρκικών στρατιών. Ένας αμυντικογενής τετράγωνος σχηματισμός, με βαρύ πεζικό και τοξότες στην εξωτερικό περίμετρο για να απωθούν τις επιθέσεις των τουρκομάνων ιπποτοξοτών, τις αποσκευές και προμήθειες στο κέντρο για να είναι προστατευμένα, και το ιππικό σε καίριες θέσεις ώστε να μπορεί να εξαπολύει αντεπιθέσεις στους Τούρκους ιππείς όπου κρινόταν απαραίτητο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5TLC6NKHt_loe_0acU7RoDbSkCfRNmWcZmGwFxd-GzHPUjxvBjdnEhueWgxv3IvVgXOm1UQnCHQMOfiUi7Ptk5trGAMab7DVs2OCLGv1-yHVHbUjEhsdvVcRWDQCIG45rPN6t1NxaUPZM/s1600/byz-soldiers3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5TLC6NKHt_loe_0acU7RoDbSkCfRNmWcZmGwFxd-GzHPUjxvBjdnEhueWgxv3IvVgXOm1UQnCHQMOfiUi7Ptk5trGAMab7DVs2OCLGv1-yHVHbUjEhsdvVcRWDQCIG45rPN6t1NxaUPZM/s320/byz-soldiers3.jpg" width="240" /></a></div>
Η πρώτη επίθεση των Τούρκων πραγματοποιήθηκε από έναν αξιωματικό του στρατού και δεν είχε καμία επιτυχία. Σύντομα έφτασε όμως το κύριο σώμα των Σελτζούκων με επικεφαλή τον Σουλτάνο Μαλίκ Σαχ Β' που διέταξε κύρια επίθεση στην οπισθοφυλακή του Βυζαντινού στρατού. Ο Αλέξιος διέταξε αντεπίθεση με αρχηγό τον γιο του Ανδρόνικο η οποία όχι μόνο δεν έφερε αποτέλεσμα, αλλά ο πρίγκηπας έπεσε ηρωικά στο πεδίο της μάχης. Η επόμενη αντεπίθεση όμως υπό τον Νικηφόρο Βρυέννιο, σύζυγο της Άννας Κομνηνής και διοικητή της δεξιάς πτέρυγας του ιππικού, διέλυσε την επίθεση των Τούρκων, τους ανάγκασε να υποχωρήσουν άτακτα αφήνοντας πολλές απώλειες, και παραλίγο θα οδηγούσε στην σύλληψη του ίδιου του Σουλτάνου. Ο Μαλίκ Σαχ σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανατρέψει τη δυσμενή εξέλιξη της μάχης, διέταξε νυκτερινή έφοδο ελπίζοντας να πιάσει τους Έλληνες στον ύπνο, πανηγυρίζοντας τη νίκη της προηγούμενης μέρας. Ο Αλέξιος όμως δεν ήταν τυχαίος στρατηγός. Είχε τοποθετήσει τα στρατεύματα του σε κατάλληλες θέσεις και αποδεκάτισε του ιππείς του Σουλτάνου.<br />
Την επόμενη μέρα, ο Σελτζούκος ηγέτης ζήτησε ειρήνη από τον Αλέξιο και αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τα χερσαία σύνορα που έθεσε ο Αυτοκράτορας. Μια συντριπτική νίκη, όπως την σχεδίαζε ο Κομνηνός, έφερε ακριβώς αυτά τα αποτελέσματα που περίμενε!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ</b></div>
<br />
Ο Μαλίκ Σαχ Β' έχασε την εξουσία του και επακολούθησε αναταραχή μεταξύ των Τούρκων που ωφέλησε τα μέγιστα τόσο την Αυτοκρατορία, όσο και τους Σταυροφόρους. Ο γιος και διάδοχος του Αλέξιου, Ιωάννης Κομνηνός, επέκτεινε και άλλο τη δύναμη της Αυτοκρατορίας, περιορίζοντας τους Σελτζούκους Τούρκους οριστικά στα υψίπεδα της ανατολικής Μικράς Ασίας, αλλά κυρίως την ενδυνάμωσε εσωτερικά. Ο εγγονός του Αλέξιου, Μανουήλ Κομνηνός, ένας αυτοκράτορας που πολεμούσε στη πρώτη γραμμή με τους στρατιώτες του ως νέος Μέγας Αλέξανδρος, έκανε όλη τη χερσόνησο του Αίμου Βυζαντινή, εισέβαλε και ταπείνωσε τους δυτικούς στη νότια Ιταλία (Magna Graecia) και ήταν έτοιμος να δώσει το αποφασιστικό και οριστικό πλήγμα τους Τούρκους στην Ανατολία. Η ατυχής στιγμή, ο αιφνιδιασμός του και χαμός όλων των στρατηγών του στη μάχη στο Μυριοκέφαλο το 1176μ.Χ όμως διέκοψε την αναλαμπή της Αυτοκρατορίας επί των Κομνηνών. Όσο για τον Αλέξιο, η μάχη στο Φιλομήλιο ήταν το Κύκνειο Άσμα του καθώς βαριά άρρωστος πέθανε ενάμιση χρόνο μετά, τον Δεκαπενταύγουστο του 1118 μ.Χ. Ο πατέρας της Άννας δικαίως συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους και σημαντικότερους ηγέτες και στρατηγούς της Ελληνικής Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE0qCqhnwBzxmh8vIDyt8g459C7LJQ6Fbn5SKLo3H4HC3Mdq_uVt6LoEq7iuDeG_To-eBf6tHFleOpnzKDB38Y79yZ2YWSAacZyIhx0JiaHLnQr7D_pbqTOUeMjb1pvtFyIwGjQjEEAVf7/s1600/%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE0qCqhnwBzxmh8vIDyt8g459C7LJQ6Fbn5SKLo3H4HC3Mdq_uVt6LoEq7iuDeG_To-eBf6tHFleOpnzKDB38Y79yZ2YWSAacZyIhx0JiaHLnQr7D_pbqTOUeMjb1pvtFyIwGjQjEEAVf7/s1600/%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1.jpg" /></a></div>
<br />
"<span style="background-color: white; font-size: 16px;">Ρέων ο χρόνος ακάθεκτα και αεί τι κινούμενος παρασύρει και παραφέρει πάντα τα εν γενέσει και ες βυθόν αφανείας καταποντοί όπου μεν ουκ άξια λόγου πράγματα, όπου δε μεγάλα τε και άξια μνήμης, και τα τε άδηλα φύων κατα την τραγωδίαν και τα φανέντα αποκρυπτόμενος.<br /><u>η πρώτη φράση της Αλεξιάδας</u></span><br />
<span style="font-size: 16px;"><br />Πηγή : <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=2013#ixzz2NMH1he93" style="color: #003399; font-family: arial, tahoma; text-decoration: none;">http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=2013#ixzz2NMH1he93</a></span><br />
<br />
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-80696191710361283672013-03-10T09:10:00.002-07:002013-03-10T09:20:51.630-07:00ΥΨΩΜΑ 731-Ο ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ ΤΟΥ Β 'ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<blockquote>
</blockquote>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -6.0pt;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t202" coordsize="21600,21600" o:spt="202" path="m,l,21600r21600,l21600,xe">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1028" type="#_x0000_t202" style='position:absolute;
margin-left:36pt;margin-top:0;width:432.85pt;height:73.15pt;z-index:3'
strokecolor="#36f" strokeweight="2.25pt">
<v:textbox style='mso-next-textbox:#_x0000_s1028'/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><span style="mso-ignore: vglayout; position: relative; z-index: 3;"><span style="height: 106px; left: 46px; position: absolute; top: -2px; width: 585px;"><br /></span><span style="height: 106px; left: 46px; position: absolute; top: -2px; width: 585px;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 42.0pt; margin-right: -18.0pt; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;">Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΥΨΩΜΑΤΟΣ 731, 9-25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 38.0pt; margin-top: 0cm;">
<b>…που έμεινε γνωστή στην Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία σαν μία από τις πιο αιματοβαμμένες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…</b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<br clear="ALL" />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Το Υψωμα 731 βρίσκεται περίπου 20
χιλιόμετρα βόρεια της Κλεισούρας. Ηταν μία από τις στρατηγικής σημασίας θέσεις που
κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά την
αντεπίθεσή του, που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1940. Η κα<span class="mw-headline">τοχή του</span> καθιστούσε αδύνατη κάθε κίνηση των Ιταλικών
Δυνάμεων προς Νότο. Σε αυτήν την αντεπίθεση είχαν καταληφθεί η <span class="mw-headline">Κορυτσά, </span>η<span class="mw-headline"> Χειμάρρα, οι Αγιοι
Σαράντα, το Πόγραδετς, το Αργυρόκαστρο, η Πρεμετή, η Κλεισούρα</span>, ουσιαστικά ολόκληρη η Βόρεια Ηπειρος.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 66.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 108.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
* * *</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Η αποτυχία Ιταλών να διασπάσουν το
Ελληνικό Μέτωπο και οι διαρκείς ήττες τους, ανάγκασαν το Χίτλερ να αλλάξει τον
σχεδιασμό των πολεμικών του επιχειρήσεων και να αποφασίσει να επιτεθεί στην
Ελλάδα. Συναντιέται με τον Μουσολίνι, που του υπόσχεται ότι θα «κατακλύσει» την
Ελλάδα, και του ανακοινώνει την απόφασή του. Τώρα οι Ιταλοί χρειάζονται μία εντυπωσιακή
στρατιωτική επιτυχία πριν επέμβη ο σύμμαχός τους, μία επιτυχία που δεν την
είχαν κατορθώσει από την αρχή του πολέμου, τον Οκτώβριο του 1940.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Ο Ντούτσε αποφάσισε να προσθέσει
και το βάρος της προσωπικής του παρουσίας στο μέτωπο, στην νέα του επίθεση, που
έμεινε στην ιστορία γνωστή σαν «<span lang="EN-US">E</span>αρινή
<span lang="EN-US">E</span>πίθεση». Στις αρχές
Μαρτίου 1941 έφτασε στην Αλβανία και επιθεώρησε τις Δυνάμεις του. Θα
παρακολουθούσε την επίθεση και τον
θρίαμβο του στρατού του – όπως πίστευε - από το παρατηρητήριό στο Κόμαριτ.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Οι Ιταλικές Δυνάμεις διέθεταν :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
12 Μεραρχίες, Τάγματα Αλπινιστών
και Μιλανοχιτώνων, 2 τάγματα πολυβολικού με 400 περίπου στόμια πυρός, και
αεροπορία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Οι Ελληνικές Δυνάμεις διέθεταν :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
6 Μεραρχίες ταλαιπωρημένες και
αποδεκατισμένες από τα κρυοπαγήματα, τις κακουχίες, τις αεροπορικές επιδρομές, που
πολεμούσαν συνεχώς από την αρχή του πολέμου, και Αεροπορία ανύπαρκτη λόγω των
απωλειών που είχε υποστεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 66.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 108.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
* * *</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Η «Εαρινή Επίθεση»<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"> </span>των Ιταλών διήρκησε από
τις 9 Μαρτίου έως τις 25 Μαρτίου 1941, και εκδηλώθηκε σε όλη την Γραμμή του Μετώπου.
Το κύριο βάρος ρίχτηκε όμως στο ύψωμα 731 που η κατάληψή θα διασπούσε το Μέτωπο
του Ελληνικού Στρατού και θα οδηγούσε
στην κατάρρευση της Αμυντικής του Γραμμής.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Εναντίον του «731» εξαπολύθηκαν :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
18 επιθέσεις από 9 έως 19
Μαρτίου, 1 στις 24 Μαρτίου, και η τελευταία την 25<sup>η</sup> Μαρτίου ημέρα
της Εθνικής Γιορτής.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Των επιθέσεων προηγείτο σφοδρός
βομβαρδισμός του Ιταλικού πυροβολικού και της αεροπορίας, που κατέσκαπτε το
ύψωμα. Ακολουθούσε η επίθεση των επίλεκτων Ιταλικών δυνάμεων πεζικού. Το τέλος
πάντα το ίδιο, τραγικό για τις Ιταλικές δυνάμεις :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Οι Ελληνες υπερασπιστές, του <span lang="EN-US">II</span><span lang="EN-US"> </span>Τάγματος
του 5<sup>ου</sup> Συντάγματος Πεζικού, που κατάγονταν κυρίως από τα Τρίκαλα
και την Καρδίτσα, αν και ταλαιπωρημένοι και στερημένοι, με Διοικητή τους τον
Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά, τον Νέο Μιλιτιάδη, έβγαιναν από τα χαρακώματά τους
και με τις λόγχες και τις χειροβομβίδες τις καταδίωκαν, τις αποδεκάτιζαν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση τους
δεν επέτρεψε στους Ιταλούς να καταλάβουν ούτε μιά σπιθαμή Ελληνικής γής και ανάγκασαν
τον Μουσολίνι να αποχωρήσει
απογοητευμένος.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Εκεί, στο θρυλικό «731», ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος είχε οριστικά πλέον κριθεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 66.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
* * *</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfLdz0r4_vhqAhmVzX6Idq0xdI1i0_VOepbPTvK5fnLvYocOvNe-zSy3GRf3hNyInlk8H99EsDCka5KfNWz0cq5Pfhvnx0dCp58Gj-3uiiE1PDxTGLrYylrWsabUXYlVKZMcviC6LHBv3-/s1600/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfLdz0r4_vhqAhmVzX6Idq0xdI1i0_VOepbPTvK5fnLvYocOvNe-zSy3GRf3hNyInlk8H99EsDCka5KfNWz0cq5Pfhvnx0dCp58Gj-3uiiE1PDxTGLrYylrWsabUXYlVKZMcviC6LHBv3-/s640/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731.jpg" width="473" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<!--[if gte vml 1]><v:shape id="_x0000_s1027"
type="#_x0000_t202" style='position:absolute;left:0;text-align:left;
margin-left:120.15pt;margin-top:3.3pt;width:234pt;height:92.5pt;z-index:2'
strokecolor="white">
<v:textbox style='mso-next-textbox:#_x0000_s1027'/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]-->
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" style="text-align: left;">
<tbody>
<tr>
<td height="3" width="159"></td>
</tr>
<tr>
<td></td>
<td bgcolor="white" height="130" style="background: white; border: .75pt solid white; vertical-align: top;" width="318"><!--[endif]--><!--[if !mso]--><span style="left: 0pt; mso-ignore: vglayout; position: absolute; z-index: 2;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 100%px;">
<tbody>
<tr>
<td><!--[endif]-->
<br />
<div class="shape" style="padding: 4.35pt 7.95pt 4.35pt 7.95pt;" v:shape="_x0000_s1027">
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΕΡΖΑΚΗ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ (1940-1941)<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> ΕΚΔΟΣΗ Γ.Ε.Σ.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b> (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ) <o:p></o:p></b></div>
</div>
<!--[if !mso]--></td>
</tr>
</tbody></table>
</span><!--[endif]--><!--[if !mso & !vml]--> <!--[endif]--><!--[if !vml]--></td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<span lang="EN-US"> </span><b>Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ</b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Τολμηρά, επικίνδυνα τεντωμένη
προς το βοριά είταν η φτερούγα του ελληνικού μετώπου στο πέταγμά του μέσα στην
Αλβανία, όπως το είχε βρεί και το μούδιασε η βαρυχειμωνιά. Οι Ιταλοί είχανε
δοκιμάσει να επωφεληθούν στην τοπική τους επίθεση της 26 έως 31 Ιανουαρίου. Το
σημάδεψαν τότε στη μασχάλη. Είναι εκεί που αρχίζει η επικίνδυνη καμπή, ο θύλακας
του Δρίνου. Αστόχησαν. Δέν είταν όμως αυτή η μεγάλη προσπάθεια που είχε τάξει ο
Μουσολίνι στον Χίτλερ, στο Ζάλτσμπουργκ που ειδώθηκαν μια βδομάδα πριν. Του
είχε υποσχεθεί «να κατακλύσει την Ελλάδα». Η μεγάλη επίθεση θα είναι αυτή που
προετοιμάζει ο Καβαλλέρο από τα μέσα Ιανουαρίου. Το ελληνικό Γενικό Στρατηγείο
δεν είχε αργήσει να το πληροφορηθεί: αιχμάλωτοι το μαρτύρησαν, από το πρώτο
κιόλας δεκαήμερο του Φεβρουαρίου, και οι μονάδες του μετώπου ειδοποιήθηκαν με
σχετική διαταγή στις 18.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Ο Μουσολίνι χρειαζόταν,
πραγματικά, μιά τουλάχιστον στρατιωτική επιτυχία, όσο γινόταν πιο εντυπωσιακή,
πριν επέμβη ο σύμμαχός του. Το δηλώνει ο ίδιος απερίφραστα, σ' έκθεσή του προς
το βασιλέα της Ιταλίας. Και θα το ξαναπεί όχι μιά μόνο φορά. Η έκθεση αυτή
βρίσκεται οτο Μυστικό Αρχείο του Καβαλλέρο :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
«Οφείλομεν να έχωμεν - γράψει ο
Ντούτσε - τουλάχιστον μίαν στρατιωτικήν επιτυχίαν, πρίν oι Γερμανοί αρχίσουν, τας
αρχάς Απριλίου, την επίθεσίν των».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Ωστόσο τα σχέδια του Καβαλλέρο
είταν πολύ πιό προσγειωμένα, λιγότερο φιλόδοξα. Σαν απώτερο μόνον
αντικειμενικό σκοπό έβλεπε ο τρίτος Ιταλός αρχιστράτηγος της Αλβανίας τα Γιάννινα.
Αρχική του πρόθεση να επιτεθεί σε περιωρισμένο μέτωπο, να πετύχει έτσι ένα
ρήγμα στο ελληνικό κέντρο, να διανοίξει την κοιλάδα της Ντέσνιτσας και να
χωρίσει στα δύο τις εκεί Ελληνικές Δυνάμεις, της Τρεμπεσίνας από τη μιά, του
Αψου από την άλλη. Τέλος να προελάσει προς την Πρεμετή, το Λεσκοβίκι, τη
Μέρτζανη. Είναι χαρακτηριστικό ότι, για ιην επικείμενη αυτή σημαντικότατη
επιχείρηση, δέν είχαν ειδοποιηθεί κάν oι Ιταλικές δυνάμεις του βόρειου μετώπου.
Την ίδια μόνον ημέρα που θα εκδηλωθεί η εαρινή επίθεση, θα μάθει ο Ιταλός
διοικητής της Ενάτης Στρατιάς, κατά
τύχη, πως άρχισε επιθετική ενέργεια στο κεντρικό μέτωπο. Και θα ζητήσει μ' επιστολή
του, από τον Καβαλλέρο, οδηγίες τί να κάνει άν χρειαστεί...</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Οι ελληνικές μονάδες είχαν, στο
μεταξύ, προσέξει την έντονη δραστηριότητα που άρχιζε αντίκρυ. Παρατηρητήρια,
περίπολοι, εναέριες κατοπτεύσεις ειδοποιούσαν για μετακινήσεις και
συγκεντρώσεις του εχθρού στα νότια και στ’ ανατολικά της Γκλάβας. Είναι ένα
χωριό στ' αριστερά του δρόμου προς το Βεράτι. Ο εχθρός άνοιγε νέους δρόμους
προς το μέτωπο, συγκέντρωνε πυρομαχικά σε μεγάλες ποσότητες, εργαζόταν νύχτα -
μέρα. Είταν φανερό πως στη ζώνη του Β' Σώματος κάτι πολύ πιο σοβαρό από όλα τα
ίσαμε σήμερα ετοιμαζόταν. Στη χαράδρα του Πρόϊ Μάθ πιάνεται αιχμάλωτος ένας
Ιταλός αξιωματικός που έχει απάνω του έναν πολύ διαφωτιστικό χάρτη : Με
χρώματα, είναι σημειωμένη η κίνηση των μεραρχιών που θα πάρουν μέρος στην
επίθεση.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Αλλά ο Μουσολίνι ενίσχυε και από
την Ιταλία, με ειδικές αποστολές, το μέτωπο. Εστηνε τάγματα μελανοχίτωνες να
πλαισιώσουν τον τακτικό στρατό, μεγάλους τιτλούχους του φασισμού, υπουργούς του
και άλλους, να τον εμψυχώσουν. Στις 23 Φεβρουαρίου βγάζει ο ίδιος ένα λόγο στη
Ρώμη και λέει :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
«Το τελευταίον έρεισμα της
Μεγάλης Βρεταννίας εις την ευρωπαΐκήν ήπειρον ήτο και είναι η Ελλάς, το μόνον
έθνος το οποίον δέν ηθέλησε να παραιτηθεί της αγγλικής εγγυήσεως. Ητο απαραίτητον
ν' αντιμετωπίσωμεν την Ελλάδα και εις το σημείον τούτο ευρέθησαν σύμφωνοι όλοι
οι υπεύθυνοι στρατιωτικοί παράγοντες».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Εκανε ύστρα έναν εξωραϊσμένο και
παραποιημένον απολογισμό της ως τώρα εκστρατείας και κατέληγε : «Εντός ολίγου
θα έλθη η άνοιξις και επειδή η άνοιξις είναι ιδική μας εποχή, όλα θα μας έλθουν
ρόδινα. Σας το επαναλαμβάνω ! Ολα θα μας έλθουν ρόδινα».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Ο υπαινιγμός είταν βέβαια στον
φασιστικό Υμνο: «Giovinezza, giovinezza, primavera di bellezza».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Ο λυρικός ηγέτης του φασισμού δεν
μπορούσε, ούτε και στην παραμονή ακόμα του τελειωτικού του εξευτελισμού, να
λησμονήσει τον πατροπαράδοτο μελοδραματισμό του.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Δεν περιορίστηκε σ' αυτά. Αποφάσισε
να προσθέσει και το βάρος της προσωπικής του παρουσίας στο μέτωπο, την ώρα της
μεγάλης προσπάθειας. Τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου έφτασε στην Αλβανία,
επιθεώρησε τις Δυνάμεις του μετώπου. Θα παρακολουθούσε την επίθεση από το παρατηρητήριο
του Κόμαριτ.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Το δυνατό τους χτύπημα οι Ιταλοί
είχαν λογαριάσει να το καταφέρουν σε μέτωπο στενό, μόλις έξη χιλιόμετρα πλάτος,
για να είναι συγκεντρωτικό, θανάσιμο. Κύριος άξονας του η κατεύθυνση από
Γκλάβα σε Μπούμπεσι, στη ζώνη της Γ ελληνικής Μεραρχίας. Η αποστολή αυτή
ανατίθεται στο VIII ιταλικό Σώμα Στράτου, που το αποτελούν οι Μεραρχίες
Κάλιαρι, Πούλιε, Πινερόλο, Μπάρι και δύο τάγματα Μελανοχίτωνες. Πλαισιώνονται
στο δεξί τους από τη Μεραρχία Σφορτσέσκα, στ' αριστερό από τη Μεραρχία Κυνηγοί
των Αλπεων. Σε δεύτερο κλιμάκιο έχουν τις Μεραρχίες Μπάρι και Σιέννα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Αργότερα, θα ερχόταν να προστεθεί
σε αυτές η Μεραρχία Λύκοι της Τοσκάνης. Εφεδρικές μεραρχίες είταν η Πιεμόντε
και οι Κένταυροι. Στη ζώνη ανάμεσα Αώο και Αψο, βρίσκονταν συντάγματα
Βερσαλλιέρων, τάγματα Αλπινιστών, Μιλανοχίτωνες, το όλο κάπου δεκαπέντε τάγματα
πεζικό και δύο τάγματα πολυβόλα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Το σύνολο, δώδεκα μεραρχίες, όπως
το λέει ο ίδιος ο Μουσολίνι στην έκθεσή του που προαναφέραμε, είταν επιβλητικό.
Από πυροβολικό, η στρατιά αυτή διέθετε γύρω στα 400 στόμια πυρός.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Αντίκρυ της τί παρέτασσε το έθνος
των Ελλήνων; Οι μονάδες του στο μέτωπο είταν πολύ ταλαιπωρημένες, δεκατισμένες
από τα κρυοπαγήματα, τις κακουχίες, τις αεροπορικές επιδρομές του εχθρού. Οι
Μεραρχίες Ι, XV και XI είχανε πολεμήσει δίχως αναπαμό από την αρχή της εκστρατείας.
Tο Γενικό Στρατηγείο, ύστερα από τη XVII Μεραρχία που είχε προωθηθεί και
πολέμησε στην Τρεμπεσίνα και στο Σεντέλι, όπου βρισκότανε τώρα μαζί με την V,
είχε διατάξει την IV Μεραρχία (συνταγματάρχης Κλ. Μπουλαλάς) να είναι έτοιμη να
πορευτεί από την περιοχή του Αργυροκάστρου στη ζώνη του Β' Σώματος Στρατού. Από
την περιοχή της Κορυτσάς εξ άλλου, η VI Μεραρχία (υποστράτηγος Ν. Μάρκου) θα
ξεκινούσε με πορείες να πάει στην περιοχή της Πρεμετής, για εφεδρεία. Συνολικά,
σ' όλη αυτή τη ζώνη, βρίσκονταν έξη ελληνικές μεραρχίες, μόνο που, από αυτές,
η VI και η XI δεν είχαν πιά παρά έξη τάγματα η μιά, πέντε η άλλη.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Η επίθεση του Καβαλλέρο δεν βρήκε
ωστόσο τις ελληνικές δυνάμεις ανέτοιμες. Είχανε λάβει διαταγή να κρατήσουν
γερά και να οργανώσουν την κατεχόμενη τοποθεσία. Η διαταγή αυτή θα εφαρμοστεί
με πολύ ζήλο, έτσι που σ’ ένα μήνα διάστημα, από τις 9 Φεβρουαρίου ώς τις 9
Μαρτίου, θα ενισχυθούν oι προωθημένες ελληνικές θέσεις. Το ηθικό του στρατού
είναι άριστο, ηθικό νικητών. Και ναι μέν ο πόλεμος θέσεων, το βάλτωμα, δεν ταιριάζουν
στην ελληνική πολεμική ιδιοσυγκρασία, οι πρόσφατες όμως επιχειρήσεις και το όλο
φρόνημα του πολέμου αυτού έχουν χαλυβδώσει τις ψυχές. Το αίσθημα της ευθύνης, η
επίγνωση πως υψώνεται εδώ η μοναδική στον κόσμο παρουσία της ελευθερίας,
εμπνέει αισιοδοξία κι' αποφασιστικότητα. Η ιταλική επίθεση, που την περιμένουν όλοι,
πρέπει να πάρει την απάντηοη που αρμόζει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Η ιταλική αεροπορία, όσο ζύγωνε η
κρίσιμη ημέρα, ζωήρευε τη δράση της. Ουσιαστικά δίχως αντίπαλο στον αέρα,
αλώνιζε ανενόχλητη, βομβάρδιζε εντατικά τη γραμμή του μετώπου, τις
συγκοινωνίες.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 66.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 108.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
* * *<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 108.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<b>8
ΜΑΡΤΙΟΥ 1941</b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Στις 8 Μαρτίου, η δράση των
Ιταλών στον αέρα κορυφώνεται. Χτυπήθηκαν οι εφεδρείες, το πυροβολικό που είχε
πάρει θέσεις στο μάκρος της κοιλάδας της Ντέσνιτσας, ιδιαίτερα το βαρύ, η
δημοσιά Κλεισούρας - Βερατιού, η κορυφογραμμή της Τρεμπεσίνας, τα
παρατηρητήρια. Κάθε κίνηση, από τις πρώτες ελληνικές γραμμές ως την Πρεμετή, είχε
σταματήσει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
Είτανε φανερό πως η μεγάλη στιγμή
ζυγώνει. Ηξεραν πως θα ξεσπάσει, δεν ήξεραν όμως πότε ακριβώς.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 108.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<b>Η ΕΠΙΘΕΣΗ</b><b> 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941</b><b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Χαράματα της Κυριακής 9 Μαρτίου,
στο Ροντέν, στο στρατηγείο της Ι Μεραρχίας, οι αξιωματικοί πετάχτηκαν από τον ύπνο
τους από κοντινές εκρήξεις. Μιά εχθρική πυροβολαρχία έρριχνε πάνω στο χωριό. Ωσπου
να ντυθούν βιαστικά, να βγούν έξω, ο ορίζοντας εκεί πέρα, στις γραμμές του
πεζικού, καιγόταν. Είταν χαροκόπι δαιμονικό, βομβαρδισμός απίθανος σ' ένταση και
πυκνότητα, βροντοκόπημα από κεραυνούς απανωτούς, που τράνταζαν συθέμελα τη γή,
με λύσσα, να της ξερριζώσουν τα σπλάχνα. Πέρα, σε πολλές δεκάδες χιλιόμετρα απόσταση,
σε άλλους τομείς του μετώπου, oι φαντάροι που βρίσκονταν ακόμα με το κεφάλι
πλαγιασμένο στο χώμα, άκουγαν σαστισμένοι τη γή να βογκάει και να τρέμει σα να
γινόταν στα έγκατά της τυμπανοκρουσία συναγερμού. Ολοι κατάλαβαν πως κάτι
μεγάλο αρχίζει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Δεν ήξεραν όμως ακόμα για πού θα
είναι : δεξιά τους. Αριστερά, εδώ, στη δική τους τη ζώνη; Η ημέρα ξημέρωνε συννεφιασμένη,
εκεί - κάτω τα πυρά του εχθρού ξέσκιζαν με αστραπές ασταμάτητες τη θολούρα, ανάσκαβαν
τα πάντα, τίναζαν στον αέρα ολόκληρα δέντρα ξερριζωμένα, το χώμα ανάβραζε σαν
καζάνι που κοχλάζει. Τριακόσια ιταλικά κανονιά τίναζαν φλόγες και σίδερο καυτό
κατά τις ελληνικές γραμμές, σε βάθος και σε πλάτος. Η Διοίκηση της Μεραρχίας
γρήγορα βρέθηκε χωρίς επικοινωνία με πολλά της τμήματα : τα σύρματα των
τηλεφώνων είχανε κοπεί, τα πυρομαχιχά τινάζονταν στον αέρα, ο οπλισμός του
πεζικού γινότανε πολτός, ολάκερο το τοπίο, ένα καμίνι απέραντο, μούγκριζε,
τύφλωνε, ξεκούφαινε. Δοκίμαζαν να επικοινωνήοουν με τον οπτικό τηλέγραφο. Δεν
φαινόταν. Τα πάντα είχανε γίνει μιά θύελλα από καπνό, σκόνη και φλόγες που
στρουφίζουν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Δυόμιση ώρες κράτησε η
προπαρασκευή του ιταλικού πυροβολικού και στις δυόμιση αυτές ώρες έπεσαν απάνω
στις ελληνικές θέοεις κάπου εκατό χιλιάδες βλήματα. Αλλά η Μεραρχία είχε
καταλάβει τώρα πως ο κλήρος είναι δικός της. Μπορεί ο βομβαρδισμός να γινόταν
σ' όλο τό κεντρικό μέτωπο, η επιμονή όμως του εχθρού, το μανιακό σφυροκόπημα,
συγκεντρώνονταν στα υψώματα 717 και 731. Στις 7 η ώρα, ενώ ο καταιγισμός του
πυροβολικού συνεχιζόταν, ξεκινούσε για την επίθεση το εχθρικό πεζικό.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Θα περίμενε κανένας πως έχει
απάνω, στα υψώματα αυτά που τ' ανασκάλεψε με νύχια πυρωμένα το πνεύμα της
οργής, δεν θ’ ανάσαινε πιά ψυχή ζωντανή.
Κι όμως νά! μέσ’ από τα χώματα, τις πέτρες, τα κομματιασμένα συρματοπλέγματα,
τους ξεκυλιασμένους γεώσακκους, αναδεύτηκαν ανθρώπινα όντα, σα να βρυκαλάκιαζαν,
ανασηκώθηκαν. Εσφιξαν στο μάγουλο τ' όπλο, σημάδεψαν, έρριξαν. Τα ιταλικά
τάγματα που προχωρούσαν σε πυκνές μάζες, χτυπήθηκαν στο ψαχνό και ματώθηκαν, πολλοί
γονάτισαν, κυλίστηκαν χάμω. Τά ελληνικά πολυβόλα είχαν αρχίσει τώρα το βαρύ
τους κροτάλισμα, ένα γαύγιβμα βραχνό. Κλωστές ατσαλωτές γάζωναν τον αέρα. Το εχθρικό πεζικό αναγκάστηκε να σταματήσει, να ζητήσει
εδώ - εκεί καλύμματα πρόχειρα… πισωγύρισε.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Είταν η πρώτη απόπειρα, Ακολούθησαν
άλλες. Σ' όλο το μέτωπο της μεραρχίας έκαναν κρούσεις, προχωρούσαν, δοκίμαζαν, έρριχναν
χειροβομβίδες, λάκιζαν. Απο πάνω, ο αέρας έβραζε από την αεροπορία τους, που συνόδευε
τις εξορμήσεις του πεζικού. Είτανε κάπου διακόσια αεροπλάνα, τα εβδομήντα βομβαρδιστικά,
κι' έρριχναν βόμβες, πολυβολούσαν. Στο 709, στο 710, στο 1060, στο 1308, οι
επιθέσεις σκοντάβουν σ' ένα τείχος αόρατο, τρώνε τα μούτρα τους. Στις 9.30',
ύστερα από νέα μπόρα του πυροβολικού, ξεκινάνε πάλι για το 731. Είτανε τώρα ένα
τάγμα. Ο τόπος όλος είχε γίνει καπνός και
φλόγα, η γη άμορφη, κάτι σα ρημαδιό από γκρεμισμένη οικοδομή… έλεγεν πως τώρα
πια πάει, δεν θα βρούνε πάνω στο ύψωμα παρά μονάχα πτώματα, κι' αυτά λυωμένα. Τους
υποδέχτηκε άγριο τουφεκίδι, πολυβόλα που θέριζαν, χειροβομβίδες. Υστερα από
τρία τέταρτα προσπάθεια, αναγκάστηκαν να παραιτηθούν, αποτραβήχτηκαν
καταπληγιααμένοι στη χαράδρα Πρόϊ Βέλες, κι' εκεί τους πέτυχε συναγμένους,
άρχισε να τους λιανίζει το ελληνικό πυροβολικό.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Οι απώλειες τους γίνονταν τώρα
πολύ βαρείες. Ομως η εαρινή επίθεση έπρεπε να πετύχει, παιζόταν η τιμή της
Ιταλίας, ο Ντούτσε κοίταζε από το παρατηρητήριο, είταν η έσχατη γι' αυτούς
ευκαιρία. Τώρα ή ποτέ. Νέο τάγμα, σε νέο κύμα, ακολουθεί το προηγούμενο, κι
αυτό κατορθώνει με τα πολλά να βάλει πόδι στο 717. Είταν το προχωρημένο φυλάκιο
της ελληνικής γραμμής, το κρατούσε ένας ούλαμος μονάχα. Ομως γίνεται αντεπίθεση
από άλλον ελληνικό ουλαμό, με δυο ταγματάρχες επικεφαλής, και ξαναπαίρνει το
717, κυνηγάει τους Ιταλούς ως τις προφυλακές τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Το μεσημέρι νέα επίθεση τών Ιταλών
παίρνει το 717. Στις δύο η ώρα δοκιμάζουν και για το 731. Αποκρούονται. Ξαναδοκιμάζουν
στις τρεις από Κιάφε Λουζίτ. Σκοντάβουν. Στις τέσσερες, χτυπάνε στα δεξιά.
Τίποτα. Στις εξήμιση πάλι. Αποτυχία. Είχανε βάλει τώρα δύο τάγματα σε δύο
κλιμάκια, και σύγκαιρα βομβάρδιζαν όλη γύρω την περιοχή ως την Τρεμπεσίνα, να τη
φάνε. Είταν η εβδόμη επίθεσή τους. Οταν αποτραβήχτηκαν τέλος - καί κατατσακισμέναι
- μπροστά στις ελληνικές γραμμές είτανε στίβες τα πτώματα. Η πρώτη ημέρα έσβυνε
με ειρωνικό κέρδος για τους Ιταλούς το 717, μιά παρονυχίδα. Στον Επιτελάρχη του
Β' Σώματος, που ρωτούσε από το τηλέφωνο τον μέραρχο της Ι, στρατηγό Βραχνό αν θα
επιδιώξει να ξαναπάρει το ύψωμα, εκείνος αποκρινόταν :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Για ποιό λόγο; Το είχαμε καθώς
έχει η πίνα την καραβίδα, να την ειδοποιεί για τον κίνδυνο. Μας ειδοποίησε. Εκανε
τη δουλειά του».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Στο παρατηρητήριο του Κόμαριτ, ο
Μουσολίνι παράτησε τη διόπτρα νευρικάς και χλωμός. Από το μεσημέρι κιόλας είχε
καταλάβει, θα γράψει, ύστερα από ένα δεκαήμερο, στο βασιλέα της Ιταλίας :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Την 12ην ώραν εγώ, ο οποίος
παρακολουθούσα από το παρατηρητήριον την μάχην, είχον καθαράν την εντύπωσιν οτι
η επίθεσις είχεν αποτύχει».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Στον τομέα της XV Μεραρχίας,
δεξιά, οι Ιταλοί είχαν επιτεθεί στίς 8 το πρωί, καθηλώθηκαν από τα ελληνικά
πυρά, στις τρεις η ώρα αποτραβήχτηκαν. Αλλη τους επίθεση, στο διάσελο του
Μπούμπεσι, είχε γι' αποτέλεσαμα να πέσει ένα τους τάγμα μέσα στο φραγμό του
ελληνικού πυροβολικού και να διαλυθεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ακόμα δεξιότερα, στη ζώνη της
XI Μεραρχίας, η επίθεσή τους καθηλώθηκε μπροστά στα ελληνικά χαρακώματα. Μιά
τοπική αντεπίθεση, τους έρριξε πίσω. Εδώ στόχος τους είταν το Μάλι Σπαντάριτ,
σημείο πολύ σημαντικά για μιά νέα τους προώθηση. Αλλα η XI Μεραρχία είχε κλέψει
ένα ραδιογράφημα που έλεγε :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Το Μπρέγκου Λιούλεϊ και το
Μάλι Σπαντάριτ πρέπει να περιέλθωοιν εις την κατοχήν μας. Δεν είναι ανεκτόν να
μη κατορθώση ο Ιταλικός Στρατός να απώθηση τον μειονεκτούντα ελληνικόν Στρατόν.
Ζήτημα τιμής. Οφείλομεν να εκδικήσωμεν τους νεκρούς μας και να είμεθα άξιοι των
ενδόξων παραδόσεών μας».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η Μεραρχία, ειδοποιημένη έτσι,
πρόλαβε τον εχθρό. Με το πυροβολικό της τον διέλυσε προτού εξορμήσει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αριστερά, στην V Μεραρχία, μιά
απόπειρα των Ιταλών να κινηθούν προς την Πούντα Νόρντ, πνίγηκε στα σπάργανα. Αλλη
τους επίθεση, από το Σαντέλι, τσακίστηκε μπροστά στο πυροβολικό και στα
πολυβόλα, άφησε κι αιχμαλώτους. Την ίδια τύχη είχε ένα τάγμα που χώθηκε από τη
νύχτα στή χαράδρα του Μαρίτσαϊ. Ούτε στη ζώνη της XVII Μεραρχίας, γύρω στη
Μετζγκοράνη, κατόρθωσαν τίποτα, παρά τις άγριες επιθέσεις τους. Αφησαν μονάχα
150 αιχμαλώτους και δύο αξιωματικούς.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αυτόν τον απολογισμό, μαζί με τις
βαρύτατες απώλειες, είχε στην πρώτη ημέρα της η φοβερή σε μέσα, προπαρασκευή
πυροβολικού, μάζες πεζικού, εαρινή επίθεση του Καβαλλέρο. Είχε πελεκήσει το
ελληνικό μέτωπο με τετρακόσια κανόνια που έρριξαν μέσα στις πρώτες δυόμιση
ώρες πάνω από εκατό χιλιάδες βλήματα. Πεντέμιση χιλιάδες βλήματα του
ορειβατικού και του πεδινού χρειάστηκε η Ι ελληνική Μεραρχία για να υπερασπίσει
τα 731 και το Μπρέγκου Ραπίτ. Ομως έσωσε και το ένα και τ' άλλο. Εκείνοι που
στέκονταν τώρα γαντζωμένοι εκεί - απάνω, μέσα στη νύχτα, δεν έμοιαζαν πιά με
στρατό, δεν έμοιαζαν με πλάσματα ανθρώπινα. Είτανε κάτι σκέλεθρα ντυμένα με
κουρέλια, επιδέσμους, φαντάσματα μαυριδερά κι' αγριεμένα, όλο χώμα και ιδρώτα
που παγώνει, μάτι γυαλιστερό από την πείνα, την αγωνία, την πάλη με το Χάρο.
Σάλευαν σαν μεθυσμένα, τ' αυτιά τους είχανε κουφαθεί απ6 τον πάταγο των κανονιών,
τά δάχτυλά τους μούδιασαν στη σκανδάλη του όπλου, που άναψε από τη χρήση.
Ενιωθαν όμως εκεί - κάτω, πίσω, στην Ελλάδα, κάποιες αγαπημένες ψυχές που
στέκονταν και περίμεναν με το νού στον υπερασπιστή τους. Και γύρω, σ' απέραντο
κύκλο, τον μεγάλο κόσμο να κοιτάζει με κρατημένη ανάσα ποιο τίμημα καταβάλλει
στο πάθος της η ελευθερία και πως θέλει τους μάρτυρές της για να υπάρξει η
ανθρωπιά.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-HKujt3y4yUH9C6tibAy8T9rPDnPrVCASwxjQd6uv7EwhAQKlqZhG5CjcMFB476uCcX9FL6YUUlex1XuqN-AxRpWts-5DwKj0YOZU5oQLluHYje-Tjxlv5wf1oj81Chv7UGBPggqD1Wl7/s1600/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-HKujt3y4yUH9C6tibAy8T9rPDnPrVCASwxjQd6uv7EwhAQKlqZhG5CjcMFB476uCcX9FL6YUUlex1XuqN-AxRpWts-5DwKj0YOZU5oQLluHYje-Tjxlv5wf1oj81Chv7UGBPggqD1Wl7/s1600/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731-4.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>10 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ξημερώνει η 10 Μαρτίου, ημέρα
Δευτέρα, και το πυροβολικό του Καβαλλέρο ξαναρχίζει. Ξαναρχίζει από την
Τρεμπεσίνα, με πείσμα διπλό, γιατί η πρώτη μέρα χάθηκε κι' αυτό είναι άσχημο για
μιάν επίθεση, που πρέπει ότι σοβαρό σκοπεύει να το πετύχει στις πρώτες ώρες της.
Το κανονίδι τώρα απλώνεται ανατολικά, στο 731. Είναι τέτοιο που μόνο με τους
θρυλικούς βομβαρδισμούς του Βερντέν, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να
παραβληθεί. Τ' ακούει και ζαρώνει περίτρομη η ψυχή του ανθρώπου.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο καιρός είταν συννεφιασμένος,
έφερνε βροχή, κάτω όμως μάνιαζε η θύελλα με τ’ αναμμένα σίδερα που κόβουν τον
αέρα και δίνουν γύρω βουρβουλιές. Είναι ένας αέρας που πιά δεν ανασαίνεται,
έδεσε από τον καπνό, τη σκόνη, τις φλόγες. Τα ελληνικά χαρακώματα δεν υπάρχουν
πιά, μήτε τα συρματοπλέγματα, έγιναν ένα με το χώμα. Ωρα εννιά παρά δέκα, το
ιταλικό πεζικό παρουσιάζεται, προχωρεί καταπάνω στο 731. Απίστευτο! Εκεί απάνω
υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, ξετρυπώνουν κάτω από τους σωρούς τα χαλάσματα,
πολεμάνε. Η επίθεση απλώνεται σε λίγο και βορειονατολικά, προς το Μπρέγκου
Ραπίτ… είναι ισχυρότατη, μάζες πυκνές που πέφτουν ολόσωμες πάνω στις ελληνικές
θέσεις.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Δυο λόχοι από τους αμυνόμενους
έχουν αποδεκατιστεί, τους στάλθηκαν δύο διμοιρίες νά συμπληρώσουν όσο γινότανε
τα κενά τους. Οι αντίπαλοι είταν τώρα τόσο κοντά μεταξύ τους, που δούλευε η
χειροβομβίδα. Στίς δέκα παρά δέκα, οι Ιταλοί έδειξαν πώς απόκαμαν. Ενας τους
λοχαγός είχε πιαστεί αιχμάλωτος, μερικοί στρατιώτες το ίδιο. Οι απώλειες κι'
από τα δύο μέρη είταν βαρείες. Η επίθεση έσπαζε, σκόρπιζε πίσω, στη χαράδρα
Πρόΐ Βέμπες. Αλλά κοντά το μεσημέρι γινόταν νέα επίθεση στο Μπρέγκου Ραπίτ. Τα
ελληνικά πυρά της έκοψαν τον ορμή, ως που το μεσημέρι, οι Ιταλοί ενισχυμένοι με
νέες δυνάμεις, ξανάρχισαν. Το ελληνικά πυροβολικό έβλεπε να του τελειώνουν τα πυρομαχικά,
όμως το πεζικό κατόρθωσε με μόνα τα δικά του να σπάσει το πρώτο κύμα του εχθρού.
Νέο κύμα ακολούθησε, ξεπέρασε το πρώτο, έφτασε κοντά στις ελληνικές θέσεις,
πιάστηκε με τους αμυνόμενους. Στις δωδεκάμιαη είχε κι' αυτό σκορπίσει, να
κρυφτεί στις χαράδρες, πέρα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Στις 6 τ' απόγεμα, οι Ιταλοί
άνοιγαν μεγάλη φωτιά κατά του 731. Χύμηξαν ύστερα με ταυτόχρονη προσπάθεια να
το υπερκεράσουν από τη δημοσιά ενώ έπιαναν και να βομβαρδίζουν την Τρεμπεσίνα.
Eίταν η έβδομη επίθεση τους για το 731. Tο ύψωμα έμπαινε πιά, ζωσμένο με
φλόγες, στο θρύλο. Η επίθεση σκόνταψε όπως οι προηγούμενες. Στις εφτάμιση το
βράδι σταμάταγε η φωτιά σ' όλο το μέτωπο της Ι Μεραρχίας και τέλειωνε η δεύτερη
ήμερα της «εαρινής». Ημέρα που θα δικαιολογήσει απόλυτα την Ημερησία Διαταγή του
Σώματος Στρατού στην Ι Μεραρχία :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Πολεμιστάς Ιης Μεραρχίας,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Προ του ακαμάτου ηρωισμού σας εθραύσθησαν
από της χθές άπασαι αι απεγνωσμέναι εχθρικαί προσπάθειαι.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Προ των χαλυβδίνων γραμμών σας,
συνετρίβησαν κατά το διήμερον διάστημα τρεις νωπαί εχθρικαί Μεραρχίαι.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Είμαι υπερήφανος διότι ηγούμαι τοιούτων ηρώων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η Πατρίς σεμνύνεται δι’ αυτούς.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η παρούσα να φθάση μέχρι του
τελευταίου οπλίτου της Μεραρχίας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Γ. Μπάκας Υποστράτηγος».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Και στη ζώνη της XV Μιραρχίας,
την ημέρα εκείνη είχανε σπάσει τέσσερες Ιταλικές επιθέσεις και οι αμυνόμενοι,
με μιά τους αντεπίθεση, πήρανε κι ένα λόφο. Μονάχα δεξιά, στο Μάλι Σπαντάριτ, θα
κατορθώσουν oι Ιταλοί να σημειώσουν μιαν επιτυχία, λιγόζωη κι’ αυτή : Μέσα στην
καταχνιά και στη ραγδαία βροχή, θα πετύχοον ν' ανατρέψουν ένα ελληνικό τάγμα, να
πάρουν επίκαιρα σημεία, πάνω στην κορυφογραμμή. Λίγη ώρα αργότερα, δύο ελληνικοί
λόχοι θ' αντεπιτεθούν και θα πάρουν πίσω την τοποθεσία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η νύχτα πέρασε ανήσυχη πολύ. Από
ψηλά, από τα βουνά, Γκόλικο, Τρεμπεσίνα, Σεντέλι, τα εκεί ελληνικά τμήματα έβλεπαν
ένα θέαμα μοναδικό. Η κοιλάδα της Ντέσνιτσας καιγόταν. Αναβαν πέρα αντίκρυ oι
λάμψεις από τις ιταλικές πυροβολαρχίες κι’ έσκαζαν δώθε τα πύρινα άνθη των
εκρήξεων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>11 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Είτανε κοντά χαράματα, ώρα
τεσσερεσήμιση - πέντε. Ακούγονταν τώρα, από τη μεριά των Ελλήνων, πυρά
πεζικού, γοργά, λαχανιαστά σα να βιάζονταν να προλάβουν. Το κακάρισμα των
πολυβόλων, το χαλάζι αυτό της μάχης, είχε πυκνώσει, και τα οπλοπολυβόλα μαζί.
Ξεκρίνονταν μυριάδες μικρές φλόγες που πεταλούδιζαν σπαρταριστά, έγλυφαν το
χώμα. Αλλά στην αφηνιασμένη εκείνη ζούγκλα με τα ξυπνημένα θηρία, είτανε μουγκρητά
όλων των ειδών : βαρειά, κυματερά, κοφτά, βραχνά, ξερά, κροταλίσματα, σφυρίγματα,
σεισμοί και βρόντοι. Κάπου - κάπου έβλεπες ένα φυτό μακρόμισχο να τινάζεται
ψηλά, ν’ αυλακώνει τη μαυρίλα τ’ ουρανού, ύστερα να γέρνει και ν’ ανοίγεται σα
λουλούδι χρωματιστό, κόκκινο, πράσινο, να μετεωρίζεται σαλεύοντας πέρα - δώθε
μιά στιγμή, με μαγική χάρη. Οι φωτοβολίβες αυτές έδιναν τα σήματα και το πυροβολικό
συμμορφωνόταν. Είτανε μιά κολασμένη γιορτή εκεί - κάτω, τελετή μαύρης μαγείας.
Μέσα στη νύχτα, η πλάση είχε κυριευτεί από το δαίμονα και δερνόταν αφηνιασμένη.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Εκαναν μιαν επίθεση στο 731,
αποκρούστηκαν, τους κυνήγησε η αντεπίθεση, πιάστηκε αιχμάλωτος κι' ο Διοικητής
τους. Για να ξεθυμάνουν, κάψανε στο κανονίδι το ύψωμα που τους είχε γίνει πιά
καημός, μαζί και το Μπρέγκου Ραπίτ. Ο Καβαλλέρο είχε εμπλέξει τώρα νέα μεραρχία
στον τομέα εκείνον : την Πούλιε. Στο μεταξύ, άλλα τμήματα είχανε χωθεί,
βοηθούμενα από το σκοτάδι, στη χαράδρα Πρόΐ Μάθ, προχώρησαν από εκεί όσο πιο βαθειά
μπορούσαν. Αν κατόρθωναν να βγούνε στο Χάνι Βινοκάζιτ, μαζί με το 72ο σύνταγμα
της Πούλιε που πήγαινε από τη δημοσιά, θα πετύχαιναν από το Σπί Καμαράτε να υπερκεράσουν
το 731.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Είτανε δύο τάγματα διαλεχτά,
Μελανοχίτωνες… η κίνησή τους, καλά λογαριασμένη, είχε συνδυαστεί μ' επίθεση
μετωπική, μόλις θα έφεγγε η αυγή. Χάραξε θολή, πένθιμη. Εβρεχε βαρειά και η
καταχνιά είταν ασήκωτη, τους έκρυψε μέσα στους αχνούς της. Πρόβαλαν ξαφνικά
αντίκρυ σ' έναν ελληνικό αντιαρματικό ουλαμό, που είταν τεταγμένος πίσω, κοντά
στο Χάνι Βινοκάζιτ. Την ίδια ώρα, ξαμολυόταν πάνω στο 731 η κατά μέτωπο επίθεση.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η μάχη είχε γενικευτεί. Στο 731
τα κύματα του εχθρού ανέβαιναν, προβάτιζαν στριμωχτά, όμως σκόνταβαν και
πέφτανε μπρούμυτα μπροστά στα πυρά του ελληνικού πεζικού. Στη δημοσιά, τα
τμήματα της Πούλιε άρχιζαν να κοντοστέκονται, να καθηλώνονται πελεκημένα. Ομως
τα δύο τάγματα είχανε χωθεί βαθειά πίσω, προχωρούσαν. Βρέθηκαν κάπου τριακόσια
μέτρα από το ελληνικό πυροβολικό. Ενας ανθυπολοχαγός του πετάχτηκε τότε
αυτόκλητος, μπήκε μπροστά στο ελληνικό πεζικό, το συνεπήρε. Πέσανε πάνω στους
Μελανοχίτωνες, ενώ σύγκαιρα, καθώς έναν καιρό στα Δερβενάκια, άρχιζαν από τις
δύο πλαγιές της χαράδρας να ρίχνουν και να ροβολάνε τα εκεί ελληνικά τμήματα.
Οι Ιταλοί είδανε πως πέσανε σε δόκανο, τα έχασαν. Εκαναν πίσω, σκόρπισαν στους
βράχους. Ο αδιάκοπος βομβαρδισμός είχε κόψει τα τηλεφωνικά σύρματα και το
ελληνικό σύστημα πυρός δεν μπόρεσε να λειτουργήσει αμέσως. Οι Μελανοχίτωνες
λοιπόν πίστεψαν για μιά στιγμή πως θα γλυτώσουν με μιά λίγο - πολύ ταχτική
υποχώρηση κατά τα βόρεια. Αλλά είχαν γελαστεί. Τώρα η χαράδρα άρχιζε να
βροντάει από τις εκρήξεις, ν' αντιβουίζει, και oι βολές αυτές, μπρος, πίσω, δεξιά,
ζερβά, έκοβαν με μπαλταδιές τους βράχους, γέμιζαν τα πάντα αστραπές, φλόγες και
καπνό. Τα βλήματα έρχονταν από παντού, διασταυρώνονταν. Ο αντιαρματικός ουλαμός
άρχισε να ρίχνει του μάκρους στη χαράδρα. Οι Ιταλοί είδανε πως είναι χαμένοι.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Tότε έβαλαν τη φωνή, παλάβωσαν.
Ετρεχαν δώθε, κείθε, πέταγαν τα όπλα τους, σήκωναν ψηλά τα χέρια, σκούντριζαν
μεταξύ τους, κουτρουβαλούσαν, ούρλιαζαν, το ηθικά τους είχε σπάσει, Μερικοί
αντιστέκονταν, άλλοι όμως έγνεφαν με τα μαντήλια τους να παραδοθούν, να
γλυτώσουν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Και παραδόθηκαν. Περιμαζεύτηκαν
λίγο - λίγο, ως τις 4 η ώρα τ' απόγεμα, σε μάζες και σκορπιστά, πεντακόσιοι-ένας
αιχμάλωτοι, απ' αυτούς τρεις ταγματάρχες, ένας λοχαγός, δεκατρείς κατώτεροι
αξιωματικοί. Η χαράδρα είταν γεμάτη πτώματα. Την είπανε, σε καταθέσεις τους,
Χαράδρα του θανάτου.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αλλά στο μεταξύ ο Καβαλλέρο δεν
έπαυε τις προσπάθειές του για το 731. Στις έντεκα παρά τέταρτο εξαπέλυσε νέα
επίθεση, γερή, που φυσικά, τσακίστηκε.
Υστερα άρχισε έναν τρομαχτικό βομβαρδιασμό, κάτι σαν τη συντέλεια του κόσμου.
Ενα τέρας φονικό και φρενιασμένο από τη λύσσα που δεν κατόρθωνε τίποτα,
κοπάναγε με τη γροθιά του τη ματωμένη γη, να τη λυώσει. Ακολούθησε επίθεση στο
Μπρέγκου Ραπίτ, και στο 709, και στο 710. Μάταια όλα. Οπως μάταιες είτανε και
οι επιθέσεις της τρίτης αυτής ημέρας στις ζώνες της XV Μεραρχίας, της XVII. Η
Πούλιε, μπροστά στο 731, είχε πάθει αιμορραγία φοβερή : Ο Καβαλλέρο, την ίδια
νύχτα, αναγκάστηκι ν' αντικαταστήσει τη μεραρχία αυτή με τη Μπάρι, που την είχε
για εφεδρική.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο Μουσολίνι τον ρώτησε ποια
είναι η γνώμη του για τον απολογισμό του πρώτου τριήμερου.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Μέτριος», αποκρίθηκε ο
Καβαλλέρο,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Μηδέν», έκανε ο Ντούτσε κοφτά.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>12 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Τέταρτη ημέρα. Ο καιρός είναι
κρύος, συννεφιασμένος, πότε-πότε φέρνει και βροχή. Τη νύχτα, λίγο πριν από τη
μία, ο εχθρός είχε κάνει επίθεοη σ’ όλο το μέτωπο της Ι Μεραρχίας και είχε
αποκρουστεί. Είταν επίθεση δυνατότερη από της περασμένης νύχτας, άφησε στο
πεδίο της μάχης πτώματα πολλά. Στις πεντέμιση το πρωί, νέα επίθεση τοξεύτηκε
κατά του 731, αλλά κι' από την Τρεμπεσίνα ως το Μπρέγκου Ραπίτ, η εντέκατη στη
σειρά, με τμήματα της Μπάρι. Απέτυχε. Σε μιά ώρα, πάλι. Αυτή εδώ είταν
αιφνιδιαστική, δέν δείχτηχε τυχερότερη από τις άλλες. Τότε δοκίμασαν πάλι να
τρυπώσουν στη χαράδρα Κιάφε Λούζιτ, αλλά σημαδεύτηκαν, χτυπήθηκαν, διαλύθηκαν.
Το προβολικό τους, όλη την ημέρα, είχε οργιάσει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Είταν ημέρα αξιομνημόνευτη και για
τη XVII Μεραρχία. Εκεί στην περιοχή της σημειώθηκε ένα από τα πιο
χαρακτηριστικά κατορθώματα του πολέμου. Στις 7 το πρωί, κοντά οτον Αώο, πάνω
στο βραχοβούνι έξω από τη Μετζκοράνη, δύο ελληνικές ομάδες μάχης μ’ έναν έφεδρο
υπολοχαγό Διοικητή τους, πέτυχαν μ’ εγχείρημα τολμηρότατο να αίχμαλωτίσουν δώδεκα
Ιταλούς αξιωματωκούς και διακόσιους εικοσιτρείς στρατιώτες. Ο ένας από τους
αιχμαλώτους είταν αντισυνταγματάρχης, ο άλλος ταγματάρχης. Εκτελούοαν
αναγνώριση, για να προετοιμάσουν επίθεση, και πιάστηκαν προτού φτάσει το κύριο
σώμα. Οταν κατάλαβαν σε τι ισχνό ελληνικό τμήμα είχαν παραδοθεί, δεν μπόρεσαν να
κρύψουν την κατάπληξή τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η τέταρτη λοιπόν ημέρα τέλειωνε
απελπιστική για την ιταλική ηγεσία. Τ’ απόγεμα, ο Μουσολίνι κάλεσε σε σύσκεψη
τους επικεφαλής. Εχουν διασωθεί στενογραφημένα πρακτικά της και δίνουν μιαν
εικόνα αρκετά παραστατική της σκηνής.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο Τζελόζο είχε θελήσει να καθησυχάσει
τον Ντούτσε με τη διαβεβαίωση πως το Τεπελένι δεν κινδυνεύει. Είχανε ξεκινήσει
για επίθεση χωρίς προηγούμενο και παρηγοριόνταν τώρα με διαπιστώσεις πως δεν
κινδυνεύουν. Ο Μουσολίνι όμως είχε μιλήσει ωμά :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Πρώτα-πρώτα - είπε - το πεζικό
των τριών επιτιθεμένων μεραρχιών προχώρησε πολύ λίγο. Η Πινερόλο, η πιο
δυναμική, πέτυχε ελάχιστα πράγματα, η Πούλιε λιγότερα και η Κάλιαρι δεν
κουνήθηκε καθόλου. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως η επίθεση δεν εξελίσσεται καλά.
Χτές έφτασε στην πρώτη γραμμή η Μπάρι, αλλά ως τη στιγμή τούτη δεν έκανε
τίποτα. Συμπέρασμα : Εχουμε τέσσερεις μεραρχίες που μένουν ακίνητες. Πρέπει να
βγούμε από αυτή την αδράνεια, αφού μάλιστα έχουμε διαθέσιμες άλλες δύο
μεραρχίες. Δύο ακόμα φτάνουν από την Ιταλία και, αν χρειαστεί, θα διατάξω να
έρθουν κι’ άλλες δύο.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
»Δεύτερο : Πρέπει να
συνεχίσουμε αυτή την επίθεση γιατί, αν την εγκαταλείψουμε, είναι ολοφάνερο πως
χάθηκε η υπόθεσή μας. Οι Ελληνες μπορούν να μας δημιουργήσουν τίποτα δυσάρεστες
πάλι καταστάσεις, όπως έγινε ύστερα από την επίθεσή μας στην Κλεισούρα από την
Τρεμπεσίνα. Γι' άλλες επιχειρήσεις δεν μπορούμε να σκεφτούμε, γιατί δεν έχουμε
καιρό. Η Γερμανία. θα επιτεθεί στις αρχές Απριλίου και θα μας ειδοποιήσει έξη ημέρες
πρίν. Και τόνιοε πάλι : «Προτού επέμβη η Γερμανία, είναι απαραίτητο να έχουμε
μίαν επιτυχία στρατιωτική, γιατί αλλιώς οι Γερμανοί θα λένε, με το δίκιο τους,
πως οι Ελληνες υπεχώρησαν χάρη σ' αυτούς... Εχουμε μπροστά μας δεκαεννιά ημέρες».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η σύσκεψη έκλεισε με τ'
ακολούθα λόγια του Μουσολίνι :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Είναι απολύτως απαραίτητη, για
το γόητρο του Ιταλικού στρατού, μιά στρατιωτική νίκη ως τέλος του μηνός. Εκανα
πάντοτε τα πάντα για να κρατήσω ψηλά τ' όνομα και το γόητρο του Ιταλικού
Στρατού, αλλά τώρα πρέπει η κατάσταση ν’ αλλάξει εντελώς. Είπα στον εξαχώτατο
Γκουτζόνι να στείλει εδώ όλα τα εφόδια που υπάρχουν στην Ιταλία, γιατί εδώ
είναι ο Ιταλικός Στρατός, εδώ γίνεται ο πόλεμος κι’ εδώ πρέπει να νικήσουμε».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Είταν τόση η απασχόληση του
Μουσολίνι με το μέτωπο της Αλβανίας, που ξεχνούσε - καθώς παρατηρεί ο Καβαλλέρο
στο Ημερολόγιό του - την πρόσφατη ήττα της Αφρικής.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>13 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Οι εναγώνιες παραινέσεις του θα προκαλέσουν τη σκληρή
προσπάθεια της 13 Μαρτίου και πέμπτης ημέρας από τότε που άρχισε η
μεγάλη επίθεση.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η νέα αυτή προσπάθεια
εκδηλώθηκε αργά, μετά το μεσημέρι. Στις μιάμιση η ώρα είχε αρχίσει δυνατός βομβαρδισμός
σ' όλη την τοποθεσία της Ι Μεραρχίας, ίσαμε πίσω, στα μετόπισθεν, και στις
τρεισήμιση ακούστηκαν τα πολυβόλα, ξεκίνησε το πεζικό. Ερχότανε σε πυκνές
μάζες, απανωτά κύματα. Καμμιά πενηνταριά αεροπλάνα συμπορεύονταν, έρριχναν και
πολυβολούσαν. Ο βομβαρδισμός του πυροβολικού είχε τώρα απλωθεί και στ' αριστερά,
στο Κιάφε Λουζίτ, στην άκρη της Τρεμπεσίνας. Τα πυρά του ελληνικού πεζικού
βρίσκανε ψαχνό, θέριζαν… όμως νέα κύματα πρόβαιναν από εκεί-κάτω, ζύγωναν στις
ελληνικές θέσεις, και τότε γίνονταν ορμητικές αντεπιθέσεις, από τμήμιτα που
πηδούσαν έξω από τα χαρακώματα κι' έφταναν, εδώ-εκεί , στα χέρια με τους
Ιταλούς. Η χειροβομβίδα και η ξιφολόγχη δούλευαν σ' όλη την περιοχή. Οταν ένα
ιταλικό τμήμα ζύγωνε πολύ σ' ελληνικό χαράκωμα, ακουγόταν από εκεί-μέσα το
στριγγό παράγγελμα των αξιωματικών :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Εφ' Οπλου λόγχη!»</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
κι’ αμέσως τ' ομαδικό, κρύο
σούρσιμο των ατσαλιών, το ξεθηκάρωμα της λεπίδας. Tο αίμα των Ιταλών πάγωνε,
λυνόταν η καρδιά τους. Μονάχα oι πολύ ψυχωμένοι κατόρθωναν να κρατηθούν στη
θέση τους και να περιμένουν με τη χειροβομβίδα στη χούφτα. Από τα χαράκωμα
χυμούσαν σκυφτοί, μαυρισμένοι διαβόλοι με κουρελιασμένες στολές και βαρειά
κράνη που τραμπάλιζαν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η φάοη αυτή στάθηκε φονική και
γοργή. Σε τριανταπέντε λεπτά, oι Ιταλοί είχανε σπάσει. Κυνηγήθηκαν ως τις
βάσεις τους, πίσω… εκεί τους χτύπησε το ελληνικό πυροβολικό. Αλλά δεν είχαν
παραιτηθεί ακόμα. Σώπασαν ώς το βράδι. Στις εφτάμιση η ώρα, ξαμόλησαν τη δέκατη
τρίτη επίθεσή τους κατά του 731. Από δεξιά, μιά φωτοβολίδα είχε οημάνει ότι στο
717 η επίθεση αποκρούστηκε… στο 731 όμως ο αγώνας συνεχιζόταν. Συνεχίστηκε
ίσαμε τις 9 το βράδι σχεδόν, και τότε λούφαξε. Η πέμπτη ήμερα έκλεισε με
παραίτηση γι’ άλλη μιά φορά των Ιταλών.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αγώνες βαρειοί,
αιματοκυλισμένοι, ανέλπιδοι.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>14 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Την έκτη ημέρα, από τα ελληνικά
παρατηρητήρια θα φανεί ξεκάθαρα να εξαναγκάζονται οι στρατώτες του εχθρού με τα
πιο βίαια μέσα να βαδίσουν στην επίθεση. Οι αξιωματικοί τους μεταχειρίζονταν τα
πάντα, ξύλο, περίστροφα, έστηναν πολυβόλα καταπάνω στα τμήματά τους κι’
έρριχναν. Οι δυστυχισμένοι εκείνοι, οι αποθαρρυμένοι από τις μάταιες εξορμήσεις
και το μακελειό, βρίσκονταν έτσι ανάμεσα σε δύο πυρά. Τραβούσαν μπρός
παραζαλισμένοι, σα ζώα στο μακελάρη.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Τώρα είχαν αρχίσει από τα
χαράματα. Χτύπησαν άγρια, μαζί με καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού τους και
των όλμων, το 717, το Μπέγκου Ραπίτ, το 709, το 710, το μαρτυρικό 731, το Κιάφε
Λουζίτ. Στις 6 το πρωί ξαμόλυσαν νέα θύελλα, που κατόρθωσε να ζυγώσει
επικίνδυνα το 709. Εκεί απάνω αγωνιζόταν ένας ελληνικός λόχος. Οι αξιωματικοί
του είχανε χτυπηθεί όλοι από τους βομβαρδισμούς, μιά διμοιρία όμως στάλθηκε από
τα δεξιά για ενίσχυση κι’ έκανε μαζί με το λόχο αντεπίθεση, που κυνήγησε τον
εχθρό πίσω στη χαράδρα Πρόϊ Βέλες.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Νέα προσπάθεια, μαζί με φοβερό
βομβαρδισμό, κατά τις δύο τ’ απομεσήμερο, στο Μπέγκου Ραπίτ – 712. Ο εχθρός
κατορθώνει ν’ ανέβει στο 717, αλλά μιά αντεπίθεση τον ανατρέπει αμέσως, τον
κυνηγάει πίσω. Είταν η δέκατη πέμπτη ιταλική απόπειρα, στις έξη τ’ απόγευμα θα
επιχειρήσουν τη δέκατη έκτη. Αλλά τώρα
πιά το 731 έχει γίνει φαλακρό, το δάσος που το σκέπαζε τις πρώτες ημέρες
πετσοκόπηκε, ξερριζώθηκε από τις εκρήξεις. Δεξιά το 717, που είταν πριν
χωματοβούνι, δεν υπάρχει πιά, ισοπεδώθηκε. Η μανία των ανθρώπων παραμόρφωνε το
τοπίο του Θεού.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Τριακόσιες – τόσες εξόδους είχε
κάνει την ημέρα εκείνη η ιταλική Αεροπορία και γύρω στους πενήντα
βομβαρδισμούς.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>15 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Την έβδομη ημέρα, το πείσμα των
Ιταλών φάνηκε να καταπέφτει αποκαμωμένο. Το πρωί πέρασε ήσυχο. Τ’ απομεσήμερο
άρχισαν να ρίχνουν με το πυροβολικό τους, πάντα πάνω στο 731, και μόνο στις
οκτώ το βράδι, ύστερα από παύση της βολής, έκαναν μια αιφνιδιαστική επίθεση.
Κατόρθωσαν έτσι να προσεγγίσουν τις ελληνικές γραμμές, αλλά μια αντεπίθεση με
τη λόγχη και τις χειροβοβίδες τους ανέτρεψε πάλι, τους κυνήγησε πίσω με
ζητωκραυγές.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Εκλεινε μία εβδομάδα από την
ημέρα που η μεγάλη επίθεση είχε αρχίσει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο Μουσολίνι μπορούσε τώρα να
κάνει τον απολογισμό της :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Παρά την βέβαιη ορμή και το
πνεύμα αυτοθυσίας του στρατεύματος, ιδιαίτερα της μεραρχίας Μπάρι – έλεγε στον
Καβαλλέρο - το αποτέλεσμα είναι μηδαμινό».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο αρχιστράτηγος του είχε
απαντήσει με ειλικρίνεια :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Του είπα – γράφει στ’ απομνημονεύματά
του – ότι θεωρώ ειλικρινώς τις μονάδες μας ανίκανες να πετύχουν διάρρηξη του
μετώπου του εχθρού».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Και συμπέρανε :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Αν σήμερα ίσαμε αύριο ιδούμε
ότι ο εχθρός κάμπτεται, τότε μπορούμε να συνεχίσουμε την επίθεση με δύναμη
μεγάλη. Διαφορετικά πρέπει να σκεφτούμε καλύτερα».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span lang="EN-US">O</span> Ντούτσε με ρώτησε :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Δηλαδή;»</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Του απάντησα ότι αν δεν
διαφαίνεται επιτυχία, δεν πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα, αλλά να τον αναστείλουμε
και να εξοικονομήσουμε δυνάμεις για μιά μεταγενέστερη προσπάθεια».</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η ιταλική επίθεση δεν είχε
τελειώσει… η πρώτη όμως, η ουσιαστική
ορμή της, είχε κοπεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>16-18 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Τρείς ημέρες, από 16 έως 18
Μαρτίου, το μέτωπο ησυχάζει, ξαναγυρίζει στην παλιά του όψη την πρίν από την επίθεση
:</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
αραιός διάλογος πυροβολικού,
περίπολοι, κάπου-κάπου κανένα αεροπλάνο.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>19 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ξαφνικά, χαράματα της 19
Μαρτίου, το ιταλικό πυροβολικό ξεσπάζει βουρλισμένο. Αμέσως εκδηλώνεται επίθεση
κατά του 731, η δέκατη όγδοη.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αυτή τη φορά οι επιτιθέμενες
δυνάμεις είταν μικτές : Μπροστά πήγαιναν τέσσερα άρματα μάχης, πίσω το πεζικό.
Τα άρματα κατέβηκαν από το Μοναστέρο, πήρανε τον καρρόδρομο, κι' από το 717 και
πέρα ακολούθησαν την κορυφογραμμή. Ξοπίσω τους πήγαινε ένας λόχος πεζικού, από
άντρες διαλεχτούς της Μεραρχίας Σιέννα. Οπως αργότερα θα καταθέσουν αιχμάλωτοι,
το επίλεκτο αυτό σώμα είχε ασκηθεί στην περιοχή του Βερατιού, να πολεμάει σε
συνδυασμό με άρματα μάχης και να παραβιάζει ισχυρές αμυντικές τοποθεσίες.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο βομβαρδισμός είταν έντονος, ο
ιταλικός λόχος μπόρεσε να φτάσει στις νότιες αντερεΐδες του 731. Αλλά ως εκεί.
Αντεπίθεση ελληνική, τον κύκλωσε. Κοντά στις οχτώ η ώρα, το ιταλικό τμήμα είχε
αποδεκατιστεί, οι αξιωματικοί του σκοτώθηκαν όλοι, εκτός από έναν που πιάστηκε
αιχμάλωτος με λίγους στρατιώτες. Στο πεδίο της μάχης είχανε μείνει εκατόν-τόσοι
νεκροί. Τα άρματα, χτυπημένα από το πυροβολικό των Ελλήνων, που δεν είτανε καν
αντιαρματική, τέλειωσαν άσχημα : Δύο τους γκρεμίστηκαν στη χαράδρα Πρόΐ ΜάΘ,
άλλο κοκκάλωσε πάνω στο 717, με σκοτωμένο μέσα όλο το πλήρωμά του και μόνον ένα
είχε γλυτώσει φεύγοντας γοργά.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>20 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Την άλλη νύχτα οι Ιταλοί δοκίμασαν
μιά κρούση ισχυρή, στον τομέα της XVIII Μεραρχίας, αλλά απέτυχαν κι’ εκεί. Η
ορμή τους όλο και ξέπεφτε, η μεγάλη προσπάθεια τους είχε εξαντλήσει.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt; tab-stops: 239.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>22 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
To πρωί της 22 Μαρτίου, στις
δεκάμιση η ώρα, παρουσιάστηκαν στις πρώτες ελληνικές γραμμές, μπροστά στο 731,
κήρυκες του εχθρού με λευκή σημαία. Είταν τρείς στρατιωτικοί παπάδες μ’ έναν
υγειονομικό αξιωματικό και τραυματιοφορείς. Αλλά ο επικεφαλής παπάς βρισκόταν
σε κακή κατάσταση. Μ' όλο που του είχανε δέσει στις προφυλακές τα μάτια, είχε
προλάβει να ιδεί κάτι από το τρομερό θέαμα που απλωνόταν μπροστά στο 731. Οι πρώτες
καλοκαιρίες είχανε κάνει τα πτώματα να τουμπανιάσουν, άρχιζε με την αποσύνθεοή
τους και η αποφορά. Αλλά δεν είταν βέβαια αυτό το χειρότερο, γιατί η σφαγή είχε
φτάσει στο αποκορύφωμά της κοντά στις ελληνικές γραμμές. Κι’ έτσι όμως, με ότι
πρόλαβε να ιδεί ο άμοιρος Ιταλός παπάς, είχε κυριευτεί από τρεμούλα, το πρόσωπό
του είταν λεμόνι. Οταν στο σταθμό διοικήσεως του τάγματος 111/19 του έβγαλαν
τον επίδεσμο από τα μάτια, τα σκέπασε με τις δυό του παλάμες και ψιθύρισε:</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«T<span lang="EN-US">ERRIBILE</span>»! – Τρομερό!</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Πήγε να λιγοθυμίσει και τον
συνέφεραν με δυνατές δόσεις κονιάκ.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Πραγματικά: το θέαμα μπροστά στο
731 ξεπερνούαε την αντοχή του ανθρώπου. Θα το διαπιστώσει το ίδιο απόγεμα ο
ταγματάρχης του ελληνικού στρατού που θα διατρέξει το χώρο ανάμεσα στα δύο υψώματα,
731 και 717, για να πάει στους Ιταλούς μ' εντολή να υπογράψει το πρωτόκολλο. Σ'
όλο το πλάτος της λουρίδας, κάπου εκατόν πενήντα μέτρα, τα πτώματα στιβάζονταν σε
σωρούς, εδώ διαμελισμένα, αλλού παραμορφωμένα, με πληγές φοβερές, που έχασκαν.
Είταν αγκαλιασμένα σε συμπλέγματα, Ιταλοί μεταξύ τους ή και μ’ Ελληνες από τις αντιπεθέσεις,
σκόρπια μέλη κομμένα, θερισμένα από το πυροβολικό. Ο ταγματάρχης δεν είχε ιδεί
τις πλαγιές του Πρόΐ ΜάΘ και του Πρόΐ Βέλες, που θα είταν κι' αυτές σε
κατάσταση ανάλογη. Τά όρνια χαμοπετούσαν, κάθονταν βαρειά πάνω στα λείψανα,
λαχτάριζαν με τα πένθιμα φτερά τους καθώς ράμφιζαν τη σπαραγμένη σάρκα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Θα γράψει μια μέρα, δύο μήνες
αργότερα, το πρακτορείο Στεφάνι, πως εκεί, ανάμεσα 9 και 14 Μαρτίου του 1941,
δόθηκαν μάχες που σπάνια αναφέρονται στην Ιστορία. Κι' αλήθεια: μετά το θρύλο
του Βερντέν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν είχε σημειωθεί τέτοια εκατόμβη
καθώς του 731. Εκεί θα έστηνε μια μέρα ο Μουσολίνι το μνημείο των πεσόντων στο
ελληνικό μέτωπο Ιταλών.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αλλά οι όροι του Β' Σώματος
Στρατού δεν έγιναν αποδεκτοί από το μέραρχο της Μπάρι στις 22 Μαρτίου. Το
ελληνικό Γενικό Στρατηγείο είχε αξιώσει ανακωχή σ’ όλο το μέτωπο. Οι Ιταλοί τη
χρειάζονταν μόνον εκεί, στο 731, για να εξαφανίσουν το θέαμα που τσάκιζε το
ηθικό του στρατού τους. Με τέτοια εικόνα ολέθρου και φρίκης πώς να οδηγήσουν
νέα τμήματα στην επίθεση; Ο υπολοχαγός του ελληνικού στρατού που είχε σταλεί στις
Ιταλικές γραμμές με τους κήρυκες, ανέφερε τη διαφωνία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Από τις εντεκάμιση τη νύχτα οι
εχθροπραξίες ξανάρχισαν και το ιταλικό πυροβολικό, σαν για να εκδικηθεί τώρα,
βρόντησε όλη τη νύχτα, ώς το πρωί.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidHuGycbIelW8Oj5dmNl_BI3uk0C_cTT0ExEFWhqA56EVsE8R2QwxHJf730Vzdy7fQ-rHM0-Bqe5wTNYgPgnng9JMa6z0blQp6iZNGkHQcqq7iOZ6r7xcU0H6S9WcpVCwT53Th2FkmHclt/s1600/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidHuGycbIelW8Oj5dmNl_BI3uk0C_cTT0ExEFWhqA56EVsE8R2QwxHJf730Vzdy7fQ-rHM0-Bqe5wTNYgPgnng9JMa6z0blQp6iZNGkHQcqq7iOZ6r7xcU0H6S9WcpVCwT53Th2FkmHclt/s400/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731-2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>24 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941</b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η επίθεση θα ξανάρχιζε αργά,
μετά τα μεσάνυχτα της 24ης. Είταν αιφνιδιαστική, χωρίς πυροβολικό, και πάντα
για το 731. Την υποστήριζαν πυκνά πυρά από τα πολυβόλα και τους όλμους.
Κατόρθωσε να φτάσει ίσαμε τις ελληνικές θέσεις, εκεί όμως, μέσα από τα
χαρακώματα, ακούστηκε το παγερό ξεθηράκωμα και η κλαγγή από τις ξιφολόγχες. Οι
Ελληνες ετοιμάζονταν για αντεπίθεση, άρχιζαν κιόλας να προβαίνουν. Τότε τα
Ιταλικά τμήματα λύγισαν, έκριναν φρονιμώτερο ν' αποσυρθούν. Μιά φωτοβολίδα
τινάχτηκε στον ουρανό ψηλά, έδειξε πως η επίθεση είχε αποκρουστεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941</b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Στις τρεισήμιση τα νύχτα νέα
απόπειρα για ιταλική επίθεση καταπνίγηκε στο ξεκίνημα της. Την τελευταία του
κρούση ο Καβαλλέρο θα την κάνει την ημέρα της Εθνικής Γιορτής των Ελλήνων, 25
Μαρτίου, στην Πέστανη και στο Σεντέλι, με ταυτόχρονο βομβαρδισμό όλου του
μετώπου από πυροβολικό με αεροπορία. Αλλά θα σκοντάψει οριστικά κι’ εκεί, θα
πέσει να πνιγεί μέσα στο αίμα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η μεγάλη εαρινή επίθεση είχε
καταλήξει σε ήττα μεγάλη κι’ ανεπανόρθωτη των Ιταλών. Μπροστά στα μάτια του
Ντούτσε. Δώδεκα ιταλικές μεραρχίες, με αεροπορία ιοχυρή με εφόδια άφθονα, είχαν
ριχτεί σ' έξη ελληνικές μεραρχίες δίχως αεροπλάνα, πεινασμένες, ξεθεωμένες, και
δεν τους πήρε ούτε σπιθαμή γής. Το φαινόμενο ξεφεύγει από τη σφαίρα της λογικής,
περνάει στην περιοχή του θαύματος.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 12.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 54.0pt; margin-right: 6.0pt; margin-top: 0cm;">
* * *</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin-right: -9pt;">
<b><u><br /></u></b>
<b><u>ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ<o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin-right: -9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin-right: -9pt;">
<b><u> ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΣΛΑ<o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin-right: -9pt;">
<u> </u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin-right: -9pt;">
<b><u>ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ </u></b><b><u><span lang="EN-US">II</span> ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 5<sup>ου</sup> ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ</u><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; margin-right: -9pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941, ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Πρωινές ώρες) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Την 06:30 ώραν ήρξατο
τρομακτικόν και καταιγιστικόν πυρ του εχθρικού Πυροβολικού και όλμων. Η πρώτη
ομοβροντία μιας βαρέως Πυροβολαρχίας ερρίφθη ακριβώς την 06:30 ώραν επί του
υψώματος 731, όπου ο Σταθμός Διοικήσεώς μου ήτο το σύνθημα της ενάρξεως της βολής.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με
αυξάνουσαν έντασιν. Σμήνη αεροπλάνων ρίπτουν συνεχώς τα φορτία των επί των
υψωμάτων 731 και 717. Το ύψωμα 731, όπου το Τάγμα μου, σείεται συνεχώς, σκόνη,
φωτιά και καπνός, η ατμόσφαιρα είναι βαρειά, δύσκολα αναπνέει κανείς από τα
αέρια των εκρήξεων, κόλασις πυρός, μας περιβάλλαν καπνοί και αι φλόγες, δεν
ημπορούμε να διακρίνουμε τι γίνεται εις απόστασιν 10 μέτρων. Το ύψωμα 731 ήτο
δασωμένον με δέντρα ύψους 4-5 μέτρων, εντός διώρου έμεινε γυμνόν. Τα
συρματοπλέγματά μας κατεστράφησαν, τα χαρακώματα ισοπεδώθηκαν, οι στρατιώται
καλύπτονται εις τας οπάς των οβίδων και αγωνίζονται απεγνωσμένα να επανορθώσουν
τας ζημίας, ιδίως να προστατεύσουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα από την
καταστροφήν, από τις πέτρες και χώματα που εγείροντο από τας εκρήξεις. Τα
υπάρχοντα επί του υψώματος 731 δύο πυροβόλα των 6,5 και αντιαρματικός ουλαμός
των 37 κατεστράφησαν ολοτελώς.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Περί την 07:30 ώραν κατόρθωσα
να επικοινωνήσω τηλεγραφικώς δια λίγα λεπτά με τον Συνταγματάρχην Κετσέαν,
επίσης μετά του Διοικητού του Συγκροτήματος Συνταγματάρχου Γεωργούλα Ν., οι
οποίοι αγωνιούσαν να πληροφορηθούν την κατάστασίν μας. Με ερώτησαν εάν οι
άνδρες του Τάγματος κρατούν τας θέσεις των, τους απάντησα ότι οι Λόχοι
ευρίσκονται εις τας θέσεις των. Μου διεβίβασεν την εξής Διαταγήν γραπτήν :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε
μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την
τιμήν των όπλων.»</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpTuzj0VZRHjHEeDlTb6nCFzD579veLX_N9QQUclYhRA8ZGqNcinEz336FxqJdpIO60u42kV0ILsxpQoY9aCm23C47I8Pfoxv3ft5ANYajTh35tPXNLPfDAoybMM_LtLCqv4N472jnvNdL/s1600/simaia+5+simtagmatos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpTuzj0VZRHjHEeDlTb6nCFzD579veLX_N9QQUclYhRA8ZGqNcinEz336FxqJdpIO60u42kV0ILsxpQoY9aCm23C47I8Pfoxv3ft5ANYajTh35tPXNLPfDAoybMM_LtLCqv4N472jnvNdL/s320/simaia+5+simtagmatos.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
...Του απήντησα :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
«Οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα
εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί.»</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Περί την 8ην ώραν το
Πυροβολικόν του εχθρού ήρχισε να επιμηκύνη την βολήν του εις τα μετόπισθεν του
Τάγματος και την 08:30 έπαυσεν την βολήν του επί των υψωμάτων 731 και 717. Ητο φανερόν πλέον ότι θα ήρχιζεν η επίθεσις
των Ιταλών. Διέταξα τους Λόχους να ετοιμάσουν τα αυτόματα και να μη βάλουν από
μεγάλας αποστάσεις, παρά μόνον όταν οι Ιταλοί θα έφθαναν εις ωρισμένα σημεία
του εδάφους που υπεδείχθησαν επί τόπου εις απόστασιν περίπου 200 μέτρων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Περί την 09:30 ώραν οι Ιταλοί
χρησιμοποιούντες τας δεξιά του 5ου Λόχου βαθείας γραμμάς πλησιάζουν επικινδύνως
και προσεγγίζουν τα κατεστραμμένα συρματοπλέγματα. Αρχίζει πλέον ο αγών διά της
χειροβομβίδος. Οι Ιταλοί δοκιμάζουν με τρόμον και φωνάς τα καταστρεπτικά
αποτελέσματα των αμυντικών μας χειροβομβίδων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Μεσημέρι) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Την μεσημβρίαν προσπαθούν οι
Ιταλοί να επαναλάβουν την επίθεσίν των, αλλά ευθύς ως αναπτύσσονται καθηλούνται
και διασκορπίζονται από το Πυροβολικό και τα Πολυβόλα μας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Απόγευμα) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Το απόγευμα και ενώ μέχρι της
στιγμής εκείνης τα εχθρικά πυρά είχον αραιωθή, εκσπά και νέα επίθεσις μετά
σφοδρού βομβαρδισμού, εφ' ολοκλήρου του τομέως της Ι Μεραρχίας και ανασκάπτεται
πάλιν το έδαφος από το πυροβολικόν και τας βόμβας αεροπλάνων. Οι στρατιώται
περιμένουν να πλησιάσουν τα εχθρικά τμήματα πεζικού, τα παραλαμβάνουν με τα
αυτόματα και τα αποδεκατίζουν με επιτυχείς ριπές και όταν ο εχθρός χρησιμοποιή
τας βαθείας γραμμάς και προσεγγίζει τα χαρακώματα, επιτίθενται διά της
χειροβομβίδος και της λόγχης.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Οι Ιταλοί όμως δεν
παραιτούνται. Δοκιμάζουν διά μία ακόμα φοράν, προτού νυκτώση, να διασπάσουν τας
γραμμάς μας επί του υψώματος 731.Και η προσπάθεια αυτή αποκρούεται σε
σοβαροτάτας απωλείας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Βράδυ) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Η νύκτα μας βρίσκει όλους
εξηντλημένους σωματικώς. Είμεθα όλη την ημέραν νηστικοί. Εν τούτοις κανείς δεν
θέλει να φάγη. Έχουμε άφθονο κονιάκ. Οι Λόχοι δεν ζητούν ψωμί αλλά
χειροβομβίδας αμυντικάς και σκαπανικά εργαλεία. Καθ' όλην την νύκτα οι
ημιονηγοί του Τάγματος, οι αφανείς αυτοί ήρωες επηγαινοερχόνταν εις τον σταθμόν
εφοδιασμού διά να μας φέρουν εκατοντάδας φορτίων χειροβομβίδων, πυρομαχικών και
λοιπών εφοδίων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941, ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Πρωινές ώρες) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Την 7ην πρωινήν ήρχισε πάλιν το
ιταλικόν πυροβολικόν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Εις τας 9 ώρα αρχίζει η Ιταλική
επίθεσις. Αυτήν την ημέραν κατευθύνεται προς το αριστερόν μας διά να
υπερφαλαγγίσουν το 731 εκ του αριστερού. Οι Ιταλοί κινούνται με μυρίας
προφυλάξεις, τους καταλαμβάνει πρώτον το Πυροβολικόν μας και τους αποδεκατίζει.
Το Πυροβολικόν των Ιταλών προσπαθεί να υποστηρίζει την κινουμένην φάλαγγα. Οι
Ιταλοί προχωρούν κατά διαδοχικά κύματα με προφανή σκοπόν να καταλάβουν
οπωσδήποτε το 731, χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν τας απωλείας των. Οι Ιταλοί
φθάνουν εις απόστασιν από 50-100 μ. από την γραμμήν αντιστάσεως. Διά να
εξαπατήσουν τους στρατιώτας μας υψώνουν λευκά μανδίλια, προς στιγμήν υπέθεσαν
ότι επρόκειτο να παραδοθούν. Αντελήφθην εκ πρώτης στιγμής ότι επρόκειτο περί
απάτης. Επενέβην αμέσως, διέταξα έντασιν των πυρών διά χεροβομβίδων και τοπικήν
αντεπίθεσιν. Οι Στρατιώται κραυγάζοντες την περίφημον πολεμικήν ιαχήν «αέρα»
διά της λόγχης και των χειροβομβίδων αιφνιδιάζουν τους Ιταλούς, οι οποίοι
αρχίζουν να τρέχουν προς τα οπίσω, μεταβαλόντες την υποχώρησίν των εις
πανικόβλητον φυγήν. Η επίθεσις των συνετρίβη.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Μεσημέρι) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ολίγον προ της μεσημβρίας
διεξάγεται νέα προσπάθεια εις το ίδιο σημείον παρά Ιταλών κατόπιν πάλιν
προπαρασκευής διά σφοδρού βομβαρδισμού και η επίθεσις αύτη συνετρίβη προ του
ακαμάτου ηρωισμού των Λόχων, διά της λόγχης, μέχρι την 12:30 ώραν τρέπομεν εις
νέαν άτακτον φυγήν τους Ιταλούς.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Απόγευμα) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
... Εις τας 06:30 αρχίζει
βομβαρδισμός επί των υψωμάτων 731 και 717 και μετ' ολίγον νέα επίθεσις των
Ιταλών και κατά των δύο πλευρών του υψώματος 731, δηλαδή εναντίον και των δύο
Λόχων μου. Και η επίθεσις αυτή απεκρούσθη με βαρυτάτας απωλείας διά τον εχθρόν.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
(Βράδυ) :</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Προς το εσπέρας νομίζουν ότι θα
κλονίσουν το ηθικόν των στρατιωτών μας, ρίπτουν δι' αεροπλάνων χιλιάδας
προκηρύξεις, καλούν τους στρατιώτας μας να ρίψουν τα όπλα και να σπεύσουν να
παραδοθούν. Αι προκηρύξεις αυταί μόνον γέλωτας προσέφερον εις τους ηρωικούς
οπλίτας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Και η δευτέρα ημέρα της
επιθέσεως έκλεισε με την απόλυτον διατήρησιν των θέσεών μας επί του υψώματος
731, καθώς επίσης και το δεξιά μου ΙΙΙ Τάγμα επί του υψώματος 717.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 42.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<b><u><span style="color: blue;">ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΣΛΑΣ, Ο ΝΕΟΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ</span></u><o:p></o:p></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcH5AZ-k5Bmq5iNHPGDlOEj1TWxJUS9tIpC1RSGFNp02-zN74wrIIU_HZLawpFo_JgefvFB5yz2zQyG336Qz_VSkQIWMch6Miotcd-TkJsaHt98s_dBZitkkXaRlaU-VDuG2f3wCUBAcJB/s1600/kaslas1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="136" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcH5AZ-k5Bmq5iNHPGDlOEj1TWxJUS9tIpC1RSGFNp02-zN74wrIIU_HZLawpFo_JgefvFB5yz2zQyG336Qz_VSkQIWMch6Miotcd-TkJsaHt98s_dBZitkkXaRlaU-VDuG2f3wCUBAcJB/s640/kaslas1.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 42.0pt; margin-right: -52.4pt; margin-top: 0cm;">
<b><u><span style="color: blue;"><br /></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Γεννήθηκε στο χωριό Πουρί Πηλίου
το 1901 και απεβίωσε το 1966.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ελαβε μέρος στην Μικρασιατική
Εκστρατεία σαν Εφεδρος Αξιωματικός. Μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού
μετώπου συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος
από τους Τούρκους, από τον Αύγουστο του
1922 μέχρι τον Απρίλιο του 1923. Μετά την αιχμαλωσία του έγινε Εφεδρος
Ανθυπολοχαγός σε ηλικία 22 ετών.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Το 1940 με την κήρυξη του
πολέμου υπηρετούσε στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων ως Λοχαγός. Ανέλαβε τη
Διοίκηση του ΙΙ Τάγματος του 5ου Συντάγματος και προήχθη σε Ταγματάρχη για τον
ηρωισμό του και την αυταπάρνησή του στο πεδίο της μάχης.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Κατά την διάρκεια της «Εαρινής
Επίθεσης»<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"> </span>των
Ιταλών υπεράσπισε το Υψωμα 731.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Στην κατοχή εντάχθηκε στις
Δυνάμεις της Αντίστασης με τον Ε.Λ.Α.Σ.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Μετά την απελευθέρωση, εξορίστηκε
σε Σέριφο, Ικαρία και Σαντορίνη από το 1945 έως το 1948, ενώ Στρατός τον
κατέταξε στον Β' Πίνακα Αξιωματικών και τον ανάγκασε σε αυτεπάγγελτη
αποστράτευση με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Του έχουν απονεμηθεί : το
Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, ο Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξεως, ο Αργυρούς Σταυρός του Β΄ Τάγματος, το
Μετάλλιον Στρατιωτικής Αξίας Δ΄ Τάξεως.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Το 1985, μετά την αναγνώριση
της Εθνικής Αντίστασης προήχθη (μετά θάνατον)
σε Ταξίαρχο.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 54.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 54.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 6.0pt;">
<b><u><span style="color: blue;">ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ</span></u></b><u><span style="color: blue;"><o:p></o:p></span></u></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<b>28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Πρώτες πρωινές ώρες. Ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα επιδίδει στον Ελληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά
τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτείται η ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού
στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Ο Πρωθυπουργός αρνείται λέγοντας
: <b>«Λοιπόν, έχουμε πόλεμο»</b>.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Οι Ιταλοί εισβάλουν στην Ελλάδα
από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline"><b>28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline">Ιταλική
επίθεση. Οι </span>προσπάθειες των Ιταλικών δυνάμεων να διασπαστεί η αμυντική
γραμμή των Ελλήνων συντρίβονται, οι επιθέσεις τους διακόπτονται και υποχωρούν λαμβάνοντας θέσεις άμυνας.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline"><b>14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 – 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline">Ελληνική
αντεπίθεση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline">Καταλαμβάνονται
Κορυτσά, Χειμάρρα, Αγιοι Σαράντα, Πόγραδετς, Αργυρόκαστρο, Κλεισούρα. </span>Καταλαμβάνεται ουσιαστικά ολόκληρη η Βόρεια Ηπειρος.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline"><b>9-25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline">Εαρινή
ιταλική επίθεση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<span class="mw-headline">Η Μάχη
στο Υψωμα 731, ο Νέος Μαραθώνας, Διοικητής ο Ηρωας Ταγματάρχης Δημήτριος
Κασλάς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Οι Ιταλοί αποτυγχάνουν να
απωθήσουν τους Ελληνες από τις περιοχές που κατέχουν.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimN5pF_4l_HrEewgMzW9fhwtr9cWrxozjGVzXaU1VmZzU60ggOP4QrhOQ4nDylXke_3pmOOhOR5L8tG3d_DkuX7_NYiDcG8xJqjxLbi6-lefY_mClkyvoVOkpVJGcmUTPB23-TeMrgkZG_/s1600/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimN5pF_4l_HrEewgMzW9fhwtr9cWrxozjGVzXaU1VmZzU60ggOP4QrhOQ4nDylXke_3pmOOhOR5L8tG3d_DkuX7_NYiDcG8xJqjxLbi6-lefY_mClkyvoVOkpVJGcmUTPB23-TeMrgkZG_/s1600/%CF%85%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1731-3.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: blue;">ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ<o:p></o:p></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt; tab-stops: 306.0pt;">
-
Γ.Ε.Σ.-Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού : Σχεδιάγραμμα Εαρινής Ιταλικής Επίθεσης και
Διάταξης Αντιπάλων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 6.0pt;">
- “Ελληνική Εποποιΐα 1940-41”,
του Αγγελου Τερζάκη , Εκδοση Γ.Ε.Σ.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
- <a href="http://kaslas.blogspot.com/"><span style="color: black;">Ιστολόγιο
Ψηφιοποίησης, Τεκμηρίωσης & Ανάδειξης του Αρχείου Δ.Γ.Κασλάς</span></a><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<a href="http://kaslas.blogspot.fr/"><b>http://kaslas.blogspot.fr/</b></a><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αφιερωμένο
στον Δημήτριο Κασλά και στην Μάχη του Υψώματος 731. Ταινίες, Φωτογραφικό Υλικό,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Αφιερώματα,
Εκδηλώσεις, Μαρτυρίες πολεμιστών του 1940-41.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
Σημείωμα διαχειριστή ιστολογίου: Ευχαριστώ τον καλό μου φίλο Γιώργο Μαυράκη που μου έστειλε το κείμενο.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: -52.4pt;">
<br /></div>
</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-26957312990496157872012-09-29T11:52:00.003-07:002012-09-29T11:53:24.203-07:00Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΙΜΕΡΑΣ ΣΕ 3 ΒΙΝΤΕΟ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Με αφορμή το πρόσφατο βίντεο του Keraunoforos Nefelis που αφορά τη μάχη της Ιμέρας αποφάσισα να αναρτήσω τόσο το βίντεο του φίλου μου, όσο και το δικό μου, σαφώς πιο "ερασιτεχνικό" βέβαια...</b><br />
<b>Απολαύστε τα!</b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Του Keraunoforos Nefelis</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/iu1cRFmI5Fw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<b>το δικό μου</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/SjYhiiOkwvU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<b>ακολουθεί ένα βίντεο αρχαιολογικής ανασκαφής στην Ιταλική τηλεόραση στη πεδιάδα της Ιμέρας!</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/DNbTfWltKUE?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-29178452553519170262012-08-25T11:35:00.000-07:002012-08-25T11:35:37.491-07:00Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΝΙΚΗ
ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΤΥΡΟΥ<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>ΠΡΟΛΟΓΟΣ<o:p></o:p></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCYk9hbGCJfNckydpQRz0oZ_3AFWnkOvrFrn2YFQxF7LxubPTqt5J6DnRa-HsdG9_qloR84vVWBBmBRYdO90KNeLTzrvTS9FAwxutCGc-PtKGHSo-Pp6SykmJH1cy7OvFpysdY_ll38-i/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCYk9hbGCJfNckydpQRz0oZ_3AFWnkOvrFrn2YFQxF7LxubPTqt5J6DnRa-HsdG9_qloR84vVWBBmBRYdO90KNeLTzrvTS9FAwxutCGc-PtKGHSo-Pp6SykmJH1cy7OvFpysdY_ll38-i/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%821.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Το έτος 334 π.Χ ο
νεαρός βασιλιάς της Μακεδονίας και αρχιστράτηγος των Ελλήνων Αλέξανδρος ο Γ’
του Φιλίππου εισέβαλε στα εδάφη της υπερδύναμης της εποχής, της Περσικής
Αυτοκρατορίας. Με στρατό που δεν
ξεπερνούσε τις σαράντα χιλιάδες άντρες ξεκίνησε μια εκστρατεία γνωρίζοντας πως
θα αντιμετωπίσει πολλαπλάσιες στρατιές και απόρθητες πόλεις-φρούρια. Έχοντας όμως εμπιστοσύνη στην εκπαίδευση και
το φρόνημα των αντρών του, την ικανότητα των επιτελών του, αλλά και στις προσωπικές
του ηγετικές ικανότητες ξεκίνησε να εκδικηθεί τα δεινά που είχαν υποστεί οι Έλληνες από τους
Πέρσες ηγεμόνες αλλά και για να εξαλείψει οποιαδήποτε μελλοντική εχθρική
ενέργεια των εξ’ανατολής εχθρών του Ελληνισμού.</div>
<div class="MsoNormal">
Και η πεποίθηση του
για την επιτυχία του εγχειρήματος του δεν άργησε να φανεί ορθή καθώς η εύκολη επικράτηση του στη μάχη του Γρανικού
ποταμού (334 π.Χ.) αλλά και η άνευ μάχης παράδοση των περισσότερων πόλεων της Μικράς
Ασίας (εκτός της Αλικαρνασσού όπου υπήρχε αρχηγείο του Περσικού στόλου), τον
έκανε κύριο μια περιοχής πολύ μεγαλύτερης από όση είχε ονειρευτεί ακόμη και ο
φιλόδοξος πατέρας του Φίλιππος ο Β’. Οι
εύκολη κατάκτηση της Μικρασίας κινητοποίησε τον Πέρση Βασιλιά Δαρείος Γ’
Κοδομανό που συγκέντρωσε μια πανστρατιά 300 χιλιάδων αντρών και ξεκίνησε ο ίδιος
προσωπικά επικεφαλής για να «τιμωρήσει» τον εισβολέα. Ο Μεγάλος Βασιλιάς δεν άκουσε τις συμβουλές
των στρατηγών του να περιμένει τον Έλληνα στρατηλάτη στη Συρία και τις μεγάλες
πεδιάδες της όπου το αριθμητικό του πλεονέκτημα θα του εξασφάλιζε τη νίκη, αλλά
εισχώρησε στη Κιλικία με σκοπό να αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο το
συντομότερο. Στην αποφασιστική, για το
μέλλον ολόκληρης της Ανατολίας, μάχη της Ισσού (333 π.Χ.) ο Ελληνικός στρατός
συνέτριψε τον Περσικό και ουσιαστικά τον αφάνισε! Το μέγεθος της πανωλεθρίας
των Περσών ήταν τέτοιο που οι περισσότεροι στρατιώτες που διέφυγαν, πέθαναν από
στερήσεις στο δρόμο επιστροφής στη πατρίδα τους. Ο ίδιος ο Δαρείος γλίτωσε τη τελευταία στιγμή
αφήνοντας στα χέρια των Μακεδόνων την οικογένεια του (οι Πέρσες είχαν ως έθιμο,
οι βασιλιάδες τους να παίρνουν και τις οικογένειες
τους μαζί στις εκστρατείες)!</div>
<div class="MsoNormal">
Μετά την εύκολη
κατάκτηση της Ιωνίας, Λυκίας, Παφλαγονίας, Κιλικίας και άλλων περιοχών που
απαρτίζουν τη σημερινή Τουρκία και τη πλήρη αποδιοργάνωση του Περσικού στρατού,
ο Μέγας Αλέξανδρος είχε να αντιμετωπίσει ένα δίλλημα: Περαιτέρω προέλαση
ανατολικά στη καρδιά της Μεσοποταμίας ή στροφή προς τα νότια για τη κατάκτηση
Φοινίκης, Παλαιστίνης και Αιγύπτου για τη καταστροφή των βάσεων (άρα και του
ίδιου) του επίφοβου Περσικού ναυτικού;</div>
<div class="MsoNormal">
Στη περίπτωση της προέλασης
στη Μεσοποταμία του δινόταν η ευκαιρία να αποτελειώσει τον Δαρείο πριν προλάβει και αναδιοργανωθεί
αλλά άφηνε εκτεθειμένα τα νώτα του σε αντεπίθεση του Περσικού ναυτικού στη
νότια Ελλάδα με την υποκίνηση κάποιας εξέγερσης, ενώ στη περίπτωση της προέλασης
νότια εξάλειφε τον κίνδυνο του ναυτικού των Περσών αλλά έδινε πολύ χρόνο στους αντιπάλους
τους να συγκεντρώσουν ακόμη μία πανστρατιά για να τον αντιμετωπίσουν
προασπίζοντας τη Μεσοποταμία.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyfBomUFAh2s8w26L2Ezy51XJaFyW_cG3dNgXtMUxhNzcD183iHIhfHNNOYAgzEA4VdHwi3gmDr3KrDjGzJipDaumFI7v7qrsPq0Cbuj-v9mVECboL3B771G7HQEEFCgF2hxbk51wavrmZ/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%824.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyfBomUFAh2s8w26L2Ezy51XJaFyW_cG3dNgXtMUxhNzcD183iHIhfHNNOYAgzEA4VdHwi3gmDr3KrDjGzJipDaumFI7v7qrsPq0Cbuj-v9mVECboL3B771G7HQEEFCgF2hxbk51wavrmZ/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%824.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Μέγας Αλέξανδρος
έπραξε όπως ακριβώς και στο παρελθόν καλύπτοντας τα νώτα του. Όπως επέβαλλε την
ειρήνη στη νότια Ελλάδα, πέρασε πολεμώντας μέχρι και τον ποταμό Ίστρο (Δούναβη)
και έκανε ειρήνη με τους Γαλάτες που είχαν εισβάλει στα βορειοδυτικά της χερσονήσου
του Αίμου για να εξασφαλίσει τα νώτα του καθυστερώντας την εκστρατεία του στην
Ασία, έτσι και τώρα αποφάσισε να εξαλείψει τον κίνδυνο του Περσικού ναυτικού,
καταλαμβάνοντας όλες τις βάσεις του, καθιστώντας έτσι την ανατολική Μεσόγειο μια Ελληνική
λίμνη. Η πρώτη πόλη λιμάνι-φρούριο των
Περσών ήταν η ηγέτιδα πόλη των Φοινίκων στην Ανατολή, η Τύρος. Μια επική
αναμέτρηση ξεκινούσε!</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Η ΜΑΧΗ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Η Τύρος ήταν μία
πόλη νησί, 750 περίπου μέτρα μακριά από την ακτή, απόρθητη τόσο από τη στεριά
όσο και από τη θάλασσα. Το ισχυρό
ναυτικό της αλλά και τα υψηλά της τείχη, κυρίως από την ανατολική πλευρά προς τη
στεριά δηλαδή, την έκαναν θεωρητικά αδύνατον να καταληφθεί εξ εφόδου. Ο Αλέξανδρος ως ευφυής πολιτικός ήθελε να
αξιοποιήσει διπλωματικά τον θρίαμβο του επί του Δαρείου, προσπαθώντας να πείσει
μέσω της απειλής χρήσης βίας τους άρχοντες της Φοινικικής πόλης. Απέστειλε πρεσβεία στην Τύρο ζητώντας
συμμαχία με τον όρο ο ίδιος ο Αλέξανδρος να εισέλθει στην πόλη και να προσφέρει
θυσία στον Ηρακλή. Αυτό σήμαινε αυτόματα
και την υποτέλεια της Τύρου καθώς μόνο ο βασιλιάς της Τύρου είχε αυτό το
δικαίωμα. Ούτε ο Πέρσης Μεγάλος Βασιλιάς
δεν είχε ποτέ προσφέρει θυσία σε αυτό το ιερό!
Οι Τύριοι βρήκαν προσβλητικό το αίτημα των Μακεδόνων και σκότωσαν τους κομιστές
της πρότασης εξοργίζοντας τον Αλέξανδρο.
Το ζήτημα θα λυνόταν με τη βοήθεια των όπλων, των πλοίων αλλά και των
μηχανικών της εποχής.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtJtxK4ROxBQyHkNoP2QZWJ2Ea0erILhgl2d4-PIT_4JCvUvq1jw4XPeyTejBO5b9YgNobilxl2hnp0Wks_9k7bHa8oKT6IBSys0whK0kj6e-Oci1fHE4ve6CxpMVNLXsLDs2ujdtGfvPX/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%822.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtJtxK4ROxBQyHkNoP2QZWJ2Ea0erILhgl2d4-PIT_4JCvUvq1jw4XPeyTejBO5b9YgNobilxl2hnp0Wks_9k7bHa8oKT6IBSys0whK0kj6e-Oci1fHE4ve6CxpMVNLXsLDs2ujdtGfvPX/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%822.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Μέγας Αλέξανδρος
έστησε το στρατόπεδο του στην ακτή απέναντι της Τύρου και ξεκίνησε τη κατασκευή
προσχώσεων ώστε να δημιουργήσει έναν σταθερό άξονα γης και να επιτεθεί στο
τείχος της Τύρου από εκεί. Με αρκετά
υλικά από τις γύρω πόλεις αλλά και ξυλεία από το όρος του Αντιλιβάνου και τις ιδιοφυείς πρακτικές των μηχανικών του,
ο στρατός εργαζόταν πυρετωδώς νυχθημερόν στη κατασκευή των προσχώσεων. Οι Τύριοι θορυβημένοι έστελναν ελαφρά πλοία
με τοξότες και προκαλούσαν τεράστιές απώλειες
στους εργάτες αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Με αρκετά αντίμετρα των Ελλήνων κατά των τοξοτών, τα έργα γεφύρωσης της θαλάσσιας
περιοχής προχωρούσαν με γοργούς ρυθμούς.
Τότε οι ναύαρχοι της Τύρου εφάρμοσαν τη παλιά τακτική των πυρπολικών. Έστειλαν σκάφη γεμάτα εμπρηστικά και εύφλεκτα
υλικά και ουσιαστικά ανατίναξαν τη τεχνητή γέφυρα αλλά και τα όνειρα του
Μακεδόνα στρατηλάτη, τουλάχιστον προσωρινά.</div>
<div class="MsoNormal">
Σε εκείνο το σημείο ο βασιλιάς της Κύπρου
αποφάσισε να εγκαταλείψει τη πολιτική της ουδετερότητας και στήριξε έμπρακτα
τον Αλέξανδρο στέλνοντας το σύνολο του στόλου του για το ναυτικό αποκλεισμό της
Τύρου. <u>Η Κύπρος στάθηκε δίπλα στον
Μακεδόνα βασιλιά περισσότερο από ότι η νότια Ελλάδα. </u> Στις νέες ναυτικές δυνάμεις του Αλέξανδρου
προστέθηκαν αυτές ορισμένων πόλεων τις περιοχής που έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή
αναγνωρίζοντας έτσι τη νέα γεωστρατηγική κατάσταση στη περιοχή, δηλαδή την
ενδεχόμενη Ελληνική κυριαρχία. Ο
Αλέξανδρος προκάλεσε τον στόλο της Τύρου σε ναυμαχία που έληξε άδοξα, με την
υποχώρηση του Φοινικικού στόλου και τη βύθιση τριών μόλις πλοίων του. Οι Τύριοι έχασαν πλέον τη ναυτική υπεροπλία τους
και η μόνη αποστολή που είχαν πλέον τα πολεμικά τους πλοία ήταν να προστατεύουν
τα δύο λιμάνια της πόλης. Ο Έλληνας
βασιλιάς αποφάσισε να ξεκινήσει την εκ νέου κατασκευή προσχώσεων αυτή τη φορά
όχι κάθετα στο νησί αλλά να ξεκινήσουν οι εργασίες νοτιότερα και να προχωράει
το έργο διαγώνια. Με αυτό τον τρόπο η κατασκευή δεν ήταν κάθετα στα θαλάσσια
ρεύματα και ένα νέο πυρπολικό που θα ξεγλιστρούσε από το ναυτικό αποκλεισμό της
πόλης, δε θα μπορούσε να την εμβολίσει εύκολα.
Επιπρόσθετα οι μηχανικοί του Αλεξάνδρου χρησιμοποίησαν τα πλοία για να
φτιάξουν θαλάσσιες πολιορκητικές μηχανές! Καταπέλτες αλλά και πολιορκητικοί
πύργοι στήθηκαν με επιδεξιότητα επάνω στη θάλασσα και οι μάχες συνεχίστηκαν με
σφοδρότητα αλλά και με αρκετά τεχνάσματα από μέρους και των δύο
αντιμαχόμενων. </div>
<div class="MsoNormal">
Οι κάτοικοι της Τύρου
κατασκεύαζαν πρόσθετες οχυρώσεις κατά τη διάρκεια των μαχών και επισκεύαζαν τα
τείχη που είχαν υποστεί ζημιές. Επιπλέον
κάλυπταν μεγάλο μέρος των τειχών με δέρματα αλλά και ότι μαλακό έβρισκαν ώστε
να απορροφούνται οι κραδασμοί από τον βομβαρδισμό των καταπελτών των
πολιορκητών. Ένα τέχνασμα τους όμως ξεχωρίζει
καθώς αποτέλεσε μια αποτελεσματική εφαρμογή υποβρύχιων καταστροφών. Τα βράδια έστελναν τους πιο επιδέξιους
κολυμβητές και δύτες τους να φτάνουν αθόρυβα στα αγκυροβολημένα
πλοία/πολιορκητικές μηχανές, και να κόβουν τα σχοινιά από τις άγκυρες! Έτσι τα
πλοία παρασυρόταν από τα θαλάσσια ρεύματα και έχαναν τον στόχο τους, ενώ
αρκετές φορές πλοία συγκρούστηκαν μεταξύ τους.
Ο μεγαλοφυής όμως Μακεδόνας στρατηλάτης βρήκε γρήγορα αντίμετρο και
διέταξε να αντικατασταθούν όλα τα σχοινιά στις άγκυρες με αλυσίδες, ενώ
ενίσχυσε τη φρουρά των πλοίων κατά τη διάρκεια της νύχτας. <u>Οι ευρηματικοί στρατηγοί της Τύρου είχαν
βρει αυτή τη φορά έναν πιο αποφασισμένο αλλά και ικανότερο στρατιωτικό διοικητή
απέναντι τους! <o:p></o:p></u></div>
<div class="MsoNormal">
Τέλη Ιουλίου του 332 π.Χ., μετά από οκτώ
σχεδόν μήνες πολιορκίας, ο Αλέξανδρος έδωσε το σύνθημα για τη τελική έφοδο για
τη κατάληψη της πόλης. Μετά από δύο
παραπλανητικές επιθέσεις τόσο από το προγεφύρωμα όσο και από τη βόρεια πλευρά
του θαλάσσιου τείχους, η κύρια επίθεση στο νότιο θαλάσσιο τείχος απέφερε
καρπούς. Οι υπασπιστές υπό τον Άδμητο
που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της επίθεσης, επέδραμαν πρώτοι κατά του ρήγματος
του τείχους που δημιουργήθηκε μετά τη σφοδρή επίθεση των καταπελτών. Ακολούθησε η φάλαγγα του Κρατερού που
κατενίκησε οποιαδήποτε άμυνα και αν προέταξαν οι κάτοικοι της Τύρου. Οκτώ χιλιάδες Τύριοι πολεμιστές σκοτώθηκαν
κατά την τελική έφοδο των Μακεδόνων και περίπου τριάντα χιλιάδες κάτοικοι
πουλήθηκαν ως δούλοι. Μόλις δύο χιλιάδες
παρέμειναν στην άλλοτε ισχυρή πόλη που πέρασε πλέον στο παρασκήνιο της Ιστορίας. Η εκδίκηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου για τη
σφαγή των αγγελιοφόρων του καθώς και για την εκτέλεση ανεξαιρέτως όλων των
Μακεδόνων που έπιαναν αιχμάλωτοι οι Τύριοι ήταν παραδειγματική και πολύ
σκληρή. Ενώ συγχωρούσε και δεν έβλαπτε τις
πόλεις που δήλωναν υποταγή, τιμωρούσε τις πόλεις που όχι μόνο αντιστεκόταν αλλά
παρέβαιναν τους άγραφους νόμους του πολέμου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn72VI1wYcShT9u2SbnPPi3UIaaZC16PvXO43qlBMvALOAxzOeLhwRmDINx1OcLUxQlZFunNyRgKFtb3m8yWGzkpvzI_EhSGSh3WLBHO8N7Imp2hxIQyQeYXv5cbBvO9o4mmONE63RZz02/s1600/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn72VI1wYcShT9u2SbnPPi3UIaaZC16PvXO43qlBMvALOAxzOeLhwRmDINx1OcLUxQlZFunNyRgKFtb3m8yWGzkpvzI_EhSGSh3WLBHO8N7Imp2hxIQyQeYXv5cbBvO9o4mmONE63RZz02/s400/%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%823.jpg" width="339" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Η πτώση της Τύρου
άνοιξε τον δρόμο για ολόκληρη τη Φοινίκη, τη Παλαιστίνη και μετά την
Αίγυπτο. Μόνο η πόλη της Γάζας αντέταξε
σθεναρή άμυνα δύο περίπου εβδομάδων αλλά δε μπόρεσε να ανακόψει τη θυελλώδη
πορεία του Βασιλιά της Μακεδονίας και του στρατού του. Η ανατολική Μεσόγειος ήταν πλέον μια ελληνική
λίμνη παρά τη μικρή αντεπίθεση που πρόλαβαν και έκαναν η Πέρσες ναύαρχοι με την
υποκίνηση ανταρσίας στη νότια Ελλάδα. Μια ανταρσία που κατέστειλε με επιτυχία
το αντιβασιλιάς Αντίπατρος στη μάχη της Μεγαλόπολης στη Πελοπόννησο. Με τα νώτα του καλυμμένα αλλά και τον
απρόσκοπτο ανεφοδιασμό του, ο Αλέξανδρος ήταν ελεύθερος να επιχειρήσει να
συναντήσει το πεπρωμένο του, τη κατάκτηση δηλαδή της Περσίας.</div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-5159840032091753982012-07-18T15:01:00.002-07:002012-07-18T15:02:17.470-07:00ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;">Αντί προλόγου: Ακόμη ένα θέμα της επικαιρότητας. Ελπίζω στη κατανόηση σας....</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16pt;">ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΣΥΡΙΑ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Η ανατροπή του προέδρου κ. Μπεν
Αλί της Τυνησίας στις 14 Ιανουαρίου του 2011 σηματοδότησε μια νέα εποχή
"κινημάτων" στη Μεσόγειο και τη Μ.Ανατολή με το πιασάρικο όνομα
Αραβική Άνοιξη. Κραταιοί ηγέτες που διαφέντευαν για δεκαετίες τις
Αραβικές χώρες της Μεσογείου ανετράπησαν. Και ενώ η πτώση αμέσως μετά του
κ.Χόσνι Μουμπάρακ της Αιγύπτου έγινε προφανώς έπειτα από μια άτυπη συμφωνία
Στρατού-Αδελφών Μουσουλμάνων λόγω της βεβαρημένης υγείας του προέδρου της χώρας
του Νείλου, η ανατροπή του κ. Μουαμάρ Καντάφι ήταν το γεγονός που άλλαξε τον
τρόπο σκέψης τόσο των κορυφαίων think tanks, όσο και των επιτελών όλων των
κυβερνήσεων του κόσμου. Ο Λίβυος συνταγματάρχης λίγο πριν την εξέγερση
που οδήγησε στην αποκαθήλωση του, είχε κάνει εντυπωσιακά ανοίγματα στη Δύση,
κυρίως στη Γαλλία, που τον είχαν οδηγήσει σχεδόν έξω από τη λίστα του
"άξονα του Κακού" του δυτικού κόσμου. Όταν ο ισχυρός Καντάφι
δολοφονήθηκε, όλοι οι ηγέτες του Αραβικού κόσμου ένιωσαν, και δικαιολογημένα,
μεγάλη ανασφάλεια και έτρεξαν να προσδεθούν στο άρμα των ΗΠΑ. Όλοι εκτός
από τον κ.Άσαντ , ηγέτη της Συρίας.....<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKfpTyUZz1-gAOVyo3CI4GQ7IoWNmfS7MAGLhhLCUhEbH4Ln_QEpRyHfcmL1Xs7gihNHmfvhDgPckUBqcbyefQHOEDOWxdM4Jilw995sjVjPrD-0VQ68jFfDhXFctkMcjDuiSkQ7jM9cqv/s1600/%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKfpTyUZz1-gAOVyo3CI4GQ7IoWNmfS7MAGLhhLCUhEbH4Ln_QEpRyHfcmL1Xs7gihNHmfvhDgPckUBqcbyefQHOEDOWxdM4Jilw995sjVjPrD-0VQ68jFfDhXFctkMcjDuiSkQ7jM9cqv/s1600/%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Η Συρία, όπως ήταν αναμενόμενο, αποτέλεσε τον επόμενο στόχο
της "Αραβικής Άνοιξης" καθώς το καθεστώς; ήρθε ακόμη πιο κοντά στο
Ιράν και στη Μόσχα ως αντίβαρο των εξωτερικών πιέσεων για την ανατροπή και
αντικατάσταση του κ. Άσαντ. Και αυτή η στρατηγική επιλογή του Σύρου
προέδρου μοιάζει μέχρι στιγμής να έχει θετικά αποτελέσματα καθώς οι δύο αυτές
χώρες παρέχουν μέχρι στιγμής πολύ μεγάλη βοήθεια στη Δαμασκό. Η παρέμβαση
του Ιράν στα εσωτερικά της Συρίας γίνεται με αποστολή μαχητών και οπλισμού μέσω
της οροσειράς Qan</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">d</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">il (Καντίλ) που δεσπόζει
στα σύνορα Ν.Τουρκίας, Αν. Συρίας, Β. Ιράκ, ΒΔ Ιράν. Ένας δύσβατος ορεινός όγκος που επιτρέπει σε όλες
τις κουρδικές οργανώσεις της περιοχής να διεξάγουν επιτυχές αντάρτικο σε όλες τις
παραπάνω χώρες, εκτός της Συρίας. Η οικογένεια
Άσαντ της Συρίας όχι μόνο δε βρίσκεται σε διαμάχη με τους Κούρδους, αλλά υπήρξε
και πολύτιμος σύμμαχος του ΡΚΚ κατά τη διάρκεια του έντονου ένοπλου αγώνα εντός
της Τουρκίας τις δύο περασμένες δεκαετίες.
Και αυτό συμβαίνει για τον εξής απλό λόγο. Ενώ η πλειοψηφία του πληθυσμού της Αραβικής
χώρας είναι σουνίτες (ορθόδοξοι μουσουλμάνοι) με αρκετές σέκτες υπερορθοδόξων
φανατισμένων, η οικογένεια Άσαντ ανήκει στους Αλεβίτες, μια υποδιαίρεση των
Σιιτών μουσουλμάνων. Έτσι το καθεστώς
Άσαντ έχει έντεχνα ενώσει όλους του μη-σουνίτες/μη-Άραβες Σύρους (Κούρδους, Αλεβίτες,
Ελληνορθόδοξους) εναντίον του μεγάλου κινδύνου που το απειλεί, δηλαδή το
σουνιτικό Ισλάμ. Στη λογική αυτή, οι
Κούρδοι που ελέγχουν την οροσειρά Καντίλ, έχουν επιτρέψει τη διακίνηση αντρών,
όπλων και πυρομαχικών από το Ιράν στη Συρία (μέσω Β. Ιράκ)μέσα από τα δύσβατα
μονοπάτια της περιοχής. Χιλιάδες άντρες
και πολύ περισσότερα όπλα έχουν καταφθάσει στη Συρία δίνοντας κυριολεκτικά πνοή
ζωής στον Σύρο πρόεδρο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Και ενώ η βοήθεια του Ιράν είναι
πολύτιμη, από μόνη της δε θα μπορούσε να καταστεί ο παράγοντας που θα ανέτρεπε
τη παλίρροια που ονομάζεται «Αραβική Άνοιξη».
Αυτή η σωτήρια βοήθεια ήρθε από τη Μόσχα και κυρίως από τον πρόεδρο κ.
Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύγχρονα οπλικά
συστήματα μαζί με τους χειριστές/εκπαιδευτές (</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">P</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">800 </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Yakhont</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">S</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">300, </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Pantsir</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">S</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">1), άφθονα πυρομαχικά
όλων των τύπων αλλά και μόλις πρόσφατα αποστολή στόλου και πεζοναυτών που
καταπλέουν στη Συρία κάνουν πραγματικά τη διαφορά στην νέα αναμέτρηση της
Ανατολικής Μεσογείου! Ο σχεδιαζόμενος ναυτικός και αεροπορικός αποκλεισμός της Συρίας
(σε αντιγραφή της εκστρατείας των Δυτικών στη Λιβύη) μοιάζει πλέον ακατόρθωτος
καθώς για να πραγματωθεί θα πρέπει να κτυπηθούν και Ρώσοι στρατιωτικοί ή να
βυθιστούν Ρωσικά πολεμικά πλοία. Πράγμα πολύ
δύσκολο αλλά και απευκταίο, καθώς σε τέτοια περίπτωση είναι βέβαιο πως η απάντηση
του κ. Πούτιν θα είναι πολύ σκληρή. Και
πέραν της στρατιωτικής βοήθειας, η Ρωσία μαζί με την Κίνα δίνουν διπλωματική
κάλυψη στη Συρία μπλοκάροντας σχεδόν όλα τα ψηφίσματα κατά του κ.Ασάντ στο
Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το καθεστώς
του κ. Άσαντ φαίνεται να έχει θωρακιστεί αλλά οι απειλή παραμένει καθώς το
αντάρτικο εντός της χώρας δεν έχει κατασταλεί πλήρως.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Η κατάσταση στη Συρία είναι
αναμφίβολα η πιο δύσκολη από πλευράς εκτιμήσεων και προβλέψεων πολεμική αναμέτρηση
των τελευταίων ετών. Ένας πραγματικός
λαβύρινθος που έχει εισέλθει η διεθνής διπλωματία χωρίς να διακρίνεται πουθενά
ο μίτος της Αριάδνης. Ας αναφέρουμε
περιληπτικά τις περισσότερες παραμέτρους χωρίς να ασχοληθούμε περαιτέρω με το
εσωτερικό της Συρίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Συρία-Κούρδοι-Ιράν έχουν συνάψει
μια άτυπη συμμαχία, με τους Κούρδους και τους Ιρανούς να βάζουν στην άκρη τα
παλαιότερα προβλήματα τους. Μπροστά στον
κοινό εχθρό οι τρεις αυτές χώρες (το Κουρδιστάν υπό μορφής Διοίκησης βέβαια)
έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους ώστε να αποτρέψουν την εξάπλωση του προαιώνιου
εχθρού τους, δηλαδή του Σουνιτισμού. Η
λεγόμενη πανισλαμική ενότητα ακόμη μία φορά αποδείχθηκε απατηλό όνειρο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Οι δύο δυνάμεις που επιδιώκουν την
εξάπλωση του «ορθόδοξου Ισλάμ» δεν είναι άλλες από τη Σ.Αραβία και τη Τουρκία
του πολύ ικανού κ. Ερντογάν. Οι δύο
αυτές χώρες έχουν βρει κοινό εχθρό στο πρόσωπο του Ιράν και το πυρηνικό του
πρόγραμμα και ένωσαν τις δυνάμεις του ώστε να κτυπηθεί η Συρία. Μετά τη σχεδιαζόμενη ανατροπή του κ. Άσαντ
και την εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος, η Συρία από σύμμαχος θα μετατραπεί σε
πολέμιος του Ιράν, δίνοντας του ένα ισχυρότατο πλήγμα και προμηνύοντας επίθεση
κατά του μεγάλου Περσικού κράτους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Τα πράγματα περιπλέκονται με τη
στάση του Ισραήλ και τη διαφαινόμενη στρατηγική του σύμπραξη με τον μεγάλο
εχθρό του τη Συρία και ενώ ο στενότερος σύμμαχος της Συρίας, το Ιράν, διακηρύσσει
παντού πως θέλει να εξαφανίσει από τη περιοχή το Εβραϊκό κράτος! Η θρησκευτική ενοποίηση στον σουνιτισμό όλων
των χωρών τριγύρω του (μετά και την επικράτηση των Αδελφών Μουσουλμάνων στην
Αίγυπτο) τρομάζει το Ισραήλ, που σε σύμπραξη με τους Κούρδους ήρθε κοντά στον
κ. Άσαντ παρά τον μισό περίπου αιώνα
συνεχόμενης πολεμικής αντιπαράθεσης των δύο χωρών. Η στρατηγική περικύκλωση από εχθρούς με
σύνορα αποτελεί σαφώς μεγαλύτερη απειλή στο Τελ Αβίβ από τις αόριστες απειλές της
Τεχεράνης που ακόμη και αν αποκτήσει πυρηνική βόμβα, δεν είναι καθόλου εύκολο
να φτάσει αρκετά κοντά ώστε να την εξαπολύσει στο «Σιωνιστικό Κράτος». Επίσης το Ισραήλ διαθέτει 100 με 200
πυρηνικές κεφαλές καθώς και τα μέσα να τις χρησιμοποιήσει εντός του Ιράν, οπότε
μια ασύμμετρη επίθεση αυτού του είδους θα αποτελούσε αυτοκτονία για το καθεστώς
του κ. Αχμαντινετζάντ. Η αντιπαράθεση
στη Συρία αποτελεί επίσης μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το Ισραήλ να ακυρώσει
πρόωρα τα μεγαλόπνοα νέο-οθωμανικά όνειρα της Τουρκίας και να καταποντίσει το
λεγόμενο «στρατηγικό βάθος» του κ. Νταβούτογλου που απειλούν τη στρατηγική
σύμπραξη με τη Κύπρο για την εξόρυξη και διάθεση φυσικού αερίου στην Αν.
Μεσόγειο. Ακόμη ένα όφελος τια το Ισραήλ
είναι ο περαιτέρω εναγκαλισμός με τους Κούρδους που πλέον ελέγχουν τα πλούσια
κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη Μοσούλη του βορείου Ιράκ. Μία ιδιότυπη σχέση που ενώ είχε παγώσει μετά
τη σύλληψη του ηγέτη των Κούρδων κ. Οτσαλάν και τη βοήθεια της Μοσάντ στη ΜΙΤ
για τη πραγμάτωση της, τώρα πλέον τείνει να πάρει τη μορφή συμμαχίας έναντι
κοινών εχθρών (Τουρκία) αλλά και με μεγάλα προσδοκώμενα κέρδη λόγω πετρελαίου
και για τις δύο πλευρές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Μεγάλο ερωτηματικό παραμένει η
στάση της πολυπληθέστερης αραβικής χώρας, της Αιγύπτου. Η παράταξη των Αδελφών Μουσουλμάνων που
πέτυχε μεγάλη νίκη στις πρόσφατες εκλογές δεν έχει δείξει ακόμη ενδιαφέρον για
τη σύγκρουση στη Συρία κυρίως λόγω των τεράστιων προβλημάτων που μαστίζουν την
Αιγυπτιακή πολιτική ζωή αλλά και τη κοινωνία.
Θα τολμούσα να κάνω τη πρόβλεψη πως αν αυτή η σύγκρουση λάμβανε χώρα 5
χρόνια αργότερα με την ομαλοποίηση των εσωτερικών προβλημάτων στην Αίγυπτο και
με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους ακόμη στην εξουσία, τότε το παιχνίδι θα ήταν
χαμένο για τον άξονα Ισραήλ-Συρία-Κουρδιστάν-Ιράν. Και ενώ η Ρωσία τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ του
κ. Άσαντ και η Ε. Ε υπέρ των εξεγερθέντων, επίσης μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί και
η στάση των ΗΠΑ δεδομένου πως πλησιάζουν προεδρικές εκλογές! Η Αμερικανική
διπλωματία αλλά και η στρατιωτική μηχανή αντιδρούν πολύ πιο ήπια από ότι
προηγούμενες συγκρούσεις και αυτό εξηγείται, πέραν της προεκλογικής περιόδου,
για δύο ακόμη λόγους. Ο πρώτος είναι πως
η Αραβική Άνοιξη πλησίασε και απειλεί πλέον το Ισραήλ, τον στενότερο σύμμαχο,
μαζί με τη Σ. Αραβία, της Αμερικής στη περιοχή. Αν επικρατήσουν σε όλες της συνορεύουσες
χώρες οι σουνίτες και αποκτήσουν πολιτική εξουσία τότε ο επόμενος
Αραβο-Ισραηλινός πόλεμος δε θα αργήσει να συμβεί. Το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπυ στην Ουάσιγκτον (</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">AIPAC</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">κτλ) έχει τη δύναμη να επηρεάσει σε μεγάλο
βαθμό την αμερικανική εξωτερική πολιτική και στρατηγική. Αλλά ο κυριότερος λόγος είναι η αλλαγή
πλεύσης στην Υψηλή Στρατηγική της υπερδύναμης.
Μετά τη πρόσφατη απόφαση να μεταφερθεί σταδιακά το 60% του πολεμικού στόλου της στη περιοχή του
Ειρηνικού, η Αμερικανική στρατηγική σκέψη έχει αποφασίσει πως ο πιο επικίνδυνος
εχθρός για τα επόμενα χρόνια δεν βρίσκεται στη Μ.Ανατολή ή την Ευρώπη αλλά στην
Άπω Ανατολή και είναι προφανώς η Κίνα.
Με το να ανοίξει και άλλα μέτωπα, η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ θα
αποδυναμωθεί (όπως και η ήδη δοκιμαζόμενη οικονομία) και ίσως δε μπορέσει να
ανταποκριθεί στις ανάγκες αντιμετώπισης του σχεδιαζόμενου σινο-ρωσικού άξονα
στον Ειρηνικό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Με όλα αυτά τα δεδομένα, και
κυρίως με την μελλούμενη εγκατάσταση ρώσων πεζοναυτών εντός της Συρίας, μια
επίθεση των Τούρκων στη χώρα θα αποτελούσε αυτοκτονία. Πέραν της αμφίβολης επιτυχίας του
εγχειρήματος (ακόμη και με ταυτόχρονη επίθεση της Σ.Αραβίας από το έδαφος της Ιορδανίας),
μια τέτοια επιχείρηση θα έλκυε τα αντίποινα του κ. Πούτιν έναντι της Άγκυρας
που περιμένει μια τέτοια λανθασμένη κίνηση για να ανταποδώσει τα δεινά που του
έχει προξενήσει η γείτονα χώρα στη περιοχή του Καυκάσου. Η Ρωσία μπορεί να μην έχει τη δύναμη της κραταιάς
Σοβιετικής Ένωσης αλλά η πολεμικής της ισχύ είναι πολλαπλάσια της Τουρκίας και
είναι βέβαιο πως ένας ενδεχόμενος πόλεμος θα γύρει αποφασιστικά και πολύ γρήγορα
υπέρ των Ρώσων. Και είναι σχεδόν απίθανο
το ΝΑΤΟ να προστρέξει σε βοήθεια του κ. Ερντογάν, κάτι που μπορεί να προκαλέσει
και τη διάλυση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου!
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Και για να μη συμβούν όλα αυτά τα
κοσμογονικά, η τουρκική στρατηγική μπορεί να τολμήσει κάτι ίσως λιγότερο εφικτό
στρατιωτικά, αλλά με πολλαπλάσια οφέλη και χωρίς κανένα κίνδυνο στρατιωτικής εμπλοκής
με τη Ρωσία. Η κίνηση αυτή δεν είναι
άλλη από μια μεγάλου μεγέθους στρατιωτική εισβολή και κατοχή της οροσειράς
Καντίλ εντός του Β. Ιράκ! Με αυτή τη κίνηση κτυπάει «με ένα σμπάρο, δύο
τρυγόνια» καθώς ουδετεροποιεί τη κινητικότητα των Κούρδων αλλά και διακόπτει τη
συνεχιζόμενη παροχή βοήθειας από το Ιράν στη Συρία. Απομονώνει το καθεστώς
Άσαντ από Σιίτες πολεμιστές και άφθονο πολεμικό υλικό και απλώς περιμένει πότε
θα εξασθενήσει η ρωσική βοήθεια ώστε να κτυπήσει εντός της Συρίας. Είναι βέβαιο πως η Ρωσική ναυτική και
στρατιωτική παρουσία στη Μ. Ανατολή έχει ημερομηνία λήξης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwhYEf9kB-H2NxopOtzaY-33d2oNapsGyj-dJ73NdQ4UmvFPQLWz7Y21pCyN5lr43L1JNdE0teB6a8ApJx7TZ34lZG4lg_tFBtVuvPtVnGqzZBx_iRYTIi84H4lCXz99OOdcF0jLw70Md5/s1600/Qandil.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwhYEf9kB-H2NxopOtzaY-33d2oNapsGyj-dJ73NdQ4UmvFPQLWz7Y21pCyN5lr43L1JNdE0teB6a8ApJx7TZ34lZG4lg_tFBtVuvPtVnGqzZBx_iRYTIi84H4lCXz99OOdcF0jLw70Md5/s320/Qandil.gif" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Το εγχείρημα φιλόδοξο καθώς για
να πραγματοποιηθεί θα πρέπει να συμβούν μεγάλες αλλαγές στη δομή των ενόπλων
δυνάμεων της Τουρκίας αλλά και να βρεθούν οι οικονομικοί πόροι για μια τέτοια
μεγάλη εκστρατεία. Δε μιλάμε για μια
απλή εισβολή με σκοπό τη καταστροφή της υποδομής του ΡΚΚ αλλά για μόνιμη κατοχή
και εγκαθίδρυση στρατιωτικών βάσεων εντός του βορείου Ιράκ. Ο μοναδικός αξιόπιστος και μάχιμος, με δυτικά
πρότυπα, στρατιωτικός σχηματισμός της Τουρκίας
είναι η στρατιά Ανατολικής Θράκης. Ένα
σώμα στρατού 100 χιλιάδων αντρών πλήρως μηχανοκίνητο, με σύγχρονα άρματα μάχης,
πληθώρα μηχανοκίνητου πυρολοβικού αλλά και πολλές αερομεταφερόμενες μονάδες
επίλεκτων καταδρομέων. Μια στρατιά που
είναι σχεδιασμένη από τους Τούρκους επιτελείς να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα τόσο
την Ελλάδα όσο και τη Βουλγαρία. Για να
μπορέσει να πετύχει μια εισβολή στα δύσβατα βουνά του Β.Ιράκ αυτή η στρατιά θα
πρέπει να κομματιαστεί και μεγάλο μέρος της να αποσταλεί στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Τα περισσότερα αυτοκινούμενα πυροβόλα καθώς
και οι αερομεταφερόμενες μονάδες κομάντος θα επιφορτιστούν τη περισσότερη
δουλειά στον ορεινό αγώνα καθώς αν αποσταλεί τακτικός στρατό,ς είναι σίγουρος
πως σε μικρό χρονικό διάστημα θα βρεθεί σε δεινή θέση. Μεγάλο πρόβλημα θα αποτελέσει βέβαια και ο
γενικευμένος ξεσηκωμός των Κούρδων εντός της Τουρκίας που θα κληθούν να
αντιμετωπίσουν τα υπόλοιπα στρατιωτικά σώματα, ίσως εντός και των τουρκικών
μεγαλουπόλεων. Είναι όμως βέβαιο πως
καμία χώρα δε θα αποτολμήσει να αποκρούσει την Άγκυρα με τακτικό στρατό επάνω
στα βουνά καθώς το αποτέλεσμα θα είναι αβέβαιο.
Το Ιράν θα αποστείλει πάντως μεμονωμένες ομάδες πολεμιστών με αμφίβολο όμως
αξιόμαχο έναντι ενός ισχυρού και οργανωμένου με δυτικά πρότυπα στρατού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Θα αποτολμήσει άραγε η Άγκυρα
αυτή τη τολμηρή στάση που είναι πάντως σύμφωνη με το σχεδιαζόμενο στρατηγικό
βάθος και τα νέο-οθωμανικά σχέδια των Τούρκων επιτελών;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">ΣΤΑΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΚΥΠΡΟΥ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Η σύγκρουση στη περιοχή είναι
μακριά από τις δυνατότητες της Ελλάδος να επηρεάσει καταστάσεις και
στρατηγικές. Ίσως ήρθε η ώρα να γίνουμε
εμείς οι «επιτήδειοι ουδέτεροι» σε αυτή τη σύγκρουση καθώς σε περίπτωση
εισβολής στη Συρία, η κρίση μπορεί να είναι παγκόσμια. Δύο θέματα όμως θα πρέπει να απασχολήσουν
τόσο τους Ελλαδίτες όσο και τους Κύπριους πολιτικούς, αλλά και τους στρατηγικούς
αναλυτές. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Α)Το πρώτο είναι η προστασία (αν
είναι εφικτό) και η διαφυγή των Ελληνορθόδοξων Σύρων που σε περίπτωση πτώσης του
κ. Άσαντ θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης στη χώρα τους. Θα πρέπει
να γίνουν μελέτες αλλά και επαφές με όλα τα αντιμαχόμενα μέρη όπου θα δείξουμε
την αποφασιστικότητα μας να προασπίσουμε τις ζωές και τις περιουσίες των ομόδοξων
μας στη περιοχή, όσο αυτό είναι δυνατόν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Β)Το δεύτερο είναι οι βάσεις των
δυτικών στη Κρήτη και (κυρίως) στη Κύπρο που θα αποτελέσουν στόχο στους πυραύλους
τόσο των Σύρων αλλά και των Ιρανών.
Πρέπει να πεισθούν οι σύμμαχοι να περιορίσουν τη δραστηριότητα τους στις
Ελληνικές βάσεις ώστε να μη στοχοποιηθούν από τους εμπόλεμους αλλά και να
ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για την αντιβαλλιστική προστασία των εθνικών
περιοχών μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;"> Αυτά τα δύο πολύ απλά βήματα
πρέπει να σχεδιαστούν και να ξεκινήσουν να εφαρμόζονται άμεσα ώστε και να
κρατήσουμε μετριοπαθή στάση, αλλά και να έχουμε παρουσία στις εξελίξεις που θα
διαμορφώσουν τον χάρτη της Αν. Μεσογείου που θα διαβάζουν οι επόμενες γενιές
στα σχολικά τους βιβλία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt;">«Έχε<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><em style="text-align: -webkit-auto;"><b><span style="background-color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt; font-style: normal;">γεια</span></b></em><b><i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt;"><span style="text-align: -webkit-auto;">, ώ<span class="apple-converted-space"> </span></span></span></i></b><em style="text-align: -webkit-auto;"><b><span style="background-color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt; font-style: normal;">Συρία</span></b></em><b><i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt;"><span style="text-align: -webkit-auto;">! Τι<span class="apple-converted-space"> </span></span></span></i></b><em style="text-align: -webkit-auto;"><b><span style="background-color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt; font-style: normal;">υπέροχη χώρα</span></b></em><span class="apple-converted-space"><b><i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt;"><span style="text-align: -webkit-auto;"> </span></span></i></b></span><b><i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt;">για. τον<span class="apple-converted-space"> </span></span></i></b><em style="text-align: -webkit-auto;"><b><span style="background-color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt; font-style: normal;">εχθρό</span></b></em><b><i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Cambria, serif; font-size: 13pt;"><span style="text-align: -webkit-auto;">»<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">(Θρήνος του Αυτοκράτορα Ηράκλειου μετά την ήττα στη μάχη του Ιερομύακα το
637 μ.Χ. και την απώλεια της Συρίας στους Άραβες.)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGDEchXBFQ9p_K8jbvcKh16pDuLbsGtID7xtoEWTKHtUt2xKULcqG3LlcmjZw6Qr_lz2Ydme3Xa7wUz0cvPX1mUvYxCzkrT3zMzkabTE2hyME2QvchxmCcxBn8L-aD7J4EEpz06kfAXBFv/s1600/eraclious.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGDEchXBFQ9p_K8jbvcKh16pDuLbsGtID7xtoEWTKHtUt2xKULcqG3LlcmjZw6Qr_lz2Ydme3Xa7wUz0cvPX1mUvYxCzkrT3zMzkabTE2hyME2QvchxmCcxBn8L-aD7J4EEpz06kfAXBFv/s1600/eraclious.jpg" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
ΝΙΚΟΣ ΤΟΠΟΥΖΗΣ</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ </div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-47751554181970292012-06-30T13:59:00.001-07:002012-07-01T01:16:18.835-07:00ΒΟΡΕΙΟΙ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΙ (EUROPEAN VERSION)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="line-height: 18px;">Αντί προλόγου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="line-height: 18px;"> Θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη καθώς παραβαίνω την αρχή που είχα θέσει στη δημιουργία του παρόντος blog, να ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με Ιστορικά Θέματα. Οι εξελίξεις όμως στην Ελλάδα είναι τόσο σημαντικές που θα το θεωρούσα ατόπημα να μην ασχοληθώ καθόλου με το θέμα. Παρακαλώ για την υπομονή σας</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="line-height: 18px;">Φιλικά</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="line-height: 18px;">Νίκος Τοπούζης</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">ΒΟΡΕΙΟΙ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΙ<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">(</span><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">EUROPEAN</span><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">VERSION</span><span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Η διπλή εκλογική αναμέτρηση του
2012 θα μείνει αναμφισβήτητα χαραγμένη στις μνήμες των ανθρώπων που την έζησαν
αλλά θα γίνει και ένα ενδιαφέρον θέμα έρευνας τόσο από τους ιστορικούς όσο και από
τους πολιτικούς επιστήμονες του μέλλοντος.
Το κύριο θέμα που απασχόλησε όχι μόνο τα δύο πρώτα κόμματα, αλλά και
ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδος, ήταν η μελλοντική παραμονή ή όχι της Ελλάδος
στην Ευρωζώνη, ίσως και στην Ε.Ε. Όχι όμως ως πολιτική επιλογή των Ελλήνων και
των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους αλλά ως απειλή προς τους ψηφοφόρους ώστε να
ψηφίσουν το ένα ή το άλλο κόμμα! Το πρώτο κόμμα σε ψήφους (ΝΔ) απειλούσε τον
ελληνικό λαό πως αν ψηφίσουν το δεύτερο (ΣΥΡΙΖΑ), τότε η έξοδος μας από την
ευρωζώνη είναι προδιαγραμμένη. Στον
αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να πείσει τους, νέους κυρίως, ψηφοφόρους πως το
πρόγραμμα του δε συνεπάγεται κινδύνους στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Όλα τα κόμματα, με εξαίρεση το ΚΚΕ, που έχει μια
πάγια σχεδόν αναχρονιστική πολιτική γραμμή, τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ της (σχεδόν)
πάση θυσίας παραμονής μας στο Ευρωπαϊκό μόρφωμα που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται
αποκλειστικά από τις βόρειες χώρες της ηπείρου μας. Ένα μόρφωμα που όπως όλα δείχνουν εξυπηρετεί
τα συμφέροντα του πλούσιου Βορρά, έναντι των αναγκών του Νότου. Το ακρωνύμιο <span lang="EN-US">P</span>.<span lang="EN-US">I</span>.<span lang="EN-US">G</span>.<span lang="EN-US">S</span><span lang="EN-US"> </span>(<span lang="EN-US">Portugal</span>.<span lang="EN-US">Italy</span>.<span lang="EN-US">Greece</span>.<span lang="EN-US">Spain</span><span lang="EN-US"> </span>ή αλλιώς γουρούνια) που χρησιμοποιούν οι «Βόρειοι» για να
χλευάζουν εμάς τους «Νότιους» άλλωστε είναι χαρακτηριστικό για τις διαθέσεις αλλά
και τις προθέσεις των ηγετών του Γερμανικού άξονα προς τις μεσογειακές χώρες
και τους λαούς τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Από τα μαθητικά μου χρόνια άνηκα
στη μερίδα των Ευρωσκεπτικιστών. Όχι πως
είχα δικά μου επιχειρήματα αλλά δε μου ταίριαζε η απαρχή της ομοσπονδοποίησης της
Ελλάδος με χώρες πολύ διαφορετικές από εμάς όπως π.χ το Βέλγιο και η
Ολλανδία. Η μόνη απορία που είχα τότε
ήταν το τι κοινό μπορούμε να έχουμε εμείς με τους λαούς της βόρειας θάλασσας. Διαφορετικό ταμπεραμέντο, αταίριαστες
κουλτούρες και χαώδης διαφορές στον τρόπο οργάνωσης των κρατών αλλά και της προσωπικής
ζωής των πολιτών. Όχι πως δε σεβόμουν
και συνεχίζω να σέβομαι την ανάπτυξη αυτών των κρατών αλλά και τη ποιότητα ζωής
(ασφάλεια, υγεία, εκπαίδευση) που παρέχουν στους πολίτες τους. Απλά δε μπορούσα να καταλάβω τον τρόπο με τον
οποίο θα μπορέσουμε όλοι εμείς οι ετερόκλητοι άνθρωποι να γίνουμε πολίτες μίας και
μόνο Αρχής, των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης που είναι άλλωστε ο υπέρτατος στόχος
των οραματιστών που δημιούργησαν το ευρωπαϊκό αυτό μόρφωμα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στις Η.Π.Α κατάλαβα
για ποιο λόγο η Ευρωπαϊκή ενοποίηση δε θα μπορούσε να πετύχει «αναίμακτα». Οι πολίτες των ΗΠΑ νιώθουν πρώτα Αμερικάνοι
και μετά ιρλανδοί, ιταλοί, έλληνες, μεξικάνοι, αφροαμερικάνοι κτλ…… Η εθνική τους
ταυτότητα είναι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ και αυτό δίνει τη δύναμη στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση
της <span lang="EN-US">Washington</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">D</span>.<span lang="EN-US">C</span><span lang="EN-US"> </span>να
ορίζει τις τύχες του λαού και των πολιτειών.
Οι εθνικές ταυτότητες των Ευρωπαίων θα αποτελούσαν αξεπέραστο εμπόδιο στις
προσπάθειες ομοσπονδοποίησης της Γηραιάς Ηπείρου. Οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε πρώτα να ξεχάσουν τη
διαφορετικότητα τους ή να τους συμβεί κάποιο μεγάλο κακό ώστε να αναγκαστούν να
εκχωρήσουν εθνική κυριαρχία και υπερηφάνεια πριν αφήσουν μια κεντρική κυβέρνηση
στις Βρυξέλες (ή το Βερολίνο στο μέλλον) να διαφεντεύει τις τύχες τους. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Στην Ελλάδα έχουμε γίνει μάρτυρες
και των δύο αυτών φαινομένων τα τελευταία χρόνια. Για αρχή οτιδήποτε θύμιζε την εθνική μας ταυτότητα
κτυπήθηκε ανελέητα από πολλούς «αόρατους» εχθρούς. Η γλώσσα (κατάργηση αρχαίων και καθαρεύουσας),
η ιστορία (συνωστισμός στη Σμύρνη, 1821 του ΣΚΑΙ), η θρησκεία, οι παρελάσεις
δέχθηκαν αλλεπάλληλα και αναπάντητα κτυπήματα.
Όλες οι φωνές δυσαρέσκειας στη πολτοποίηση της Παιδείας καταπνίγηκαν
στην αφάνεια των ΜΜΕ με συνέπεια ΟΛΟΙ οι πραγματικά μεγάλοι του πνεύματος
Έλληνες του σήμερα (Σαρρής, Καργάκος) να μην ακούγονται από τα ευρύτερα στρώματα του
λαού που ήταν πλέον ακυβέρνητο καράβι.
Ύστερα ήρθε και η καταστροφή που μας αναγκάζει να εκχωρήσουμε εθνική κυριαρχία. Όντας η Ελλάδα μεταξύ των συμμάχων δε
μπορούσε να δεχθεί πολεμικό κτύπημα.
Αλλά η οικονομική επίθεση που δέχθηκε είχε εξίσου καταστροφικά
αποτελέσματα. Η βίαια και δόλια εισαγωγή
των όρων Μνημόνιο και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στη καθημερινότητα μας, έχει
φέρει τόση ανείπωτη φτώχεια και δυστυχία στον λαό που έφτασε στο σημείο να
αναπολεί τη περίοδο της επταετίας 1967-’74.
Η ύφεση, η ανεργία, η φτώχια, η έκρηξη
εγκληματικότητας κυρίως από την απρόσκοπτη εισροή λαθρομεταναστών και τώρα
τελευταία τα θλιβερά περιστατικά αυτοκτονιών έχουν μπερδέψει τους Έλληνες
πολίτες που στρέφονται προς οποιονδήποτε τους υποσχεθεί έστω και το
παραμικρό. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια εκ
μέρους του λαού να αναλογιστούν πως δεν φταίει για τη κρίση ούτε η Γερμανία, ούτε οι ατασθαλίες των
διεφθαρμένων πολιτικών. Η κρίση είναι
μέρους του δομικού προβλήματος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, μιας εξαιρετικά
λανθασμένης κατά τη γνώμη μου στρατηγικής επιλογής των Ελλήνων ηγετών τα
τελευταία 35 χρόνια. Και ενώ αυτό είναι
το πραγματικό μας πρόβλημα, παραμονή ή όχι στην Ε.Ε από επιλογή μας, κανένα πολιτικό
κόμμα δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το ζήτημα αυτό.
Καμία σοβαρή συζήτηση δεν έγινε με θέμα το πόσο μας συμφέρει ή αν είναι προς
όφελος μας τελικά όλες αυτές οι θυσίες που καλούμαστε να κάνουμε ώστε να
παραμείνουμε στην Ευρώπη του Κεφαλαίου.
Η μονοδρομοποίηση των στρατηγικών επιλογών της χώρας, μας έβλαπτε
ανέκαθεν και το είδαμε περίτρανα όταν δεθήκαμε αποκλειστικά και μόνο στο άρμα της
Βρετανίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη συμπεριφορά των Άγγλων στο δίκαιο
αίτημα της Κύπρου για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα. Παρά το πάθημα μας, σήμερα εξακολουθούμε και
κινούμαστε σε μονόδρομο και αυτή τη φορά οδηγεί στο Βερολίνο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Οι κύριοι προβληματισμοί μου προς
την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης είναι οι εξής:</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 76.5pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
1.<span style="font-size: 7pt;">
</span>Η Ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται όσα χρόνια και
αν περάσουν. Πάντα με διαφορετικούς
ηγέτες, διαφορετικές χώρες, διαφορετικές συνθήκες αλλά τα κύρια χαρακτηριστικά
παραμένουν τα ίδια. Ζούμε τα ίδια
γεγονότα που έζησαν οι αρχαίοι Έλληνες κατά τη διάρκεια της Αθηναϊκής συμμαχίας
το έτος 454 π.Χ. όπου το συμμαχικό ταμείο μεταφέρθηκε από τη Δήλο στην Αθήνα
και χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο προς όφελος της υπερδύναμης της εποχής!
Από εκείνο το έτος και με γοργά βήματα, η συμμαχία μετατράπηκε σε αυτοκρατορία,
γεγονός που επιβεβαιώνεται από τη καταστροφή της συμμαχικής Μήλου (δήλωνε
ουδέτερη αλλά ήταν πάντα ασφαλές λιμάνι για τον Αθηναϊκό στόλο) από τους ίδιους
τους Αθηναίους. Ένα γεγονός που
στιγματίζεται ιδιαίτερα από τον μέγα στρατηγιστή Θουκυδίδη (όπως και η
καταστροφή των Πλαταιών από τους Θηβαίους). Τι μας έλεγε όμως ο Θουκυδίδης; Πως η συμμαχία
μεταξύ ανισοδύναμων κρατών οδηγεί πάντα στην υποδούλωση του λιγότερο ισχυρού.
Αυτό που συμβαίνει δηλαδή στις μέρες μας με τη Γερμανία και όχι μόνο την
Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό Νότο.
Σήμερα δηλαδή, επειδή δεν υπάρχει
συμμαχικό ταμείο με χρυσάφι κάπου, εφευρέθηκαν τα Μνημόνια ώστε να εξαθλιώσουν τις
λιγότερο ισχυρές χώρες προς όφελος της υπερδύναμης Γερμανίας. Και η Ευρωπαϊκή υπερδύναμη χρησιμοποιεί τα
κέρδη των Μνημονίων για να βελτιώσει το ήδη πολύ καλό βιοτικό επίπεδο των
πολιτών της. Και εμείς οι Έλληνες, λόγω της
μη ενασχόλησης μας με τον Θουκυδίδη και τους λοιπούς μελετητές της στρατηγικής,
ουδέποτε αμφισβητήσαμε το μονόδρομο της Ευρώπης αλλά και το αδιέξοδο της Γερμανίας. Ουδέποτε απαιτήσαμε από τις Ελληνικές
κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να αλλάξουν τον γεωστρατηγικό τους προσανατολισμό,
έστω και καθαρά διερευνητικά.</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 76.5pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
2.<span style="font-size: 7pt;">
</span>Οι διάφορες χώρες που απαρτίζουν τις σχεδιαζόμενες
Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης έχουν τελείως διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις
η μία από την άλλη. Ακόμη και χώρες του
ίδιου ζωτικού χώρου π.χ Μεσόγειος, δε μπορούν να βρουν συμβιβαστικές λύσεις στα
κοινά τους προβλήματα. Κανένας ευρωπαίος
πολίτης ή ακόμη και πολιτικός δε μπορεί να καταλάβει τον κίνδυνο που αποτελεί η
Τουρκία για την Ελλάδα. Οι περισσότεροι
βλέπουν τη γειτονική χώρα ως χώρο επενδύσεων και γεωστρατηγικό μονοπάτι προς τη
Μ.Ανατολή και τη κεντρική Ασία. Με το
ίδιο σκεπτικό εμείς οι Έλληνες δε μπορούμε να αντιληφθούμε το πόσο σημαντικό
είναι για τους Ευρωσχεδιαστές η επιτάχυνση του προγράμματος ενοποίησης της Ευρώπης
δεδομένων των αποσχιστικών τάσεων που επικρατούν ακόμη και μέσα σε κράτη-μέλη
του ισχυρού Γερμανικού λόμπι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Βέλγιο
(Φλαμανδοί) με αποτέλεσμα την ακυβερνησία που είχε επικρατήσει σε αυτή τη χώρα
για έναν περίπου χρόνο!</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 76.5pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<i>3.<span style="font-size: 7pt; font-style: normal;"> </span></i>Ο
δομικός σχηματισμός των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης δεν είναι ούτε ο πολιτισμός,
ούτε ο ανθρωπισμός αλλά το κέρδος. Η
μόνη ενασχόληση όλων των συμβουλίων της Ευρώπης (<span lang="EN-US">Eurogroup</span>, Τρόικες, συμβούλια αρχηγών)
είναι το χρήμα, η οικονομία και οι αγορές. Σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές
περιπτώσεις οι Ευρωπαίοι ηγέτες ασχολούνται σοβαρά με θέματα που θα έπρεπε να τους
απασχολούν όπως το <i>ζείν</i> αλλά και το <i>εύ ζείν </i>των πολιτών της Ευρώπης. Με αυτά τα θέματα όπως και με το περιβάλλον
ασχολούνται κυρίως υπηρεσιακοί παράγοντες που οι οποιεσδήποτε αποφάσεις τους δεν
έχουν ιδιαίτερη ισχύ ή δεσμευτικό χαρακτήρα για τα κράτη-μέλη. Το φυσικό επακόλουθο αυτής της μονόπλευρης
πολιτικής είναι να επικρατήσουν εντός της Ευρώπης τα διάφορα χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα (τράπεζες, χρηματιστηριακές, οίκοι αξιολόγησης) που δεν ενδιαφέρονται,
και δεν είναι δουλειά τους να ενδιαφέρονται, για τη ζωή και τη ποιότητα της καθημερινότητας
των πολιτών στους οποίους εφαρμόζουν τις πολιτικές τους προσταγές οι
πολιτικοί. Αυτά τα ιδρύματα έχουν γίνει
πανίσχυρα, ισχυρότερα από πολλές μικρές χώρες και διαφεντεύουν τις τύχες των
λαών χωρίς να τους έχει εκλέξει κανείς.
Η Ευρώπη που δομείται δηλαδή στις μέρες μας είναι ένα αντιδημοκρατικό,
ανελεύθερο ομοσπονδιακό κράτος που δε διαφέρει καθόλου στη δομή που
ονειρεύτηκαν την Ευρώπη διάφοροι κατακτητές του παρελθόντος. Και το ενιαίο νόμισμα (Ευρώ) είναι ο Δούρειος
Ίππος των ιδρυμάτων αυτών να αλώσουν την εθνική κυριαρχία και περηφάνια των
λαών της Ευρώπης.<i><o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 58.5pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 58.5pt;">
Το άρθρο είναι ήδη μεγάλο και δε
θα σας κουράσω άλλο. Αναρωτιέμαι μήπως
θα ήταν φρόνιμο να θέσετε τους παραπάνω προβληματισμούς στον πολιτικό που
εμπιστευτήκατε με το ιερότερο και ισχυρότερο όπλο που σας προμήθευσε η
αρχαιοελληνική Δημοκρατία, δηλαδή τη ψήφο σας. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 58.5pt;">
Φιλικά</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 58.5pt;">
Νίκος Τοπούζης<i><o:p></o:p></i></div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-36094511947674179112012-06-10T12:10:00.004-07:002012-06-10T12:11:50.864-07:00ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΜΕΡΟΣ Β'<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/mNV0GjEy4OA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Η εξιστόρηση της βασιλείας ενός Αυτοκράτορα-πολεμιστή του Νικηφόρου Φωκά!!</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-84993428100045663622012-05-30T12:02:00.000-07:002012-05-30T12:02:28.034-07:00ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΜΕΡΟΣ Α'<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/HStZGUAGiHk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Νιώθω υπερήφανος που ένα κείμενο μου έγινε πηγή έμπνευσης για έναν χαρισματικό νέο!</div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-61687958108573119762012-04-28T06:19:00.000-07:002012-04-28T06:29:05.905-07:00ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZOa1hIKm3FphHdoPcrGZcDqZUdbmtwSIWX3exvZtE2wCY9f8VDsNxYqk2Wz35NrtuBYeJTOSS3_7ubG07abBT0D7aW1wvE2lYx_qq1Jy2xGTRSvasIB0UsDvgi4jMZaFVfwF00AQHWIyq/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B91.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZOa1hIKm3FphHdoPcrGZcDqZUdbmtwSIWX3exvZtE2wCY9f8VDsNxYqk2Wz35NrtuBYeJTOSS3_7ubG07abBT0D7aW1wvE2lYx_qq1Jy2xGTRSvasIB0UsDvgi4jMZaFVfwF00AQHWIyq/s320/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B91.png" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-size: small;"><strong><em>ΟΞΥΡΡΥΧΓΕΙΟΙ ΠΑΠΥΡΟΙ <br />
Πίσω στο μέλλον (back to the future) </em>
</strong>
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-size: small;">Πολλά έχουν γραφτεί για τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες <br />
των Ελλήνων, αλλά τα όσα θα διαβάσετε πιο κάτω σίγουρα θα σας <br />
εντυπωσιάσουν. Τα βρήκα σ? ένα φυλλάδιο που μου έδωσε ένας <br />
φίλος και στο οποίο ο Κωνσταντίνος Τσάτσος παρουσίαζε τις, <br />
γραμμένες σε λατινική γλώσσα, επιστολές κάποιου Μενένιου <br />
Απιου, Ρωμαίου συγκλητικού που είχε ζήσει στην Ελλάδα και που <br />
απευθύνονται, όπως ο K.T. αναφέρει στο εισαγωγικό του σχόλιο, <br />
σ’ έναν ανθύπατο με το όνομα Ατίλιος Νάβιος ο οποίος, απ? ό,τι <br />
φαίνεται από την ανάγνωση των επιστολών, έχει αναλάβει <br />
υπηρεσία στην Αχαϊα. O K.T. σημειώνει ότι «οι επιστολές <br />
βρέθηκαν από κάποιον παληό συμφοιτητή του, σε μια ομάδα <br />
παπύρων, στην Οξύρρυγχο, το σημερινό Μπενεζά, πλάι σε μια <br />
αναποδογυρισμένη σαρκοφάγο». <br />
O Μενένιος Απιος αρχίζει την πρώτη του επιστολή περιγράφοντας <br />
τη ζωή του «συνταξιούχου» στο Τούσκουλο, κάποια περιοχή μακριά <br />
από «το συρφετό της -ρωμαϊκής- αγοράς και τους κούφιους λόγους <br />
της Συγκλήτου». Στη συνέχεια μακαρίζει το φίλο του Νάβιο που <br />
είναι «αφοσιωμένος στα νέα του καθήκοντα, εκεί κάτω στον <br />
ασυννέφιαστο ουρανό της Αχαϊας», και μετά του λέει ότι επειδή <br />
ανησυχεί για το πώς θα τα καταφέρει στην Ελλάδα του γράφει <br />
«για να βοηθήσει με την πείρα που έχει θησαυρίσει το έργο του» <br />
και για να τον «αποτρέψει από τίποτα λάθη ή και από κάποιες </span>
<span style="font-size: small;">κατ’ αρχή αδιόρατες αδεξιότητες που όμως υπονομεύουν κάποτε <br />
ένα πολυμήχανο έργο». <br />
«Αφησε λοιπόν», τελειώνει τον πρόλογό του ο Νάβιος «τον παλιόν <br />
ανθύπατο της επαρχίας σου να σου προσφέρει, κατά το λόγο του <br />
Αχιλλέα, _δώρον ολίγον τε φίλον τε_» (στο σημείο αυτό ο <br />
Κωνσταντίνος Τσάτσος που έχει μεταφράσει τις επιστολές από τα <br />
λατινικά, σημειώνει ότι στο πρωτότυπο η τελευταία φράση είναι <br />
γραμμένη στα ελληνικά. <br />
Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε μαζί μερικά αποσπάσματα από τις <br />
γραμμένες πριν χιλιάδες χρόνια (ή μήπως σήμερα;) επιστολές του <br />
Μενένιου. Όπως θα δείτε, τα όσα γράφει δεν ισχύουν σήμερα μόνο <br />
για τους Έλληνες, αλλά και για άλλους, σύγχρονους <br />
κοσμοκράτορες! Όταν τελειώσετε την ανάγνωση αναρωτηθείτε πόσο <br />
άλλαξαν τα πράγματα τα τελευταία 2.000 χρόνια! (σ.σ. οι <br />
υπογραμμίσεις είναι δικές μας). <br />
<br />
<br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ</u></strong> <br />
*** Κερδίσαμε, αγαπημένε Ατίλιε, τον κόσμο με τις λεγεώνες <br />
μας, αλλά θα μπορέσωμε να τον κρατήσωμε μονάχα με την πολιτική <br />
τάξη που θα του προσφέρωμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές</span> <br />
<span style="font-size: small;">της γης. Από τον Περσικό κόλπο ως τη Μαυριτανία, από τη γη των <br />
Αιθιόπων ως την Καληδονία αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή <br />
ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήση κανείς, πως μια πόλη <br />
έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα <br />
αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση, θα έπρεπε να ήταν πρώτος <br />
ετούτος: καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας <br />
όλους αυτούς τους λαούς, αναλαμβάνομε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. <br />
Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους <br />
κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν <br />
από μας είχε τη συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για τη <br />
δόξα της Ρώμης πέθανε νέος, γιατί αλλοιώς θα είτανε οι έλληνες <br />
σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλλοίμονο στους λαούς όταν τις <br />
προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μονωμένα άτομα που <br />
περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς, που <br />
αντέχουν στη ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των <br />
πολύχρονων έργων. <br />
Έχομε τη σοφία να μη θέλωμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές <br />
των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας. Καταλάβαμε πως μια <br />
τέτοια εκμετάλλευση καταντάει ζημιά και ανησυχία δαπανηρή, <br />
όταν ξεπερνάει το πρεπούμενο μέτρο. Και μάλιστα όσο πιο <br />
εκτείνεται η εξουσία, όσο πιο αραιώνουν οι φρουρές και <br />
αυξαίνει η δυσαναλογία του αριθμού των αρχόντων και των <br />
αρχομένων, τόσο η εκμετάλλευση πρέπει να γίνεται πιο <br />
ανεπαίσθητη, ένας ελαφρύς τόκος που οι λαοί μας πληρώνουν για <br />
την τάξη και την ειρήνη που τους εξασφαλίζομε. <br />
Αλλά δε φτάνει να τους χαρίζωμε ειρήνη και τάξη, γιατί αυτά</span> <br />
<span style="font-size: small;">είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι. δεν αποτελούν την ουσία <br />
της ευδαιμονίας των ανθρώπων. Πρέπει να προάγωμε την υλική <br />
ευημερία των λαών μας. πρέπει με την υπερέχουσα τεχνική μας <br />
να τους κατασκευάζωμε υδραγωγεία και αιωνόβιους δρόμους, <br />
λιμάνια, γιοφύρια και άλλα έργα που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων <br />
πιο άνετη και πιο εύκολη. Θα έπρεπε ακόμη και της φιλοσοφίας <br />
και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που <br />
κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνωμε <br />
μόνο στις δυτικές επαρχίες, γιατί εκεί που βρίσκεσαι εσύ, οι <br />
έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλλίτερα από μας. Ας <br />
επαναλάβωμε και εμείς τη δυσάρεστην ομολογία του Οράτιου <br />
Φλάκκου: <br />
Graecia capta, ferum victorem cepit, et artes Intulit agresti <br />
Latio. <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ</u></strong> <br />
*** Μάθε, φίλτατέ μου Ατίλιε, πως όσοι θέλουν να είναι <br />
κοσμοκράτορες, πρέπει να έχουν νοοτροπία πατρικίων και όχι <br />
νοοτροπία ιππέων (σ.σ. Όπως εξηγεί ο K.T, οι ιππείς <br />
αποτελούσανε τη δεύτερη κοινωνική τάξη στην αρχαία Ρώμη, <br />
ύστερα από τους πατρίκιους. Είταν οι εύποροι, που δεν ήταν <br />
αριστοκράτες) <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ TPITO</u></strong> <br />
*** O έλληνας είναι πιο εγωιστής από μας και συνεπώς και από <br />
όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων</span> <br />
<span style="font-size: small;">μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο, και <br />
ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το εγώ των <br />
ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί, όσα <br />
εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με τη σκέψη <br />
τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα <br />
μάτια εκείνων που είδαν πριν απ? αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση <br />
τους με το σύμπαν, με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν <br />
μπαγιατεύει, αλλά είναι πάντα νέα, δροσερή και το κάθε τι, <br />
χάρις σε αυτό το εγώ, αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή <br />
τους. Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το <br />
χάρισμα. Το ίδιο «εγώ» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά <br />
συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των <br />
Ανθρώπων. Και ήρθανε οι καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός <br />
ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά <br />
δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες. <br />
Και εμείς τους συναντήσαμε, καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς <br />
και γι’ αυτό η κρίση μας γι’ αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο <br />
αυστηρή, που κάποτε καταντάει άδικη. <br />
Αλλά και πώς να μην είναι; H μοίρα μάς έταξε νομοθέτες του <br />
κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί το νόμο. Δεν <br />
παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που <br />
δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πώς η πατρίδα <br />
των πιο μεγάλων νομοθετών έχει τόση λίγη πίστη στο νόμο. Και <br />
όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η <br />
πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων <br />
ρήμασι». Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και ή αλλάζουν <br />
τους νόμους κάθε λίγο, ανάλογα με τα κέφια της στιγμής ή όταν</span> <br />
<span style="font-size: small;">δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν <br />
εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή <br />
τη βία ή το δόλο. A! τόσο τη χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη <br />
καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που <br />
μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! <br />
O έλληνας έχει πιο αδύνατη μνήμη από μας έχει λιγώτερη <br />
συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε <br />
λίγο, μόλις δυσκολέψουν κάπως τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές <br />
μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνέψης την εκκλησία του δήμου σε <br />
μια πόλη ελληνική; Πες τους: «Σας υπόσχομαι αλλαγή». Πες τους: <br />
«Θα θεσπίσω νέους νόμους». Αυτό αρκεί. με αυτό χορταίνει η <br />
ανυπομονησία του, το αψίκορο πάθος του. Τι φαεινές συλλήψεις <br />
θα βρης μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας <br />
της στιγμής! Εμείς δειλά-δειλά και μόνο με το χέρι του <br />
πραίτορα τολμήσαμε , διολισθαίνοντας μέσα στους αιώνες, να <br />
ξεφύγωμε από τους άκαμπτους κλοιούς της Δωδεκαδέλτου μας, και <br />
πάλι διατηρώντας όλους τους τύπους, όλα τα εξωτερικά <br />
περιβλήματα. Τούτη η υποκρισία των μορφών, όταν η ουσία <br />
αλλάζει, δείχνει πόση είναι η ταπεινοφροσύνη μας μπρος σε κάθε <br />
τι που είναι θεσμός και έθος και παράδοση, πόσο το παρελθόν <br />
και η συνέχεια του βαραίνουν στην πορεία μας και πόσο δίκαια <br />
αντέχομε αιώνες εκεί που οι έλληνες</span> <span style="font-size: small;">εκάμφθηκαν σε <br />
δεκαετηρίδες.</span> </span></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhou_pI6vGD4x4un6q9ofZ9aSLHt_0UPEZb9B0u4l5J2Z-lFWE7uMok339V_SMJez67FgQ2pn1lxZYQOhg7NQX90bZrhyD2XlgZ7RJP_BM1APBkKLDZjIH9n7mkeXKMWNCOOqaR9w7GK23y/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B92.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhou_pI6vGD4x4un6q9ofZ9aSLHt_0UPEZb9B0u4l5J2Z-lFWE7uMok339V_SMJez67FgQ2pn1lxZYQOhg7NQX90bZrhyD2XlgZ7RJP_BM1APBkKLDZjIH9n7mkeXKMWNCOOqaR9w7GK23y/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B92.png" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
.............................................................. <br />
.............................................................. <br />
..........................Μέσα στους πιο πολλούς έλληνες, άμα <br />
σκαλίσης λίγο, θα βρης έναν ισχνόν υπερόπτη Κοριολάνο, έναν <br />
άσημο εκδικητικόν Αλκιβιάδη, ένα εγώ μεγαλείτερο από την <br />
πατρίδα. Όχι βέβαια σε όλους. αλλιώς δε θα υπήρχαν σήμερα πια <br />
ελληνικές πόλεις. Αλλά όποιος διοικεί, σαν και σένα, ένα λαό, <br />
πρέπει να γνωρίζη τις άρχουσες ροπές, που δε φτάνουν βέβαια ως <br />
τη φανερή ακρότητα του ωραίου αθηναίου ή του δικού μας Γάιου <br />
Μάρκου, αλλά που τείνουν προς τα εκεί. Οι πολλοί, από χίλιους <br />
δυο λόγους, γιατί είναι πιο μικροί και πιο αδύνατοι, σταματούν <br />
μεσοδρομίς. Μα και μ? αυτούς το κακό γίνεται. <br />
.............................................................. <br />
.............................................................. <br />
.......................... <br />
Οι έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα <br />
ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν απάνω από τα <br />
πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον <br />
μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής των περίπτωσης, ακόμα και <br />
όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. O <br />
Έλληνας ζητεί από το νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική <br />
περίπτωση. Αν τύχη και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του, και <br />
δεν ταιριάζη σε λίγες περιπτώσεις, όπως η δική του, δεν μπορεί <br />
αυτό να το παραδεχτή. Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το <br />
διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και <br />
η φύση των νόμων. πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. το <br />
διακήρυξε και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το <br />
επιεικές. Αλλά δεν τ? ακούει αυτά ο έλληνας! Δε δέχεται να <br />
θυσιάση τη δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σ? ένα νόμο <br />
σκόπιμο, και δίκαιο στη γενικότητά του. Έτσι είναι οι πολλοί <br />
στις πόλεις που πρόκειται τώρα να διοικήσης, έτσι <br />
διαφορετικοί, αν όχι από μας, όμως από τους πατέρες μας, που <br />
θεμελίωσαν το μεγαλείο την παληάς, της αληθινής μας <br />
δημοκρατίας. <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ TETAPTO </u></strong>
<br />
*** Όσο περνούν οι αιώνες τόσο κι εμείς και οι λαοί που <br />
κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές, ως που μια μέρα να <br />
μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στη μόνωση των μικρών εαυτών μας. <br />
Νομίζω πως οι έλληνες απάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις <br />
είναι πρωτοπόροι σε αυτόν το θανάσιμο κατήφορο. <br />
Δε σου έκανε κιόλας εντύπωση, καλέ μου Νάβιε, η αδιαφορία του <br />
έλληνα για το συμπολίτη του; Όχι πως δε θα του δανείση μια <br />
χύτρα να μαγειρέψη, όχι πως αν τύχη μια αρρώστια δε θα τον <br />
γιατροπορέψη, όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις <br />
δουλειές του γείτονα, για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη <br />
του και την υπεροχή του. σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει ο <br />
έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον. Βοηθάει πρόθυμα και τον <br />
ξένο, με την ιδέα μάλιστα, που χάρις στους μεγάλους στωϊκούς, <br />
πάντα τον κατέχει, μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να <br />
δίνη στον ασθενέστερο, στο αβοήθητο. είναι και αυτό ένας <br />
τρόπος υπεροχής. <br />
Λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του, κάτι άλλο θέλω <br />
να πω. Αλλά μου πέφτει δύσκολο να στο εξηγήσω. Θα αρχίσω με <br />
παραδείγματα, που, αν προσέξης, ανάλογα θα δης και εσύ ο ίδιος <br />
πολλά με τα μάτια σου. Ακόμη υπάρχουνε ποιητές πολλοί και <br />
τεχνίτες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους, καθώς <br />
είναι χρέος σου, και πες μου αν άκουσες κανέναν απ? αυτούς <br />
ποτέ να επαινή τον ομότεχνό του. Δε χάνει τον καιρό του σε <br />
επαίνους των άλλων ο έλληνας. Δε χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται <br />
όμως τον ψόγο και για αυτόν βρίσκει πάντα καιρό. Για την <br />
κατανόηση, την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από τη συμπάθεια για <br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">αυτό που κατανοείς, δε θέλει τίποτα να θυσιάση. Το κίνητρο της</span> </span><br />
δικαιοσύνης δε τον κινεί για να επαινέση ό,τι αξίζει τον <br />
έπαινο. Όχι που δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος, αλλά δεν <br />
αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Αλλού <br />
κοιτάζει. θαυμάζει ό,τι είναι ο δικός του κόσμος. κάθε άλλον <br />
τον υποτιμά. Όταν ένας πολίτης άξιος δεν αναγνωρίζεται κατά <br />
την αξία του, λέει ο έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο <br />
αξιώτερός του, τι πειράζει αν αυτός δεν αναγνωρίζεται; O <br />
εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον έλληνα τη δυνατότητα να είναι <br />
δίκαιος. Και αυτό εννοούσα λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί <br />
για τον πλησίον του. το πάθος του εγωισμού τον εμποδίζει να <br />
ασχολείται με τον άλλο, να συνεργάζεται μαζί του. <br />
Και φυσικά από την έλλειψη τούτη της αλληλεγγύης ματαιώνονται <br />
στις ελληνικές κοινωνίες οι κοινές προσπάθειες. H δράση του <br />
έλληνα κατακερματίζεται σε ατομικές ενέργειες, που συχνά <br />
αλληλοεξουδετερώνονται και συγκρούονται. <br />
Κάποτε και τους νεκρούς ακόμα, όπου θα ‘λεγε κανείς πως φθόνος <br />
δε χωρεί, τους αφήνουν ατίμητους οι έλληνες, γιατί δε βρίσκουν <br />
μέσα τους τη διάθεση να θυσιάσουν κάτι από το νου και την <br />
καρδιά τους για ένα τέτοιο έργο δικαιοσύνης. Μόνο ο ηδονισμός <br />
του μίσους μπορεί να τους κάνει τυμβωρύχους. Το εγώ -το <br />
τρομερό αυτό εγώ- το πάντα γυρισμένο προς τον εαυτό του, για <br />
να υψωθή, ταπεινώνει και τους νεκρούς και εκδικείται ακόμη και <br />
για την περασμένη του δόξα. <br />
Μόνο όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι <br />
κοινά σε πολλά άτομα μαζί, βλέπεις τη συναδέλφωση και την <br />
αλληλεγγύη. πολύ σπάνια για την προάσπιση κοινών ιδανικών. <br />
Κοινά ιδανικά σχεδόν δεν υπάρχουν. Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά <br />
είναι ατομικά. Γι? αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες <br />
συμφερόντων. και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός <br />
του. <br />
Νάβιε, ο Κάτωνας από καιρό έχει πεθάνει και πέθανε μαζί του η <br />
παληά μας δημοκρατία. Τώρα βαδίζομε και εμείς το δρόμο των <br />
ελλήνων. ως που και οι δικοί μας εγωισμοί, κάθε μέρα ωμότεροι <br />
και βιαιότεροι, να σκεπάσουν με την πλημμυρίδα τους τη <br />
Σύγκλητο και την αγορά και ολόκληρη την αθάνατη πόλη. <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ EKTO</u></strong> <br />
Εδώ και δυο βδομάδες σου έγραφα για το φυγόκεντρον εγωισμό των <br />
ελλήνων. Δε θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο. Κινημένος <br />
από την ίδια αυτήν εγωπάθεια, τη ρίζα αυτήν κάθε ελληνικού <br />
κακού, -ας βοηθήσουν οι θεοί να μη γίνη και των δικών μας <br />
δεινών η μολυσμένη πηγή- ο έλληνας δε συχωρνάει στο <br />
συμπολίτη του καμμιά προκοπή. Όποιον τον ξεπεράση, ο έλληνας <br />
τον φθονεί με πάθος. και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίση <br />
από εκεί που ανέβηκε, θα το κάνη. <br />
Μα το πιο σπουδαίο, για να καταλάβης τον έλληνα, είναι να <br />
σπουδάσης τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει το φθόνο του, τον <br />
τρόπο που εφεύρε για να γκρεμίζη καλλίτερα. Είναι ένας τρόπος <br />
πιο κομψός από το δικό μας, γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και <br />
διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χονροκομμένη <br />
δολοφονία στους διαδρόμους του Παλατιού, αλλά η λεπτοκαμωμένη <br />
συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου ηθικού φόνου, ενός φόνου <br />
διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου <br />
τη σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρη την ατίμωση και τη γύμνια <br />
της στους δρόμους και στις πλατείες. <br />
Γιατί και τη συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη <br />
οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι έλληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του <br />
καλού και του κακού λόγου. <br />
Το να επινοήσης ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσης, <br />
αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί <br />
και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει. H τέχνη <br />
είναι να συκοφαντής, χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη τη <br />
συκοφαντία, μόνο να την αφήνεις να τη συνάγουν οι άλλοι από τα <br />
συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την <br />
ακούει. H τέχνη, είναι να βρίσκης το διφορούμενο λόγο, που άμα <br />
σε ρωτήσουν γιατί τον είπες, να μπορής να πης πως τον είπες με <br />
την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να <br />
αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήση με την κακή του <br />
σημασία.*** <br />
<br />
***Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο έλληνας <br />
τον έλληνα, ο ηγέτης τον ηγέτη, ο φιλόσοφος το φιλόσοφο, ο <br />
ποιητής τον ποιητή, αλλά και ο ανάξιος τον άξιο, ο ουσιαστικά <br />
Χ[ύνατος τον ουσιαστικά δυνατό. <br />
Αν και ξένος, θα δοκιμάσης την αιχμή τούτου του όπλου και εσύ <br />
όπως τη δοκίμασα και εγώ. Θα απορήσης σε τι κοινωνική περιωπή <br />
βάζουν οι έλληνες τους δεξιοτέχνες της συκοφαντίας, πώς τους <br />
φοβούνται οι πολλοί και αγαθοί, πώς τους υπολήπτονται οι <br />
χρησιμοθήρες και πώς γλυκομίλητα τους χαιρετούν όταν τους <br />
συναντούν στις στοές και στην αγορά. <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΒΔΟΜΟ</u></strong> <br />
*** _το ανυπόταχτο σε κάθε πειθαρχία, η περιφρόνηση των άλλων <br />
και ο φθόνος, η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας, <br />
σπρώχνουν σχεδόν τον κάθε έλληνα να θεωρή τον εαυτό του πρώτο <br />
μέσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα, <br />
παραβλέποντας ό,τι γίνηκε πριν και ό,τι γίνεται γύρω του, <br />
αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως <br />
πορεύεται πρώτος στο δρόμο το σωστό. Ταλαιπωρεί από αιώνες την <br />
ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του έλληνα στην <br />
προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες. Παρά <br />
να υποβάλη τη σκέψη του στη βάσανο μιας ομαδικής συζήτησης, <br />
προτιμάει να ριψοκινδυνεύση με μόνες τις προσωπικές του <br />
δυνάμεις. Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών τους <br />
μερίδων με τους δήθεν φίλους των και θα δης ότι οι <br />
περισσότερες είναι προσχήματα. O ηγέτης λέει τη γνώμη του, <br />
βελτιώνει τη διατύπωσή της με τις πολλές επαναλήψεις χωρίς <br />
ούτε να περιμένη, ούτε να θέλη καμμίαν αντιγνωμία. Και οι <br />
φίλοι του το ξέρουν αυτό καλά και συχνάζουν σε αυτές τις <br />
συσκέψεις ή για να μάθουν τα νέα της ημέρας ή για να βρουν <br />
ευκαιρία να κολακεύσουν τον ηγέτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο <br />
έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του <br />
σκέψεις, γιατί πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του ή, το <br />
χειρότερο, γιατί η χρησιμοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή <br />
του, θα περιώριζε την κυριότητά του απάνω στο έργο. θα το <br />
έκανε, περισότερο τέλειο, αλλά λιγώτερο δικό του. και εκείνο <br />
που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο, αλλά το <br />
δεύτερο. Έτσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του εγώ και σε <br />
δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού <br />
ήθους που θα παρατηρήσης στους έλληνες δημόσιους άνδρες, που <br />
κατά τα άλλα και πιο υψηλόφρονες είναι και πιο αδέκαστοι και <br />
σχεδόν όλοι πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς μας. Οι <br />
παληοί όμως ρωμαίοι, αυτοί κατείχαν την αρετή της <br />
μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίασε πάντα από την <br />
ελληνική πολιτική ζωή και γι? αυτό τότε κατωρθώσανε, αν και <br />
σε τόσα καθυστερημένοι, να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα <br />
χέρια των ελλήνων. Γιατί, βλέπεις, τούτη η μοιραία για την <br />
τύχη των ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο <br />
δεινό: όπου βασιλεύει, τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα <br />
στενά όρια της ατομικότητας, σύντομα και βιαστικά, για να <br />
συντελεσθούν όλα, πριν το πρόσωπο εκλείψη. H πολιτική όμως <br />
που θεμελειώνει τις μεγάλες πολιτείες δε σηκώνει ούτε βιασύνη <br />
ούτε συντομία. Σχεδιάζεται σε έκταση αιώνων. Δεν προσδένεται <br />
σε άτομα, αλλά σε ομάδες προσώπων, σε διαδοχικές γενεές. Στην <br />
εκτύλιξή της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν την <br />
πρώτη θέση, διαρκέστερες υποστάσεις, λαοί, οικογένειες, <br />
πολιτικές μερίδες ή κοινωνικές τάξεις. Τα εδραία πολιτικά έργα <br />
μεσα στην ιστορία είναι υπερπροσωπικά. Και δυστυχώς οι έλληνες <br />
μόνο σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζήλο. Γι? αυτό ή δε <br />
φτάνουν ως την τελείωση ενός άξιου πολιτικού έργου ή όταν <br />
φτάσουν, φέρνει μέσα του το έργο τους το ίδιο, το σπέρμα της <br />
-θοράς. Και αυτό είναι δίκαιο. Γιατί σκοπός των ελλήνων είναι <br />
η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατόμου, όχι η μόνιμη απρόσωπη <br />
ευόδωση του έργου του ίδιου. Έπρεπε εξαιρετικά ευνοϊκές <br />
περιστάσεις να συντρέξουν με τη μεγαλοφυία του Αλέξανδρου του <br />
Μακεδόνα για να αποκτήσουν για λίγα χρόνια οι έλληνες μια <br />
κυρίαρχη πολιτική θέση στην οικουμένη. Αλλά και εκεί το έργο, <br />
στηριγμένο σ? ένα πρόσωπο, όχι σε μιαν κοινότητα ανθρώπων, <br />
ούτε σε μια πολύχρονη παράδοση, μόλις εξαφανίστηκε ο <br />
δημιουργός, διαλύθηκε μέσα στα χέρια των ίδιων εκείνων <br />
ανθρώπων, που, όταν ο Αλέξανδρος ζούσε, στάθηκαν οι <br />
απαραίτητοι συντελεστές του. Αλλά το έργο, βλέπεις, δεν ήταν <br />
δικό τους. Δεν τους είχε κάνει ο αυταρχικός ηγέτης κοινωνούς <br />
στην τιμή του έργου, αλλά θήτες του γιγάντιου εγωισμού του. <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΓΔΟΟ </u></strong><br />
***Ποτέ, μα ποτέ δε θέλησα να σου πω, ότι λείπει η πολιτική <br />
σκέψη στην Ελλάδα. Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο <br />
μάλιστα από ό,τι φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα απ’ έξω. <br />
Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της, γιατί οι άνδρες <br />
που τη κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλο σε μιαν <br />
αδιάκοπη, πεισματική και το πιο συχνά μάταιη σύγκρουση. Αν <br />
λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών δεν είναι ούτε η δύναμη της <br />
σκέψης, ούτε η αγωνιστική διάθεση. Στο χαρακτήρα, στο ήθος <br />
φωλιάζει η αρρώστια. Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να <br />
εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. <br />
Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη το συναγωνιστή τους και γι’ <br />
αυτό δεν υποτάσσονται ποτέ στην υπεροχή του. Δεν έχουν την <br />
υπομονή, μέσα στον κύκλο των ισότιμων, να περιμένουν με την <br />
τάξη του κλήρου ή της ηλικίας της σειρά τους. Έτσι <br />
διασπαθίζοντας τη δύναμή του και τις αρετές του σε περιττούς <br />
αγώνες κατάντησε ο λαός με την υψηλότερη και την πλουσιώτερη <br />
στη θεωρία πολιτική σκέψη, να μείνη τόσο πίσω από μας στις <br />
πρακτικές πολιτικές του επιδόσεις. <br />
_(τα δει)νά, όσα υποφέρανε ως τα σήμερα οι έλληνες, μα θαρρώ <br />
και όσα θα υποφέρουν στο μέλλον μιαν έχουν κύρια και πρώτη <br />
πηγή, την φιλοπρωτία, τη νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των <br />
εγωισμού. Μου γράφεις πως αυτό συμβαίνει και αλλού και προ <br />
παντός σ’ εμάς. H διαφορά, καλέ μου φίλε, έγκειται στο μέτρο <br />
και στην ένταση της φιλοπρωτίας. Βέβαια και εμείς σήμερα δεν <br />
υστερούμε. Αλλά την εποχή που θεμελιώνονταν το μεγαλείο της <br />
Ρώμης δεν είχαν υπερβή οι δικοί μας το πρεπούμενο μέτρο. <br />
Υποτάσσονταν στο κοινό νόμο και στους γενικούς σκοπούς της <br />
πολιτείας. ενώ οι έλληνες το ξεπέρασαν πριν προφτάσουν να <br />
στεριώσουν τη δύναμή τους στην οικουμένη. Όσο όμως <br />
αυστηρότερος και αν θέλω να είμαι, καθώς είναι χρέος μου, για <br />
μας τους ρωμαίους, δεν ξέρω αν μεταξύ των ρωμαίων, και σήμερα <br />
ακόμα, υπάρχουν τόσοι φανατικοί και αδίστακτοι στο κυνήγημα <br />
των τιμών, όσοι υπήρξανε μεταξύ των ελλήνων στους ενδοξώτερούς <br />
των αιώνες. <br />
Μήπως όμως υπερβάλλω, καλέ μου φίλε; Μήπως βλέπω το θαυμαστό <br />
γένος των ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακίας; Μα είναι <br />
χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω <br />
Αριστοφάνη, Δημοσθένη, Ευριπίδη, Θεόφραστο, Επίκουρο, Ζήνωνα, <br />
Χρύσιππο και όλο και βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι <br />
μόνος στον τρόπο που τους κρίνω. Όχι, φίλε μου, δε βλέπω πως <br />
είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως δεν είναι να <br />
ξεπεράσουν σε αξιότητα ή και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους, <br />
αλλά να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από τη δική <br />
τους θέση, όποια και αν είναι. Την αρχαίαν «ύβριν» των (Σ.Μ. η <br />
λέξη στο πρωτότυπο είναι γραμμένη με ελληνικά στοιχεία) την <br />
κατεβάσανε στο χαμηλότερο επίπεδο! Κάποτε με τούτην την <br />
ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν πως επαναφέρουν το πολίτευμά <br />
τους στην ορθή του βάση. Μάταια ξεχώρισε ο μεγάλος Σταγειρίτης <br />
τη «δημοκρατία» (Σ.Μ. την παρεκβατική δημοκρατία, δηλ. την <br />
οχλοκρατία) από την «πολιτεία» (Σ.Μ. την ορθή δημοκρατία). H <br />
θέλησή τους για ισότητα, άμα την αναλύσης, θα δης ότι δεν <br />
απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης, αλλά από το φθόνο της <br />
υπέρτερης αξίας. «Μια που εγώ, λέει ο έλληνας, δεν είμαι άξιος <br />
να ανεβώ ψηλότερα από σένα, τότε τουλάχιστον και εσύ να μη <br />
ανεβής από μενά ψηλότερα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα». <br />
Συμβιβάζεται με την ισότητα ο έλληνας, γιατί τι το άλλο είναι παρά <br />
συμβιβασμός να πιστεύης ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση <br />
και να δέχεσαι μιαν ίση με των άλλων. Μέσα του λοιπόν δεν <br />
αδικεί τόσο ο έλληνας, όσο πλανάται. Γεννήθηκα με την <br />
ψευδαίσθηση της υπεροχής. <br />
Και ύστερα θα συναντήσης και μεταξύ των ελλήνων την άλλη την <br />
ψευδαίσθηση που τους κάνει να υπερτιμούνε τη μιαν αρετή που <br />
έχουν και να υποτιμούνε τις άλλες που τους λείπουν. Είδα <br />
δειλούς που φαντάζονταν πως μπορούν να ξεπεράσουν όλους μονάχα <br />
με την εξυπνάδα τους και ανδρείους που πίστευαν πως φτάνει για <br />
να ξεπεράσουν όλους η ανδρεία τους. Είδα έξυπνους που <br />
φαντάζονταν πως δε χρειάζεται για να γίνουν πρώτοι ούτε <br />
επιστήμη, ούτε αρετή. Είδα κάτι σοφούς που θέλαν να σταθούν <br />
απάνω και από τους έξυπνους και από τους ανδρείους με μόνη την <br />
επιστήμη και τη σοφία. Πόσο αλήθεια άμαθοι της ζωής μπορεί να <br />
είναι αυτοί οι αφεντάδες της γνώσης! Τι κακό μας έκανε αυτός ο <br />
Πλάτωνας! Πόσους δασκάλους πήρε στο λαιμό του που νομίσανε πως <br />
είναι «άνδρες βασιλικοί»! (Σ.Μ. με ελληνικά στοιχειά στο <br />
πρωτότυπο). Μα είδα τέλος, αγαπητέ μου Νάβιε, και κάτι <br />
ενάρετους, που δεν το χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην <br />
πολιτεία, αφού είταν πρώτοι στην αρετή. Και βέβαια δε <br />
στασίαζαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοί, αλλά ή αποσύρονταν <br />
σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των, αφήνοντας το <br />
δήμο στα χέρια των δημαγωγών και των συκοφαντών, ή <br />
δηλητηριάζανε την ίδια τους την αρετή και τους ωραίους της <br />
λόγους με την πίκρα της αποτυχίας των. ωσάν οι ηγεσίες των <br />
πολιτειών να μην ήταν μοιραία υποταγμένες στις ιδιοτροπίες της <br />
τύχης και του χρόνου και σε λογής άλλους συνδυασμούς δυνάμεων <br />
που συνεχώς τις απομακρύνουν απ’ την ιδεατή τους μορφή και τις <br />
παραδίνουν στα χέρια των ανάξιων ή των μέτριων. <br />
Τέτοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες <br />
των ελληνικών πόλεων. <br />
Όσο για τους οπαδούς των ηγετών αυτών, έχουν και αυτοί την <br />
ιδιοτυπία τους στον μακάριον εκείνον τόπο. Είναι οπαδοί, <br />
πραγματικοί οπαδοί, μόνο όσοι χάσαν οριστικά την ελπίδα να <br />
γίνουν και αυτοί ηγέτες. Έτσι θα παρατηρήσης πως πιστοί οπαδοί <br />
είναι μόνο οι γεροντώτεροι από τον ηγέτη τους. Ελάχιστοι είναι <br />
οπαδοί από πίστη ιδεολογική ή από πίστη στον ηγέτη οι πολλοί <br />
είναι πειθαναγκασμένοι από τα πράγματα γιατί ατύχησαν, γιατί <br />
βαρέθηκαν ή λιποψύχησαν. Γι’ αυτό είναι και όλοι προσωρινοί, <br />
άπιστοι, ενεδρεύοντες οπαδοί, ως που να περάσει η κακή ώρα. <br />
Μα και αυτοί που μένουν και όσο μένουν οπαδοί, προσπαθούν <br />
συνεχώς να αναποδογυρίσουν την τάξη της ηγεσίας και να <br />
διευθύνουν αυτοί από το παρασκήνιο τον ηγέτη. Γι? αυτό και <br />
βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες, που <br />
προσφέρονται ευκολώτερα στην παρασκηνιακήν ηγεσία των οπαδών <br />
τους. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει σημασία να ξέρης ποιος <br />
είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας, αλλά ποιοι <br />
εκ του αφανούς τον διευθύνουν. Βλέπεις, είναι μερικοί άνθρωποι <br />
που δεν είναι προικισμένοι με τα χαρίσματα με τα οποία <br />
αποκτάς τα φαινόμενα της ηγεσίας, αλλά μόνο με εκείνα που <br />
χρειάζονται για την ουσία της, για την άσκηση της εξουσίας. <br />
είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι τέτοιοι να περιορισθούν στο ρόλο <br />
του υποβολέα και να αφήνουν τους άλλους, που κατέχουν τα <br />
φαινόμενα, να χαριεντίζωνται απάνω στη σκηνή. <br />
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ENATO</u></strong> <br />
*** Και ύστερα, μήπως δε βλέπω και την άλλην όψη του <br />
πράγματος; Ας παραπονιόμαστε για την ελληνική εγωπάθεια εμείς <br />
που διαρκώς απάνω της σκοντάβομε, γιατί έχομε να κάνωμε με την <br />
ελληνική πόλη και τους πολιτικούς της. Έχει και την εξαίσια <br />
πλευρά της η υπερτροφία αυτή της προσωπικότητας, που στις <br />
κακές της όψεις την ονομάζομε εγωπάθεια. Έχει την πλευρά τη <br />
δημιουργική στη φιλοσοφία, στην ποίηση, στις τέχνες, στις <br />
επιστήμες, ακόμη και στο εμπόριο και στον πόλεμο. Από αυτήν <br />
αναβλύζει όλη η δόξα των ελλήνων, η μόνη δόξα στην ιστορία που <br />
μπορεί να σταθή πλάι στη δική μας. <br />
Φοβάμαι μονάχα, -γιατί, και ας μην το βλέπης εσύ, κατά βάθος με <br />
γοητεύουν και εμένα οι έλληνες, που είναι και θα είναι πάντα <br />
οι δάσκαλοί μου- φοβάμαι πως φτάσαμε στον καιρό, που η φωτεινή <br />
πλευρά της προσωπικότητάς των πηγαίνει όλο μικραίνοντας και <br />
αντίθετα η σκοτεινή όλο και αυξάνει. και δεν ξέρω, δεν μπορώ <br />
να ξέρω, αν ετούτος ο κατήφορος μπορεί ποτέ πια να σταματήση. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuOd65b9NU7bI5R1eGhDoA5M6dcCPT5QG9qLmcBNbjlrUZiAKzIn11Vc9i2eNK3veOD4rikRlaEL_hj7WGCh0EMDvlC7C_P2pSbTFAi7jZEZwMssE_kM3cV36Dh_k552aLWHwHUMr6i2fN/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B93.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuOd65b9NU7bI5R1eGhDoA5M6dcCPT5QG9qLmcBNbjlrUZiAKzIn11Vc9i2eNK3veOD4rikRlaEL_hj7WGCh0EMDvlC7C_P2pSbTFAi7jZEZwMssE_kM3cV36Dh_k552aLWHwHUMr6i2fN/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B93.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<strong><u>ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΚΑΤΟ</u></strong> <br />
*** Δε σου κρύβω πως με πείραξε ο λόγος σου, πως δείχνομαι <br />
τάχα κακός και άδικος με τους έλληνες. Ας αρχίσω λοιπόν σήμερα <br />
το γράμμα μου με έναν έπαινο γι? αυτούς, για να ξεπλύνω έτσι <br />
κάπως τη μομφή σου. O εγωισμός δεν κάνει τους έλληνες μόνο <br />
κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες <br />
στον πόλεμο. Έχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στη μνήμη τους <br />
γίνονται σα νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της <br />
κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέης τη διάλυση της <br />
στρατιωτικής δύναμης, που έχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες, με <br />
την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των <br />
ελλήνων. <br />
Μα και δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο έλληνας γενναίος και άξιος <br />
μαχητής, αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατί η γενναιότητά του <br />
δεν είναι συλλογική, σαν των περισσότερων λαών, αλλά ατομική, <br />
γι’ αυτό δε φοβάται, και εκεί που βρίσκεται μόνος του, να <br />
ριψοκινδυνεύη, στην ξενητιά, στο παράτολμο ταξίδι, στην <br />
εξερεύνηση του αγνώστου. Γι’ αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς <br />
δε θα τολμούσαμε ποτέ και θεμέλιωσε για αιώνες αποικίες έξω <br />
από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα, μέσα στα χιόνια της <br />
Σκυθίας. και στον καιρό μας ακόμη έλληνες δεν είναι εκείνοι <br />
που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν <br />
στη χώρα των Ινδών και στις έμπυρες χώρες πιο κάτω από τη γη <br />
των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα <br />
παράτολμα ο έλληνας; Επειδή είναι γενναίος ο έλληνας, είναι <br />
και παίκτης. Παίζει την περιουσία του τη ζωή του και κάποτε <br />
και την τιμή του. Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος, για να δρα <br />
μόνος, για να μάχεται μόνος και γι? αυτό δε φοβάται τη <br />
μοναξιά. Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια <br />
υπέροχα οργανωμένη αγέλη. Σκεπτόμαστε μαζί, δρούμε μαζί, <br />
μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή, τα λάφυρα και <br />
τη δόξα. Οι έλληνες δε δέχονται, όσο αφήνεται η φύση τους <br />
ελεύθερη, να μοιρασθούν τίποτα με κανέναν. Το εθνικό τους <br />
τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά, γιατί θελήσανε να κάνουν <br />
μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δε δέχονται. <br />
Και μια που πήρα το δρόμο των επαίνων, άκουσε και τούτο, που <br />
δεν είναι και ο μικρότερος. Οι αυστηρές κρίσεις που τώρα <br />
βδομάδες σου γράφω, θαρρείς πως είναι μόνο δικές μου; Τις πιο <br />
πολλές τις διδάκτηκα από ένα έλληνα, από τον Επίκτητο. Νέος <br />
τον άκουσα να εξηγή το μέγα δράμα του γένους του. Ήσυχα <br />
καθαρά, με την ακριβολογία και τη χάρη που σφράγιζε το λόγο <br />
του, μας ετοίμαζε για έναν κόσμο που είχε πια περάσει, για <br />
μιαν Ατλαντίδα που είχε κατακαλύψει ο Ωκεανός. Κάποτε κάνοντας <br />
την απολογία της πατρίδας του, μας έλεγε: «Δεν είναι τόσο <br />
δίκαια τα ανθρώπινα, ώστε μόνο αμαρτήματα να είναι οι αιτίες <br />
των τιμωριών. H Τύχη, η τυφλή θεά, η τελευταία στην οποία θα <br />
πάψω να πιστεύω, πρόδωσε συχνά τους έλληνες στο δρόμο τους. <br />
Αλλά και αυτοί, πρόσθετε, τη συντρέξανε με το δικό τους <br />
τρόπο». <br />
Μη νομίσης όμως πως μόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του <br />
«γνώθι σαυτόν» (Σ.Μ. Στο πρωτότυπο γραμμένο ελληνικά). Σε κάθε <br />
κώχη απάγκια της αγοράς κάθε πόλης, σε κάθε πλάτανο από κάτω <br />
της ευλογημένης ελληνικής γης, θα βρης και έναν έλληνα, <br />
αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχθή και <br />
ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να μην αρχίσης να κακολογής τίποτα <br />
το ελληνικό, γιατί τότε μέσα του ξυπνάει μια άλλη αρετή, η <br />
περηφάνια. <br />
Ναι, ναι, σε βλέπω να γελάς, Ατίλιε Νάβιε, αυτούς του <br />
ταπεινούς κόλακες που σέρνονται στους προθαλάμους μας, γελάς <br />
που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσης στο έργο <br />
σου αν αγνοήσης αυτή την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και τη <br />
φιλοτιμία των ελλήνων. Μην πλανάσαι! Έχουν την ευαισθησία των <br />
ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες, ποτέ <br />
όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι, ώστε να ξεχάσουν τι είτανε. <br />
H πολυσύνθετη ψυχή τους χωράει λογής αντιφάσεις και έρχονται <br />
ώρες που για πολλούς είναι δίκαιος ο ειρωνικός λόγος του <br />
Ιουβενάλιου Graeculus esuriens, in coelum jusseris, ibit [Σ.Μ. <br />
«Το λιμασμένο γραικύλο κι? αν στον ουρανό τον προστάξης (να <br />
πάη), θα πάη.»] Αλλοι όμως είναι τούτοι οι γραικύλοι και <br />
άλλοι οι έλληνες. Και το πιο περίεργο: οι ίδιοι τούτοι σε <br />
άλλες ώρες είναι γραικύλοι και σε άλλες έλληνες (Σ.Μ. ο <br />
συγγραφέας παίζει εδώ με τις λέξεις graeculus και graeci. Στη <br />
μετάφραση φυσικά το λογοπαίγνιο χάνεται). <br />
_Δεν πρέπει ποτέ να δώσης στον έλληνα την εντύπωση ότι του <br />
αφαίρεσες την ελευθερία του. Αφησέ τον, όσο μπορείς, να <br />
ταράζεται, να θορυβή και να ικανοποιή την πολιτική του μανία, <br />
μέσα στη σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της <br />
αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχης την τέχνη να επεμβαίνης μόνο <br />
την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλης τους έλληνες <br />
τους ίδιους να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι <br />
διαφωνούντες μεταξύ των ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε <br />
βοηθήσουν είτε θεληματικά, είτε, συνηθέστερα, αθέλητά τους. <br />
Υποβοηθώντας το τυφλό παιχνίδι των φατριών από το παρασκήνιο, <br />
χωρίς να προσβάλλης την περηφάνια τους, μπορεί να οδηγήσης τις <br />
ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολώτερα παρά με τις <br />
σοφώτερες διαταγές που θα εξέδιδες, αν ήσουνα ανθύπατος στην <br />
Ισπανία ή στην Ιλλυρία. Valde aveo scire quid agas. Data Nonis <br />
Juniis ex Tusculo. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-size: large;">δανεισμένο από κείμενο και ερευνα του <strong><u>ΚΩΣΤΑ ΚΑΒΒΑΘΑ</u></strong></span></span></div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-46221526654333536752012-04-21T05:33:00.001-07:002012-04-21T05:33:36.953-07:00ΙΜΕΡΑ ΠΟΛΕΜΟΥ-ΒΙΝΤΕΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το ερασιτεχνικό βίντεο που έφτιαξα μόνος μου για το βιβλίο μου "Ιμέρα Πολέμου" !<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/SjYhiiOkwvU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div align="center">
<br /></div>
<div align="center">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Το βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο μου πνευματικό παιδί! Μιλάει για τη μεγαλύτερη άγνωστη μάχη των Ελλήνων αλλά και για το μεγαλύτερο ίσως μυστικό του αρχαίου κόσμου: τη πιθανή συμμαχία Περσών-Καρχηδονίων , όπως ισχυρίζεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, με σκοπό των αφανισμό των Ελλήνων και της Δημοκρατίας τους!</div>
<div style="text-align: left;">
Μυθιστορηματική αφήγηση για τις περιπέτειες του Δημάρατου, ενός λοχαγού από την αρχαία Πάνορμο της Σικελίας (σημερινό Παλέρμο), που βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια κολοσσιαία σύγκρουση και προσπαθεί να σώσει τόσο την πατρίδα όσο και την ίδια του την οικογένεια! Πιστός στις γραφές των αρχαίων ιστορικών, έπλασα μια πιθανή ιστορία ενός πολεμιστή, πατριώτη, συζύγου και πατέρα! Ενός ανθρώπου που προσπαθεί μέσα στη φρίκη του πολέμου να παραμείνει άνθρωπος!</div>
<div style="text-align: left;">
Από τις εκδόσεις <em>Degiorgio</em></div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-6353342166754817152012-04-20T12:29:00.001-07:002012-04-20T12:29:56.277-07:00ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ένα καλό βίντεο για τη ζωή του Αυτοκράτορα της Νίκαιας που συνέβαλε τα μέγιστα στην ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους, ΙΩΑΝΝΗ ΔΟΥΚΑ ΒΑΤΑΤΖΗ!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/VYrHZmBQw3M?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div align="center">
</div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-66753395233982906702012-04-18T11:34:00.000-07:002012-04-18T11:34:46.615-07:00Ο ΚΥΡ- ΙΩΑΝΝΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center">
<u>ΟΙ ΕΚΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΙΜΙΣΚΗ</u></div>
<div align="center">
<u>ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ</u></div>
<div align="center">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeEydsNlyfgTFh01hAgjVackAN1yfnhs-22pBpyViAzjtOtQGcRlONgl1-vK5D8ZPD4SIUYc11rW3_vcm6JBtmB_9j7ZoEjf10GfdXRnL1Uk4wyHD2JKMOZiMElnWQ_vnh7WYRhcSTsU0h/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeEydsNlyfgTFh01hAgjVackAN1yfnhs-22pBpyViAzjtOtQGcRlONgl1-vK5D8ZPD4SIUYc11rW3_vcm6JBtmB_9j7ZoEjf10GfdXRnL1Uk4wyHD2JKMOZiMElnWQ_vnh7WYRhcSTsU0h/s320/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%821.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div align="center">
<strong>ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ</strong></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η Βασιλεία του Νικηφόρου Φωκά (963-969) σήμανε την απαρχή των επιθετικών πολέμων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά των μουσουλμάνων ηγετών για την ανακατάληψη των εδαφών που χάθηκαν από τη μάχη του Ιερομύακα (Yarmouk) το 636 μ.Χ. στα σημερινά σύνορα Ιορδανίας-Συρίας. Αυτή η μάχη αποτέλεσε την αρχή του τέλους της Ελληνορωμαϊκής διοίκησης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και ήταν αποτέλεσμα της ανικανότητας λόγω βαριάς αρρώστιας του Αυτοκράτορος Ηρακλείου να παραστεί στο πεδίο της μάχης.</div>
<div style="text-align: left;">
Ο Φωκάς ως ανώτατος διοικητής των ανατολικών στρατευμάτων ανακατέλαβε το 961 μ.Χ. με μια κολοσσιαία εκστρατεία τη Κρήτη από τους Σαρακηνούς και τα έτη 962-963 με μια αστραπιαία εισβολή κατέβαλε τις δυνάμεις των Αράβων στη Κιλικία και στη βόρεια Συρία. Μετά από πολιορκία άλωσε και συμπεριέλαβε μετά από πολλά χρόνια το Χαλέπι στα όρια της Αυτοκρατορίας. Σε αυτή τη πολιορκία εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα του ανηψιού του Φωκά και μετέπειτα Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή. Στις 15 Μαρτίου 963 ο Φωκάς αναγορεύεται Αυτοκράτορας έπειτα από τον ύποπτο αιφνίδιο θάνατο του Ρωμανού Β'. Επαναλαμβάνει τους αγώνες του κατά των Αράβων και εξεστράτευσε εκ νέου με 40 χιλιάδες άντρες όπου κατάτρεξε όλη τη Μεσοποταμία και Μέση Ανατολή και τελικά εκπόρθησε την Αντιόχεια, ένα μεγάλο έπαθλο αντάξιο της βασιλείας του! Ταυτόχρονα ο στρατηγός του Νικήτας ανακατέλαβε τη Κύπρο. Επάξια ο Φωκάς έλαβε τον τίτλο "Ο Χλωμός Θάνατος των Σαρακηνών, Pallida Mors Saracenorum"</div>
<div style="text-align: left;">
Η βασιλεία του Φωκά έληξε άδοξα το 969μ.Χ. με τον επίσης ξαφνικό και ύποπτο θάνατο του και την ανάδειξη του Ιωάννη Τσιμισκή στον Αυτοκρατορικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Η πρώτη και κατεπείγουσα εκστρατεία του Τσιμισκή ήταν στη χερσόνησο του Αίμου κατά των Ρως και του μονάρχη τους Σβϋατισλάβου στη περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Μετά τον θάνατο του Φωκά και την εκστρατεία των Ρως, οι Άραβες αναθάρρησαν με πρωτοστάτη τον Δζαφάρ Ιβν Φαλλάχ της Αιγύπτου, και με πανστρατιά εξεστράτευσαν από τη Δαμασκό (στη πλειοψηφία Άραβες από την Αίγυπτο υπό τον στρατηγό Φουτούχ) και πολιόρκησαν την Αντιόχεια επί πέντε μήνες αλλά οι εσωτερικές έριδες εντός του μουσουλμανικού κόσμου ανάγκασαν τον Φαλλάχ να ανακαλέσει τον στρατό του και έτσι "σώθηκε" η υπερπολύτιμη κτήση του Βυζαντίου στη βόρεια Συρία. </div>
<div style="text-align: left;">
Ο Τσιμισκής θορυβημένος από την εκστρατεία αυτή, μη μπορώντας όμως να ασχοληθεί ο ίδιος με τη Συρία λόγω του Ρωσικού κινδύνου από Βορρά, απέστειλε τον το γνωστό στρατηγό το θέματος της Μεσοποταμίας Νικόλαο να συνδράμει τις πόλεις που βρίσκοταν σε κίνδυνο. Οι Ελληνικές στρατιές διέτρεξαν όλη τη νότια Αρμενία, τη Μ.Ανατολή και τη Μεσοποταμία μέχρι τα όρια της Βαγδάτης, βυθίζοντας στο χάος το χαλιφάτος των Αββασιδών. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Άραβα χρονικογράφου Αβελφουδά: "Πάσα η παράλιος Συρία και αι χώραι του Ευφράτου ήσαν εκτεθειμέναι ανυπεράσπιστοι εις τα επιδρομάς των Ελλήνων, ουδενός πλέον υπάρχοντος προς απόκρουσιν αυτών, ουδενός πλέον προστατεύοντος την χώραν, ή ις ήτο γυμνής υπερασπιστών!".</div>
<div style="text-align: left;">
Το 973 μ.Χ. μια νέα εκστρατεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά των μουσουλμάνων έλαβε χώρα υπό τον Αρμένιο στρατηγό Μλεχ. Ο νέος αυτός στρατός εισέβαλλε στη Μεσοποταμία με σφοδρότητα καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του. Οι πόλεις Νίσιβης, Μαγιαφαρίκη, Έδεσσα, Μαλάτεια ερήμωσαν και ο ο βυζαντινός στρατός πολιορκούσε την Αμίδη. Τότε συνασπίστηκαν όλοι οι Άραβες της περιοχής εναντίων του Μλεχ και τον κατενίκησαν μετά από μία "σκοτεινή" μάχη κάτω από τα τείχη της πόλης. Οι άραβες χρονικογράφοι γράφουν για μια θεομηνία που έπληξε το στρατόπεδο των Βυζαντινών, πηγές που ενώ γενικά θεωρούνται αξιόπιστες, το όλο γεγονός ξενίζει τον αναγνώστη. Ο στρατός του Μλεχ αφανίστηκε, ενώ ο ίδιος ο στρατηγός με αρκετούς ανώτατους αξιωματικούς αιχμαλωτίστηκαν. Ο εμίρης της Αμίδης Αβού Ταγλίπ, αισθανόμενος τον κίνδυνο των αντιποίνων του Τσιμισκή προσπάθησε να μεσολαβήσει υπέρ του Μλεχ αλλά δεν κατάφερε να τον σώσει. Οι βυζαντινοί αξιωματικοί μεταφέρθηκαν στη Βαγδάτη όπου εκτελέστηκαν όλοι. Η ατυχής αυτή εκστρατεία καθώς και η σπαρακτική επιστολή του ίδιου το Μλεχ ήταν η αφορμή των δύο επικών εκστρατιών του Ιωάννη Τσιμισκή στη Μεσοποταμία, τη Συρία και τη Παλαιστίνη.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<strong>Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ</strong></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μετά την υποταγή και απόσυρση των Ρώσων από τη χερσόνησο του Αίμου, ο Αυτοκράτορας Τσιμισκής ξεκίνησε ακούραστος τις προετοιμασίες για την εκστρατεία στην Ασία. Επικεφαλής του στρατού ξεκίνησε την άνοιξη του 974 μ.Χ. με προορισμό την Αρμενία, το μαλακό υπογάστριο όλων των πολέμων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για τον έλεγχο της Μεσοποταμίας και της Μ.Ανατολής είτε με τους Πέρσες, είτε με τους Άραβες. Η κατάσταση στην Αρμενία ήταν ιδιαίτερα ρευστή και ο Αρμένιος Αυτοκράτορας ήθελε να εξασφαλίσει τα νώτα του από τους ομοεθνείς του βασιλείς της Καυκάσιας χώρας. Το μέγεθος του στρατού αλλά και η φήμη του ως πολεμιστή και άξιου στρατηγού του εξασφάλισαν τη συμμαχία με τον βασιλιά Ασώδ της Αρμενίας. Μετά την υπογραφή της συνθήκης, ο Τσιμισκής εισέβαλε στη Μεσοποταμία αρκετά ανατολικότερα από τις συνήθεις διαδρομές εισβολής εκατέρωθεν με προφανή σκοπό να εκμηδενίσει τη δύναμη του Χαλιφάτου της Βαγδάτης, που μαζί με τους Φατιμίδες της Αιγύπτου αποτελούσαν τις δύο μεγάλες δυνάμεις του μουσουλμανικού κόσμου. Ο Αρμένιος ιστορικός του 12ου αιώνα Ματθαίος ο Εδέσσης έγραψε για τη σφοδρότητα της εισβολής :" Ο Τσιμισκής, ο και Κυρ Ιωάννης καλούμενος, επιχείρησε πόλεμον κατά των μουσουλμάνων και διεκρίθη δια περηφανών νικών, πανταχού κατά την διάβασιν αυτού τον θάνατον και τον όλεθρον κατασπείρων, άρδην δε και τριακοσίας πόλεις και φρούρια καταστρέψας αφίκετο μέχρι των συνόρων της Βαγδάτης". </div>
<div style="text-align: left;">
Πράγματι μετά τη πτώση της Αμίδης, η Βαγδάτη συγκλονιζόμενη από τις εσωτερικές έριδες δεν ηδύνατο να αντιπαρατεθεί του αυτοκρατορικού στρατού. Μια απλή προέλαση στη κοιλάδα του Τίγρη ποταμού θα ήταν ικανή να προκαλέσει τη φυγή των αρχόντων της Βαγδάτης και την κατάληψη της πόλης. Τούτο όμως δε κατέστει δυνατόν καθώς ο Τσιμισκής ανέκοψε τη πορεία του στρατού και οπισθοχώρησε, γεγονός που προκαλεί ακόμη και σήμερα τον προβληματισμό σε όλους τους ιστορικούς. Ο Λέων ο διάκονος, ο μοναδικός Βυζαντινός ιστορικός που διηγείται την εκστρατεία αυτή ισχυρίζεται πως η έλλειψη τροφών καθώς και η ξηρασία ανάγκασαν τον Αυτοκράτορα να σταματήσει τη προέλαση του νοτιότερα. Ο "Κυρ Ιωάννης" επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη τροπαιούχος. Τα λάφυρα του ήταν πάνω από 300 μυριάδες χρυσά και αργυρά νομίσματα, πλήθος αιχμάλωτοι, πανάκριβα υφάσματα και όπλα. Ο Τσιμισκής επέστρεψε από τη πρώτη του εκστρατεία αφήνοντας τη Μεσοποταμία κυριολεκτικά σε χάος! </div>
<div style="text-align: left;">
Οι Τούρκοι στρατηγοί υποστηριζόμενοι από τους σουνίτες συνεχώς στασίαζαν ενώ το ίδιο συνέβαινε και με τους σιίτες που λάμβαναν στήριξη από τους Πέρσες. Οι Φατιμίδες της Αιγύπτου κατείχαν όλη τη νότια Συρία. Ο εμφύλιος σουνιτών-σιϊτών έληξε με νίκη των δεύτερων ύστερα από υποστήριξη της Περσίας και θάνατο του Τουρκομάνου στρατηγού Σουβεκτεγκίν.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div align="center" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<strong>Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ</strong></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHmbkXJ9HtqtdH3rnxrFGYB5meLNjmJLFbZFkfzYomDYZ4wq-R9lCjKdvxSz18-sUMPJS-wF6guhFOybPeZqXaZNgpmGoDM269iLu1ajQs7WdPnFhutmyKPwG_qwbfBM9kSoI_FIXmVTsV/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%824%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHmbkXJ9HtqtdH3rnxrFGYB5meLNjmJLFbZFkfzYomDYZ4wq-R9lCjKdvxSz18-sUMPJS-wF6guhFOybPeZqXaZNgpmGoDM269iLu1ajQs7WdPnFhutmyKPwG_qwbfBM9kSoI_FIXmVTsV/s320/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%824%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Την άνοιξη του 975 μ.Χ ο Ιωάννης Τσιμισκής είναι και πάλι επικεφαλής του στρατού για μια νέα εισβολή στη Μέση Ανατολή. Την ηγεσία στη Βαγδάτη την έχει καταλάβει ο ηγέτης των Φαρς (Περσών) Αδχούδ Εδδουαλέχ μετά από πολλές περιπέτειες και εσωτερικές έριδες κυρίως με τους σουνίτες Τούρκους. Το χαλιφάτο δεν ήταν σε θέση ούτε να απειλήσει αλλά ούτε και να προσφέρει πολλά κέρδη στον Αυτοκράτορα που επικεντρώθηκε σε αυτή την εκστρατεία στη Συρία και τη Παλαιστίνη. Η κατάσταση εκεί ήταν διαφορετική. Ένας επίφοβος εχθρός είχε αναδειχθεί, ο ηγέτης των Φατιμίδων της Αιγύπτου Μουΐζ ο λεγόμενος Κατακτητής. Είχε οργανωμένο στρατό και πληθώρα πόρων ώστε να πολεμήσει τους Έλληνες που επιζητούσαν ρεβάνς από την εποχή της ήττας στον ποταμό Ιερομύακα. Ο Μουΐζ μετά την επικράτηση του στη χώρα του Νείλου, βλέποντας τη χαώδη κατάσταση στη Βαγδάτη απέστειλε τις στρατιές του να καταλάβουν τη Παλαιστίνη και τη νότια Συρία. Ο αρχιστράτηγος των Φατιμιδών στη Συρία Μαχμούτ Ιμπραχημ εισήλθε στη Δαμασκό μετατρέποντας την βάση των επιχειρήσεων του. </div>
<div style="text-align: left;">
Προφανής σκοπός του "Κυρ Ιωάννη" ήταν η κατάληψη της Ιερουσαλήμ αλλά και η προέλαση μέχρι την Αίγυπτο ώστε να εξουδετερώσει τη δύναμη των Φατιμίδων και να εξασφαλίσει οριστικά και τα νότια σύνορα του. Οι Αββασίδες της Βαγδάτης δεν αποτελούσαν πλέον απειλή...Για την εκστρατεία δεν είχαμε ιστορικές αναφορές μέχρι τη μετάφραση μια επιστολής του ίδιου του Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή προς τον αρμένιο βασιλιά Ασώδ η οποία βρέθηκε το 1821 και μεταφράστηκε απο τον Φ.Μαρτέν και δέχτηκε και δεύτερη μετάφραση το 1852 από τον Δωρυλιέ και έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Θα μεταφέρω την επιστολή αυτούσια από τη μετάφραση καθώς δε μπορώ να εξιστορήσω τα γεγονότα καλύτερα από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα!:</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><em>ΤΣΙΜΙΣΚΗΣ-ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ SCHLUMBERGER<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΣΕΛΙΔΕΣ 316-324</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;">
<em><o:p><span style="font-size: x-small;"> </span></o:p><span style="font-size: x-small;">Ό βασιλεύς διηυθύνθη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τότε προς 'Ιερουσαλήμ καί έγραψε προς τον Άσώδ έπιστολήν περιέχουσαν
τάδε : </span></em></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>« Ασώδ, Σαχηνσάχ, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πνευματικόν Ήμών τέκνον, άκουσον και γνώθι τά
θαυμάσια, άπερ έποίησεν υπέρ 'Ημών ο Θεός, καί τάς θαυμαστάς Ημών νίκας,
αίτινες άποδεικνύουσιν ότι άνεξερεΰνητον το βάθος της θείας άγαθότητος. Τά
περιφανή εΰμενείας τεκμήρια, άπερ διά μέοου της Βασιλείας 'Ημών εις την
κληρονομίαν Ήμών και κατά το έτος τοϋτο έχορήγησεν, επιθυμοΰμεν να γνωστοποιήσωμεν
εις την Ένδοξότητά Σου, ώ Άσώδ, υιέ Ημών, και νά σοί άναγγείλωμεν ταύτα, οπως,
ώς Χριστιανός καί πιστός της Ημετέρας Βασιλείας φίλος, χαίρων άνυμνής την άφατον
μεγαλωσύνην τού Κυρίου ημών Ίησού Χριστού και γνώς ότι μεθ' ημών, των Χριστιανών,
αεί ό θεός, ο ευδόκησας δπως ή Ημετέρα Βασιλεία καθυποτάξη πασαν τήν Άνατολήν
των Περσών. Έμαθες πώς εκυριεύσαμεν την Νίσιβιν, πόλιν των Μουσουλμάνων, και τά
ίερά λείψανα τοΰ αγίου πατριάρχου Ιακώβου <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έλάβομεν και πώς ήναγκάσαμεν αυτούς ν'
άποτίσωσι τον φόρον, όν Ήμϊν ώφειλον, πολλούς αυτών αιχμαλωτίσαντες.</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>Ή εκστρατεία Ημών σκοπόν είχε καΐ
την τιμωρίαν της ΰπερηφανίας και τού θράσους τοΰ Έμιρ άλ Μουμενίν, ηγεμόνος των
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>'Αφρικανών, των καλουμένων Μαγέρ Άράπ, όστις
μετά μεγάλων δυνάμεων καθ' Ημών έχώρησε και έξέθηκε μεν το πρώτον εις κίνδυνον
τον στρατόν Ημών, αλλ' έπειτα τη άπροσμαχήτω δυνάμει και τη βοήθεια τού Θεού
ένικήσαμεν αυτούς εις έπονείδιστον τραπέντας φυγήν, ώς και οί άλλοι Ημών
εχθροί. Τότε το έσωτερικόν της χώρας αυτών καταλαβόντες έν στόματι μαχαίρας
τους λάους πλείστων επαρχιών διεπεράσαμεν μετά δέ τούτο ταχέως άναζεύξαντες έν
τοις χειμερινούς ημών κατελύσαντες σκηνώμασι.</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>Κατά δε τάς αρχάς Απριλίου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παρασκευάσαντες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άπαν το ίππικον Ημών, έξεστρατεύσαμεν και
εισήλθομεν εις την Φοινίκη καϊ τήν Παλαιστίνην, καταδιώκοντες τους εις την
χώραν του Σάμ έπιρρεύσαντας θεηλάτους<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>'Αφρικανούς.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έξήλθομεν της
'Αντιοχείας μεθ' άπαντος του στρατού 'Ημών και ευθύ προχωρούντες διήλθομεν την
άλλοτε άνήκουσαν Ήμΐν χώραν, ην και αύθις υπο το κράτος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>'Ημών ύπετάξαμεν, μεγάλους έπιβαλόντες
φόρους και πολλούς συλλαβόντες αϊχμαλώτους. Άφικομένους δ' εις την πόλιν της
Έμέσης οί κάτοικοι της χώρας, οίτινες υποτελείς Ήμϊν έτυγχανον, προσελθέντες ύπεδέξαντο
Ήμας μετά τιμών. Εκείθεν ήλθομεν εις Βαλβέκ, τήν και Ήλιούπολιν καλουμένην, πόλιν
ενδοξον, μεγαλοπρεπή, αφθόνησαν τροφίμων,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>εύρεΐαν και ευδαίμονα· τους κατοίκους αύτης μετ’ εχθρικών έξελθόντας
διαθέσεων τα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ημετέρα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στρατεύματα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>εις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φυγήν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έτρεψαν<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έν στόματι μαχαίρας
διεπέρασαν. Μετά τινας ημέρας πολιορκήσαντε; αυτήν, πλείστους ηχμαλωτισαμεν
νεανίσκους και νεάνιδας, οί δε Ημέτεροι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μεγάλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ποσά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χρυσού<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και αργύρου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ελαβον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και άμέτρητον υποζυγίων πλήθος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκείθεν έξακολουθήσαντες τήν Ήμετέραν πορείαν
διηυθύνθημεν εις τήν μεγάλην πόλιν Δαμασκόν προς έκπολιόρκησιν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αύτης·<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>άλλ' ο διοικητής αύτης,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>συνετώτατος γέρων, άπέστειλεν εις την Ήμετέραν Βασιλείαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρέσβεις πλούσια κομίζοντας δώρα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και εντεταλμένους νά καθικετεύσωσιν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήμας όπως μη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>εις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δουλείαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περιστήσωμεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μηδ'<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>απαγάγωμεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτούς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εις αιχμαλωσίαν, ώς τους κατοίκους της
Βαλβέκ, μήτε καταστρέψωμεν τήν χώραν, ώς παρ' εκείνοις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έπράξαμεν. Και έλθόντες προσήνεγκον ήμϊν
εξαίσια δώρα, πλήθος βαρύτιμων ίππων και λαμπρών ήμιόνων μετά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πολυτελών φαλάρων χρυσώ και άργύρω κεκοσμημένων.
Αι τών 'Αράβων συντάξεις, αίτινες συνεποσοΰντο εις 40,000 ταχεγάν ,
διενεμήθησαν υφ' 'Ημών εις τους στρατιώτας. Οί κάτοικοι έπέδωκαν Ήμϊν και έγγραφον,
δι' οδ ύπισχνοΰντο οτι θά μένωσιν ύπο τήν Ήμετέραν κυριαρχίαν άπο γενεάς εις
γενεάν εις τους αιώνας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Διωρίσαμεν εις
τήν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διοίκησιν της Δαμασκού<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έξοχον έκ Βαγδάτης άνδρα, Τούρκ καλούμενον,
όστις ύπο πεντακοσίων συνοδευόμενος ιππέων ήλθεν εις προσκύνησιν Ημών καϊ
ήσπάσθη τήν Χριστιανικήν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πίστιν,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχε δέ<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρότερον ήδη αναγνωρίσει το Ήμέτερον
κράτος. Ύπεχρεώθησαν δε ενόρκως και νά τελώσιν Ήμΐν διηνεκή φόρον και
άνεκραύγασαν: «Δόξα τη Βασιλεία Ημών» ! 'Επί δε τούτοις και νά καταπολεμώσι
τους ημετέρους εχθρούς. 'Επί τοϊς δροις τούτοις συνηνέσαμεν ν' άφήσωμεν αυτούς
ήσυχους. Εκείθεν διηυθύνθημεν προς την Τιβεριάδα λίμνην, ένθα Ό Κύριος Ημών
Ίησούς Χριστός το μετά πέντε άρτων και δύο ιχθύων έτέλεσε θαϋμα, και σκοπόν μεν
είχομεν νά πολιορκήσωμεν την πόλιν ταύτην, άλλ' οί κάτοικοι ήλθον την ύποταγήν αυτών
δηλούντες και κομίζοντες, ώς οί της Δαμασκού, πολλά δώρα καί ποσόν 30,000
ταχεγάν, μη υπολογιζόμενων των άλλων αντικειμένων, καί έζήτησαν νά διορίσωμεν
έπ' αυτών Ημέτε-ρον διοικητήν καί έδωκαν Ήμϊν έγγραφον, δι' ου ύπεχρεούντο νά
μένωσι πιστοί καί νά τελώσιν Ήμϊν φόρον εις τους αιώνας. Τότε άφήκαμεν αυτούς
ελευθέρους τού ζυγού της δουλείας καί άπέσχομεν του νά καταστρέψωμεν την πόλιν
αυτών καί την περίχωρον, άπηλλάξαμεν δ' αυτούς της λεηλασίας, διότι αΰτη ήν
πατρίς των αγίων αποστόλων. Ταύτα έπράξαμεν καί εν Ναζαρέτ, ένθα δ αρχάγγελος
εύηγγελίσατο την Υπεραγίαν θεοτόκον καί 'Αειπάρθενον Μαρίαν.</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>Προχωρήσαντες προς το δρος Θαβώρ,
άνήλθομεν ένθα μετεμορφώθη Χρίστος ό Θεός ημών. Ένώ δ’ έσταθμευομεν εκεί αφίκοντο
προς Ήμας έκ Ράμλης καί έξ 'Ιερουσαλήμ άνδρες ίκετεύοντες την βασιλείαν 'Ημών
καί το έλεος Ημών έξαιτούμενοι. Έζήτησαν δε παρ' Ημών διοικητήν, έδήλωσαν
ύποτέλειαν καί εστερξαν ν'άποδεχθώσι την Ήμετέραν κυριαρχίαν, έχορηγήσαμεν δ’
αύτοΐς δτι έπεθύμουν. Πόθος Ημών ήτο ν' άπελευθερώσωμεν τον Αγιον Τάφον του Χριστού
άπο του ονείδους τών Μουσουλμάνων. Έγκατεστήσαμεν στρατιωτικούς αρχηγούς εις
πάντα τά θέματα τά ύποταγέντα υφ'Ήμών καί γενόμενα Ήμϊν υποτελή, εις Βηθσάν,
την καί Δεκάπολιν λεγομένην,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γενησαρέτ<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>καί εις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακραν, τήν καί
Πτολεμαίδα. Οί κάτοικοι ύπεχρεώθησαν εγγράφως νά τελώσιν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ημΐν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ετησίως φόοον εις το διηνεκές και νά διατελώσιν
υπό <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τό <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κράτος Ημών.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Έντεύθεν προήλθομεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προς τήν
Καισάρειαν, πόλιν κειμένην επί τών ακτών τού Ώκεανείου Πελάγους ήν
έπορθήσαμεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καί αν οί κατάρατοι
'Αφρικανοί,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οίτινες εγκατέστησαν έκεΐ
την έδραν αυτών, δεν κατέφευγαν εις τά φρούρια της παραλίας, θά έχωρούμεν, τη
βοηθεία τού θεού, εις τήν Άγίαν Πόλιν Ιερουσαλήμ καί θά προσηυχόμεθα επί
τών<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σεπτών εκείνων τόπων. Τών έν τοις
παραλίοις λαών τραπέντων εις φυγήν, καθυπετάξαμεν το άνω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέρος της χώρας καί φρούραρχον έκεΐ έγκατεστήσαμεν,
προσειλκόμεθα τους κατοίκους,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους
δ'άνθισταμένους ήναγκάζομεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>νά
παραδοθώσι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΙΙαρηκολουθήσαμεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τήν<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>διά της παραλίας οδόν, ήτις άγει ευθύ εϊς Βηρυτόν, διάσημον και περιώνυμον
πόλιν, προστατευομένην ύπόο έρυμνών τειχών, φέρουσαν δε νύν το όνομα Μπερούτ,
έκυριεύσαμεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δ' αυτήν μετά σφοδορότατον
αγώνα. ηχμαλωτίσαμεν χιλίους αφρικανούς, έν οΐς τον στρατηγόν τού Έμίρ άλ
Μουμενίν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νουσεϊρύ καί άλλους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανωτάτους αξιωματικούς,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διεπιστεύθημεν δε τήν πόλιν ταύτην εις άρχηγόν
της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ημετέρας εκλογής. Είτα άπεφασίσαμεν
νά επελάσωμεν κατά της Σιδώνο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άλλ' οί
κάτοικοι, άμα τούτο μαθόντες, απέστειλαν προς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ήμας τους πρεσβυτέρους αυτών, οίτινες<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>έλθόντες καθικέτευον τήν Βασιλείαν Ημών ζητούντες ν' άποβώσιν υποτελείς
καί ταπεινότατοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ημών δούλοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εις τους αιώνας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επί δε ταΐς διαβεβαιώσεσι ταύταις
συνηνέσαμεν νά είσακούσωμεν τήν παράκλησιν αυτών καί νά έκτελέσωμεν τήν
έπιθυμίαν αυτών, άπητήσαμεν δέ παρ' αυτών φόρον<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>καί έπεβάλομεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αύτοΐς αρχηγούς
της εκλογής Ημών.</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>Την πορείαν Ημών έπαναλαβόντες
έχωρήσαμεν προς τήν Βύβλον, άρχαΐον και όχυρώτατον φρούριον, δπερ εζ εφόδου
έκυριεΎσαμεν ύπαγαγόντες εις δουλείαν την φρουράν αυτού. Προηλάσαμεν ούτως επί
πάσας τάς έν τη παραλία πόλεις, λεηλατούντες αύτάς και εις αίχμαλωσίαν τους
κατοίκους άπάγοντες. Ήναγκάσθημεν να διέλθωμεν στενωτάτας οδούς, δι' ων
ουδέποτε είχε διέλθει το ίππικόν, όδοΰς φρικαλέας και λίαν δύσβατους. Απηντήσαμεν
πολυάνθρωπους και εύδαίμονας πόλεις και φρούρια υπό έρυμνών τειχών και αραβικών
φρουρών προστατευόμενα, πάντα δε ταύτα έκπολιορκήσαντες άρδην κατεστρέψαμεν και
τους κατοίκους αυτών εις αίχμαλωσίαν άπηγάγομεν. Πριν ή καταφθάσωμεν προ της
Τριπόλεως άπεστείλαμεν το ίππικόν των θαματοί (θεμάτων) και των Δασχαμαδζί (;)
εις τήν πάροδον Καρερές , διότι εμάθομεν δτι οί θεόλεστοι 'Αφρικανοί είχον
καταλάβει θέσιν έν τη στενοπορεία ταύτη. συνεστήσαμεν εις τα στρατεύματα Ημών
να ένεδρεύσωσι και παρεσκευάσαμεν αύτοΐς θανατηφόρον παγίδα. Αί διαταγαί Ημών
έξετελέσθησαν. Δισχίλιοι των <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>'Αφρικανών
τούτων άποκαλυφθέντες ώρμησαν κατά των ημετέρων, οίτινες πολλούς αυτών
άπέκτειναν και πλείστους ήχμαλώτισαν, οΰς προσήγαγον ενώπιον της Βασιλείας
'Ημών. Έξεδηώσαμεν πασαν την έπαρχίαν Τριπόλεως, ριζηδόν τους άμ.πελώνας,
ελαιώνας και κήπους καταστρέψαντες, και πανταχού τον δλεθρον και την έρήμωσιν έσπείραμεν.
Οί έκεϊ φρουρούντες 'Αφρικανοί ετόλμησαν νά προελάσωσι καθ' ημών, άλλ’ άμα έφορμήσαντας
έξωλοθρεύσαμεν αυτούς μέχρις ενός. Έκυριεύσαμεν την μεγάλην πόλιν Δζουέλ ,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την και Γαβαών καλουμένην,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τάς Βαλαναίας, την Σεχούν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και την περίφημον Βουρζώ, και μέχρι Ράμλης
και Καισαρείας οΰτε ξηρά έμεινεν ούτε θάλασσα μή καθυζοταγείσα ΰφ' Ημών τη δυνάμει
του Ανάρχου θεού.</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>Αί κατακτήσεις Ημών έξετάθησαν
μέχρι της μεγάλης Βαβυλώνος , και ύπηγορεύσαμεν νόμους εις τους κατοίκους και
αιχμαλώτους αύτους κατεστήσαμεν. διότι επί πεντάμηνον μετά πολλών δυνάμεων την
χωράν διεδράμομεν, καταστρέφοντες τάς πόλεις και έρημούντες τους αγρούς, τού
Έμϊρ Άλ Μουμενίν μη τολμήσαντος νά έξέλθη εναντίον ημών, μήτε ν'άποστείλη ίππικον
προς βοήθειαν τών στρατευμάτων αύτού. άνευ δε τού ύπερβολικού καύσωνος και τών
ανύδρων εις τα περί την πόλιν ταύ-την οδών, ως ή Ένδοξότης σου γινώσκει, ή
Βασιλεία <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ημών θά κατέφθανεν εις αυτήν,
διότι κατεδιώξαμεν τον ηγεμόνα τοΰτον μέχρις Αιγύπτου και κατετροπώσαμεν
αυτόν, χάρι.τι τού Υψίστου, παρ' ού το στέμμα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ημών έχομεν.</em></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em><span style="font-size: x-small;"><em>Και νύν πασά ή Φοινίκη, ή
Παλαιστίνη και ή Συρία, άπηλλαγμέναι της τυραννίας τών Μουσουλμάνων,
ύπακούουσιν ε!ς τους Ρωμαίους. άλλα και το μέγα όρός του Λιβάνου ανεγνώρισε
τους 'Ημετέρους νόμους, πάντες δ' οί κατοικούντες έν αυτώ Αραβες παμπληθείαιχμάλωτοι
εις χείρας ημών έπεσαν, και δενείμαμεν αυτούς είς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ημετέρους ιππείς.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έκυβερνήσαμεν την Άσσυρίαν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μετά πραότητος, φλανθρωπίας και επιεικείας.άπεσύραμεν
δ' έκ ταύτης περί τους είκοσακισχιλίους, οΰς έγκατεστήσαμεν έν Γαβαών. Γνώθι
δτι δ θεός έχορήγησε τοις Χριστιανοίς νίκας ας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ούδείς ούδέποτε ήρατο. Εΰρομεν έν Γαβαών τά
άγια σανδάλια τού Χριστού, άπερ έφόρει δτε έπεφάνη έπί γης, και την Ίεράν
Εΐκόνα, ήτις έν τη ακολουθία των καιρών έκεντήθη ύπο των Ιουδαίων, και ευθέως
άπέρρευσεν εξ αυτής αίμα και ΰδωρ. άλλά δεν εύρομεν έν αύτη τον τύπον της λόγχης.
Εΰρομεν επίσης έν τη πόλει ταύτη και την πολύτιμον κόμην τού αγίου ενδόξου
Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Τά άγια δε ταύτα παραλαβόντες λείψανα
άπεκομίσαμεν προς φύλαξιν έν τη Θεοφυλάκτω Ημών πόλει. Κατά δε μήνα Σεπτέμβριον
ώδηγήσαμεν εις Άντιόχειαν τον τη παντοδυνάμω τού Υψίστου προστασία περισωθέντα
στρατόν Ημών. Άνεκοινώσαμεν τά γεγονότα ταύτα εις τήν Ένδοξότητά Σου, όπως
άναγινώσκων την άφήγησιν ταύτην θαυμάζης και δοξολογής την άμετρον του Θεού
αγαθότητα και γνώς ποία και πόσα έπετελέσθησαν ανδραγαθήματα έπ' εσχάτων τών
ήμερων τούτων. Το κράτος τού Τιμίου και Ζωωποιού Σταυρού πανταχοθεν και μέχρι
περάτων της γης έξετάθη· πανταχού τών χωρών τούτων το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όνομα τού Θεού υμνείται και δοξάζεται, πανταχού
μετά δόξης και μεγαλωσύνης το κράτος Μου δεσπόζει. Διό και το στόμα 'Ημών ού
παύεται άναπέμπον αΐνον τω θεώ, τώ χορηγήσαντι Ημϊν τους λαμπρούς τούτους
θριάμβους. Εύλογητός εις τους αιώνας ό Κύριος, ό Θεός τού Ισραήλ».</em></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnZqlOpJKzglhWfd4DfGMZ21bhfDZRZaNanErmZzc_vGhnOeIGgbTGUtYy0WEfnONUZ4spArycGly4qN_gyUMyeTKdPKJQ4hTvB15R2o4NkMxBo8EwQ708MgSKbz2khLAOfgS2ZsRGjrF9/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnZqlOpJKzglhWfd4DfGMZ21bhfDZRZaNanErmZzc_vGhnOeIGgbTGUtYy0WEfnONUZ4spArycGly4qN_gyUMyeTKdPKJQ4hTvB15R2o4NkMxBo8EwQ708MgSKbz2khLAOfgS2ZsRGjrF9/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%822.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<em>
</em></div>
<em></em><em> </em>Η ορμή του Βυζαντινού στρατού με τον Αυτοκράτορα επικεφαλή ήταν ακαταμάχητη. Δαμασκός, Σιδώνα, Ιερουσαλήμ, όλες έπεσαν σχεδόν αμαχητί. Μονάχα η απόρθητη θεωρητικά Τρίπολη αντέταξε σθεναρή άμυνα αλλά και αυτή υπέκυψε αν και δεν υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά στην άλωση της. Ολόκληρη η σημερινή Συρία, ο Λίβανος, η Ιορδανία, το Ισραήλ, η Παλαιστίνη αλλά και μέρος του Ιράκ ήταν πλέον στη κυριαρχία του Ιωάννη Τσιμισκή που επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη θριαμβευτής αφήνοντας τον μουσουλμανικό κόσμο σε απόγνωση για το τί θα συμβεί στην επόμενη εκστρατεία του Αυτοκράτορα!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<strong>ΕΠΙΛΟΓΟΣ</strong></div>
<br />
Η τρίτη εκστρατεία του Ιωάννη Τσιμισκή όμως στην Ασία δεν έγινε ποτέ καθώς ο Αυτοκράτορας δολοφονήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 976μ.Χ. γεγονός που πρέπει να προξένησε μεγάλη ανακούφιση στους ηγέτες τόσο των Φατιμιδών, όσο και στους Χαλίφηδες της Βαγδάτης και τους ηγέτες των Φαρς. Με τον θάνατο του χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελληνοκεντρική αυτοκρατορία να θέσει τα θεμέλια μιας reconquista στην Ανατολή που θα είχε άμεσο αντίκτυπο στη μετέπειτα Ιστορία της Ανατολικής Μεσογείου. Ο Ελληνισμός, τα γράμματα και ο Χριστιανισμός θα είχαν ακόμη μία αναλαμπή στη πολύπαθη Μ.Ανατολή χωρίς να είναι βέβαιο πως οι Άραβες θα μπορούσαν να επανέλθουν ως επικρατούσα δύναμη στη περιοχή.<br />
Εκτός όμως από τα πιθανά εναλλακτικά σενάρια ιστορικής εξέλιξης, με τη μελέτη των εκστρατιών αυτών βγαίνουν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τη σημερινή κατάσταση στη Μ.Ανατολή που αν τα είχαν μελετήσει οι ηγέτες του σημερινού κόσμου θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει το γεωστρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει. Και αναφέρομαι πρωτίστως στην έλλειψη εκείνη την εποχή σταθερής και δυναμικής διοίκησης εκ μέρους της Βαγδάτης που έδωσε την ευκαιρία τόσο στους Σιίτες Πέρσες να επικρατήσουν στη Μεσοποταμία, στους Τούρκους να προσπαθούν να ελέγξουν τις εξελίξεις στη βόρεια Μεσοποταμία, καθώς και στους σουνίτες Αιγύπτιους να ελέγξουν τη Παλαιστίνη αλλά και τη νότια Συρία. Είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σημερινός δυτικός συνασπισμός με την απώλεια ισχυρής κεντρικής εξουσίας στη Βαγδάτη μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν.<br />
Δυστυχώς για τους δυτικούς δεν διαθέτουν ένα χαρισματικό ηγέτη όπως τον Κυρ-Ιωάννη Τσιμισκή!<br />
<br />
<br />
ΥΓ: Η επιστολή του Τσιμισκή είναι από το αρχείο του κ. Γιώργου Μαυράκη<br />
<div style="text-align: center;">
<em></em></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG6PQ8voNr6aViacwQ9szas9mAvZMCO5YWeerrSVuYlqNlOvtciWe9blXWWvsGPqI1ZGjUGD_Po_FNgVzhU6JPKRDu2Jf9vSzAuPhFubsdTuB6T-ssS6R0waDEpOaHTs8XOb7wfO62wc4e/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG6PQ8voNr6aViacwQ9szas9mAvZMCO5YWeerrSVuYlqNlOvtciWe9blXWWvsGPqI1ZGjUGD_Po_FNgVzhU6JPKRDu2Jf9vSzAuPhFubsdTuB6T-ssS6R0waDEpOaHTs8XOb7wfO62wc4e/s1600/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%823.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<em></em></div>
<div style="text-align: center;">
<strong><u></u></strong></div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-25897474591396995582012-04-11T13:34:00.000-07:002012-04-11T13:34:21.329-07:00ΘΛΙΒΕΡΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<u><strong>ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ</strong></u></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxyUmTeZL2ZtPeYhYe__4orb8gOn1ydVE2vpgBGWANIMm3_7si7HbGxx1qspNpya68iYTxSqywPL__LNpZnB5u6UQo0XpKHNiPpgg2lSiYdmkM2nxpyx4Nkl4_CmbxersKX_ihK9JDeI9/s1600/%CF%80.%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B11.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxyUmTeZL2ZtPeYhYe__4orb8gOn1ydVE2vpgBGWANIMm3_7si7HbGxx1qspNpya68iYTxSqywPL__LNpZnB5u6UQo0XpKHNiPpgg2lSiYdmkM2nxpyx4Nkl4_CmbxersKX_ihK9JDeI9/s1600/%CF%80.%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B11.png" /></a></div>
<br /></div>
<div align="left" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η μεγάλη Ελληνίδα και συγγραφέας, <b>Πηνελόπη Δέλτα</b> γεννήθηκε το1874 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι ήταν το τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Είχε δυο μεγαλύτερα αδέλφια, την Αλεξάνδρα και τον Αντώνη, τον γνωστό "Τρελαντώνη" του ομώνυμου βιβλίου της. Μετά τη γέννηση της Πηνελόπης ακολούθησαν άλλα τρία παιδιά, ο Κωνσταντίνος (που πέθανε σε ηλικία 2 χρόνων), ο Αλέξανδρος και η Αργίνη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;">Στα 17 της χρόνια, η Πηνελόπη Μπενάκη κάνει την είσοδό της στην κοσμική ζωή της Αλεξάνδρειας. Πίσω από την επιφανειακά ανέμελη αυτή ζωή υπάρχει πάντα η σκέψη των γονιών της για τον γάμο. Γάμος, όμως, που θα είναι αποφασισμένος από αυτούς και που θα εξυπηρετεί την επιχειρηματική δραστηριότητα του πατέρα. Έτσι προκύπτει ο γάμος με τον Στέφανο Δέλτα.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η οικογένεια Μπενάκη μετακόμισε προσωρινά στην Αθήνα, όπου η Πηνελόπη παντρεύτηκε τον πλούσιο Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα. Μαζί του απέκτησε τρεις κόρες: τη Σοφία (μετέπειτα Μαυροκορδάτου), τη Βιργινία (μετέπειτα Ζάννα) και την Αλεξάνδρα (μετέπειτα Παπαδοπούλου). Επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια το1905, όπου η Πηνελόπη γνώρισε τον Ίωνα Δραγούμη, τότε υποπρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται ένας μεγάλος έρωτας, η Πηνελόπη όμως δεν μπορεί να αντιταχθεί στις κοινωνικές επιταγές και την υποχρέωσή της απέναντι στο σύζυγο και τα παιδιά της. Η πλατωνική αυτή σχέση της Πηνελόπης Δέλτα με τον Δραγούμη τελειώνει το 1908, όταν αυτός συνδέεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHrOm2CS2eNQXAqyK4THYpCelQKS1SZh9O1zE5vvct6j836hIK9TmV1rWjiGmi-FWD_XRPZy-t947aAEPacY53uSuc8muELhwC1LD43AZ9bNMq5BVayGE-n5rbH7XaObXboibbjAAoOAV6/s1600/%CF%80.%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B12.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHrOm2CS2eNQXAqyK4THYpCelQKS1SZh9O1zE5vvct6j836hIK9TmV1rWjiGmi-FWD_XRPZy-t947aAEPacY53uSuc8muELhwC1LD43AZ9bNMq5BVayGE-n5rbH7XaObXboibbjAAoOAV6/s1600/%CF%80.%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B12.png" /></a>Η Δέλτα μετακόμισε στη Φρανκφούρτη το 1906 και το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο <span style="font-weight: bold;">"Για την Πατρίδα</span>", εκδόθηκε το1909. <span style="color: black;">Το 1909 δημοσιεύει και το πρώτο της διήγημα στον <span style="font-weight: bold;">«Λαό»</span> της Πόλης, που εκδίδει ο Φωτιάδης. Από την επόμενη χρονιά θα αρχίσει ν' αλληλογραφεί με τον Gustave Schlumberger, τον κορυφαίο βυζαντινολόγο της εποχής της. Λίγο αργότερα θα προκύψει το βυζαντινό μυθιστόρημα, <span style="font-weight: bold;">«Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου»</span>, καθώς και ένα ημιτελές που δημοσιεύεται πολύ αργότερα, το 1983, <span style="font-weight: bold;">«Το γκρέμισμα»</span>. </span>Το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί το 1909 την εμπνέει να γράψει το <span style="font-weight: bold;">"Παραμύθι χωρίς όνομα"</span> (1911).<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το 1913, η οικογένεια Δέλτα επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια και το 1916 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα, όπου ο πατέρας της Δέλτα, Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε εκλεχθεί δήμαρχος. Ανέπτυξαν στενή φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον οποίο και προσκαλούσαν συχνά στην εξοχική τους οικία στην Κηφισιά. Τ<span style="color: black;">ο 1918 πρωτοπηγαίνει στη Μακεδονία σε αποστολή περίθαλψης των προσφύγων.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;">Το 1925 η Δέλτα εκδίδει τη <span style="font-weight: bold;">«Ζωή του Χριστού»</span>. Για τη συγγραφή του βιβλίου αυτού έχει μακρές συνομιλίες και αλληλογραφία με τον <span style="font-weight: bold;">Χρύσανθο</span>, Μητροπολίτη Τραπεζούντος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Η δημοσιευμένη αλληλογραφία τους, αλλά και τα διάφορα σημειώματα που βρίσκονται στο Αρχείο της, καθώς και οι παρατηρήσεις στο δακτυλογράφο του κειμένου, πριν αυτό πάρει την τελική του μορφή, είναι χαρακτηριστικό αυτής της συνεργασίας. Η φιλία που συνδέει την Πηνελόπη Δέλτα με τον Μητροπολίτη είναι σημαντική και η ανέκδοτη ακόμη αλληλογραφία των δύο συμπληρώνει σε μεγάλο βαθμό τα όσα γνωρίζουμε για τη σχέση Δέλτα-Ίωνα Δραγούμη.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Την ίδια χρονιά εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα της πολυομυελίτιδας, αρρώστιας που θα την ταλαιπωρήσει μέχρι το θάνατό της. Το 1929, ξεκίνησε τη συγγραφή της τριλογίας <span style="font-weight: bold;">"Ρωμιοπούλες"</span>, η οποία τελείωσε το 1939. Το πρώτο βιβλίο, <span style="font-weight: bold;">"Το Ξύπνημα"</span>, καλύπτει γεγονότα των ετών 1895-1907, η <span style="font-weight: bold;">"Λάβρα"</span> καλύπτει τα έτη 1907-1909 και το <span style="font-weight: bold;">"Σούρουπο" </span>τα έτη 1914-1920.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εν τω μεταξύ, εκδόθηκαν άλλα τρία μυθιστορήματά της: ο <span style="font-weight: bold;">"Τρελαντώνης"</span> (1932), όπου περιγράφει τις περιπέτειες των παιδικών χρόνων του μικρότερου αδερφού της στην Αλεξάνδρεια, ο <span style="font-weight: bold;">"Μάγκας"</span> (1935), η ζωή στην Αλεξάνδρεια με τα μάτια του μικρού σκυλιού της οικογένειας, και τα <span style="font-weight: bold;">"Μυστικά του Βάλτου"</span> (1937), όπου η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από τη λίμνη των Γιαννιτσών κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;">Μετά τον θάνατο των γονιών της, το σπίτι των Δέλτα είναι πάντα ανοιχτό για τον Βενιζέλο, που τους επισκέπτεται συχνά και απροειδοποίητα. Η απόπειρα κατά του Βενιζέλου, στις 6 Ιουνίου 1933, γίνεται κατά την επιστροφή του από γεύμα στο σπίτι των Δέλτα. Η περιγραφή που κάνει η Δέλτα για το γεγονός αποτελεί και ένα συναρπαστικό πολιτικό κείμενο.</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το 1941, ο Φίλιππος Δραγούμης, εμπιστεύεται στη Δέλτα τα ημερολόγια και το αρχείο του αδερφού του, Ίωνα Δραγούμη, στα οποία η Δέλτα πρόσθεσε περίπου 1000 χειρόγραφες σελίδες με σχόλια για το έργο του Δραγούμη. Στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα όπου τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτονεί παίρνοντας δηλητήριο. <span style="color: black;">Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Στην ταφόπετρά της χαράχτηκε μόνο η λέξη <span style="font-weight: bold;">«Σιωπή»</span>.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<strong><u>ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΥΖΗΣ</u></strong></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7T1C-el_IiGD2I4IgWQ8PoDlZ4nN2nfhWVR5UQRypvo_hIhcAT1lqAvy6s53ThXVAFIB2IM1dq17Lq3jKOgnYum0pIqK_iKllKbLRgdPZRfALTvSCPv-9Mqjh3s36GZfIrLZbou-eIBF5/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%82" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7T1C-el_IiGD2I4IgWQ8PoDlZ4nN2nfhWVR5UQRypvo_hIhcAT1lqAvy6s53ThXVAFIB2IM1dq17Lq3jKOgnYum0pIqK_iKllKbLRgdPZRfALTvSCPv-9Mqjh3s36GZfIrLZbou-eIBF5/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%82" /></a></div>
<br /> </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br />
Ο <b>Αλέξανδρος Γ. Κορυζής</b> ή <b>Κοριζής</b> (Πόρος, 1885 – Αθήνα, 18 Απριλίου 1941) ήταν Έλληνας νομικός, οικονομολόγος και πρωθυπουργός της χώρας για λίγους μήνες, στο διάστημα από τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά έως την εισβολή των Γερμανών.<br />
Γιος του Γεωργίου Κορυζή, παλαίμαχου πολιτικού που διετέλεσε βουλευτής και δήμαρχος Πόρου. Η μητέρα του, Αικατερίνη, το γένος Αθανασίου Μισυρλή, κατάγονταν από την Πύλο και ήταν ανιψιά του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο Κορυζής πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στον Πόρο. Στα επτά του χρόνια έμεινε ορφανός από μητέρα, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Σπούδασε νομικά και σε πολύ νεαρή ηλικία διορίστηκε το 1903 στη Εθνική Τράπεζα, όπου σημείωσε ταχεία άνοδο στην ιεραρχία. Συνέβαλε, από το 1915, στην οργάνωση κλάδου αγροτικής πίστης στην Εθνική Τράπεζα, από την απόσπαση του οποίου προήλθε η Αγροτική Τράπεζα (1929) της οποίας διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του διοικητικού της Συμβουλίου.<sup class="reference" id="cite_ref-0">[1]</sup> Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, ως έφεδρος αξιωματικός του πυροβολικού, και μάλιστα παρασημοφορήθηκε. Επίσης συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, του οποίου διετέλεσε πρώτος πρόεδρος (1925-28). Μετά την επικράτηση του δικτατορικού καθεστώτος του Μεταξά (4Αυγ. 1936)) ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή επί τρία σχεδόν χρόνια (ως τις 12 Ιουλ. 1939), οπότε διορίστηκε διοικητής της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος. Με τον θάνατο του Μεταξά, τον Ιανουάριο του 1941, ο βασιλιάς τού ανέθεσε την πρωθυπουργία της Ελλάδας (29 Ιανουαρίου 1941).<br />
Ο <b>Αλέξανδρος Γ. Κορυζής</b> ή <b>Κοριζής</b> (Πόρος, 1885 – Αθήνα, 18 Απριλίου 1941) ήταν Έλληνας νομικός, οικονομολόγος και πρωθυπουργός της χώρας για λίγους μήνες, στο διάστημα από τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά έως την εισβολή των Γερμανών.</div>
<table class="toc" id="toc"><tbody>
<tr><td><div id="toctitle">
<h2>
</h2>
</div>
</td></tr>
</tbody></table>
<h2>
<em>Στις 6 Απριλίου του 1941, ο Κορυζής, πιστός στην παρακαταθήκη του προκατόχου του, απέρριψε το αίτημα των Γερμανών για απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας το τελεσίγραφο που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Έρμπαχ-Σένμπεροχ και οι Γερμανοί άρχισαν αμέσως την επίθεσή τους. Μέσα σε δέκα ημέρες η Ελλάδα είχε αρχίσει να καταρρέει και η μισή χώρα βρίσκονταν ήδη στα χέρια των εισβολέων.</em></h2>
Στις 18 Απριλίου ο Κορυζής συμμετείχε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Ακολούθησε κατ' ιδίαν συνομιλία του με τον βασιλιά Γεώργιο. Το τι ειπώθηκε ακριβώς σ' αυτή τη συνομιλία δεν είναι γνωστό, αν και εικάζεται ότι οι δύο άνδρες διαφώνησαν ως προς την ενδεχόμενη μετακίνηση της ελληνικής κυβέρνησης στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Πάντως, ο Κορυζής εξήλθε συντετριμμένος από τη συνάντησή του με τον Βασιλιά με κατεύθυνση την οικία του στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. Ο Βασιλιάς ανησυχώντας για τον Κορυζή έστειλε τον διάδοχο Παύλο στην οικία του πρωθυπουργού. Ενώ ο Παύλος μιλούσε με την σύζυγο του Κορυζή ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί από τον πρώτο όροφο της οικίας. Ο Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιακή χώρα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a class="image" href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Koryzis-alexandros-akropolis-1941-04-19.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="thumbimage" height="130" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/el/thumb/a/a4/Koryzis-alexandros-akropolis-1941-04-19.jpeg/250px-Koryzis-alexandros-akropolis-1941-04-19.jpeg" width="250" /></a></div>
Ο Κορυζής ήταν σύζυγος της Ελισάβετ Τσιτσάρα, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά: την Αικατερίνη, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της βασίλισσας Φρειδερίκης), την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγος του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη) και τον Γεώργιο (απεβ. 1999). Τα παιδιά του δώρισαν το πατρικό τους σπίτι στον Πόρο για να γίνει αρχαιολογικό μουσείο.<br />
<br />
<br />
<div align="center">
<strong><u>ΕΠΙΛΟΓΟΣ</u></strong></div>
<div align="center">
<br /></div>
<div align="center">
Παρέθεσα τις παραπάνω βιογραφίες ως παράδειγμα πατριωτισμού αλλά και αυτοθυσίας τόσο του πνευματικού όσο και του πολιτικού κόσμου κατά το κρίσιμο για την εξέλιξη του Ελληνισμού έτους 1941.</div>
<div align="center">
Οποιαδήποτε σύγκριση με το παρόν πιστεύω οδηγεί σε θλιβερά συμπεράσματα στα οποία θα αφήσω να σας καθοδηγήσουν το ένστικτο και η λογική σας σκέψη.</div>
<div align="center">
<br /></div>
<div align="center">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Πηγές :</div>
<div style="text-align: left;">
http://ellhnides.blogspot.com/</div>
<div style="text-align: left;">
http://el.wikipedia.org/</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1846402185724705167.post-74592678960834103792012-04-05T14:19:00.000-07:002012-04-05T14:19:18.038-07:00ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ "ΟΧΙ" !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 213.1pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 262.25pt; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: 10pt;">Το δεύτερον «όχι»</span></b><span style="color: black; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimYzDFfVH0iTyRBFL7_jg4LLsQ_GvEqSctVit7uU9UF3tl8n-bxs-WIPqyAMQlfYeku3s9dm26Mh0-f14h0N1qx41pv9PyBI9-rtlWFBuuG5M1o6TFqZQLK4VATy-xd4-I0slBffzrnO0M/s1600/2810LifeEllhnasStratiothw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimYzDFfVH0iTyRBFL7_jg4LLsQ_GvEqSctVit7uU9UF3tl8n-bxs-WIPqyAMQlfYeku3s9dm26Mh0-f14h0N1qx41pv9PyBI9-rtlWFBuuG5M1o6TFqZQLK4VATy-xd4-I0slBffzrnO0M/s320/2810LifeEllhnasStratiothw.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 15.0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">Κατά την πρωίαν της 6ης Απριλίου επανελήφθη η σκηνή του όρθρου της
28ης Οκτωβρίου του 1940, με μικράς διαφοράς. Κατά την 5.15' π.μ. ήχησε το εντός
του κοιτώνος του προέδρου της κυβερνήσεως τηλέφωνον.<br />
Ο καλών ανήγγειλε γαλλιστί εις την λαβούσαν το ακουστικόν κυρίαν Κορυζή ότι ο
πρέσβυς της Γερμανίας επιθυμεί να επισκεφθή επειγόντως τον πρωθυπουργόν και
εζήτησε να ορισθή προς τούτο ώρα. Του απήντησαν ότι ο πρόεδρος θα εδέχετο τον
πρέσβυν μετά ημίσειαν ώραν.<br />
Ο Κορυζής μαντεύων τον λόγον της επισκέψεως έσπευσε να ειδοποιήση αμέσως τον
βασιλέα και τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Ο πρίγκηψ Έρμπαχ έφθασεν εις την
οικίαν Κορυζή κατά την ορισθείσαν ώραν ακριβώς και αφού εχαιρέτησε με τυπικήν
ευγένειαν τον πρωθυπουργόν προέβη εις την λακωνικήν δήλωσιν: «Επιτρέψατέ μου να
σας αναγγείλω ότι η κυβέρνησίς μου επέδωσε την στιγμήν αυτήν εις τον εν
Βερολίνω Έλληνα πρεσβευτήν διακοίνωσιν αντίγραφον της οποίας θα σας αναγνώσω
αμέσως».<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 213.1pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 262.25pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;"><br />
<b>Και ανέγνωσε το ακόλουθον κείμενον:</b><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 15.0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">«Από της ενάρξεως του πολέμου, του επιβληθέντος εις την Γερμανίαν
δια της κηρύξεως του πολέμου εκ μέρους της Αγγλίας και της Γαλλίας, η
κυβέρνησις του Ράιχ εξέφρασε πάντοτε σαφώς και απεριφράστως την θέλησίν της
όπως η στρατιωτική σύρραξις περιορισθή μεταξύ των εμπολέμων κρατών, και ιδίως όπως
παραμείνη εκτός πολέμου η περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου. Μετά της αυτής
σαφηνείας διεκήρυξε κατ' επανάληψιν ότι θα αντετάσσετο αμέσως με όλα τα εις την
διάθεσιν αυτής ευρισκόμενα πολεμικά μέσα εις πάσαν αγγλικήν απόπειραν όπως
μεταφέρη τον πόλεμον και εις άλλας χώρας.<br />
Με την καταστροφήν των αγγλικών εκστρατευτικών δυνάμεων και την εκδίωξιν των
υπολειμμάτων αυτών εκ της Νορβηγίας και της Γαλλίας, η ήπειρός μας είχεν
απαλλαγή τελείως των βρεταννικών στρατευμάτων. Εκ τούτου ανέκυπτε δι' όλα τα
ευρωπαϊκά κράτη το κοινόν συμφέρον όπως διατηρηθή πλήρως η επιτευχθείσα
απομάκρυνσις της Αγγλίας εκ της ηπειρωτικής Ευρώπης, ως το πλέον ασφαλές
εχέγγυον της ευρωπαϊκής ειρήνης, και μη αφεθή ουδείς Άγγλος στρατιώτης όπως
θέση πλέον πόδα επί ευρωπαϊκού εδάφους.<br />
Το πρόβλημα τούτο ετίθετο και δια τον ελληνικόν λαόν κατά τον αυτόν τρόπον,
όπως και δια τους άλλους λαούς της ηπείρου, και ήτο προφανές ότι η ελληνική
κυβέρνησις θα προσηρμόζετο κάλλιστα προς την κατάστασιν εάν ετήρει ειλικρινή
και αυστηράν ουδετερότητα. Η στάσις αυτή θα ήτο απολύτως φυσική δια την Ελλάδα
και θα ανταπεκρίνετο εις τα ζωτικά αυτής συμφέροντα, και τούτο μάλιστα εκ του
λόγου ότι ουδείς των εμπολέμων ηδύνατο πράγματι να έχη ζωτικόν συμφέρον όπως
εμπλέξη εις τας πολεμικάς επιχειρήσεις του μίαν χώραν η οποία ευρίσκετο μακράν
του πραγματικού θεάτρου του πολέμου. Ούτως η Γερμανία και η Ιταλία ουδέποτε
ηξίωσαν άλλο τι από την Ελλάδα ειμή την τήρησιν μιας γνήσιας ουδετερότητος.<br />
Εντεύθεν λοιπόν είναι έτι μάλλον ακατανόητον ότι παρά ταύτα η ελληνική κυβέρνησις
εγκατέλειψε την στάσιν ταύτην, η οποία διεγράφετο εις αυτήν σαφώς, και
τοιουτοτρόπως εισήλθεν εις τον δρόμον όστις θάττον ή βράδιον ήτο φυσικόν να
φέρη τον λαόν της εις φυσικούς κινδύνους. Γνωρίζομεν σήμερον ότι η Ελλάς
εγκατέλειψε πράγματι την στάσιν τής ουδετερότητος από της κατά τον Σεπτέμβριον
του 1939 εκρήξεως του πολέμου και έλαβε θέσιν κατ' αρχάς μυστικώς και είτα
ολονέν εμφανέστερον υπέρ των εχθρών της Γερμανίας και προ παντός υπέρ της
Αγγλίας. Μέχρι ποίου σημείου η ελληνική πολιτική και προ της εκρήξεως του
πολέμου ήτο επηρεασμένη από τας εις τους κύκλους της ελληνικής κυβερνήσεως
επικρατούσας συμπαθείας προς την Αγγλίαν, αποδεικνύει το γεγονός και μόνον ότι
κατ' Απρίλιον του 1939 η Ελλάς απεδέχθη πολιτικήν εγγύησιν των Δυτικών
Δυνάμεων. Κατόπιν της λίαν γνωστής πείρας της κτηθείσης εκ των αγγλικών
εγγυήσεων, έδει να έχη πλήρη επίγνωσιν ότι, ενεργούσα ούτως, έθετεν αναγκαίως
την χώραν της υπό την εξάρτησιν της Αγγλίας και ότι μοιραίως θα ευρίσκετο
περιπεπλεγμένη εις τα ήδη υφιστάμενα τότε αγγλικά σχέδια κυκλώσεως της
Γερμανίας. Η τάσις αύτη εξεδηλώθη το πρώτον εμφανώς μετά την έκρηξιν του
πολέμου κατ' Οκτώβριον του 1939, όταν η ελληνική κυβέρνησις ηρνήθη και να
συζητήση καν το ενδεχόμενον παρατάσεως του συμφώνου φιλίας μετά της Ιταλίας,
του οποίου η ισχύς εξέπνεε κατά το έτος τούτο. Κατά την ιδίαν εποχήν περιήλθον
εις την κατοχήν της κυβερνήσεως του Ράιχ στοιχεία συμφώνως προς τα οποία η δια
της βρεταννικής βοηθείας εγκατασταθείσα τότε εις την αρχήν ελληνική κυβέρνησις
από της εγκαθιδρύσεώς της εις την εξουσίαν είχεν αναλάβει ευρείας υποχρεώσεις
έναντι της αγγλικής πολιτικής. Εάν επί του σημείου τούτου υπελείπετο και η
ελαχίστη ακόμη αμφιβολία, τα επίσημα έγγραφα άτινα ευρέθησαν εις την Λα Σαριτέ
της Γαλλίας και τα οποία ήδη εδόθησαν εις την δημοσιότητα αποδεικνύουν κατά τον
πλέον αναμφισβήτητον τρόπον την θέσιν ην έλαβε σαφώς η Ελλάς εναντίον του
Άξονος από της εκρήξεως του πολέμου. Από τα επίσημα ταύτα στοιχεία του γαλλικού
γενικού επιτελείου και της γαλλικής κυβερνήσεως προκύπτει η ακόλουθος εικών
περί της αληθούς πολιτικής, την οποίαν ηκολούθησε μυστικώς η ελληνική
κυβέρνησις:<br />
1. Από του Σεπτεμβρίου ήδη του 1939 το ελληνικόν γενικόν επιτελείον απέστειλεν
εις Άγκυραν τον συνταγματάρχην Δόβαν ίνα έλθη εις επαφήν με τον στρατηγόν
Βεϋγκάν, αρχιστράτηγον του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος εν τη Εγγύς Ανατολή.<br />
2. Την 18ην Σεπτεμβρίου 1939 ο Έλλην πρεσβευτής εν Παρισίοις Πολίτης έδωσε την
διαβεβαίωσιν ότι η Ελλάς δεν επεθύμει την ανανέωσιν της μετά της Ιταλίας
συνθήκης, ήτις εξέπνεε τον Οκτώβριον, ειμή μόνον “εφ' όσον μία τοιαύτη συμφωνία
δεν θα ημπόδιζε τον σχηματισμόν ενός ανατολικού μετώπου”.<br />
3. Κατά τας αρχάς του Οκτωβρίου 1939 ο υφυπουργός των Εξωτερικών Μαυρουδής
εδήλωσεν εις τον Γάλλον πρεσβευτήν εν Αθήναις ότι η Ελλάς όχι μόνον δεν θα
ημπόδιζε μίαν αποβίβασιν των συμμάχων εις Θεσσαλονίκην, αλλά τουναντίον θα
υπεστήριζεν ενεργώς αυτήν, υπό την προϋπόθεσιν μόνον ότι η επιτυχία των
επιχειρήσεων θα ήτο εξησφαλισμένη.<br />
4. Η επαφή η λαβούσα χώραν κατά τα τέλη Οκτωβρίου 1939 μεταξύ του εν Αθήναις
Γάλλου στρατιωτικού ακολούθου και του Έλληνος αρχηγού του γενικού επιτελείου
ωδήγησε την 4ην Δεκεμβρίου 1939 εις την ρητήν επιθυμίαν του ελληνικού γενικού
επιτελείου, όπως γίνη έναρξις στρατιωτικών διαπραγματεύσεων, καθώς και εις την
αποστολήν εις Ελλάδα του συνταγματάρχου του γαλλικού γενικού επιτελείου Μαριό.<br />
5. Εις σημείωμα του στρατηγού Γκαμελαίν υπό χρονολογίαν 4 Ιανουαριου 1940
λέγεται ότι ο αρχηγός του ελληνικού γενικού επιτελείου κατέστησε γνωστόν ότι
ήτο εις θέσιν να εγγυηθή την αποβίβασιν ενός διασυμμαχικού εκστρατευτικού
σώματος εις Θεσσαλονίκην, υπό την επιφύλαξιν επαρκούς υποστηρίξεως δι’
αεροπορικών δυνάμεων και δια δυνάμεων αντιαεροπορικής αμύνης.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMzgOMvVKx5neWt4cuBMoy16lkCslGbi8RGITrCMpP7hFQjhHA9Y2PGfABywEUcoR8iFEMauX0ixNkL8eCCnlcf9ynzAESPy6XUC5-oVdzMzv-QIyf7hQ8Xs8k9luBt_IQ5dM2DVPngrls/s1600/%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9+%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMzgOMvVKx5neWt4cuBMoy16lkCslGbi8RGITrCMpP7hFQjhHA9Y2PGfABywEUcoR8iFEMauX0ixNkL8eCCnlcf9ynzAESPy6XUC5-oVdzMzv-QIyf7hQ8Xs8k9luBt_IQ5dM2DVPngrls/s1600/%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9+%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 15.0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;"></span><span style="color: black; font-size: 10pt;"><br />
Η κυβέρνησις του Ράιχ, ήτις προ πολλού ετέλει εν γνώσει των στοιχείων τούτων,
άτινα επεβάρυνον σοβαρώς την ελληνικήν κυβέρνησιν, ανέμενεν εν τούτοις με
υπέρμετρον υπομονήν και μακροθυμίαν την περαιτέρω εξέλιξιν της ελληνικής
πολιτικής. Ακόμη και όταν η Ελλάς έθεσεν εις την διάθεσιν του βρεταννικού
ναυτικού βάσεις επί των νήσων της και η Ιταλία, η σύμμαχος του γερμανικού Ράιχ;
εν όψει της στάσεως αυτής, ήτις δεν ήτο πλέον στάσις ουδετέρου κράτους,
εξηναγκάσθη εις στρατιωτικήν δράσιν εναντίον της Ελλάδος, η Γερμανία διετήρησε
την στάσιν της αναμονής. Ταύτην καθώριζεν η ειλικρινής ελπίς του γερμανικού
λαού, όστις μέχρι τότε διεπνέετο αποκλειστικώς υπό αισθημάτων φιλίας δια τον
ελληνικόν λαόν, ότι η Ελλάς θ' ανεμιμνήσκετο εν τέλει των αληθών συμφερόντων
της και ότι ούτω η ελληνική κυβέρνησις, παρ' όλα όσα συνέβησαν, θα εύρισκε την
ευκαιρίαν να επανέλθη εις την αληθή ουδετερότητα. Υπό το πνεύμα τούτο ο φον
Ρίμπεντροπ, υπουργός των Εξωτερικών του Ράιχ, εις συνομιλίαν ην έσχε εν Φουσλ
μετά του Έλληνος πρεσβευτού την 26ην Αυγούστου 1940 έδωσεν εις την ελληνικήν
κυβέρνησιν υπό σοβαρόν τύπον την συμβουλήν όπως εγκαταλείψη την μεροληπτικώς
ευμενή προς την Αγγλίαν στάσιν της. Πέραν όμως τούτου δι' επανειλημμένων
δημοσίων δηλώσεων αυτού του Φύρερ η ελληνική κυβέρνησις κατέστη ενήμερος ότι εν
ουδεμία περιπτώσει θα ηνείχετο όπως βρεταννικαί στρατιωτικοί δυνάμεις
εγκατασταθούν επί ελληνικού εδάφους. Υπενθυμίζομεν μεταξύ άλλων επί του σημείου
τούτου τον λόγον τον εκφωνηθέντα υπό του Φύρερ την 30ην Ιανουαρίου 1941, εν τω
οποίω αναφέρεται: “ Ίσως στηρίζουν ελπίδας επί των Βαλκανίων, αλλ' ούτε εκεί
βλέπω τύχην δι' αυτούς, διότι εν πράγμα είναι βέβαιον: εκεί όπου η Αγγλία θα
εμφανισθή θα της επιτεθώμεν και είμεθα αρκετά ισχυροί δια να το πράξωμεν”.<br />
Η ελληνική κυβέρνησις περιεφρόνησε όλας αυτάς τας προειδοποιήσεις, επί πλέον δε
— πρέπει ρητώς τούτο να βεβαιωθή εδώ — ουδέποτε απετάθη προς την κυβέρνησιν του
Ράιχ και δια να συζητήση μόνον μετ' αυτής την δυνατότητα επανόδου της Ελλάδος
εις την ουδετερότητα. Η αιτία ήτο προφανής. Η Ελλάς είχεν ήδη αφεθή να
παρασυρθή πολύ μακράν εις την αγγλικήν πολιτικήν της επεκτάσεως του πολέμου και
δεν ήτο πλέον κυρία των αποφάσεών της. Αύται υπηγορεύοντο μάλλον εις αυτήν τότε
υπό της αγγλικής κυβερνήσεως. Τα πράγματα έφθασαν εις σημείον, ώστε η ελληνική
κυβέρνησις, ήτις αρχικώς, μετά την έναρξιν του κατά της Ιταλίας πολέμου, είχε
περιορισθή εις την συνδρομήν βρεταννικών τεχνικών σχηματισμών αεροπορίας,
υπεχρεώθη μετ' ολίγον εκ της ανάγκης των πραγμάτων να προχωρήση περαιτέρω εις
την οδόν αυτήν. Ολίγον μετά την κατάληψιν της Κρήτης τα πράγματα έλαβον
τοιαύτην εξέλιξιν, ώστε συγκεκροτημένοι σχηματισμοί βρεταννικών στρατευμάτων
απεβιβάσθησαν εις την Ελλάδα και κατέλαβον όλα τα σπουδαία στρατηγικά σημεία.
Αι δηλώσεις αι γενόμεναι από καιρού εις καιρόν υπό της ελληνικής κυβερνήσεως
και δια των οποίων επεχείρει ν' αρνηθή τα γεγονότα ταύτα δεν δύνανται να κριθούν
ειμή ως νέα απόδειξις της ανειλικρίνειάς της και της εξαρτήσεώς της από της
Αγγλίας.<br />
Από τίνων εβδομάδων ουδεμία πλέον δύναται να ύπαρξη αμφιβολία ότι η Αγγλία
καταγίνεται να δημιουργήση εν Ελλάδι νέον μέτωπον κατά της Γερμανίας — του
είδους της κατά τον παγκόσμιον πόλεμον εκστρατείας της εις Θεσσαλονίκην — δια
να προβή εκείθεν εις μίαν τελευταίαν απόπειραν όπως φέρη τον πόλεμον εις την
Ευρώπην. Από της απόψεως αυτής αι ειδήσεις, κατά τας οποίας το γενικόν
επιτελείον των εν Ελλάδι δρωσών αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων αποκατέστησε
σύνδεσμον μετά του εν Βελιγραδίω γενικού επιτελείου, προσλαμβάνουν ιδιαιτέραν
σημασίαν. Κατά τας τελευταίας όμως ημέρας η Ελλάς κατέστη πλέον φανερόν πεδίον
δράσεως των αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων. Επί του παρόντος οι Άγγλοι ενεργούν
εκεί σοβαράς σημασίας στρατηγικάς κινήσεις και μεταφοράς στρατευμάτων, ειδήσεις
δε εξ Αμερικής επιβεβαιούν ότι αγγλικός στρατός εκ 200.000 ανδρών ευρίσκεται
ήδη έτοιμος προς δράσιν εν Ελλάδι.<br />
Δια του τρόπου τούτου η Ελλάς, ήτις υπήρξε το μόνον ευρωπαϊκόν κράτος το οποίον
επέτρεψεν εις τα αγγλικά στρατεύματα να θέσουν πόδα επί του ευρωπαϊκού εδάφους,
ανέλαβεν έναντι της ευρωπαϊκής κοινότητος βαρείαν ευθύνην. Αναμφιβόλως ο
ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος δια την εξέλιξιν ταύτην. Ως εκ τούτου όμως
είναι ακόμη μεγαλυτέρα η ευθύνη η οποία βαρύνει την παρούσαν ελληνικήν
κυβέρνησιν δια την ανεύθυνον αυτήν πολιτικήν της. Η ελληνική κυβέρνησις
εδημιούργησε τοιουτοτρόπως μίαν κατάστασιν, έναντι της οποίας η Γερμανία δεν
δύναται πλέον να παραμείνη αδρανής επί μακρόν. Δια τον λόγον αυτόν η κυβέρνησις
του Ράιχ έδωσεν ήδη διαταγάς εις τα στρατεύματά της όπως εκδιώξουν τας
βρεταννικάς δυνάμεις εκ του ελληνικού εδάφους. Πάσα αντίστασις προβαλλόμενη εις
τον γερμανικόν στρατόν θα συντριβή αμειλίκτως.<br />
Η κυβέρνησις του Ράιχ, καθιστώσα τούτο γνωστόν εις την ελληνικήν κυβέρνησιν,
τονίζει ότι τα γερμανικά στρατεύματα δεν έρχονται ως εχθροί του ελληνικού λαού
και ότι είναι μακράν του γερμανικού λαού η πρόθεσις όπως πολεμήση και
καταστρέψη τον ελληνικόν λαόν ως τοιούτον. Το κτύπημα όπερ η Γερμανία είναι
ηναγκασμένη να καταφέρη επί του ελληνικού εδάφους προορίζεται δια την Αγγλίαν.
Η κυβέρνησις του Ράιχ είναι πεπεισμένη ότι, εκδιώκουσα ταχέως τους παρεισάκτους
Άγγλους εξ Ελλάδος, προσφέρει αποφασιστικήν υπηρεσίαν πρωτίστως εις τον
ελληνικόν λαόν δια την ευρωπαϊκήν κοινότητα».<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 213.1pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 262.25pt; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: 10pt;">Η απάντησις της Ελλάδος</span></b><span style="color: black; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1rSyok_tKSRe3l8WuWzrRbQqQN5X4UgiU4EXclq1sls9L5Ck8b3yRugkUxBOsvqMBmOb9mQd7YBqXhKLruuEYSzmvpSP71urZVn1QkfZIY_O6FyZoFxVWTmbVlkhdd-QxSpFgx0hhSMhK/s1600/scan0002b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1rSyok_tKSRe3l8WuWzrRbQqQN5X4UgiU4EXclq1sls9L5Ck8b3yRugkUxBOsvqMBmOb9mQd7YBqXhKLruuEYSzmvpSP71urZVn1QkfZIY_O6FyZoFxVWTmbVlkhdd-QxSpFgx0hhSMhK/s320/scan0002b.jpg" width="293" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 15.0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">Εις την ανακοίνωσιν ήτο συνημμένον υπόμνημα περιλαμβάνον
λεπτομερεστέραν ανάλυσιν των περιεχομένων εις αυτήν αιτιάσεων περί παραβιάσεων
της ελληνικής ουδετερότητος και περί του αριθμού των ευρισκομένων επί του
ελληνικού εδάφους βρεταννικών δυνάμεων, αποκαλυπτόμενης της δράσεώς της εις την
Ελλάδα γερμανικής κατασκοπείας.<br />
Αλλά και η διακοίνωσις και το υπόμνημα ήσαν απλώς χαρτιά και λόγια δια να
στηριχθή η δικαιολογία του πολέμου. Ο Χίτλερ επροσπαθούσε να εφεύρη στοιχεία
εμφανίζοντα ανειλικρινή την ελληνικήν ουδετερότητα και δεν εδίσταζε να
δικαιολογή και την επίθεσιν της Ιταλίας κατά της Ελλάδος, ενώ εγνώριζεν ότι όλα
τα εις την Αλβανίαν επεισόδια και οι ισχυρισμοί των ανθρώπων της Ρώμης
ωφείλοντο εις ιταλικήν σκηνοθεσίαν. Όσον αφορά την αποβίβασιν βρεταννικών
στρατευμάτων εις την Ελλάδα εγνώριζεν επίσης ότι τούτο έγινεν αφού προηγουμένως
αι ιδικαί του μεραρχίαι είχαν περάσει εις την Βουλγαρίαν, ήτο δε
προειδοποιημένος, ως είπομεν, ότι Βρεταννοί δεν θ' απεβιβάζοντο αν δεν
διέβαινεν ο γερμανικός στρατός τον Δούναβιν φανερώνων τας επιθετικάς κατά της
Ελλάδος προθέσεις. Ήτο επομένως ψεύδος ότι δεν ήθελε την επέκτασιν του πολέμου
εις τα Βαλκάνια και ότι δεν τον ενδιέφερεν η Ελλάς.<br />
Εκ της αλληλογραφίας του Χίτλερ και του Μουσσολίνι εξάγεται ότι η Γερμανία προ
του ελληνοϊταλικού πολέμου ακόμη απέβλεπεν εις την χρησιμοποίησιν της Κρήτης,
καταλαμβανομένης υπό ισχυρών δυνάμεων αλεξιπτωτιστών, ως γερμανικής βάσεως
εξορμήσεως προς νότον και προς ανατολάς. Εις δε την από 20ής Νοεμβρίου
επιστολήν του προς τον Μουσσολίνι ο Χίτλερ έγραφε κατηγορηματικώς, εξάγων
συμπεράσματα από τας έως τότε απέναντι των Ιταλών ελληνικάς νίκας: «Ψυχολογικαί
συνέπειαι: Είναι δυσάρεστοι, καθ' όσον η ελληνική κατάστασις βαρύνει πολύ καν
δυσμενώς επί διπλωματικών προπαρασκευών, αι οποίαι ευρίσκονται εν πλήρει
εξελίξει». Υποδεικνύων δε τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν έγραφε καθαρά: «Πρέπει
να προσπαθήσωμεν να επιτύχωμεν κάποιο είδος συνεννοήσεως με την Τουρκίαν δια να
εξαλείψωμεν την τουρκικήν πίεσιν επί της Βουλγαρίας... Η Γιουγκοσλαυΐα πρέπει
να πεισθή όπως παύση ενδιαφερομένη δια τας παρούσας κατευθύνσεις της και όταν
τούτο θα είναι δυνατόν να ενδιαφερθή εις θετικήν συνεργασίαν μεθ' ημών προς
εκκαθάρισιν της ελληνικής υποθέσεως». Γράφων δε περί των σχεδιαζομένων
γερμανικών επιχειρήσεων προς εκκαθάρισιν της Μεσογείου προσέθετε:<br />
«Τούτο θα είναι το αποφασιστικόν προοίμιον της στρατιωτικής επιχειρήσεως, ήτις
αισθάνομαι ότι δεν είναι δυνατόν ν' αναληφθή προ των πρώτων ημερών του Μαρτίου
και εναντίον αυτής ακόμη της Ελλάδος. Θεωρώ αναγκαίον το χρονικόν διάστημα δια
τον απλούν λόγον ότι θα είναι αδύνατον να συγκεντρωθούν προ της εποχής ταύτης εν
Ρουμανία τοιαύται δυνάμεις, ώστε να εξασφαλισθή εν οιαδήποτε περιπτώσει η
επιτυχία. Μόνον κατ’ εκείνην την εποχήν δυνάμεθα ν' αναμένωμεν επιτυχίαν εν
βραχυτάτω χρόνω». Ωμολογήθη επομένως υπό του ιδίου το Χίτλερ ότι η κατά της
Ελλάδος γερμανική επιχείρησις ήτο αποφασισμένη από του Νοεμβρίου του 1940,
οπότε δεν είχον αποβιβασθή Βρεταννοί εις την Ελλάδα. Η γερμανική διακοίνωσις,
στηριζομένη επί ψευδών, δεν διέφερεν από το ιταλικόν τελεσίγραφον παρά μόνον
εις το ότι δεν ώριζε προθεσμίαν προς απάντησιν και αποδοχήν όρων, αλλά
ανήγγελλεν απλώς την εισβολήν. Απορρέουσα από την γερμανικήν ιδιοσυγκρασίαν ήτο
ιταμωτέρα του ιταλικού τελεσιγράφου.<br />
Αλλ' η στάσις της ελληνικής κυβερνήσεως απέναντι του δευτέρου εχθρού,
στηριζομένη όπως η τηρηθείσα απέναντι των Ιταλών επί των υπαγορεύσεων των
εθνικών συμφερόντων και της εθνικής τιμής, είχεν ήδη προκαθορισθή. Ο πρόεδρος
της κυβερνήσεως απήντησεν εις τον Γερμανόν πρεσβευτήν ότι η Ελλάς υπεραμυνόμενη
του εθνικού εδάφους θ' αντιτάξη αντίστασιν εις την προσβολήν των γερμανικών στρατευμάτων.<br />
Ο Κορυζής επεκοινώνησεν αμέσως με τον βασιλέα, υπό την προεδρίαν του οποίου
συνεκροτήθη σύσκεψις, εις την οποίαν συμμετέσχον πλην του πρωθυπουργού οι
υπουργοί των πολεμικών υπουργείων και ο αρχιστράτηγος. Επηκολούθησεν υπουργικόν
συμβούλιον. Ο πρωθυπουργός ανεκοίνωσε τα γεγονότα και οι υπουργοί επεδοκίμασαν
την δοθείσαν εις την γερμανικήν διακοίνωσιν απάντησιν και έλαβαν γνώσιν του
ακολούθου διαγγέλματος του βασιλέως Γεωργίου προς τον ελληνικόν λαόν:<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 418.2pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">«Έλληνες. Νέος εχθρός προσέβαλε σήμερον την πρωίαν την τιμήν της
πατρίδος μας. Χωρίς καμμίαν προειδοποίησιν, την ιδίαν στιγμήν κατά την οποίαν
επεδίδετο από την γερμανικήν κυβέρνησιν εις την ελληνικήν εν έγγραφον
αναγγέλλον απλώς την ενέργειάν της, τα γερμανικά στρατεύματα εκτύπησαν τα
σύνορά μας.<br />
Ο ηρωικός μας στρατός, φρουρός ακοίμητος του ιερού μας εδάφους, το προασπίζει
ήδη δια του αίματός του.<br />
Έλληνες, ο ελληνικός λαός, ο οποίος απέδειξεν ήδη εις τον κόσμον ότι θέτει υπέρ
παν άλλο την τιμήν, θα την υπερασπισθή και έναντι του νέου εχθρού μέχρις εσχάτων.
Η Ελλάς, η τόσον μικρά, την οποίαν προσβάλλει σήμερον μία ακόμη αυτοκρατορία,
είναι ταυτοχρόνως τόσον μεγάλη, ώστε να μη δύναται να επιτρέψη εις κανένα να
την θίξη.<br />
Ο αγών μας θα είναι σκληρός, τραχύς, αμεί¬λικτος. Δεν θα ορρωδήσωμεν προ
ουδενός πόνου, δεν θα σταματήσωμεν προ ουδεμίας θυσίας. Αλλ' η νίκη μας
αναμένει εις το τέρμα του δρόμου μας δια να στεφανώση μίαν ακόμη και οριστικήν
φοράν την Ελλάδα. Εις το πλευρόν μας ίστανται πανίσχυροι σύμμαχοι, η Βρεταννική
αυτοκρατορία με την ακατάβλητον θέλησίν της και αι Ηνωμέναι Πολιτείαι της
Αμερικής με τους ανεξάντλητους πόρους των. Εις το πεδίον της μάχης αγωνιζόμεθα
αγκώνα προς αγκώνα με τους αδελφούς μας Νοτιοσλαύους, οι οποίοι χύνουν και
αυτοί μαζί μας το αίμα των δια την σωτηρίαν ολοκλήρου της Βαλκανικής και της
ανθρωπότητος.<br />
Θα νικήσωμεν! Με την βοήθειαν του Θεού και την ευλογίαν της Παναγίας θα
νικήσωμεν. Η ιστορία των εθνών θα γράψη ακόμη μίαν φοράν ότι η χώρα την οποίαν
λαμπρύνει ο Μαραθών και η Σαλαμίς δεν υποκύπτει, δεν κάμπτεται, δεν παραδίδεται.<br />
Όλοι μαζί, Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, υψώσατε το ανάστημά σας, σφίξατε
τους γρόνθους σας και σταθήτε εις το πλευρόν μου, προασπισταί της Ελληνικής
Πατρίδος, της χθεσινής, της σημερινής και της αυριανής, αντάξιοι των προγόνων
σας, παραδείγματα εις τους επιγόνους σας, πρόμαχοι της ελευθερίας, της
βγαλμένης από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά. Εμπρός τέκνα της Ελλάδος εις τον
υπέρ πάντων αγώνα».<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 15.0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">Η κυβέρνησις απηύθυνεν επίσης το εξής διάγγελμα προς τον λαόν:<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 418.2pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">«Ο πρεσβευτής της Γερμανίας επεσκέφθη σήμερον την 5.30' πρωινήν
ώραν τον κ. Πρωθυπουργόν και ανεκοίνωσεν αυτώ εκ μέρους της κυβερνήσεώς του ότι
ο γερμανικός στρατός θα επιτεθή κατά της Ελλάδος. Ταυτόχρονοι εκ των συνόρων
πληροφορίαι έφερον πραγματοποιουμένην την γερμανικήν απειλήν. Ούτω κατά τα εξημερώματα
της 6ης Απριλίου του 1941 επανελαμβάνοντο ακριβώς παρά του ετέρου μέλους του
Άξονος τα γεγονότα της νυκτός της 28ης Οκτωβρίου 1940. Απέναντι της νέας ταύτης
επιβουλής κατά της τιμής, της ελευθερίας και της ακεραιότητος της χώρας μας, ο
ελληνικός στρατός και ο ελληνικός λαός καλούνται και πάλιν να πράξουν με
δύναμιν και ευψυχίαν και σταθερότητα το απέναντι της λατρευτής πατρίδος καθήκον
των με πλήρη συναίσθησιν του δικαίου των, με την ευλογίαν του Θεού και με την
βοήθειαν των γενναίων και μεγάλων συμμάχων μας».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivYwD14ZLT7mtfH3_xbjlfrTZh3gxC5l3T0d9kCvrmilWYvtQbLsEjQGP0PDPCgHg7y4eXM-62yHtU-uS_kYwDpvGzEC7tZKmhns2vwSJoR0EfzIjBYlL-ojTHtaZCAuEtYiugbH6RR0yO/s1600/%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9+%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivYwD14ZLT7mtfH3_xbjlfrTZh3gxC5l3T0d9kCvrmilWYvtQbLsEjQGP0PDPCgHg7y4eXM-62yHtU-uS_kYwDpvGzEC7tZKmhns2vwSJoR0EfzIjBYlL-ojTHtaZCAuEtYiugbH6RR0yO/s1600/%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9+%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE2.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 418.2pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 213.1pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 262.25pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">Ο αρχιστράτηγος Παπάγος εξέδωσε ταυτοχρόνως την ακόλουθον
ημερησίαν διαταγήν προς τον στρατόν:<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 20.9pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 6.0cm 418.2pt 15.0cm; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">«Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώται! Δια μίαν ακόμη φοράν τα
ελληνικά όπλα καλούνται να υπερασπίσουν το πάτριον έδαφος. Ένας επί πλέον
εισβολεύς, ένας επί πλέον αντίπαλος, ανήκων ατυχώς εις την ομάδα των
αυτοκαλουμένων πεπολιτισμένων κρατών, επιχειρεί να καταπατήση τα ιερά του
έθνους.<br />
Θα αντιστώμεν και θα νικήσωμεν, όπως ενικήσαμεν και τον άλλον πολυάριθμον
εχθρόν, όπως αντεστάθημεν και εις εκείνου τας ορδάς και τας περιφρονητικάς προς
την προσφιλή πατρίδα μας αξιώσεις.<br />
Θα νικήσωμεν, διότι θα πολεμήσωμεν πάλιν υπό την σημαίαν της υπερτάτης
δικαιοσύνης και διότι παρά το πλευρόν μας ίσταται συμπολεμιστής και
αποφασιστικός σύμμαχος ο στρατός της πανίσχυρου Βρεταννικής αυτοκρατορίας.<br />
Θα πολεμήσωμεν αντιτάσσοντες εις την βίαν του επιδρομέως τα όπλα μας και τα
στήθη μας, διδάσκοντες και τον νέον αντίπαλον ότι η Ελλάς, από την οποίαν
ήντλησε τόσα πολύτιμα διδάγματα, δεν ατιμάζεται.<br />
Μαχηταί του ιταλικού μετώπου. Εξακολουθήσατε την ένδοξον και απαράμιλλον
προσπάθειαν κρατούντες πάντοτε υπό το πέλμα σας και υπό την θέλησίν σας τον
αντίπαλόν σας. Προσθέσατε νέας δάφνας εις τας σημαίας σας.<br />
Μαχηταί του γερμανικού μετώπου. Αποδείξατε ότι είσθε ισάξιοι των συναδέλφων σας
του ιταλικού μετώπου. Φιλοδοξήσατε να προσθέσετε νέας ενδόξους σελίδας εις την
ιστορίαν του έθνους μας.<br />
Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώται. Ο Θεός της Ελλάδος είναι μαζί μας. Η
Θεομήτωρ Μαρία θα μας παρακολουθήση με στοργήν εις τους νέους αγώνας μας. Η
αθάνατος μοίρα του έθνους, αυτή που το συνετήρησε, που το διεφύλαξε πρόμαχον
των ελευθεριών και των υψηλών εκδηλώσεων του ανθρωπίνου πνεύματος, της ηθικής
και του καλού δια μέσου των αιώνων, μας παραστέκει σήμερον.<br />
Με τους Βρεταννούς αδελφούς μας εν όπλοις και εν ψυχαίς — διότι είναι αδελφοί
μας πλέον και αι δύο χώραι ακολουθούν ηνωμέναι την ιδίαν φωτεινήν λεωφόρον που
οδηγεί εις τον δύσκολον θρίαμβον — θα διαφυλάξωμεν την τιμήν της πατρίδος μας.<br />
Ατενίζοντες υψηλά, αντλούντες υπεράνθρωπον θάρρος από τας ψυχάς μας, αι οποίαι
διαισθάνονται πλήρως ότι μαχόμεθα πάντοτε υπέρ βωμών και εστιών, με το όπλον
ανά χείρας και υπό την σκέπην του Θεού θα προχωρήσωμεν προς την νίκην. Την
τελικήν πλέον, την λαμπροτέραν, την ιερωτέραν ελληνικήν νίκην, η οποία και την
φοράν αυτήν — ουδείς Έλλην αμφιβάλλει — θα είναι ιδική μας».<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSKr9WsSFKjl87fD0hxZahSgsu6CVCNkrhyphenhyphenDNsGn69DfJXvrcf1llpRVeyAiyKjBY-b0iA30uI2yjW45rxScjRXp2Xwvu6-G6JiVh7iXbgThdaU2I2Bx_gc7lbFMvb7tOcdZkgDM2k9AtF/s1600/28thOctPaintingKoritza.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSKr9WsSFKjl87fD0hxZahSgsu6CVCNkrhyphenhyphenDNsGn69DfJXvrcf1llpRVeyAiyKjBY-b0iA30uI2yjW45rxScjRXp2Xwvu6-G6JiVh7iXbgThdaU2I2Bx_gc7lbFMvb7tOcdZkgDM2k9AtF/s320/28thOctPaintingKoritza.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 213.1pt 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 262.25pt; text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: 10pt;">ΠΗΓΗ: Διονυσίου Α. Κόκκινου, της Ακαδημίας Αθηνών: «Ιστορία της
Νεωτέρας Ελλάδος», Εκδόσεις Μέλισσα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 213.1pt 0pt 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 262.25pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><o:p>Από το αρχείο του κ. Γεώργιου Μαυράκη </o:p></span></div>
</div>Nikos Topouzishttp://www.blogger.com/profile/02686623074098324442noreply@blogger.com0